การขาดสตินั้นนำไปสู่การกระทำนานาสารพันที่แม้แต่เจ้าตัวเองก็คาดไม่ถึง..
จะเล่าให้ฟังค่ะ เหตุการณ์ขาดสติของใบไม้ย้อนแสงที่มีเหตุมาจากความกลัวตาย..
สมัยที่เป็นนักศึกษาอายุราว 20 ปีเห็นจะได้ ฉันต้องเดินทางไปฝึกงานในเขตทุ่งใหญ่นเรศวร อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี ในยุคนั้น เราต้องเดินเท้าเข้าไปกว่าประมาณ 9 กิโลเมตร พวกเรานักศึกษาชาย 1 คน หญิง 3 คน และเจ้าหน้าที่หน่วยพัฒนาชาวเขาฯ เดินข้ามเขาขนาดย่อม ๆ มาหนึ่งลูก จนถึงธารน้ำ
ใกล้ถึงที่หมายซึ่งเป็นหมู่บ้านกะเหรี่ยงแล้ว..
ชาวกะเหรี่ยงละแวกนั้น จะทำสะพานไม้ไผ่แบบที่ไม่ใช้ตะปูเลยไว้ข้ามน้ำในฤดูฝน ส่วนหน้าแล้งจะปล่อยให้สะพานผุผังไป แล้วเมื่อฤดูฝนเวียนมาถึงอีกครั้ง พวกเขาจึงทำสะพานข้ามน้ำใหม่
พวกเราได้รับคำแนะนำให้เอาผ้าพลาสติกห่อเสื้อผ้าในกระเป๋าเป็นอย่างดี เพราะว่าเราต้องเดินแบกกระเป๋าข้ามน้ำ ขณะนั้นเป็นหน้าแล้ง น้ำลดแล้ว สูงท่วมเอวพอดี..
หินกรวดใต้น้ำเต็มไปด้วยตะไคร่ที่ทำให้ลื่น ทรงตัวยาก แถมน้ำก็ไหลแรงเหลือเกิน ฉันและเพื่อนผู้หญิงเดินเกาะกลุ่มมาด้วยกัน อีกนิดเดียวจะถึงฝั่งแล้ว แต่น้ำก็ไหลแรงจนท้อใจ ที่สำคัญผู้หญิง 3 คน ไม่มีใครว่ายน้ำเป็นเลยสักคน มีฉันคนเดียวที่พอจะมีพื้นฐานเล็กน้อย
ด้วยความอยากถึงฝั่งเร็ว ๆ ฉันนำเพื่อนไปทางที่ใกล้ฝั่งที่สุด..
แต่เพียงก้าวเท้าไปทางนั้น น้ำก็ท่วมถึงอก เรา 3 คนไหลไปตามน้ำทันที..
ระหว่างที่ไหลไปตามน้ำ เพื่อนฉันที่ตั้งสติได้ ก็บอกให้ฉันรีบคว้ากิ่งไม้จากต้นไม้ข้างทางไว้ ฉันก็คว้าหมับที่กิ่งไม้นั้นอย่างรวดเร็ว..
แล้วฉันผู้ขาดสติในขณะนั้นก็ทำในสิ่งที่แม้แต่ตัวเองก็คาดไม่ถึง ไม่มีความรู้ตัวใด ๆ อีกแล้ว มีแต่ความกลัว..
ฉันสะบัดมือเพื่อนที่จับฉันไว้หลุดไป แล้วก็ใช้สองมือยึดกิ่งไม้ไว้..
โชคดี.. หลังจากนั้น พี่ล่ามชาวกะเหรี่ยงก็ว่ายน้ำมาลากพวกเรากลับเข้าฝั่งอย่างปลอดภัยในเวลาชั่วพริบตา
ฉันยังคงไม่ได้มีสติอะไร คิดอะไรไม่ออก มึนงงไปกับสิ่งที่เกิดขึ้น.. จนกระทั่งเพื่อนที่บอกให้ฉันจับกิ่งไม้เดินมาบอกฉันว่า “แกทิ้งฉัน!”
เท่านั้นเอง ความทรงจำก็หวนกลับคืนมา ฉันแทบรับตัวเองไม่ได้เลยที่ทิ้งเพื่อนในภาวะอันตรายอย่างนั้น รู้สึกผิดหวังกับตัวเองเหลือเกิน..
เคยเข้าใจว่าตัวเองเป็นคนรักเพื่อนมาก เสียสละให้เพื่อนได้ แต่ที่ฉันทำลงไปเป็นสิ่งตรงกันข้าม..
คิดถึงเรื่องนี้คราใด ฉันก็ยังคงรู้สึกผิดเสมอ..
วันหนึ่ง ฉันได้ดูภาพยนตร์ฝรั่งเรื่องหนึ่ง เป็นเรื่องราวทหารคนหนึ่งที่ทิ้งเพื่อนในภาวะสงครามให้เสียชีวิตไป เขารู้สึกผิดมาตลอดชีวิต และตั้งมั่นว่าจะไม่ทำพลาดอีก ในที่สุดเมื่อเผชิญสถานการณ์เยี่ยงนั้นอีก เขาก็สามารถเอาชนะความกลัวของตัวเองได้
วันนี้ฉันให้อภัยตัวเองได้แล้ว และรู้ว่าที่ตัวเองทำลงไปนั้น เป็นเพราะความขาดสติ เป็นสัญชาติญาณเอาตัวรอดของสัตว์ทั่วไป มีเพียงสติเท่านั้นที่จะทำให้เราควบคุมตัวเองได้ในทุกสถานการณ์
เรื่องของผู้หญิงขาดสติคนนี้ยังไม่จบค่ะ แต่คราวนี้ขาดสติจนลืมกลัวตาย..
ผ่านมาอีกสัก 10 ปีเห็นจะได้..
