เป็นผู้ทำหน้าที่ปฏิบัติการจัดการเรียนการสอน ก่อนดำเนินการต้องวิเคราะห์หลักสูตรก่อน และจะหาความรู้จากหลายแหล่ง จึงมีความเห็นเหมือนสถานประกอบการ

การจัดการเรียนการสอนของครูปัจจุบันจึงควรศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมอยู่เสมอ ต้องเพิ่มความขยันอีกมากๆ อย่ายึดตำราเล่มใดเล่มหนึ่ง

ปัญหาของครูด้านหนึ่งก็คือเรื่องของเวลา Loadสอนมาก งานนโยบาย งานจรเยอะ เป็นไปได้ไหมที่จะมาสนใจวิเคราะห์งานครูอย่างจริงจังสักที

เห็นด้วยกับครูป้อม....ที่ได้กล่าวมา

การทำหลักสูตรในงวดต่อไป ถ้าได้ผู้ที่มีความทันสมัย วิสัยทัศน์กว้างไกล มีความรู้ในการจัดทำ มีวุฒิภาวะที่เหมาะสมคงจะดี

หลักสูตรล้าสมัยในสถานศึกษาสังกัดสอศ (จริง) ไม่อยากแสดงความคิดเห็นต่อค่ะ  ต้องให้สมศ ลงมาตรวจประเมิน และสอบถามผู้เรียนทุกคนตัวต่อตัวจะดีกว่า 

ถูกใจมากเลยสำหรับบทความนี้ เพราะบางกลุ่มอาชีพไม่เคยไปอบรม ประชุมสัมมนา และยิ่งกว่านั้นยังไม่ใช้สื่อ Internet ให้เกิดประโยชน์ ในการค้นคว้า ดูแต่เอกสารหรือตำราฟรี และไม่คิดที่จะค้นคว้าเพิ่มเติม ผลก็จะเกิดกับนักเรียน นักศึกษา

หลักสูตรของอาชีวศึกษาก็เป็นเหมือนที่ครูป้อมเขียนค่ะ ตามที่พี่ได้ปรึกษาไปหลายครั้งแล้ว

ในเรื่องวิชาซึ่งความเป็นจริงนักเรียน นักศึกษาต้องได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ นับประสาอะไรกับนักเรียน

พี่ทำงาน 25 ปีแล้ว ไม่เคยได้ไปอบรมเกี่ยวกับวิชาชีพเลขาแม้แต่ครั้งเดียว

พูดถึงหลักสูตรอาชีวศึกษา ก็ใช้มานานแล้วจริง ๆ ค่ะ ถ้าหากว่าได้มีการปรับเปลี่ยนบ้างก็คงดี

ถึงแม้ว่าวิธีการสอนของครูผุ้สอนจะมีการพัฒนาขึ้น เหมือนที่พี่ป้อมว่า การสอนของครูก็มีการให้

นักเรียนได้จัดเก็บเอกสารโดยวิธีที่ทันสมัย แต่หนังสือที่ใช้อยู่ยังล้าสมัยก็เป็นส่วนที่ทำให้มันดู

ล้าสมัยได้จริง ๆ ค่ะ เช่นกันกับวิชาเครื่องใช้สำนักงานที่สังเกตได้ว่าหนังสือยังมีเนื้อหาเกี่ยวกับ

เครื่องอัดสำเนาแบบธรรมดา อยู่ควรมีการปรับเปลี่ยนที่เหมาะสมตามยุคสมัยด้วย แต่ก็เข้าใจ

อยู่ว่าครูผุ้สอนส่วนใหญ่ก็พัฒนาการสอนของตนตามยุคสมัย แต่ไม่ได้แจ้งให้ใคร ๆ ได้ทราบ

แค่นั้นเองค่ะ

อีกอย่างหนึ่งที่เป็นปัญหากับอาชีวศึกษามากเหมือนกันเกี่ยวกับแผนกเลขานุการในตอนนี้คือ

