31 ธันวาคม 2552
ต้นไม้ลูกรัก
มาถึงวันนี้พ่ออยู่โรงพยาบาลมาแล้วกำลังจะครบ 18 วัน เป็นเวลา 18 วันที่พ่อได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ มากมายเกี่ยวกับ "จิต" ของพ่อเอง
ตอนแรกพ่อตั้งใจว่าจะใช้เวลาใจช่วงการรักษานี้อยู่อย่างสงบไม่ทำอะไรมากนัก จะใช้เวลานั่งสมาธิ และอ่านหนังสือบ้างเล็กๆ น้อยๆ แต่เมื่อวานพ่อตัดสินใจว่าพ่อควรใช้เวลาในการทำสิ่งสำคัญที่สุด นั่นคือการเขียนจดหมายถึงลูก
เราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันพรุ่งนี้ ดังนั้นเราควรทำวันนี้ให้ดีที่สุด บนความไม่ประมาท
ปีนี้พ่ออายุ 37 ปี ช่วงสองปีที่ผ่านมาในชีวิตพ่อ คือช่วงเวลาที่พ่อมีความสุขที่สุดในชีวิต เพราะพ่อมีลูกเข้ามาในชีวิตของพ่อและแม่
พ่อกับแม่รักกันมาก ตั้งแต่ช่วงเวลาที่เราได้เจอกันครั้งแรกจนถึงวันนี้ก็ครบ 20 ปี ในช่วงเวลา 2 ปีที่ผ่านมา ลูกเข้ามาเหมือนดวงแก้วที่สดใสให้แก่ชีวิตของพ่อและแม่
ทุกครั้งที่หลับตา ลูกคือที่สุดในดวงใจของพ่อเสมอ ในทุกลมหายใจในทุกก้าวที่พ่อเดิน พ่อคิดถึงลูกตลอดเวลา
พ่อจะเขียนจดหมายถึงลูก เพื่อให้แง่คิดของพ่อในเรื่องต่างๆ หวังว่าคงมีประโยชน์ที่ลูกจะเอาไปประยุกต์ใช้ในการดำรงชีวิตของลูกต่อไปในอนาคต
รักลูกที่สุด
พ่อ
ขอให้เป็นกำลังใจให้อาจารย์มีแรงพลังในการต่อสู้ต่อไปนะครับ ;)
สู้ สู้ ครับอาจารย์
สวัสดีค่ะ
แวะมาทักทายอาจารย์ค่ะ
เชื่อมั่นว่า พลังแห่งความรัก จะนำพาให้อาจารย์ผ่านพ้น...ไปได้ด้วยดีค่ะ
สู้ สู้ ครับอาจารย์, ขอให้อาจารย์มีพลังใจที่เข้มแข็ง เพื่อก้าวผ่านอุปสรรคครั้งนี้ไปได้ครับ
ขอบคุณบันทึกดีๆ..ต้นไม้คงเติบโตได้ดีเพราะมีความรักของพ่อเป็นอาหารหล่อเลี้ยงราก ลำต้น และใบ เป็นต้นไม้ที่แข็งแรงต่อไปในอนาคต...เป็นแรงใจให้พ่อของลูกต้นไม้แข็งแรงอยู่หล่อเลี้ยงลูกต้นไม้ไปตราบนานเท่านานค่ะ...
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณอาจารย์มากครับ สำหรับ บันทึกที่งดงาม
คนที่เป็นลูกทุกคน ได้อ่านคงได้แง่คิดมากมาย
คนที่เป็นพ่อทุกคน ได้อ่านคงได้มองย้อนดูตนเอง
เป็นจดหมายที่ซาบซึ้งและงดงามมากนะครับ
ขอให้มีสุขภาพแข็งแรงโดยพลันครับ
อนุโมทนาบุญกับการนั่งสมาธิและการเรียนรู้ด้านในนะครับ...
บันทึกที่งดงาม ความรักพ่อแม่ยิ่งใหญ่คะ
ลูกคือสิ่งที่พ่อแม่ทุมเทกำลังใจกำลังกายเลี้ยงดู
พี่เห็นด้วยนะคะที่อาจารย์เขียนบันทึกถึงลูก
พูดถึงสิ่งที่งดงาม ความรัก ให้ลูกได้อ่าน
แด่..พ่อ..ทุกคน
When I am down and, oh my soul so weary;
When troubles come and my heart burdened be,
Then, I am still and wait here in the silence,
Until you come and sit awhile with me.
You raise me up, so I can stand on mountains;
You raise me up, to walk on stormy seas;
I am strong, when I am on your shoulders;
You raise me up... To more than I can be.
Brendan Graham
อาจารย์ธวัชชัยครับ
ผมอ่านบันทึกช้าๆ แล้วรู้สึกซาบซึ้งกับบันทึกนี้มากครับ ขอให้กำลังใจอาจารย์ครับ และผมก็ดีใจที่อาจารย์ได้สื่อสารออกมาอีกครั้งที่ gotoknow
แค่เริ่มต้นด้วยรัก จักชนะทุกสิ่งอย่าง
เป็นกำลังใจค่ะ ... ชอบจัง จดหมายรัก
โรคมะ...ชนิดนี้ ไม่ยากเลยครับ ผมมีคนไข้ในโครงการเป็นโรคนี้ 3 ราย รอด
หมด กิน อิ่ม ตัวอ้วน ทุก คน ครับ ชิวๆๆๆ
มาอ่านในฐานะลูกที่ยังรับรู้ถึงความรักและความอบอุ่นจากพ่อ ไม่ว่าพ่อคนไหนก็จะถ่ายทอดความรักและความอบอุ่นได้ไม่ต่างกันเลยครับ น้องต้นไม้โชคดีที่มีคุณพ่อที่สุดยอดที่สุดคนนี้ครับ
เป็นกำลังใจให้ อาจารย์ค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ธวัชชัย...ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ..ใจเข้มแข็ง..จะชนะทุกสิ่งค่ะ..
สวัสดีค่ะ อาจารย์ ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์
ขอให้มีสุขภาพแข็งแรงโดยเร็วค่ะ
อ่านแล้วซึ้งมากเลยคะ หากวันนี้หนูเป็นลูกอาจารย์คงได้แต่ปลื้มและประทับใจพ่อมาก ๆ ที่ทุ่มเทเวลาทั้งหมดให้กับงาน กับครอบครัวและคิดถึงลูกคะ
ขอให้คุณพระศรีรัตนตรัย คุ้มครองและดลบันดาลให้อาจารย์หายไว ๆ นะคะ
จิราพร ยกล่อง
MBA#20
ขอเป็นกำลังใจให้อาจารย์เเละอาจารย์จันรวมทั้งน้องต้นไม้ด้วยค่ะ คุณค่าของจดหมายนั้นมากมายเหลือประมาณเพราะเป็นคุณค่าทางใจที่คนเขียนถ่ายทอดไว้ โดยเฉพาะจดหมายรักจากพ่อฉบับนี้ เชื่อว่าคงงดงามอย่ในใจน้องต้นไม้ตลอดไป
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้ อ หายไวๆ ค่ะ
......................ขอบคุณที่เข้มแข็งค่ะ
บันทึกนี้มิใช่เป็นเพียงบันทึกถึงน้องต้นไม้เท่านั้น
แต่ยังเผื่อแผ่ และเอื้ออาทรถึงผู้เป็นลูกทุกคน
ให้ได้รับรู้ถึงความรัก ความห่วงใยของพ่อแม่
ขอบคุณค่ะ
...เกิดและดับ..เป็นธรรม-ชาติ..ธรรมดาโลก...ต้นไม้...ที่แก่.เก่า.ย่อมให้เมล็ดพันธุ์..มามากมาย..กว่าล้านๆๆ..เมล็ดพันธุ์..ที่สืบทอดจากมวลสัมพันธ์ที่ปรากฎอยู่ในธรรมสัตว์โลกทั้งหลาย..ทั้งไกลและไกล้ต้น..(ต้นไม้..ที่ขึ้นในสถาะที่พอควรเหมาะสมซึ่ง ดิน ฟ้า อากาศ..และรักใส่ใจ..คงจะเป็นไม้ยืนต้นในภายภาคหน้า..โดยปราศจากข้อกังขาใดๆทั้งสิ้น...)..ขอให้ท่านมีสุขและสงบในจิตใจ..อันจะนำมาซึ่ง..กายที่ปลอดโรค..สู้ๆๆๆ..เจ้าค่ะ..ยายธี.
ดีใจกับคุณที่ทำทุกอย่างได้อย่างมีสติ
เตรียมตัวทุกขั้นตอน สู้นะคะ เป็นอีกหนึ่งแรงใจที่มอบให้ค่ะ