บนถนนซอยสุขุมวิท 71 ผู้หญิงคนเดิมยืนรอข้ามถนนที่ทางม้าลาย เมื่อไฟเขียวสัญญาณให้คนข้ามถนนได้ปรากฏขึ้น เธอเดินข้ามตามปกติ
แต่แล้วเธอก็เหลือบไปเห็นรถบรรทุกทางขวามือแล่นมา โดยไม่มีแววว่าจะหยุดตามสัญญาณไฟ
ความโกรธวิ่งแล่นไปทั่วกาย เธอหยุดเดิน ยืนหันหน้าไปมองคนขับรถบรรทุกที่กำลังวิ่งเข้ามาหา ใช้สายตาแห่งความความโกรธมองทะลุไปถึงดวงตาชายผู้นั้น
ในใจเธอพูดว่า “ถ้าไม่ละอายแก่ใจ ไม่หยุดรถ ก็ตรงมาชนฉันเลย”
ณ ขณะนั้น ความกลัวตายแม้สักนิดก็ไม่มี.. มีแต่ความโกรธ ความอยากเอาชนะ..
กลับมาที่ชายผู้ขับรถบรรทุก เขาหลบสายตาหญิงสาวบ้าบิ่น แล้วเขาค่อย ๆ ชะลอรถหยุดตรงหน้าเธอ
เธอผู้ขาดสติจึงเดินข้ามถนนไปอีกฝั่งอย่างปลอดภัย
ไม่ว่าเธอเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง ทุกคนก็ตำหนิในความบ้าบิ่น ถ้ารถบรรทุกคันนั้นไม่หยุด ป่านนี้เธอจะเป็นยังไง
เธอเองก็มานั่งนึกภายหลังว่า เธอช่างไม่นึกถึงคนในครอบครัวบ้างเลยว่า พวกเขาจะเสียใจแค่ไหน ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ..
เป็นเพราะความขาดสติแท้ ๆ ที่ทำให้เธอทำเช่นนั้นลงไป
เห็นไหมคะ ว่าความขาดสติน่ากลัวแค่ไหน
ไม่ว่าจะแทนสรรพนามว่า “ ฉัน” หรือ “เธอ” ก็ล้วนเป็นผู้ขาดสติคนเดียวกัน ในต่างวาระ ต่างอารมณ์
ทั้งความกลัวและความโกรธก็ทำให้เราขาดสติได้เช่นเดียวกัน..
ตอนนี้ใบไม้ย้อนแสงก็ฝึกสติได้ดีขึ้นมาก ไม่ค่อยโกรธ ไม่ค่อยกลัวอะไร แต่ก็ไม่รู้ค่ะว่าจะขาดสติอีกเมื่อไร ได้แต่หวังว่าสติของตัวเราจะแข็งแรงพอ
อยากให้กัลยาณมิตรทุกท่านฝึกฝนสติเข้าไว้ค่ะ มันช่วยเราได้ทุกสถานการณ์ จะได้ไม่เกิดเหตุการณ์อย่างที่ใบไม้ย้อนแสงทำลงไปในอดีตไงคะ ^_^
-----------------------------------------------------
ป.ล. บันทึกนี้เป็นบันทึกที่ใบไม้ย้อนแสงตั้งใจว่าจะเขียนมานานแล้ว ภายหลังได้รับการ Tag ความลับจากครูมิม จึงขอใช้เป็น Tag ความลับที่ 1 ของใบไม้ย้อนแสงไปด้วย ส่วนความลับที่เหลืออีก 4 ข้อ ตอบไม่ได้ค่ะ ว่าจะเขียนเมื่อไร แหะ ๆ :P
สวัสดีค่ะ อ.ขจิต
คุณใบไม้คะ
.....กลัวตายจนขาดสติกับขาดสติจนไม่กลัวตาย.....
สวัสดียามดึกค่ะ คุณคนไม่มีราก
สวัสดีตอนดึกครับ
ส่วนมากเรื่องกล้าบ้าบิ่น จะเป็นตอนหนุ่มๆ สาวๆ อิๆๆ
พอมีประสบการณ์มากขึ้น เห็นโลกมากขึ้น ก็เริ่มเย็นลง
ไม่เชื่อถามอาจารย์ขจิตก็ได้
เป็นคุณใบไม้ดูน่าเชื่อ
แต่คุณรากไม้ เอ๊ย คนไม่มีราก ไม่ค่อยน่าเชื่อ..
สวัสดีค่ะ คุณ ธ.วัชชัย
สวัสดีครับ พี่ใบไม้
สวัสดีค่ะ ครูโย่ง
สวัสดีค่ะ คุณกวิน
ครับ ใบไม้ย้อนแสง
สถานะการณ์บางขณะ ทำให้คนลืมความสำคัญบางอย่างไป
เหตุการณ์อย่างนี้จะได้เห็นกันทั่วไป ยิ่งถ้าเป็นคนเห็นแก่ตัวยิ่งแล้วไปใหญ่
มาร่วมรับความรู้สึก ให้แง่คิดได้อีกมากครับ
ขอบคุณมากครับ
สวัสดีค่ะ เล่าซือสิทธิรักษ์
สถานะการณ์บางขณะ ทำให้คนลืมความสำคัญบางอย่างไป..
เห็นด้วยกับเล่าซือค่ะ... มีแต่สติเท่านั้นที่ทำให้เรารู้จักควบคุมตัวเองอย่างเหมาะสม
การเผชิญหน้ากับปัญหาที่เกิดขึ้นตรงหน้าเรา เป็นบททดสอบอย่างดียิ่งว่า เรามีสติเข้มแข็งเพียงไร..
