ได้รับฟอร์วอร์ดเมล์ มา เอ หรือ จะเป็นบทความออริจินอล

ยังไม่ได้โทรถาม กัลยาณมิตรของเราเลย

อ่านแล้วคิดว่ามีประโยชน์ จึงตัดต่อเล็กน้อยแล้วนำมาเผยแพร่ค่ะ

อ่านกันเลยค่ะ

นี่คือตัวอย่างที่จะช่วยชี้แนะว่า

ผู้ฝึกปฏิบัติจะเข้าสู่การ ผ่อนคลายในระดับลึกได้อย่างไร

การให้ ร่างกายได้พักนั้นเป็นเรื่องสำคัญยิ่ง เมื่อร่างกายได้พักและผ่อนคลาย จิตใจของเธอย่อมจะสงบ ลงได้ด้วย

การผ่อนคลายในระดับลึกเป็นหัวใจสำคัญของการเยียวยากายและจิต ขอให้ใช้เวลาหมั่น ฝึกบ่อยๆ ถึงคำแนะนำต่อไปนี้

อาจต้องใช้เวลาในการปฏิบัติ 10 นาที แต่เธอก็สามารถปรับเปลี่ยน ให้เหมาะสมกับสภาพการณ์ของตนเองได้ ในเวลาตื่นนอน ตอนเช้า ก่อนเข้านอนตอนค่ำ หรือระหว่างช่วงพักสั้นๆ ในตอนกลางวันที่มีธุระยุ่ง หรือ จะยืดเวลา ให้ยาวขึ้นและลงลึกยิ่งขึ้นก็ได้

ที่สำคัญสุดคือต้องดื่มด่ำไปกับการปฏิบัติ

วิธี

นอนราบสบายๆ ลงกับพื้นหรือเตียง หลับตาลง วางแขนทั้งสองอย่างสบายๆ ไว้ข้างลำตัว ให้ขา ผ่อนคลาย ปลายเท้าแยกออกจากกันเล็กน้อย

ขณะหายใจเข้า-ออก ขอให้ระลึกรู้ถึงร่างกายทั้งหมดที่นอนราบลง รู้สึกถึงร่างกายทุกส่วนที่ สัมผัสพื้นหรือเตียง ไม่ว่าจะเป็นส้นเท้า ขา สะโพก แผ่นหลัง แขน หลังมือ ตลอดจนศีรษะด้านหลัง

แต่ละครั้งที่หายใจออก ให้รู้สึกว่าตัวเองจมดิ่งลึกลงไปในพื้นมากขึ้นเรื่อยๆ ปล่อยวางความเครียด ความกังวลทั้งหลายทั้งปวง ไม่ยึดเหนี่ยวสิ่งใดไว้

ขณะหายใจเข้า ให้รู้สึกถึงท้องที่พองขึ้น ขณะหายใจออกให้รู้สึกถึงท้องที่ยุบลง หายใจเช่นนี้ หลายๆ ครั้ง แล้วสังเกตแค่ท้องที่พอง-ยุบ

ตอนนี้ ขณะที่เธอหายใจ ขอให้ระลึกรู้สึกเท้าทั้งสอง ขณะหายใจออกให้ผ่อนคลายเท้าทั้งสอง หายใจเข้า ส่งความรักไปที่เท้า หายใจออกยิ้มให้กับเท้า

ขณะหายใจเข้า-ออกให้ระลึกว่าช่าง น่ามหัศจรรย์เพียงใดที่มีเท้าทั้งสอง ให้เธอเดิน วิ่ง เล่นกีฬา เต้นรำ ขับรถ ทำอะไรหลายๆ อย่างได้ ตลอดวัน ส่งความรู้สึกซาบซึ้งไปยังเท้าทั้งสองที่หยัดยืนเพื่อเธอเสมอ ทุกเมื่อที่เธอต้องการ

หายใจเข้า ระลึกรู้ถึงขาขวาและขาซ้าย

หายใจออก ให้เซลล์ทุกเซลล์ในขาได้ผ่อนคลาย

หายใจออก ยิ้มให้กับขาทั้งสอง หายใจเข้า ส่งความรักไปให้มัน

ชื่นชมถึงพลังความแข็งแกร่ง เท่าที่มีอยู่ในขา

ขณะหายใจเข้า-ออกให้ส่งความห่วงใย ความปรารถนาดีไปถึงขาทั้งสอง ให้มัน ได้พัก ค่อยๆ จมดิ่งสู่พื้น ผ่อนคลายความตึงเครียดของกล้ามเนื้อขาที่เธออาจเกร็งไว้

หายใจเข้า ระลึกรู้ถึงมือทั้งสองที่วางอยู่บนพื้น

หายใจออก ผ่อนคลายกล้ามเนื้อในมือทั้งหมด อย่างเต็มที่ คลายความตึงเครียดที่เกร็งไว้ออก