ในภาคใต้ เมื่อเอ่ยชื่อว่า แผนกเลขานุการ จะไม่ค่อยมีนักเรียน หรือผู้ปกครองไม่ค่อยสนับสนุน

ให้เข้าเรียนเท่าไหร่เลย ถ้ามีการปรับเปลี่ยนได้คงจะดีค่ะ ขอบคุณมากที่ให้ข้อมูลนะค่ะ

ที่ว่าล้าสมัย มีความคิดเห็นว่าส่วนหนึ่งมาจากผู้สอนที่ยึดติดกับรายวิชาที่สอนด้วย บางคนสอนแต่วิชาเดิม ทั้งยังไม่ปรับเปลี่ยนวิธีการสอน รวมถึงลักษณะของรายวิชาที่คล้าย ๆ กัน ทำให้เด็กมองภาพรวมของสาขาวิชาว่าน่าเบื่อ จึงเลือกที่จะเรียนสาขาวิชาอื่น

เราน่าจะได้พบปะร่วมกันเพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์ มีการสัมมนาในแผนกวิชาชีพ เพื่อเพิ่มมุมมองบ้างนะ ซึ่งหลายปีที่ผ่านมา

ไม่มีกิจกรรมในการพัฒนาเกี่ยวกับวิชาชีพเลขานุการเลย และเห็นว่าไม่ควรจะจำกัดว่าจะต้องเป็นสถานศึกษาที่เปิดแผนกเลขานุการ

เพราะก็ยังคงมีคุณครูในสายเลขานุการที่ต้องการทราบความเคลื่อนไหวของวิชาชีพตนเอง ส่วนหลักสูตรก็น่าจะได้มีการปรับปรุงเปลี่ยนแปลง เพราะมันก็ล้าสมัยจริง ๆ แม้ว่าจะได้พัฒนาปรับปรุงการสอนของตนเองให้ทันสมัยอย่างไรก็ตาม แต่ตัวหลักสูตรมันก็เป็นหลักฐานที่ยังไม่ได้ปรับปรุงตามสมัยแต่อย่างใด

สาเหตุของหลักสูตรสาขาเราไม่ค่อยมีการพัฒนาเนื่องจากเอาคนเก่า ๆ ไปจัดทำหลักสูตรแล้วไม่ค่อยกล้าแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง เสนออะไรมาก็ว่าตามกันไป เลยทำให้การจัดการเรียนการสอนในยุคเก่ากับปัจจุบันจึงไม่เกิดความแตกต่าง เหมือนที่ป้อมยกตัวอย่างเรื่อง วัสดุอุปกรณ์สำนักงานนั้นแหละ และอีกอย่างหนึ่งคือเรื่องของการแข่งขันทักษะย้อนกลับไปแข่งขันพิมพ์ดีดธรรมดา ซึ่งมัีนบ่งบอกถึงความล้าสมัยอย่างเห็นได้ชัดเจน