ขอบคุณค่ะที่แวะมาแสดงความคิดเห็น..^_^
สวัสดีค่ะคุณใบไม้
เรียกย่อตามที่คุณแนะนำและตามคุณคนไม่มีรากนะคะ วันนี้เบื่อเล็กน้อยค่ะ คงเป็นที่อากาศมึน ๆ ซึม ๆ เข้ามาอ่านเรื่องดี ๆ ทำให้สดชื่นขึ้นมาบ้างค่ะ
อ่านเรื่องคุณแล้ว..ทึ่งปนขำ ๆ ค่ะ ดูสิ..ทำไปด้ายยยยย...คนเรานี่นะ คล้ายเพื่อนคนหนึ่งเหมือนกันค่ะ เคยยืนทะเลาะกับรถที่ฝ่าไฟแดงมาเกือบชนกัน แล้วก็เถียงกัน จนไปงานเพื่อนไม่ทัน..5555... แต่ยอมไม่ได้เพราะอีกฝ่ายทำไม่ถูกต้องค่ะ
ตอนนี้คุณใบไม้คง...ลดความดุเดือดลงแล้วนะคะ ไม่งั้นเป็นห่วงค่ะ แล้วจะมาคุยใหม่นะคะ
สวัสดีค่ะ คุณเด็กพังงา
พี่ใบไม้คะ...สวัสดีค่ะ ^___^
ยังไม่มีโอกาสอ่านบันทึกนี้เลยค่ะ
แต่แวะมาบอกก่อนว่าคิดถึงมากๆ
แค่เห็นคุณแจ๋วเข้ามาสวัสดี ใบไม้ก็ชื่นใจแล้วจ้า..
คืนนี้มีแววว่าใบไม้อาจจะไม่ได้นอน ถ้าทนอึดไหว เพราะว่าต้องพยายามทำงานหนึ่งให้ได้มากที่สุด ก่อนที่พรุ่งนี้จะชิ่งไปทำอีกหนึ่งงาน..
ถ้าทนอยู่ได้ถึงเช้า ต้องคิดถึงคุณแจ๋วแน่เลย แต่ดูแววแล้ว ท่าจะไม่รอดอ่ะ แหะ ๆ :P
ถ้าไม่ไหวก็ต้องพักค่ะ...เป็นกำลังใจให้ค่ะ
แจ๋วแอบวุ่นวายไปกับงาน วันก่อนไปดูต้นพุดที่พี่ใบไม้มารดน้ำให้เสมอๆ นั้น
เขาออกดอกช่อแรกและบานไปแล้วด้วยค่ะ
ขอบคุณค่ะ คุณแจ๋ว สำหรับกำลังใจ..
ดีใจจังที่ต้นพุดออกดอกได้อีกครั้ง ช่างเป็นต้นไม้เฉียดตายที่ฟื้นตัวเร็วจริง ไม่เสียแรงไปคอยรดน้ำ
มีความหวังแล้วสิคะคุณแจ๋ว คนอย่างพวกเราก็ต้องผลิบานใหม่ให้ได้เช่นกัน ไม่ให้น้อยหน้าเจ้าต้นพุด..
เมื่อไรพอมีเวลาว่างสบาย ๆ ถ่ายรูปเจ้าต้นพุดมาให้ดูอีกนะคะ..
คิดถึงและเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ..^_^..
หวัดดีค่ะพี่ใบไม้ พี่แจ๋ว..
ขอเกเรมายืนทำหัวฟูๆ ให้พี่สาวดูสักหน่อยค่ะ หัวฟูไม่พอตาแดงๆด้วย ไม่ได้คิดถึงจนอยากร้องไห้นะคะ คือว่าเจ็บตา วันก่อนคงเจอฝุ่นมากเกินไปนะคะ ดูแลตัวเองได้ไม่ดีมาฟ้องพี่ๆค่ะ
พี่ใบไม้วันนี้เราคงได้อยู่เป็นเพื่อนกันนะคะ น้องหัวฟูก็คงจะยังไม่ได้นอนง่ายๆเหมือนกัน พี่แจ๋วอยู่กับมิมด้วยหรือเปล่าค่ะ..
คิดถึงๆๆ
ค่ะ...ที่จริงถ่ายรูปไว้แล้วค่ะ
แต่ยังไม่ได้เอารูปออกจากกล้องค่ะ
วันนี้เข้าเน็ตเช็คเมล พบเมลจากผู้อ่านที่ไม่รู้จัก
เขาส่งมาถามว่าแจ๋วเรียนที่โรงเรียนศิลปะที่เดียวกับเขาหรือเปล่า
เลยตื่นเต้นว่า...เขาพบเราได้อย่างไร แปลกใจค่ะ
ไม่รบกวนพี่ใบไม้แล้วค่ะ พี่ใบไม้จะได้ทำงานสำเร็จไงคะ
แล้วจะหาเวลามานั่งนิ่งๆ อ่านความลับนี้อีกทีนะคะ
อ่านบันทึกอย่างละเอียดแล้ว คนอะไรบ้าบิ่นยืนประจันหน้ามองสิบล้อ อิอิ เป็นมิมวิ่งหนีไปให้ไกลๆเลยหล่ะ
นึกว่าตัวเองเป็นคนเหล็กหรืองัยค่ะ..อิอิ ขอแซวๆถ้าวันนั้นรถมันไม่หยุดมิมคงไม่มีโอกาสได้รู้จักพี่สาวที่แสนดีนะซี..คิดแล้วเศร้า ^o^
น้องมิมคะ
ตอนนี้พี่ใบไม้ก็เจ็บตาเล็กน้อย สงสัยว่าจะเป็นตากุ้งยิง..ฮ่า..ฮ่า.. คงจะร้อนในกระมังคะ
ตอนที่ยืนอยู่หน้ารถสิบล้อไม่ได้คิดค่ะ ถ้าคิดจะทำอย่างนั้นเร้อ..แหะ ๆ
บางทีถ้าวันนั้นรถไม่หยุด รถคงจะบุบ เพราะเจอหญิงเหล็ก...อุ้ย..ล้อเล่นจ้า..
ไปแล้ว.. ทำงานไม่ทัน..เหมือนเดิม.. :P
อย่ามัวมาคุยกันเลยคะ ไปทำงานกันดีกว่าน๊า อิ๊ อิ๊ เป็นเพื่อนกันไปจนกว่างานจะสำเร็จหรือไม่ก็ฟุบคาจอไปเลย อิอิ
คิดถึงมากค่ะ
คุณแจ๋วคะ
ท่าทางเราอยากคุยกันน่าดูเลยเนอะ อดใจกันไว้ก่อนน้า..
อยากเล่าอะไรก็มาเล่าไว้ในบันทึกของใบไม้ก็ได้ค่ะ มีเวลาจะมานั่งอ่าน
ตอนนี้ขอไปจุดคบเพลิงลนก้นก่อนนะคะ
เอ้า..พวกเราสู้ ๆ ;)
โอเค น้องมิม แยกย้ายกันไปทำงานจ้า..
ไม่อย่างนั้น งานจะไม่เสร็จแต่คนจะเสร็จเสียก่อนนะสิ..อิ..อิ..
ขอให้ทำงานลุล่วงไปด้วยดีนะคะ แล้วค่อยคุยกันใหม่จ้า..^_^..
สวัสดีค่ะพี่ใบไม้..
มิมได้รับหนังสือและซีดีแล้วนะคะ รีบเปิดอ่านอย่างรวดเร็ว อิอิ แต่เพลงยังไม่ได้เปิดฟังค่ะ กะว่าจะเอาไว้ติดรถฟังตอนขับรถนะคะ เพราะจะได้ฟังทุกเช้าตอนไปทำงานและ ทุกเย็นตอนกลับบ้านค่ะ
ขอบคุณพี่ใบไม้มากค่ะ พรุ่งนี้จะไปนวดฝ่าเท้า และนอนแช่น้ำพุร้อน ที่บ่อน้ำพุร้อนพระร่วงค่ะ เดินทางตามแผนที่ความสุขงัยค่ะ ถึงแม้จะเป็นละสถานที่ก็ตาม แต่สิ่งที่ได้ก็คือความสุขเหมือนกัน
แล้วจะเอาความสุขมาฝากพี่ใบไม้ด้วยค่ะ...คิดถึงมากค่ะ
+ หวัดดีค่ะพี่ใบไม้.....
+ อ๋อยห่างหายไปหลายัวน...ด้วยภาระกิจ....
+ คิดถึงจังเลยค่ะ.....
+ มาอ่านเรื่องราวของคนไม่มีสติที่แสนดี.......
+ อ๋อยว่าพี่ใบไม้ก้เข้าใจตัวเองดีนะค่ะ รู้จักตัวเองดีด้วย สิ่งเหล่านี้ยืนยันค่ะ
" เป็นสัญชาติญาณเอาตัวรอดของสัตว์ทั่วไป "
" ตอนนี้ใบไม้ย้อนแสงก็ฝึกสติได้ดีขึ้นมาก ไม่ค่อยโกรธ ไม่ค่อยกลัวอะไร "
+ ตอนนี้อ๋อยกำลังทำหนังสือเล่มเล็กอยู่ค่ะ..เป็นนิทานสำหรับเด็กค่ะชื่อว่า " มะแอและป่าโกงกางค่ะ....
+ เสร็จเมื่อไหร่ก้เมื่อนั้นค่ะ....
+ รักษาสุขภาพกายและใจด้วยค่ะ
+ คิดถึงและห่วงใยเสมอค่ะ
สวัสดีจ้ะ น้องมิม
ดีจังที่ได้รับของแล้ว แสดงว่าไม่สูญหายระหว่างทาง
เพลงน่ะ ลองฟังดูก่อนนะคะ ฟังมาก ๆ อาจจะระคายเคืองหูได้ค่ะ
เดินทางตามแผนที่ความสุขเหรอคะ ขอให้มีความสุขค่ะ
แน่นอน..เห็นน้องมิมมีความสุข พี่ใบไม้ก็มีความสุขไปด้วยจ้า..^_^
พี่ใบไม้ขา..
วันนี้ไม่ได้ไปค่ะ เพื่อนดันเบี้ยวนัดนะคะ แต่ไม่เป็นไรอยู่บ้านก็มีความสุขได้ค่ะ เก็บกวาดบ้านฟังเพลงไปด้วย อิอิ แอบกระซิบหน่อยได้ไหมค่ะว่าเพลงไหนบ้างที่มีเสียงพี่ใบไม้หน่ะ อิอิ
แต่คิดว่าน่าจะฟังออกนะคะ ว่าเพลงไหนบ้าง อิอิ เสียงดีจังเลยค่ะ เพราะมาก เพราะทุกเพลงเลย (เสียงพี่ใบไม้มีเอกลักษณ์คิดว่าฟังไม่ผิดแน่ๆค่ะ)
ฝากขอบคุณเพื่อนๆพี่ใบไม้ กลุ่มญาติโกโหติกาด้วยนะคะ ที่สร้างสรรค์สิ่งดีๆ สู่สังคม
ปล.ไม่เห็นพี่ใบไม้ส่งรายละเอียดมูลนิธิมาเลย มิมยินดีจะช่วยเหลือน้องๆด้วยใจค่ะ
คิดถึงพี่ใบไม้มากๆ
สวัสดีค่ะ ครูอ๋อย สาวแกร่งแห่งแดนใต้
ภารกิจมากเหรอคะ แสดงว่าสถานการณ์เราคล้ายกันเลยค่ะ
ใบไม้ก็หวังว่าจะเข้าใจตัวเองอย่างที่ครูอ๋อยบอกค่ะ
กำลังทำหนังสือนิทานอยู่เหรอคะ คิดถึงน้องแอมแปร์เข้าไว้ รับรองว่าทำหนังสืออย่างมีความสุขแน่ค่ะ
คงไม่จำเป็นต้องเร่งรัดทำให้เสร็จ หากไม่ได้มีข้อผูกมัดกับใคร ทำอย่างมีความสุขดีกว่าค่ะ
ขอให้เบิกบานอยู่เสมอ คิดถึงเช่นกันค่ะ ^_^
น้องมิมคะ
อยู่บ้านอย่างมีความสุขก็ยอดเยี่ยมแล้วค่ะ ความสุขอยู่ที่ใจค่ะ
ไม่ยักรู้ว่าชอบเสียงแปลก ๆ ถ้าฟังให้ดีจะมีผู้หญิงเสียงหวานคนหนึ่งร้องเพลงเดี่ยว แต่เขาไม่ค่อยมีเวลา พี่ใบไม้เลยต้องเอาเสียงแปลกมีเอกลักษณ์แทรกเข้าไป อิ..อิ..
พรุ่งนี้จะนัดเลี้ยงขอบคุณเพื่อน ๆ ที่มาช่วยทำเพลงชุดนี้โดยไม่คิดค่าแรงสักคน จะบอกให้นะคะว่าน้องมิมฝากขอบคุณ
ส่วนเรื่องมูลนิธิ อีกไม่เกิน ๒ วันจะส่งรายละเอียดไปให้ทางอีเมล์นะคะ พร้อมรายละเอียดเรื่องเพลง ตอนนี้ทำงานติดพันอย่างแรงค่ะ
ขอให้ค้นพบความสุขในหัวใจทุกวี่วันนะคะ ;)
เป็นกำลังใจให้พี่ใบไม้ทำงานอย่างมีความสุขนะคะ..ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณค่ะ สำหรับภาพหยดน้ำบนใบไม้ ดูแล้วสดชื่นหัวใจ มีความสุขค่ะ ^_^
+ สวัสดีค่ะพี่ & ป้าใบไม้....
+ หายสงสัยแล้วใช่ไหมค่ะว่านาม แอมแปร์ได้แต่ใดมา...
+ จริง ๆ แล้วชอบชื่อไทย ๆ มากกว่าค่ะ...หลานที่บ้านชื่อ " ต้นน้ำ " ป้าอ๋อยตั้งให้ค่ะ
+ แต่นาม"แอมแปร์" คือสัญญาใจ...สมัย ม.5 ก็เลยต้องชื่อนี้...อิ อิ
+ สำหรับเรื่งของที่ส่ง...วันนี้ยังไม่ได้รับ..
+ พี่ใบไม้ใจเย้น ๆ นะค่ะ...ถึงจะส่ง EMS แต่ไปรษณีย์ที่นี่ต้องดูว่า..วันนี้ทางสะดวกไหม...เห้นใจเขาเหมือนกัน...ยังไงอ๋อยจะไปถามที่ไปรษณีย์พรุ่งนี้เช้าค่ะ
+ วันนี้สอนได้ครึ่งวัน..ก้ต้องปล่อยเด็กกลับบ้าน...เพราะว่าสถานการณ์ดูจะไม่ราบรื่น
ทำให้รู้สึกเบื่อ...เซ็ง..แต่ไม่ท้อหรอกนะค่ะ
+ ด้วยความคิดถึงค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่ใบไม้
* มาอ่านความลับค่ะ
* ไม่แปลกใจเลยนะคะ ว่า ทำไมพี่ใบไม้
* ดูเป็นผญ เก่ง แกร่ง เป็นผญ เหล็ก นะคะ
* แต่น่ากลัวนะคะ .. อย่างนี้พี่ใบไม้ต้อง
* ชอบกีฬาแบบผาดโผน เสี่ยง ๆด้วยรึเปล่าคะ
* ขอบคุณค่ะ จะรอติดตาม เรื่องลับตอนต่อไปค่ะ
* ฝันดีล่วงหน้า ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
สวัสดีค่ะ ครูอ๋อย สาวแกร่งแห่งแดนใต้
วันนี้เพิ่งได้รับอีเมล์จากเพื่อนสนิทคนหนึ่งที่ไปอบรม นศ.เรื่องเก็บข้อมูลที่เข้าไปช่วยชาวบ้าน ใน ๓ จังหวัดภาคใต้ เขาบอกว่าประทับใจ นศ.ที่มีใจอยากช่วยชาวบ้าน แต่เจ้าหน้าที่กีดกัน ตรวจค้นมาก ไม่ปลอดภัย
เรื่องซีดีที่ส่งไปให้ก็เพื่อให้กำลังใจครูอ๋อยและครอบครัวค่ะ รับรองว่าไม่รีบไปถามกับไปรษณีย์หรอกค่ะ เข้าใจว่าเขาปฏิบัติงานในพื้นที่เสี่ยงภัย
สถานการณ์ไม่ดีก็สงสารเด็ก ๆ จังเลยค่ะ คุณครูต้องสดใสเข้าไว้นะคะ เด็ก ๆ จะได้มีกำลังใจ บางทีอาจจะเบื่อ เซ็งบ้างก็เป็นเรื่องธรรมดาค่ะ
ส่งกำลังใจไปให้นะคะ ..^_^..
สวัสดีค่ะ คุณปู
ใบไม้ไม่ใช่ผู้หญิงเก่งหรอกค่ะ แต่ชอบเสี่ยงไม่เข้าเรื่องมากกว่า อิ..อิ..
ใบไม้ไม่ได้ชอบกีฬาผาดโผนค่ะ เมื่อก่อนสมัยสาว ๆ เล่นกีฬาบ่อย ๆ แต่ไม่ชอบแข่งค่ะ
ชอบเดินทางแบบไปตายเอาดาบหน้ามากกว่า ไม่ต้องวางแผนมาก เวลาพบเจออะไร จะได้เห็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นสด ๆ ของตัวเอง
อยากเก่งภาษาอังกฤษอย่างคุณปู แต่คนขี้เกียจอย่างใบไม้ ท่าจะยาก แหะ ๆ
ขอบคุณนะคะที่มาเยี่ยมเยียน
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ^_^
สวัสดีค่ะพี่ใบไม้
ครูเอว่า ครูเอเคยเป็นนะค่ะ อาการไม่รู้ตัว เป็นโดยสัณชาติญาณ ครูเอเคยเข้าค่ายลูกเสือที่ค่ายฝึกทหารแห่งหนึ่ง มีอยู่ตอนหนึ่งที่เขาแบ่งเนตรนารีในการผจญภัยในป่า โดยเดินทางระบบหมู่ ในหมู่ของครูเอก็จะมีแต่ผู้หญิง เนื่องด้วย เป็นโรงเรียนสตรีล้วน ในคืนนี้พวกเราต้องเข้าฐานผจญภัย โดยก่อนจะต้องมีการอบรม แนะนำข้อปฏิบัติของการเดินทาง ในระหว่างทางก็มีโจร ( ครูฝึกมาแย่งธงประจำหมู่ซึ่งต้งอรักษาไว้สุดชีวิต ) โดยในมือของโจรคนนี้ก็มถือมือมีดสั้นด้วย ด้วยอาการตกใจ ลืมความกลัว ครูเอก็เข้าไปแย่งธงช่วยหัวหน้าหมู่ทันที โดยเพื่อนคนอื่นมองดู และอาการตกใจ พอนึกกันได้พากันเข้ามาช่วยแย่งธงกันค่ะ ขณะที่ครูฝึกที่ปลอมตัวมา เขาตกใจให้เขาลืมไปว่าเขามีอาวุธ เกิดเหตุการณ์ชุนละมุน ครูเอเกือบโดนมีดและครูฝึกเกือบเอาตัวไม่รอด เพราะบรรดาหญิงทั้งหลายเอาจริงค่ะ ต้องรีบบอกให้ว่าเป็นการทดสอบ เราก็ลืมตัวไม่กลัวมีดค่ะ อิอิ ขอบคุณที่ทำให้รำลึกค่ะ
แวะมาคาราวะคุณ ใบไม้ย้อนแสง
ขอบคุณมากๆครับ ของได้รับแล้ว หนังสือ ซีดี สองสิ่งครบครับ
มีเวลาจะอ่านฟังให้ชื่นใจครับ
ขอบคุณในความกรุณาอีกครั้งครับ
สวัสดีค่ะ คุณแจ๋ว
+ สวัสดีค่ะพี่ & ป้าใบไม้....
+ มาส่งข่าวค่ะ.....
+ ได้รับของแล้วค่ะ.....
+ ฟังแล้วค่ะ...ฟังทั้งครอบครัวเลยค่ะ...
+ ตอนเพลง รับขวัญบายศรี พ่อสัมเอาขลุ่ยมาเป่าคลอ แม้คีย์เสียงจะเข้ากันไม่ดีที่ควร
เพราะ ขลุ่ยเสียงสูง....
+ ตอนฟังเพลง รางวัลแด่คนช่างฝัน แอมแปร์เอากีตาร์ของเล่นของตัวเอง มาดีดด้วย
ขณะที่กำลังแก้ผ้า...เปลื่อยเปล่า...เสียดายกล้องเสีย..เลยไม่ได้ถ่ายรูปมาฝากให้ดูค่ะ
+ ขอบคุณอย่างสุดซึ้งเลยค่ะ...ไม่มีคำใดบรรยายได้...
+ มันเต็มอยู่ในใจ ในรู้สึก อิ่มใจ...
+ ฟังแล้วนึกถึงสมัยเรียนราม สมัยหนุ่มสาวค่ะ...ยามเย็น แดดร่มลมตกพวกเราชอบไปนั่งริมสระพ่อขุนฯแล้วเล่นกีตาร์ร้องเพลงเหล่านี้กันค่ะ
+ และตอนออกค่ายอาสาฯ หน้าหนาวยามเช้า และยามเย็น ท่ามกลางหมอกเหมยพวกเราจะเล่นกีตาร์ร้องเพลงเหล่านี้.....
+ ขอบคุณมากค่ะที่ส่งมาเติมเต็มหัวใจที่ร้าวร้านจากเหตุการณ์บ้านเอง..บ้านเมือง..ให้ชุ่มชื้นขึ้นมาอย่างประหลาดค่ะ
+ พลังแห่งการไปต่อเพิ่มขึ้นมาอย่างเหลือเชื่อ....
+ ฉันยังคงต้องทำหน้าที่ครูเพื่อเด็กที่นี่ต่อไป....ฉันมั่นใจ..ฉันศรัทธา...
+ ขอบคุณมากค่ะ...สำหรับการเติมไฟให้ใครคนหนึ่งคนนี้....
+ น้ำตามันไหลค่ะ....ไม่รู้จะบรรยายอย่างไร.....
+ คงพอแค่นี้ก่อนนะค่ะ....ขอบคุณอย่างสุดซึ้งค่ะกัลยาณมิตรที่รักแห่งฉัน
" โปรดรู้ไว้ว่าวันนี้..เธอทำให้หญิงสาวตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งมีสุขที่สุด...สุขอย่างสุดแสน.."
สวัสดีค่ะ ครูเอ
ขอบคุณค่ะที่มาเล่าประสบการณ์แลกเปลี่ยนกัน เห็นครูเอหน้าตาสวยหวานอย่างนี้ ไม่คิดเลยว่าใจเด็ดเหลือเกิน น่าสงสารครูฝึกท่านนั้นเหมือนกันนะคะ สร้างสถานการณ์จำลองเหมือนจริงซะเหลือเกิน น่าหวาดเสียวค่ะ.. แหะ ๆ
ดีใจค่ะที่ได้อ่านประสบการณ์ของครูเอ รู้สึกมีเพื่อนที่เคยมีประสบการณ์ใกล้ ๆ กันค่ะ อุ่นใจไปอีกแบบ..^_^..
ขอให้เรียนรู้ทุกก้าวย่างในชีวิตอย่างมีสติและเบิกบานนะคะ :)
เล่าซือสิทธิรักษ์คะ
บ่เป็นหยังเด้อค่ะ
ได้รับของแล้วก็แสดงว่าของไม่สูญหายระหว่างทาง ใบไม้ก็สบายใจ
ส่วนจะอ่านหรือจะฟังเมื่อไร ก็ตามสะดวกเถอะค่ะ ไม่ว่ากันอยู่แล้ว..^_^..
สวัสดีค่ะ ครูอ๋อย สาวแกร่งแห่งแดนใต้
ดีใจค่ะที่ครูอ๋อยชอบเพลงที่ส่งไปให้ฟัง เล่าได้เห็นภาพมากเลยค่ะ อ่านแล้วก็ปลื้มใจ แล้วใบไม้จะไปบอกต่อให้เพื่อน ๆ ที่ช่วยกันทำเพลงชุดนี้ให้รับทราบค่ะ
เล่าให้ฟังย่อ ๆ นะคะถึงที่มาของเพลงชุดนี้ ใบไม้และเพื่อนเป็นอาสาสมัครช่วยจัดค่ายเด็กให้ที่สหทัยมูลนิธิมานานหลายปีค่ะ แล้วเมื่อก่อนเรามักร้องเพลงให้เด็ก ๆ ฟังในค่าย
เมื่อต้นปีเราไปร่วมงานสัมมนาของมูลนิธิแห่งนี้ พี่ ๆ เขาก็ขอให้เราร้องเพลงเพื่อชีวิตเก่า ๆ ให้ฟังอีก แต่..พวกเราไม่ได้ร้องเพลงกันมานานแล้ว ก็ต้องรื้อฟื้นกันสด ๆ ก็เลยมีความคิดว่า น่าจะอัดเพลงที่มีเนื้อหาดี ๆ ให้กำลังใจพวกพี่ ๆ และน้อง ๆ รุ่นใหม่ที่ชอบฟังเพลงเหล่านี้
พวกเราอยากให้กำลังใจคนที่ตั้งใจทำงานเพื่อสังคมค่ะ เราชื่นชมที่พวกเขาทำงานหนักและเหนื่อยเพื่อเด็ก ๆ ค่ะ
เพลงชุดนี้จึงเกิดขึ้นเพื่อแจกจ่ายให้แก่ผู้ที่ชื่นชอบเพลงเพื่อชีวิตเนื้อหาดี ๆ ที่หาฟังได้ยากแล้ว สำหรับเพลงที่เรานำมาร้องกันใหม่ ไม่ได้ขอลิขสิทธิ์ค่ะ เพราะไม่ได้ทำเพื่อการค้า และแจกจ่ายอยู่ในวงแคบ ๆ เท่านั้น และมีเพลงที่เพื่อนของใบไม้แต่งเองรวมอยู่ด้วยค่ะ
สำหรับรายละเอียดเรื่องเพลงจะส่งไปให้ทางอีเมล์เร็ว ๆ นี้นะคะ ตอนนี้ทำงานไม่ทันค่ะ แหะ ๆ
ยินดีจนบอกไม่ถูกเช่นกันค่ะที่เพลงชุดนี้ช่วยเติมไฟในการทำงานให้ครูอ๋อยได้
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ ..^_^..
เมื่อดอกไม้แย้มบาน ให้คนหาญสู้ไม่หวั่น
คือรางวัลแค่ความอันยิ่งใหญ่ ให้เธอ..
สวัสดีค่ะพี่ใบไม้
วันนี้ไปเวียนเทียนหรือคะ...มาไม่เจอกัน
เห็นคนอื่นๆ ได้รับซีดีแล้ว แต่เอ...ของแจ๋วยังไม่ได้
ไม่ได้มาทวงนะคะ แค่เกรงจะว่ามีคนแอบเอาไปฟังหรือเปล่า
แวะมาอยากบอกว่าคิดถึงๆ มากๆ ค่ะ ^__^
มาตอนเช้าอีกรอบ...ยังไม่หายคิดถึง
พี่ใบไม้คะ แจ๋วเอาข่าวนิทรรศการภาพถ่ายฝีพระหัต์ในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารีมาฝากค่ะ
ถ้ามีเวลาอยากเชิญไปชม(ฟรี)ที่หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร
ไปชมภาพสวยๆ เป็นน้ำจิ้มๆ ที่บันทึกนี้ก่อนได้ค่ะ http://gotoknow.org/blog/jaewjingjing-art/194769
คิดถึงค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณแจ๋ว
ใบไม้แอบหนีไปเที่ยวกับน้อง ๆ ชุมนุมวรรณศิลป์ค่ะ นาน ๆ เราจะได้เจอกันสักที ไปเที่ยวจังหวัดอุทัยธานีที่ยังคงสงบงาม พวกเราชอบบรรยากาศที่นั่นค่ะ
เรื่องซีดีน่ะ ใบไม้ยังไม่ได้ส่งให้คนที่อยู่ในกรุงเทพฯค่ะ ส่งให้คนอยู่ต่างจังหวัดไปก่อน เห็นว่าอยู่ไกลน่ะค่ะ ส่วนคนในกรุงเทพฯ ยังไม่ได้ส่งเลย มัวแต่ปั่นงาน.. เพิ่งส่งงานล่าสุดก็วันที่หนีไปเที่ยวพร้อมหอบงานไปทำจนเสร็จที่นั่นแหละค่ะ..แหะ ๆ
ขออภัยนะคะ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าจะส่งให้ค่ะ ไม่ลืมแน่ ๆ ค่ะ
ขอบคุณค่ะ ที่ส่งข่าวเรื่องนิทรรศการภาพถ่ายฯ เดี๋ยวจะตามไปอ่านค่ะ
คิดถึงมาก ๆ เช่นกันค่ะ ..^_^..
