จุดอ่อนของคุณ.....อยู่ตรงที่หัวใจ(ของขวัญ....เดือนแห่งรัก)

อยากได้ทั้งความรัก... อยากได้ความเข้าใจ.. จุดอ่อนของคุณ..อยู่ตรงที่หัวใจ

เรื่อง...ของหัวใจเนี่ย...มันช่างแปลกดีนะ

ผมนั่งคิดอยู่กับตัวเอง วนเวียนอยู่หลาย ๆ รอบว่าจะเขียนบันทึกฉบับนี้ดีมั้ย ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว.......

นั่งดู มิวสิควิดีโอเพลง เรื่องนี้ แล้วย้อนมา ดู บริบทของความรัก ภายใต้เงื่อนไขของตัวเอง ...เชื่อสนิทใจจริง ๆ เลยนะครับว่า.. หัวใจคนเราเนี่ย ...มันช่างสำคัญจริง ๆ ...จุดอ่อนของคนเราเนี่ย อยู่ตรงนี่จริง ๆ คุณไม่ต้องเชื่อผมนะ....ลองพิจารณา องค์ประกอบหลาย ๆ อย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตคุณ ดูสิ ...แล้วคุณจะรู้ว่า ไม่ใช่ก็เกือบใช่? หรือคุณว่าไง..... บางครั้งหัวใจของเราช่างบอบบางเหลือเกิน ...แต่ก็ต้องซ่อนเก็บมันไว้ เพราะอะไร...คำตอบอยู่ที่ตัวคุณนะ... เหมือนบริบทของความรักในเรื่องนี้เลย... ต่อให้คุณเกร่งสักเพียงไหน...ย่อมมีสักวันที่หัวใจของคุณต้องการใครสักคน ที่มีหัวใจหลอมเข้ากับคุณได้ ...บางครั้งมันก็โหดร้ายเกินกว่าที่ใจคิด แต่ก็แกล้งทำเพื่อให้รู้สึกว่ามันไม่ใช่ ที่แท้...ใจตัวเองนั้นแหละเป็นตัวกำหนด ผมว่าชีวิตจริงคนเราก็ไม่ต่างกับบทละครเรื่องนี้เลยคุณว่ามั้ย ...เพียงแต่ใน detail นั้นมีความแตกต่างกันไป ตามเงื่อนไขที่เข้ามา ความรักในแต่ละช่วงวัยมันก็แตกต่างกันอีกนะครับ แต่ผมว่าทุกช่วงวัย...หัวใจ.. มันก็มีความหวือหวา....กันไปคนละแบบไม่แพ้กันเลยที่เดียว (ไว้ผมจะมาบันทึกต่อนะครับ...)

การรักใครสักคนหมดหัวใจเนี่ย...มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะครับ.. ผมขอเขียนในประเด็นช่วงวัยที่ใกล้ตัวมากที่สุด (ไม่อิงทฤษฎีความรัก หรือ หัวใจ ของใครทั้งสิ้น) เฉกเช่น... การเดินขึ้นยอดดอยที่ไหนสักแห่ง....คุณจะรู้สึกมั้ยครับว่า ....มันช่างเหนื่อยเหลือเกิน ระหว่างทางยังต้องหยุดพัก....(แต่ในใจ...คุณรู้มั้ยว่า...ในเวลาที่เราเหนื่อยนั้น...มันแฝงไปด้วยความอิ่มเอมในความรู้สึกที่เหนื่อย นั่นหมายความว่า หัวใจของคุณฟองโต อยากจะสัมผัสกลิ่นไอของยอดดอย เป็นความรู้สึกที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ความรู้สึกเหนื่อย เป็นเพียงขวากหนามเพียงน้อยนิด ที่สะกิดเกี่ยว หัวใจ...ของผมหรือของคุณ ให้ทำหน้าที่ต่อไป) มันหยุดอยู่ตรงนี้ไม่ได้............ ตราบใดที่ ยังไปไม่ถึงยอดดอย..... แม้นผมหรือคุณ...จะหกล้ม ...จะเหนื่อยล้าสักเพียงไหน มันเป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำที่สุด ผมไม่รู้นะว่าุคุณ จะรู้สึกอย่างไร...แต่สำหรับผมแล้ว มันเป็นช่วงเวลาที่วิเศษที่สุด ฉากหนึ่งของชีวิต แม้นว่าคุณจะไม่รู้สึก ณ ขณะนี้ สิ่งเดียวที่ทำได้คือ......การเฝ้าคิดถึง ย้อนกลับไปดูซิ..ครับ....ไม่ต้องบอกนะครับว่ามันจะนานสักเพียงไหน.....หัวใจของผมหรือของคุณ ก็จะเป็นอย่างนั้นจริง ๆ (_{ผมจะมาเขียนบันทึก ฉบับนี้ต่อ...อีกสักครั้ง) ขอบคุณกับความรู้สึกร่วม..ที่คุณมีให้ผม}

ก้นบึ้งของหัวใจ...ทั้งของผมและของคุณ(หลายๆ คนที่มีความรู้สึกเช่นผม) ได้ซึมซับสิ่งเหล่านี้เอาไว้ เป็นความรู้สึก...ทุกครั้งที่คิดถึง ก็จะรู้สึกได้ว่า "หัวใจสองดวง" ไม่เคยห่างหายไปไหน...ยังคงอยู่ตรงที่ที่เคยอยู่ ทุกครั้งที่หลับตา...ระลึกถึง.... ก็จะเป็นอย่างนั้นจริง ๆ

หัวใจ...ที่เราได้มา มันจะมีค่าและมีความหมาย...ก็ต่อเมื่อได้ครอบครอง....... อากาศบนยอดดอยบริสุทธิ์ ฉันใด......... หัวใจที่เราได้ครอบครอง ย่อมเป็นเช่นนั้น

เก็บรักษา....หัวใจ.....ดวงนั้นให้ดีนะครับ....วันหนึ่งวันใด...ที่รู้ัสึกสิ้นหวัง....ผมอยากให้คุณรู้สึกเหมือนผม...ไม่ต้องทั้งหมดที่ผมเป็นหรอกนะครับ......ก้นบึ้งของหัวใจ....จะบอกคุณเอง....ถ้าจุดอ่อนของหัวใจคุณ ...อยู่ตรงนี้จริง .....

ขอบคุณ....กับความรู้สึกที่มีให้กัน