หลักสูตรล้าสมัยนั่นเป็นเรื่องที่เราอาจจะแก้ไขไม่ได้ตอนนี้ แต่เห็นว่าคำอธิบายรายวิชา มาตรฐานรายวิชา และจุดประสงค์รายวิชาเป็นสิ่งที่ครูต้องศึกษา และสามารถนำความทันสมัยมาใช้เสริมในการเรียนการสอนได้ เพราะฉะนั้น ในความคิดเห็น หากหลักสูตรล้าสมัย ครูสามารถนำความทันสมัยมาให้ผู้เรียนเรียนรู้ได้ตลอดเวลา อยู่ที่ครูใส่ใจมากน้อยเพียงใด ครูสืบค้นความทันสมัยในวิชาชีพเลขานุการมาให้ผู้เรียนมากน้อยเพียงใด มีบทความและสาระการเรียนรู้ในวิชาชีพเลขานุการมากมายที่สามารถทำให้เด็กเรามีความทันสมัยได้ ดิฉันคิดว่าอยู่ที่ครูมากกว่าหลักสูตร ครูบางคนล้าสมัยมาก แม้แต่ความคิดยังล้าสมัย เห็นผู้เรียนทำชิ้นงานชิ้นหนึ่งคือการประดิษฐ์รูปภาพด้วยเครื่องพิมพ์ดีด สมัยก่อนเมื่อประมาณ 25 ปีมาแล้ว เคยเรียนในวิชาพิมพ์ดีดประยุกต์สมัยปวช. สมัยนี้ครูยังเอามาให้เด็กเรียนอีก มองมุมหนึ่งอาจเป็นนวัตกรรม แต่ในความเห็นของดิฉันแล้ว มันล้าสมัยมาก นี่เป็นตัวอย่างหนึ่งของครูประเภทล้าสมัย เห็นด้วยกับความเห็นที่ว่า ในการเชิญครูเข้าร่วมการพัฒนาหลักสูตรส่วนใหญ่ที่ผ่านมา ใช้ครูคนเดิม ๆ หากใช้ครูคนเดิม ๆ ความคิดก็เดิม ๆ แล้วจะไปเปลี่ยนแปลงได้อย่างไร สมัยนี้ต้องคิดใหม่ ทำใหม่แล้วค่ะ ลองเชิญครูใหม่ ๆ ไปร่วมทำหลักสูตรบ้างนะค่ะ (ครูที่ไปไม่น่าจะเป็นหัวหน้าแผนกนะค่ะ เพราะก็เป็นคนเดิม ๆ อีกเช่นกัน) คิดว่า สาขาวิชาการเลขานุการคงต้องมีการสัมมนาครูกันบ้างเพื่อปรับเปลี่ยนให้เหมาะกับสถานการณ์ในปัจจุบัน ขอบคุณค่ะที่ให้โอกาสได้แสดงความคิดเห็น

อ่านบทความของป้อมแล้ว พี่ก็มีความเห็นเช่นเดียวกับคุณบุปผา หลักสูตรนั้นใช้เป็นแนวทางในการจัดการเรียนการสอน แต่การเรียนการสอนจะมีประสิทธิภาพมากน้อยเพียงใดนั้น ก็ขึ้นกับองค์ประกอบหลาย ๆ ส่วนด้วยกัน และเราคงจะต้องช่วยกันพัฒนาอะไรอีกหลาย ๆ อย่าง ไม่ใช่ที่หลักสูตรอย่างเดียว

ตำราผลิตไม่ทันกับเทคโนโลยีสำนักงานเท่าไร และตำราที่จะซื้อเรียนฟรีก็ไม่อยู่ในรายชื่อสำนักงพิมพ์ที่จัดมาให้ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร แต่ผู้สอนก็หาสื่อของจริงและสื่อออนไลน์ที่เกี่ยวข้องกับการเรียน เศรษฐกิจพอเพียงโดยเรียนทางสื่อออนไลน์ให้นักเรียนเรียนไปพร้อมกับครู

ขอบคุณค่ะ เรื่องหลักสูตรเป็นเรื่องที่ทุกคนต้องช่วยกันพัฒนา และมีการจัดสัมมนาครูเลขานุการเพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับเลขานุการของสถานประกอบการบ้าง เพื่อนำข้อมุลมาปรับปรุงพัฒนาหลักสูตรค่ะ

เรียน ครูป้อมคนขยัน

อ่านเรื่องที่ครูป้อมเขียนแล้ว สะท้อนการจัดการศึกษาของอาชีวเป็นอย่างมาก จริงดังที่กล่าว แต่อย่างไรก็ตามหลักสูตรก็ต้องเป็นไปตามหลักสูตร ผมเห็นต่างครับ ว่าครูต้องพัฒนาด้วย ดังตัวอย่างวัสดุอุปกรณ์ที่ครูป้อมกล่าวถึง ต้องอัฟอยู่ตลอดเวลาแล้วเวลาสอนต้องก้าวทันเทคโนโลยีด้วย อีกอย่างครับสถานประกอบการปัจจุบันมีระบบที่ทันสมัยมาก ถ้าจะกล่าวถึงระบบการจัดการโลจิสติกส์และโซ่อุปทาน เลขาฯ ก็ควรต้องรู้นะครับเพราะเป็นเทคโนโลยี เป็นกระบวนการจัดการที่ทันต่อสถานการณ์มากตีกรอบให้เข้ามาในสำนักงานให้สาว ๆ เลขาฯ ฟังผมว่าไม่ตกยุคแน่ ๆ