ขณะหายใจเข้าให้ชื่นชมว่า ช่างมหัศจรรย์เพียงใด ที่มีมือทั้งสองข้างนี้อยู่ ขณะหายใจออก ให้ส่งรอยยิ้มแห่งความรักไปถึงมัน หายใจเข้า-ออก โดยระลึกรู้ว่ามือทั้งสองนี้ทำให้เธอสามารถกระทำสิ่งต่างๆ ได้ ไม่ว่าจะปรุงอาหาร เขียนหนังสือ ขับรถ กุมมือคนอื่น อุ้มทารกน้อย ชำระร่างกาย วาดรูป เล่นดนตรี พิมพ์ดีด สร้างและซ่อมแซม สิ่งต่างๆ เลี้ยงสัตว์ ถือถ้วยชา เธอทำอะไรได้มากมายก็เพราะมือทั้งสองข้างนี้ แค่เพียงดื่มด่ำกับ ความเป็นจริงที่ว่าเธอมีมือทั้งสองข้าง แล้วปล่อยให้เซลล์ทุกเซลล์ในมือได้พักจริงๆ

หายใจเข้า ให้ตระหนักรู้ถึงแขนทั้งสอง หายใจออก ให้แขนได้ผ่อนคลายอย่างเต็มที่

ขณะหายใจเข้า ให้ส่งความรักไปยังแขน ขณะหายใจออก ยิ้มให้กับมัน ใช้เวลาชื่นชมแขน และ พลังความแข็งแกร่งเท่าที่มีอยู่ในนั้น ส่งความซาบซึ้งไปถึงมันที่ทำให้เธอได้โอบกอดผู้คน แกว่งชิงช้า ช่วยเหลือและรับใช้ผู้อื่น ได้ทำงานหนัก ทำความสะอาดบ้าน ตัดหญ้า ทำอะไรหลายๆ อย่างได้ตลอดวัน หายใจเข้า-ออก โดยปล่อยให้แขนทั้งสองได้พักผ่อนอย่างเต็มที่บนพื้น แต่ละครั้งที่หายใจออก ให้รู้สึกว่าความเครียดกำลังออกจากแขน ขณะที่เธอใช้สติโอบอุ้ม แขน ให้รู้สึกเบิกบานและผ่อนคลายไปกับทุกๆ ส่วนของมัน

หายใจเข้า ให้ระลึกรู้ที่ไหล่ หายใจออกให้ความตึงเครียดที่ไหล่ ไหลลงพื้นไป

ขณะหายใจเข้า ส่งความรักไปที่ไหล่ ขณะหายใจออก ยิ้มอย่างซาบซึ้งในบุญคุณของมัน หายใจเข้า-ออก โดย ตระหนักว่าเธอได้ปล่อยให้ความตึงเครียดมากมายมาสั่งสมอยู่ที่ไหล่ แต่ละครั้งที่หายใจออก ให้ความตึงเครียดออกไปจากไหล่ รู้สึกว่ามันได้ผ่อนคลายยิ่งๆ ขึ้นไป ส่งความปรารถนาดี ความห่วงใยไปถึงมัน ระลึกว่าเธอไม่ต้องการให้มันเกิดความตึงเครียดมากเกินไป หากต้องการ จะมีชีวิตในแบบที่ให้มันได้พักและผ่อนคลาย

หายใจเข้า ระลึกรู้ที่หัวใจ หายใจออก ให้หัวใจได้พัก

แต่ละครั้งที่หายใจเข้า ส่งความรักไปยังหัวใจ แต่ละครั้งที่หายใจออก ยิ้มแย้มกับหัวใจ ขณะหายใจเข้า-ออก ให้รำลึกว่า ช่างมหัศจรรย์เพียงใดที่มีหัวใจซึ่งกำลังเต้นอยู่ในอก หัวใจทำให้เธอมีชีวิต มันอยู่ เคียงข้างเธอทุกนาทีทุกวัน โดยไม่เคยหยุดพัก หัวใจของเธอเต้น นับตั้งแต่ที่เธอยังเป็นตัวอ่อนอยู่ในท้องแม่ได้สี่สัปดาห์ ช่างเป็น อวัยวะอันน่าอัศจรรย์ที่ทำให้เธอทำทุกสิ่งทุกอย่างได้ตลอดวัน หายใจเข้าโดยระลึกรู้ว่า หัวใจก็รักเธอเช่นกัน หายใจออก พร้อมกับ สัญญาจะดำเนินชีวิตในแบบที่หนุนเนื่องหัวใจให้ทำงานด้วยดี แต่ละครั้งที่หายใจออก ให้หัวใจรู้สึกผ่อนคลายยิ่งๆ ขึ้น ให้เซลล์ ทุกเซลล์ในหัวใจได้ยิ้ม อย่างผ่อนคลายและแช่มชื่น

