เริ่มต้น


31 ธันวาคม 2552

ต้นไม้ลูกรัก

มาถึงวันนี้พ่ออยู่โรงพยาบาลมาแล้วกำลังจะครบ 18 วัน เป็นเวลา 18 วันที่พ่อได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ มากมายเกี่ยวกับ "จิต" ของพ่อเอง

ตอนแรกพ่อตั้งใจว่าจะใช้เวลาใจช่วงการรักษานี้อยู่อย่างสงบไม่ทำอะไรมากนัก จะใช้เวลานั่งสมาธิ และอ่านหนังสือบ้างเล็กๆ น้อยๆ แต่เมื่อวานพ่อตัดสินใจว่าพ่อควรใช้เวลาในการทำสิ่งสำคัญที่สุด นั่นคือการเขียนจดหมายถึงลูก

เราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันพรุ่งนี้ ดังนั้นเราควรทำวันนี้ให้ดีที่สุด บนความไม่ประมาท

ปีนี้พ่ออายุ 37 ปี ช่วงสองปีที่ผ่านมาในชีวิตพ่อ คือช่วงเวลาที่พ่อมีความสุขที่สุดในชีวิต เพราะพ่อมีลูกเข้ามาในชีวิตของพ่อและแม่

พ่อกับแม่รักกันมาก ตั้งแต่ช่วงเวลาที่เราได้เจอกันครั้งแรกจนถึงวันนี้ก็ครบ 20 ปี ในช่วงเวลา 2 ปีที่ผ่านมา ลูกเข้ามาเหมือนดวงแก้วที่สดใสให้แก่ชีวิตของพ่อและแม่

ทุกครั้งที่หลับตา ลูกคือที่สุดในดวงใจของพ่อเสมอ ในทุกลมหายใจในทุกก้าวที่พ่อเดิน พ่อคิดถึงลูกตลอดเวลา

พ่อจะเขียนจดหมายถึงลูก เพื่อให้แง่คิดของพ่อในเรื่องต่างๆ หวังว่าคงมีประโยชน์ที่ลูกจะเอาไปประยุกต์ใช้ในการดำรงชีวิตของลูกต่อไปในอนาคต

รักลูกที่สุด

     พ่อ

หมายเลขบันทึก: 325050เขียนเมื่อ 4 มกราคม 2010 21:34 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:36 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (24)

ขอให้เป็นกำลังใจให้อาจารย์มีแรงพลังในการต่อสู้ต่อไปนะครับ ;)

สู้ สู้ ครับอาจารย์

สวัสดีค่ะ

แวะมาทักทายอาจารย์ค่ะ

เชื่อมั่นว่า พลังแห่งความรัก จะนำพาให้อาจารย์ผ่านพ้น...ไปได้ด้วยดีค่ะ

สู้ สู้ ครับอาจารย์, ขอให้อาจารย์มีพลังใจที่เข้มแข็ง เพื่อก้าวผ่านอุปสรรคครั้งนี้ไปได้ครับ

ขอบคุณบันทึกดีๆ..ต้นไม้คงเติบโตได้ดีเพราะมีความรักของพ่อเป็นอาหารหล่อเลี้ยงราก ลำต้น และใบ เป็นต้นไม้ที่แข็งแรงต่อไปในอนาคต...เป็นแรงใจให้พ่อของลูกต้นไม้แข็งแรงอยู่หล่อเลี้ยงลูกต้นไม้ไปตราบนานเท่านานค่ะ...

สวัสดีค่ะ

  • ดีใจมากค่ะ  ที่อาจารย์เข้มแข็งแล้ว
  • ขอเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ

 

ขอบคุณอาจารย์มากครับ สำหรับ บันทึกที่งดงาม

คนที่เป็นลูกทุกคน ได้อ่านคงได้แง่คิดมากมาย

คนที่เป็นพ่อทุกคน ได้อ่านคงได้มองย้อนดูตนเอง

เป็นจดหมายที่ซาบซึ้งและงดงามมากนะครับ

ขอให้มีสุขภาพแข็งแรงโดยพลันครับ

อนุโมทนาบุญกับการนั่งสมาธิและการเรียนรู้ด้านในนะครับ...

บันทึกที่งดงาม ความรักพ่อแม่ยิ่งใหญ่คะ

ลูกคือสิ่งที่พ่อแม่ทุมเทกำลังใจกำลังกายเลี้ยงดู

พี่เห็นด้วยนะคะที่อาจารย์เขียนบันทึกถึงลูก

พูดถึงสิ่งที่งดงาม ความรัก ให้ลูกได้อ่าน

แด่..พ่อ..ทุกคน

You Raise Me up

When I am down and, oh my soul so weary;
When troubles come and my heart burdened be,
Then, I am still and wait here in the silence,
Until you come and sit awhile with me.

