วันเสาร์ที่ 14 กค 2550

วัดลาวตั้งอยู่นอกเมืองค่ะ ต้องขับรถไปประมาณ 1 ชั่วโมง

พวกเราคนไทย 10 กว่าคนไปเที่ยวเก็บผลไม้แถวนั้นแล้วก็เลยเข้าวัดไปงานบุญของพี่น้องชาวลาวกับเค้าด้วย

ทางวัดกำลังหาทุนมาสร้างศาลาวัด  วันนั้นเหล่าแม่ครัวฝีมือดีได้มาช่วยกันทำอาหารขาย  

 อ่านรายการอาหารได้จากภาพข้างล่างนี้เลยค่ะ : )

พี่ดวงศรีหนึ่งในแม่งานบอกว่า งานนี้ยิงปืนนัดเดียวได้นก 2 ตัว อิ่มอร่อยแถมได้บุญ พวกเรามีความสุขมากค่ะ นั่งทานไป ฟังเพลงไป ยิ่งอากาศตอนนี้ เหมือนนั่งอยู่บ้านเรามากๆ ลืมไปเลยว่าอยู่แคนาดาค่ะ พูดคุยกับพี่ๆคนลาวสนุกสนานเฮฮา ใจดีกันทุกคน

ส้มตำนี่แซบหลาย ดูรูปแล้วยังน้ำลายสอเลยค่ะ ไก่นี่ก็หมักได้อร่อย

พวกเรานั่งคุยกันเองว่า แหม อร่อยแต่เหนียวไปหน่อย พี่ๆคนลาวเค้าได้ยิน เค้าเข้ามาขอโทษกันใหญ่เลย บอกว่า ไก่มี 2 แบบ ขอโทษที แบบนี้ "ไก่หยาบ" พวกเราก็ "ไม่เป็นไรค่ะ" แต่ทำหน้างงๆ "ไก่หยาบเป็นไง" พี่ๆเค้าก็อ๋อ ไก่หยาบคือไก่แก่ ไก่เหนียว เดี๋ยวมีไก่ไม่หยาบด้วย ย่างอยู่ ให้รอหน่อย  เป็นอันว่าได้ศัพท์ใหม่กันไปถ้วนหน้า : )

ภาพซ้ายนี้ ยำแหนมค่ะ   ภาพขวา อาหารทั้งหมด อร่อยทุกอย่าง 

ภาพแม่ครัวและพวกเราที่มาทำบุญ 

ภาพซ้ายเตรียมอาหาร ภาพขวาขายของเสร็จแล้ว ก็ร้องเพลง รำฟ้อนกันสนุกสนานค่ะ : ) 

พออิ่มท้องกันแล้ว พวกเราก็มาไหว้พระ ฟังธรรมกันก่อนกลับบ้านค่ะ

ท่านสันติเขียนคำสอนไว้เพื่อแจกวันนี้เลยค่ะ (รูปขวา ที่เป็นกระดาษติดอยู่ใต้ป้ายธรรม)

ผู้เขียนจะลอกให้อ่านเป็นภาษาลาวเท่าที่จะพิมพ์ได้นะคะ

--------------------------

๋ีJuly 14/07 พระอาจานสันติกิตติสัทโท

สุพาสิด คำว่า ยอด มียู่ 7 ย่าง

1. ความหิวเป็นโรคย่างยอด

2. ความบ่มีโรคเป็นลาบย่างยอด

3. ความพใจในสิ่งที่ต้นมียู่เป็นยอดสมบัด

4. ความคุ้นเคยเป็นยาตย่างยอด

5. ความปุงแต่งของจิตเป็นยอดทุก

6. พระนิบพานเป็นยอดของความสุขทุก

-------------------------- 

ท่านเทศน์สนุก มีอารมณ์ขันสูงมากค่ะ ท่านเล่าประวัติชีวิตท่านให้ฟังว่าเคยเป็นทหารที่ลาว ถ้าสังเกตในภาพจะเห็นว่ารองเท้าของท่านสูงข้างต่ำข้าง เพราะขาท่านเสียเพราะสู้รบในสงครามนี่แหละค่ะ

ท่านเทศน์ตาม hand out ที่แจก แล้วก็สอนต่อ เน้นให้อย่าลิมพระอรหันต์ที่บ้าน ท่านบอกว่าถ้าจะเอาปัจจัยมาถวายท่านหน่ะ ให้เอาไปให้พระอรหันต์ที่บ้านก่อนดีกว่า 

นั่งสนทนากับท่านอยู่ครั่งชั่วโมง ในศาลาไม้กลางสนามร่มรื่นมากค่ะ มีบึงน้ำใกล้ๆได้บรรยากาศช่วยให้ใจสงบมาก

พวกเราขับรถกลับแวนคูเวอร์กันอย่างอิ่มบุญมากค่ะ