ใบไม้เปลี่ยนสีเพราะผลัดใบ

จากบันทึกเดิม ก่อนหน้านี้ เรารู้สึกกลาง ๆ รู้สึกธรรมดา แต่เป็น ธรรมดาพิเศษ

คือไม่ลิงโลดใจ ไม่สบายใจ ไม่ดีใจจนรู้สึกได้ในใจ หรือ ดีใจออกนอกหน้าเหมือนก่อน ๆ เมื่อรำลึกได้ว่า เป็นวันศุกร์เย็น สุดสัปดาห์ที่แม้แต่ในสถาบันแห่งนี้ ซึ่งเป็นสถาบันแห่งงานวิจัย ผลิตผลรายงานจากงานวิจัยลงตีพิมพ์ในวารสารระดับโลกเกือบทุกสัปดาห์ นักวิทยาศาสตร์ทั้งประจำและไม่ประจำ แบบมาเรียน(ฝึกวิจัย)เหมือนเช่นเราก็ยังดีใจออกมาให้เห็น

แต่เราเฉย ๆ อาจเพราะ

หนึ่ง ยังคิดเรื่องบางเรื่อง(หัวข้อสำหรับงานวิจัย)ที่ควรคิดให้ออก หากเรายังคิดไม่ออก

สอง เรายังมีเวลา(อ่าน)เก็บเกี่ยวความรู้แล้วค่อยคิดต่อ

สาม (คน)เราย่อมต้องมีเวลาสำหรับเรื่องอื่น ๆ บ้าง ไม่ใช่หมกมุ่นคิดแต่เรื่องใดเรื่องหนึ่งตลอดเวลา

......

ใบไม้ยังต้องเปลี่ยนสีเพราะผลัดใบ

เพราะดินฟ้าอากาศผันแปร

ปล่อยใบ ทิ้งใบที่แห้งกรอบเพื่อรอเวลา

คนเราเล่าย่อมเป็นไปตามธรรมชาติเช่นกัน

คิดดังนี้ จึงไปตลาด ซื้อแครอท มะเขือเทศ กุ้งแห้ง ถั่วลิสงคั่วใส่ บะต้า(เนย)

พริกขี้หนูไทย กะปิ น้ำปลาและมะนาวยังมีเหลือพอ

ใช่แล้วค่ะ เราและเพื่อนคนไทย ตำแครอทกินกัน

มีไก่ย่างเสียบไม้อยู่ในตู้เย็น

มีข้าวเหนียวไทยสุกกึ่งสำเร็จ ราคาสามร้อยเยนเหลืออีกกล่อง

ครั้งนี้เราเป็นคนตำแครอทเกือบทุกขั้นตอน

เพื่อนเตือนไว้ก่อนว่า ออมแรงหน่อย แครอทจะช้ำเกิน ไม่สวย ไม่น่ากิน

ขาดรสเค็มและหวานอีกจนได้ ต้องเติมกันหลายครั้ง

สุดท้ายก็ อร่อย โออิชิ เดส

เดินกลับมานั่งโต๊ะทำงาน ง่วง เพราะข้าวเหนียวหรือเปล่า

แต่ เราคิดออกแล้วค่ะ

เยื่อหุ้มของเซลล์ของกล้ามเนื้อไง น่าสนใจมาก ๆ ว่าทำไม บางครั้งในบางโรค เธอ(หมายถึงเยื่อหุ้มเซลล์)ถึงได้ยืดหยุ่น อึด ทน รอมชอมกับโรคบางโรค แต่ไม่ยอมอดทน ไม่แข็งแรงเอาซะเลยในกลุ่มโรคของกล้ามเนื้อบางโรค ปล่อยให้สารโน่นนิดนี่หน่อยมาสะสม จนเกิดอาการหนัก

มันต้องมีคำตอบ

หรือน่าศึกษาดูคุณสมบัติของเธอ

เหมือนการทำส้มตำแครอท ต้องออมแรงในการตำ ตำแรง ตำหนักอย่างตำมะละกอ ไม่ได้

ขอตัวนอนก่อนสักงีบ แล้วค่อยค้นเรื่องเกี่ยวกับโปรตีนของแครอท เอ๊ย เยื่อหุ้มเซลล์ของกล้ามเนื้อมาอ่านโดยละเอียด ค่ะ

ยาสุมินาไซ