You raise me up, so I can stand on mountains;
You raise me up, to walk on stormy seas;
I am strong, when I am on your shoulders;
You raise me up... To more than I can be.

                                       Brendan Graham

อาจารย์ธวัชชัยครับ

ผมอ่านบันทึกช้าๆ แล้วรู้สึกซาบซึ้งกับบันทึกนี้มากครับ ขอให้กำลังใจอาจารย์ครับ และผมก็ดีใจที่อาจารย์ได้สื่อสารออกมาอีกครั้งที่ gotoknow

 

แค่เริ่มต้นด้วยรัก จักชนะทุกสิ่งอย่าง

เป็นกำลังใจค่ะ ... ชอบจัง จดหมายรัก

โรคมะ...ชนิดนี้ ไม่ยากเลยครับ ผมมีคนไข้ในโครงการเป็นโรคนี้ 3 ราย รอด

หมด กิน อิ่ม ตัวอ้วน ทุก คน ครับ ชิวๆๆๆ

มาอ่านในฐานะลูกที่ยังรับรู้ถึงความรักและความอบอุ่นจากพ่อ ไม่ว่าพ่อคนไหนก็จะถ่ายทอดความรักและความอบอุ่นได้ไม่ต่างกันเลยครับ น้องต้นไม้โชคดีที่มีคุณพ่อที่สุดยอดที่สุดคนนี้ครับ

เป็นกำลังใจให้ อาจารย์ค่ะ

คือ...ใจที่สัมผัสได้...จาก "ครอบครัวปิยะวัฒน์" ค่ะ

Zen_pics_007 

สวัสดีค่ะอาจารย์ธวัชชัย...ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ..ใจเข้มแข็ง..จะชนะทุกสิ่งค่ะ..

สวัสดีค่ะ อาจารย์ ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์

ขอให้มีสุขภาพแข็งแรงโดยเร็วค่ะ

อ่านแล้วซึ้งมากเลยคะ หากวันนี้หนูเป็นลูกอาจารย์คงได้แต่ปลื้มและประทับใจพ่อมาก ๆ ที่ทุ่มเทเวลาทั้งหมดให้กับงาน กับครอบครัวและคิดถึงลูกคะ

ขอให้คุณพระศรีรัตนตรัย คุ้มครองและดลบันดาลให้อาจารย์หายไว ๆ นะคะ

จิราพร ยกล่อง

MBA#20

  • ดีใจที่อาจารย์กลับมาแล้ว
  • ขอให้อาจารย์มีพลังใจที่เข้มแข็ง
  • และสู้ๆๆ นะคะ

ขอเป็นกำลังใจให้อาจารย์เเละอาจารย์จันรวมทั้งน้องต้นไม้ด้วยค่ะ คุณค่าของจดหมายนั้นมากมายเหลือประมาณเพราะเป็นคุณค่าทางใจที่คนเขียนถ่ายทอดไว้ โดยเฉพาะจดหมายรักจากพ่อฉบับนี้ เชื่อว่าคงงดงามอย่ในใจน้องต้นไม้ตลอดไป

เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้ อ หายไวๆ ค่ะ

......................ขอบคุณที่เข้มแข็งค่ะ

บันทึกนี้มิใช่เป็นเพียงบันทึกถึงน้องต้นไม้เท่านั้น

แต่ยังเผื่อแผ่ และเอื้ออาทรถึงผู้เป็นลูกทุกคน

ให้ได้รับรู้ถึงความรัก ความห่วงใยของพ่อแม่

ขอบคุณค่ะ

...เกิดและดับ..เป็นธรรม-ชาติ..ธรรมดาโลก...ต้นไม้...ที่แก่.เก่า.ย่อมให้เมล็ดพันธุ์..มามากมาย..กว่าล้านๆๆ..เมล็ดพันธุ์..ที่สืบทอดจากมวลสัมพันธ์ที่ปรากฎอยู่ในธรรมสัตว์โลกทั้งหลาย..ทั้งไกลและไกล้ต้น..(ต้นไม้..ที่ขึ้นในสถาะที่พอควรเหมาะสมซึ่ง ดิน ฟ้า อากาศ..และรักใส่ใจ..คงจะเป็นไม้ยืนต้นในภายภาคหน้า..โดยปราศจากข้อกังขาใดๆทั้งสิ้น...)..ขอให้ท่านมีสุขและสงบในจิตใจ..อันจะนำมาซึ่ง..กายที่ปลอดโรค..สู้ๆๆๆ..เจ้าค่ะ..ยายธี.

ดีใจกับคุณที่ทำทุกอย่างได้อย่างมีสติ

เตรียมตัวทุกขั้นตอน สู้นะคะ เป็นอีกหนึ่งแรงใจที่มอบให้ค่ะ

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท