ผมได้อะไรจาก 1 ปีใน G2K
13 มีนาคม 2551 ครบ 1 ปี เต็มที่ผมเป็นสมาชิกใน G2K
ถามว่า ปีหนึ่ง เร็วไหม ก็เร็วดี เพราะวันแรกที่เข้ามาดูเว็บนี้ยังจำได้เหมือนเกิดขึ้นเมื่อวาน รู้สึกแปลกใจที่ว่า เอ... เว็บนี้ เป็นเว็บที่โปร่งใสดี คนกล้าเปิดตัวตน เอาภาพตัวเองมาแสดงไว้ และเมื่อเปิดไปดูประวัติ ก็น่าจะเชื่อถือได้ว่าเป็นประวัติส่วนตัวที่สำคัญที่ทำให้รู้จักเจ้าของบันทึกได้พอสมควร แม้บางคนจะสั้น
นอกจากนี้ ผู้จัดทำเว็บเองก็เป็นผู้ที่มีการศึกษา มีตำแหน่งที่เชื่อถือตรวจสอบได้ คนที่มาบันทึกก็ล้วนอยู่ในแวดวงการศึกษาเป็นส่วนใหญ่ ก็ถือว่าหลากหลายดี แต่ก็ไม่เห็นมีนักการทูต
ในช่วงนั้นผมได้จัดทำเว็บส่วนตัว www.polpage.com มาได้ระยะหนึ่งแล้ว ด้วยเหตุที่ทำเองจึงไปได้ไม่ถึงไหน มีเว็บแต่ก็ไม่ได้พัฒนามากนัก ใช้ html ธรรมดา ต่อมาเมื่อมี โปรแกรมสำเร็จรูปก็ศึกษาเองจนใช้ mambo เป็น การต้องทำเองทุกอย่างในเว็บทำให้รู้สึกเป็นภาระเกินไป อีกทั้งผมไม่ได้คิดจะประชาสัมพันธ์เว็บของตัวเองเลย เอาไว้ดูคนเดียว ในที่สุดมีเว็บก็เพียงเพื่อเอาไว้เป็นที่เก็บข้อเขียนของผม เวลาใช้จะได้สะดวกในการเปิดจากอินเตอร์เน็ต
พอมาเจอ G2K ก็เลยรู้สึกว่าดี เพราะมีคนทำรูปแบบและระบบให้แล้ว นอกจากนั้น G2K ก็ยังดูเหมือนกับจะเปิดกว้างและให้กำลังใจนักเขียนหน้าใหม่ ผมจึงสมัครและเปิดบันทึกนักการทูตตั้งแต่บัดนั้น
ถามให้ตรง ตอบให้ตรง
ผมได้อะไร
ได้เปิดตัวเองต่อสังคมออนไลน์แห่งนี้
ได้เรียนรู้การจัดการบล็อก การเผยแพร่ความรู้ผ่านบล๊อคด้วยตัวเอง
ได้เรียนรู้เรื่อง KM รวมทั้งความรู้อื่นๆ
ได้เรียนรู้การปฏิสัมพันธ์ออนไลน์
ได้ทำกิจกรรมผ่านเว็บ
และสุดท้ายได้รู้จักตนเองผ่านสังคมออนไลน์
ถามว่าคิดอย่างไรกับสิ่งที่ได้
การเปิดตัวในอินเตอร์เน็ตยังคงเป็นเรื่องที่น่ากลัวและเสี่ยงมาก แต่ก็ได้ทำไปแล้วกับ G2K และก็คิดว่าตัดสินใจไม่ผิดเพราะ G2K เป็นเว็บที่มีสาระที่ชัดเจน ถือเป็นกรอบป้องกันที่ปลอดภัยพอสมควร
ระบบของ G2K ดีและเหมาะสมกับสังคมออนไลน์ของไทย
ความรู้ที่ได้จาก G2K นั้นมากมายและเป็นอาหารสมองได้ในยามที่ต้องการ เป็นเสมือนศูนย์อาหาร มีให้เลือกทานหลายอย่าง ตามชอบใจ
เรื่องปฏิสัมพันธ์ออนไลน์ เป็นเรื่องที่ผมเรียนรู้ไปเรื่อยๆ และก็ยอมรับว่ายังเรียนรู้ไม่จบแต่ก็จะเรียนรู้ต่อไป
เรื่องกิจกรรมผ่านเว็บนั้น เนื่องจาก G2K มีความน่าเชื่อถือ จึงสามารถทำกิจกรรมได้ โดยเฉพาะกิจกรรมการกุศลซึ่งผมไม่เคยทำแบบนี้กับเว็บไหนมาก่อน
สุดท้าย ได้รู้จักตัวเองพอสมควร ผมก็ยังคงเป็นได้เพียงแค่บล็อกเกอร์สมัครเล่นหน้าใหม่คนหนึ่ง ที่ต้องระวังการเขียนและเขียนเฉพาะเรื่องส่วนตัวที่เปิดเผยได้ ส่วนเรื่องงานก็พยายามจะทำให้เปิดเผยเท่าที่จะเปิดเผยได้
จากบันทึก 180 กว่าบันทึกในระยะเวลา 1 ปี บวกกับภาพวาดอีก 80 ภาพ และกัลยาณมิตรใน G2K จำนวนหนึ่ง ที่ก็ยังไม่เคยเห็นตัวจริงกันและยังถือว่าไม่รู้จักกัน.....ในโลกของความเป็นจริง
บันทึกนี้เป็นบันทึก ครบ 1 ปี ในวันที่ 13 มีนาคม 2551 จึงขอถามกับตัวเองและจึงขอตอบกับตัวเอง หากผิดพลาดประการใด สร้างความขัดข้องใจใดๆ ก็ขออภัยด้วย
เราทุกคนยังต้องเป็นนักเดินทางกันต่อไป ในเส้นทางและสิ่งที่ตนปรารถนา
สำหรับผม ได้เดินมาแล้ว อย่างน้อยก็หนึ่งหลักกิโลเมตร
ยังไม่รู้ว่าจะเดินไปได้อีกหรือไม่หรือได้ไกลเพียงใด
หรือวันหน้าจะเป็นอย่างไร เพราะ “อันความตาย หมายไม่ได้ว่าเมื่อไหร่”
ขอความสุขสวัสดี จงมีแด่ทุกท่านครับ