บนทางเดินที่เงียบงัน
เงาของฉันพาดผ่านทาง
แค่ใบไม้บางบาง
กลิ่นไอดินจางจาง
คลายความเป็นฉันในห้วงขณะ
......
เราต่างเป็นเงาของกันและกัน
ไม่คำนึงถึงการมีอยู่
เพราะขอบเขตแบ่งแยกเธอฉันได้มลาย
ฉัน ใบไม้ หาใช่ความแตกต่าง
ก่อร่างจากต้นธารอณูธาติเดียวกัน
๑๔ ธันวา ๕๓
สวัสดีค่ะชอบมากกวีที่มีความไพเราะนะคะ ใบไม้มีแต่ร่วงโรยไปหมุนเวียนไปเรื่อยๆ จะมีเงาบางเวลา แต่พึงพากันได้นะคะ ขอบคุณที่แบ่งปันค่ะ
ขอบคุณข้อคิดดีๆนี้..ทุกอนูของชีวิตล้วนกำเนิดในโลกใบเดียวกันนี้นะคะ..
ใบไม้ร่วงหน้าบ้านยามบ่าย
อ่านแล้วได้อารมณ์และความรู้สึกดีจังครับ
บนทางเดินที่เงียบงัน
เงาของฉันพาดผ่านทาง
แค่ใบไม้บางบาง
กลิ่นไอดินจางจาง
คลายความเป็นฉันในห้วงขณะ
สวัสดีค่ะ คม สั้นและเข้าใจง่าย สบายดีนะค่ะ
สวัสดีค่ะ...
ก่อนนี้ฉันสดใส
ล่วงกาลไปฉันก็แห้ง
ก่อนนี้ฉันโบกสะบัดคราลมแรง
เมื่อฉันร่วงเขาก็แต่งเป็นหัวใจ
ต่อไปนี้ค่าฉันนั้นคงอยู่
เปลี่ยนเป็นปุ๋ยอุ้มชูพืชสดใส
เอ๊ะ! คนกับฉัน สูงนั้นคือค่าใคร
บอกได้ไหมใบไม้จะได้ฟัง
ขอบพระคุณทุกท่านที่มาเยี่ยมนะครับ...