อนาคตของความสุข หนังสือน่าอ่าน  ผลงานเขียนพระอาจารย์ไพศาล วิสาโล

เป็นการอ่านอย่างเร็ว แต่ตั้งใจทำความเข้าใจให้มากที่สุดที่จะเก็บเกี่ยว ย่อ โน้ต ก็ว่าได้ เพื่อเขียนลงบนจดหมายที่ส่งให้ลูก ค่ะ

ดิฉันจะเขียนจดหมาย ติดแสตมป์ ส่งแบบธรรมดา(ดั้งเดิม)ถึงลูกชาย โดยบอกเขาว่า อ่านแล้วควรตอบจดหมายแม่บ้าง แม้ว่าตั้งแต่อยู่ห่างกัน (ลูกกลับบ้านสัปดาห์เว้นสัปดาห์) เขาจะยังไม่ได้ตอบจดหมาย ทว่าเขาอ่าน เมื่อสงสัยก็นำกลับมาพูดคุยซักถามเมื่อเวลาพบกัน

เท่านี้ แม่ ก็ดีใจแล้ว

เขียนไม่จำกัดว่าความถี่เท่าไร ขึ้นกับว่ามีข้อมูลใดบ้างที่อยากคุยกับเขา  มีเวลาว่างก็เขียน

เช่นเคยอวยพรวันเกิดเขาด้วยเพลง "นกกับรถ" จันทนีย์ อูณากูล เขาถามถึงนัยยะที่แม่อยากสื่อ เกือบ ๆ พอเข้าใจ ..เราก็ปลื้ม..แค่นี้พอใจแล้ว

สำหรับจดหมายถึงลูกวันนี้ แทรกบางส่วนของหนังสือนี้ "อนาคตของความสุข" ส่วนที่คัดลอก ตัดต่อ ย่อย โน้ต เพื่อส่งให้ลูกมีดังนี้

1.ลูก การที่คนเราต้องมีการเพิ่มพูนอ่านหนังสือดี ๆ อยู่เสมอ  เพราะ "ถ้าเรารู้กำลังของตัวเรานั้นว่ามีเท่าใด ถ้าใส่ใจเพิ่มพูนกำลังด้วยการอ่านหนังสือ หรือฝึกฝนการคิดตามการอ่าน มันจะเป็นกำลังสะสมของเราเอง 

เปรียบได้กับการที่ลูกหัดเขียน หัดเล่น โปรแกรมคอมพ์ที่ลูกชอบนั่นเอง ลูกจะถนัด และสามารถทำสิ่งที่ลูกชอบด้วยความรวดเร็วยิ่งขึ้น จริงไหมครับ  "

2.แม่อ่านหนังสือเล่มใหม่แล้ว หลังจากจบ "ชวนม่วนซื่น"  ของพระอาจารย์พรหม  ที่ลูกชอบแซวแม่ว่า "เป็นพระคัมภีร์ของแม่ไปแล้ว..พ่อ" 

เล่มนี้ไงที่แม่อ่าน "อนาคตของความสุข"  ของพระอาจารย์ไพศาล วิสาโล ครับ

3.แม่อยากให้ลูกอ่าน จะลอกไว้บ้างก็ได้ว่า 

"ถ้าเรายิ่งแสวงหาความสุข  เราก็จะยิ่งเสมือนอยู่ไกลจากความสุข"  คล้าย ๆ ที่ลูกยิ่งเร่งจะเขียนภาษาคอมพ์บางอัน โดยที่ลูกยังไม่เข้าใจมันจริง ๆ ลูกก็จะหงุดหงิด..

เกี่ยวกันมั้ย เราค่อยคุยกันในวันศุกร์นี้ครับ

4."ความสำเร็จทางวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี จะควบคุมธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม รอบตัวเราได้จริงหรือ .."

แม่ว่า ไม่จริง นะ เพราะ ดูอย่างสึนามิ น้ำท่วมประเทศจีน พม่า ไง..ที่แม่เคยให้ลูกอ่านข้อมูลในเน็ตว่า ถึงเวลา เด็กหรือคนที่วิ่งได้เร็วจี๋ มีสติ ต่างหากที่รอดชีวิต..*(คัดลอกจากอนุทินคุณพี่ศศินันท์-ขอบคุณค่ะ)

แหะ ๆ แม่ยกตัวอย่างเรื่องนี้เรื่อยเลย แม่รู้ว่าลูกจะแซวอย่างนี้

5."หลายคนคิดว่าตัวเอง มี ไม่มากพอ  แต่เมื่อ มีมากขึ้น กลับยิ่งมีสุขน้อยลง" 

อันนี้ลูกดูสำนวนไทยได้ ที่ว่า "มีทองเท่าหนวดกุ้ง นอนสะดุ้งจนเรือนไหว"   ฮิ ฮิ จริง ๆ แม่จะบอกลูกว่า  เช่นเวลาพ่อมีเนคไทหลายเส้น เลยเป็นปัญหาว่า จะใช้เส้นไหนดี..ขอนินทาพ่อสุดเลิฟของลูกหน่อย...นะ

6."ต้นไม้เปลี่ยนแดดให้เป็นร่มเงา เปลี่ยนขยะและดินทรายเป็นดอกไม้หอมและผลไม้หวาน"

แม่จึงอยากให้ลูกใช้เวลาที่ลูกมีตอนว่าง ๆ ไม่ต้องนั่งรถติดไปในการเล่นกีฬา การอ่านหนังสือ..

(หนังสืออ่านเล่นก็ได้..อ้อ ข่าวดี พ่อเขาหาซื้อ "ศาสนาเปรียบเทียบ"  ได้แล้วที่กรุงเทพ บ้านเราไม่มีเลย  แต่แม่อ่านแล้วต้องขอบอกลูกหน่อยว่า

ผู้เขียน..อาจารย์ฟื้น ดอกบัว เป็นคนจังหวัดเรา..!!!  หนังสือหาซื้อยากและอ่านยากเชียวแหละ มิน่าโรงเรียนลูกจึงไม่ให้ยืมกลับบ้าน)

จริง ๆ แม่ว่าประโยคนี้ที่เกี่ยวกับต้นไม้ หมายความว่า ถ้าเราเจอทุกข์ เหงา หรืออุปสรรค เราควรแปรเปลี่ยนมันเป็นสิ่งที่ดี ๆ นะลูก

จดหมายชักยาวไป อ่านแล้วตอบด้วย แม่จะรอ ไม่ก็ค่อยมาคุยกัน

รักและคิดถึง 

แต่ห้ามคิดถึงมากไปเดี๋ยวก็เจอกัน  (แถมเจอแป๊บหนึ่งก็ไปเล่นคอมพ์..ใช่เปล่า..ฮา)

แม่เอง