ครูอ๊อด

อ่านความคิดเห็นของอาจารย์หลาย ๆ ท่านเพิ่มเติมแล้ววันนี้ก็เลยต้องเข้ามาชี้แจ้งเพิ่มเติม ในส่วนของการอบรมและพัฒนาครูอาจารย์อาชีวศึกษา หลังจากที่การปฏิรูปการศึกษา สอศ. ก็ได้มีการกำหนดภารกิจหน้าที่ของแต่ละสำนักอย่างชัดเจน ในส่วนของการพัฒนาครูอาจารย์เป็นหน้าที่ของสำนักพัฒนาสมรรถนะครู ซึ่งงบประมาณทั้งหมดจะตกอยู่ที่สำนักนี้ แต่ในทางปฏิบัติเขาจะมุ่งแต่เรื่องของอุตสาหกรรม และ IT ไม่ได้จัดการอบรมให้ครอบคลุมทุกประเภทวิชาที่เปิดสอนในสอศ. ซึ่งพี่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าอาชีวเราทำไมถึงเป็นอย่างนี้ (มันมีอะไรซ่อนเร้นอยู่หรือเปล่า) แต่พี่ก็จะพยายามประสานให้อีกในเรื่องของการสัมมนาครูเลขา

อ่านความคิดเห็นของอาจารย์หลาย ๆ ท่านเพิ่มเติมแล้ววันนี้ก็เลยต้องเข้ามาชี้แจ้งเพิ่มเติม ในส่วนของการอบรมและพัฒนาครูอาจารย์อาชีวศึกษา หลังจากที่การปฏิรูปการศึกษา สอศ. ก็ได้มีการกำหนดภารกิจหน้าที่ของแต่ละสำนักอย่างชัดเจน ในส่วนของการพัฒนาครูอาจารย์เป็นหน้าที่ของสำนักพัฒนาสมรรถนะครู ซึ่งงบประมาณทั้งหมดจะตกอยู่ที่สำนักนี้ แต่ในทางปฏิบัติเขาจะมุ่งแต่เรื่องของอุตสาหกรรม และ IT ไม่ได้จัดการอบรมให้ครอบคลุมทุกประเภทวิชาที่เปิดสอนในสอศ. ซึ่งพี่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าอาชีวเราทำไมถึงเป็นอย่างนี้ (มันมีอะไรซ่อนเร้นอยู่หรือเปล่า) แต่พี่ก็จะพยายามประสานให้อีกในเรื่องของการสัมมนาครูเลขา

ขอสนับสนุนครูบุปผา ในเรื่องแนวการสอนที่ครูสามารถเพิ่มเติมได้ และ ขอสนับสนุนครูกุ้งที่จะให้ครูเลขามาพบปก เพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์ ให้มีการสัมมนาในแผนกวิชาชีพบ้าง รวมถึงกรณีที่มีการจัดทำเครื่องมือ หรือหลักสูตรต่างด้านเลขานุการ ให้เสนอ น้องใหม่บ้าง เพื่อร่วมแสดงความคิดเห็น ในยุคความก้าวหน้าของเทคโนโลยีบ้าง ก็จะดี ที่สำคัญ ขอให้กำลังใจครูป้อมมาก ๆ ที่มีเลือดเลขานุการเต็มตัว และคอยเป็นผู้ประสานงานกลางให้เราชาวเลขานุการมีโอกาสทราบข่าวสาร ทำต่อไปน๊ะค๊ะ สู้ ๆ ๆ