หายใจเข้าโดยระลึกรู้ที่ท้องและลำไส้ หายใจออกให้ท้องและลำไส้ผ่อนคลาย

ขณะหายใจเข้า ส่งความรักความซาบซึ้งไปถึงมัน หายใจเข้า-ออก โดยรำลึกรู้ว่าอวัยวะเหล่านี้มีความสำคัญต่อสุขภาพของเธอเช่นไร ให้พวกมันได้มีโอกาสพักอย่างเต็มที่ แต่ละวัน พวกมันได้ย่อยและดูดซึม อาหารที่เธอกิน ให้พละกำลังแก่เธอ พวกมันต้องการให้เธอใช้เวลารับรู้และขอบคุณมัน ขณะหายใจเข้า ให้ท้องและลำไส้รู้สึกผ่อนคลาย ปลดปล่อยความตึงเครียดทั้งหลายออกไป หายใจออก ดื่มด่ำกับความเป็นจริงที่ว่า เธอมีท้องและ ลำไส้

หายใจเข้า โดยระลึกรู้ที่ตา หายใจออก ให้ตาและกล้ามเนื้อรอบๆ ตาได้ผ่อนคลาย

หายใจเข้า ยิ้มให้ดวงตา หายใจออก ส่งความรักไปถึงดวงตา ให้มันได้พักและผ่อนคลายอยู่ในเบ้าตา ขณะหายใจเข้า-ออก ให้ระลึกรู้ว่าดวงตาทั้งสองนั้นมีค่าเพียงไร มันทำให้เธอสามารถจ้องมองเข้าไปในดวงตาของคนที่เธอรัก ได้เห็นดวงอาทิตย์อัสดงอันงดงาม ได้อ่านได้เขียน ให้เธอไปไหน มาไหนอย่างสบาย ได้เห็นนกโบยบินบนท้องฟ้า ได้ดูหนัง เธอทำอะไรได้มากมายก็เพราะดวงตาคู่นี้ ควรให้เวลาซาบซึ้งกับของขวัญ แห่งการมองเห็น ให้มันได้พักอย่างเต็มที่ เธออาจเลิกคิ้วนิดๆ เพื่อช่วยคลายเครียดที่เกาะกุมอยู่รอบดวงตาก็ได้

เธอจะผ่อนคลายส่วนอื่นๆ ของร่างกายต่อไป โดยใช้รูปแบบเดียวกันกับข้างต้นก็ได้

*ตอนนี้ ถ้ามีส่วนใดส่วนหนึ่งในร่างกายป่วยหรือเจ็บปวด ให้ใช้เวลาระลึกรู้ถึงส่วนนั้น แล้วส่งความรักไป

หายใจเข้า ให้ส่วนนี้ได้พัก หายใจออก ยิ้มให้กับมันด้วยความรักความปรารถนาดีอย่างยิ่งยวด ระลึกรู้ว่ามีส่วนอื่นๆ ของร่างกายที่ยังแข็งแรงสมบูรณ์อยู่ ให้ส่วน ที่แข็งแรงเหล่านั้น ส่งพละกำลังมายังส่วนที่อ่อนแอหรือเจ็บป่วย ให้รู้สึกว่ามีพลังความรักความเกื้อหนุนจากส่วนอื่นๆ ของร่างกาย แผ่ซ่านเข้ามาช่วยบรรเทาและเยียวยาบริเวณที่อ่อนแอนี้ หายใจเข้า โดยเชื่อมั่นในความสามารถที่จะเยียวยาของตนเอง หายใจออก พร้อมกับปล่อยความความวิตกกังวล หรือ ความกลัวที่อาจเกาะกุมอยู่ในตัวออกมา หายใจเข้า-ออก ยิ้มให้แก่ร่างกายส่วนที่ไม่สบาย ด้วยความรักความเชื่อมั่น

สุดท้าย ให้หายใจเข้า รู้ตัวทั่วพร้อมร่างกายทั้งหมดที่ผ่อนคลาย หายใจออก ดื่มด่ำไปกับความรู้สึกทั่วร่างกาย ซึ่งผ่อนคลายและ สงบอย่างยิ่ง

ยิ้มให้กับร่างกายทั้งหมดขณะหายใจเข้า และส่งความรักความกรุณาไปถึงมันขณะหายใจออก ให้รู้สึกว่าเซลล์ทุกเซลล์ ทั่วร่างกายกำลังยิ้มอยู่กับเธออย่างชื่นบาน และรู้สึกซาบซึ้งไปกับเซลล์ในร่างกาย กลับมายังท้องที่พอง-ยุบอย่าง แผ่วเบาอีกครั้ง

ถ้าเธอกำลังพูดนำคนอื่นอยู่ และรู้สึกสบายใจที่ได้ทำอย่างนั้นถึงตอนนี้อาจจะร้องเพลงเย็นๆ หรือเพลงกล่อมเด็กสักสองสามเพลง คลอตามไปด้วยก็ได้

หลังจากนั้นให้ลืมตาขึ้นช้าๆ ค่อยๆ ลุกขึ้นด้วยความสงบ ด้วยความสบายใจ จงรักษาความสงบ และพลังแห่งสติที่ได้บ่มเพาะนี้ไว้ ขณะที่ไปทำกิจกรรมอื่นต่อ รวมทั้งตลอดวันที่เหลือ

ขอบคุณเพื่อนรัก ค่ะ