สิ่งที่ สอศ. ควรต้องรีบทำคือ

1. รื้อระบบวิ่งเต้นตำแหน่ง

2. สรรหาคนดี คนเก่งมาเป็นผู้บริหารสถานศึกษา

3. จัดแข่งขันทักษะฝีมือ ของ นศ.ในทุกสาขา(เหมือนในอดีต)

4. พัฒนาวิทยาลัยการอาชีพ ให้เป็นคำตอบของชุมชน ท้องถิ่น

5. พัฒนาครูให้ทันกับเทคโนโลยีในสาขาที่สอน

**** เห้นด้วยกับทุกอาจารย์ ในการพัฒนาครูให้ทันกับเทคโนโลยี่ พัฒนาตำรา

- แต่จะเห้นว่า ในส่วนการศึกษาของอาชีวะศึกษา ระดับ ปวส.ในระดับนี้จะเห้นว่าครูจำเป้็นต้องเน้นการให้การศึกษาด้วยวิธี เน้นทฤษฎี และทฤษฎีปฏิบัติมากกว่าการปฏิบัติจริงใน ชม.การฝึก

- สาเหตุหนึ่งและเป็นสาเหตุที่สำคัญ คือสถานศึกษาไม่มีงปประมาณเพียงพอในการจัดซื้อ วัสดุอุปกรณ์ ซึ่งเป้นเครื่องมือหลักในการฝึกปฏิบัติ หรือโปรแกรมจำลองการฝึกการปกิบัติให้เหมือนจริงเช่นเดียวกับสถานประกอบการ หรือ ส่วนราชการที่ต้องการ นศ.ระดับ ปวช.-- ปวส.

- ซึ่งเครื่องช่วยฝึกเหล่านี้ล้าสมัยในขณะนี้ที่สถานศึกษามีอยู่ และเมื่อซื้อเพิ่มเติมเข้ามาก้จะล้าสมัยในระยะเวลาที่รวดเร้วตามการพัมนาของเทคโนโลยี่

- ความเห้นก็คือการสัมนาการศึกษาในระดับนี้ครอบคลุมทุกประเภทวิชาที่เปิดสอน

1. วันแรกรับฟังความเห้นของสถานประกอบการ ส่วนราชการที่ต้องการ แรงงานระดับ ปวส.และ เปรียบเทียบกับรายวิชาที่สอน ทฤษฎีปฏิบัติและเครื่องมือปฎิบัติที่เขามีอยู่ และความน่าจะเป็นของการพัฒนาเครื่องมือของเขา (เพราะถ้าเขาจะซื้อใหม่คงต้องศึกษาเทคโนโลยี่ของบริษัทผู้ผลิตให้ดีกว่าเก่า) จึงควรร่วมมือหรือขอความร่วมมือ

2. ขอความร่วมมือในการทำบันทึกข้อตกลงระหว่างสถานศึกษากับส่วนราชการทั้งพลเรือนและทหาร -ตำรวจ ใน ชม.ปฏิบัติ และการปฏิบัติภาคสนาม เพื่อร่วมกันก้าวเดินในการพัีฒนาการศึกษาของชาติ - ขอบคุณ

ที่ผมทำนะ

1-เชิญสถานประกอบการ มาร่วมกำหนดสเปคเด็กที่จะจบในแต่ละสาขา ด้านทักษะ ด้านเทคโนโลยี ด้านระเบียบวินัย คุณธรรมจริยธรรม จิตอาสา

2-จัดแผนการเรียน รายวิชาต่างๆไปสู่เป้าหมายที่กำหนด (มีการบูรณาการในแต่ละรายวิชา)

3-ฝ่ายนิเทศติดตามตรวจสอบ และเชิญสถานประกอบการมาร่วมด้วย

4-สอบวัดมาตรฐานวิชาชีพโดยคณะกรรมการและสถานประกอบการ

5-กำหนดเงินเดือน. และสวัสดิการณ์รองรับผู้สอบผ่านมาตรฐาน โดยสถานประกอบการ