พี่ใบไม้คะ
แอบหนีไปเที่ยวนั่นเอง เที่ยวแล้วยังงานเสร็จอีกดีจังค่ะ ^__^
ซีดียังไม่มีเวลาไม่ต้องรีบหรอกนะคะ แผ่นเก่าก็ยังฟังได้เพราะอยู่ค่ะ
เสียดายที่ที่ทำงานยังไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่
ยังอาศัยใช้คอมฯเครื่องของชาวบ้านใช้งานอยู่
ก็เลยไม่ได้หอบไปฟังด้วยค่ะ
คุณแจ๋วคะ
เรื่องซีดีอาทิตย์หน้าส่งให้แน่นอนค่ะ ตอนนี้หายใจคล่องขึ้นบ้างแล้ว พอมีเวลามากขึ้น
เอ..คุณแจ๋วต้องไปทำงานที่ออฟฟิศแล้วเหรอคะ หรือไปอาศัยใช้ออฟฟิศคนอื่นอยู่คะ
อดทนหน่อยนะคะ ทำงานให้องค์กรใหม่ ๆ ก็เป็นเช่นนี้แหละ ขอให้ได้ทำงานที่ตัวเองชอบ ก็มีคุณค่าเพียงพอ จริงไหมคะ ^_^
พี่ใบไม้คะ
ที่ทำงานมีออฟฟิศแล้วค่ะ ช่วงนี้ต้องเข้าไปทุกวัน
แต่อุปกรณ์ในการทำงานยังไม่พร้อมเท่าไหร่
และยังมีหลายๆ สิ่งที่ไม่พร้อม มีแต่ใจที่พร้อมค่ะ ^_^
ขอบคุณค่ะ
คุณแจ๋วคะ
มีใจที่พร้อมก็สุดยอดแล้วละค่ะ อะไรไม่พร้อมก็ไม่สำคัญเท่าไรหรอกน่า
สู้ ๆ นะคะคุณแจ๋ว..^_^..
ขอบคุณค่ะพี่ใบไม้ แจ๋วก็หวังว่าใจที่พร้อม จะฝ่าอุปสรรคต่างๆไปได้ด้วยดีค่ะ
คุณแจ๋วคะ
หากมีใจที่พร้อม อุปสรรคนั้นก็นับเป็นเรื่องธรรมดาค่ะ ถือเป็นสิ่งที่มาฝึกฝนให้ใจเราเข้มแข็งค่ะ ^_^
ยิ้มกว้างๆ ค่ะ ^__^
ขอตัวไปปั่นงานต่อก่อนนะคะ
ขอบคุณค่ะ
ยิ้มกว้าง ๆ ด้วยคนค่ะ (^___^)
เป็นกำลังใจให้ปั่นงานต่อไปจนลุล่วงนะคะ
สวัสดีค่ะ พี่ใบไม้ ตอนนี้อยู่ที่ไหนคะ ? คิดถึงค่ะ
* ชอบการเดินทาง คล้ายๆ กันเลยค่ะ ...
ชอบเดินทางแบบไปตายเอาดาบหน้ามากกว่า
... ไม่ต้องวางแผนมาก เวลาพบเจออะไร
... จะได้เห็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นสด ๆ ของตัวเอง …
* อารมณ์ต่างกันเลยค่ะ กับการวางแผน เข้าใจค่ะ *
... + แค่ได้ก้าวเท้า ออกนอกบ้าน แม้เพียงไม่กี่ก้าว
· ก็ได้พบ สิ่งใหม่ ๆ ... เลยต้องหลงเสน่ห์การเดินทางค่ะ *
... ให้พี่ใบไม้ เพลิดเพลินกับการงาน ด้วยความราบรื่น ขอบคุณค่ะ ...
.. ไปค่ะ พี่ใบไม้ไปพายคายัค ไปแบบเรื่อยๆ เหนื่อยก็พัก :) ...
สวัสดีค่ะ คุณปู
พี่ใบไม้คะ
สวัสดีครับ
มาแวะเยี่ยมคุณใบไม้ย้อนแสง เพื่อนสนิทในโกทูโนว์ของคุณคนไม่มีราก
อ่านเรื่องขาดสติแล้ว ทำให้ได้สตินะครับ ต้องยอมรับเลยว่า...คุณใบไม้ย้อนแสง...กล้าจริง ๆ ผู้ชายยังไม่กล้าขนาดนี้
ตอนนี้ก็ดีใจที่ลดความ..กร้าวลงบ้างแล้ว...ไม่เช่นนั้นคงอดจะห่วงไม่ได้ครับ
ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องดี ๆ ครับ
สวัสดีค่ะ คุณใบไม้ที่รัก
สวัสดีค่ะ คุณแจ๋ว
สวัสดีค่ะ คุณคนตัดไม้
สวัสดีค่ะ ครูปู
เข้ามาให้กำลังใจค่ะ
ขอบคุณค่ะ คุณ sarah สำหรับกำลังใจ..^_^..
+ สวัสดีค่ะท่านพี่ใบไม้....
+ วันนี้แอมแปร์ร้องเพลงผ่านโทรศัพท์ความว่า
" ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก ดั่งดอกไม้บาน ภูเขาใหญ่กว้าง สายน้ำฉ่ำเย็น..."
+ คิดถึงมากมายค่ะ....
+ ทุกอรุณรุ่ง...ครอบครัวแอมแปร์ก็จะเปิดเพลงที่พี่ส่งมาให้เบา ๆ.....
+ แอมแปร์ตื่นมาด้วยยิ้ม....ยิ้ม...ยิ้ม...
สวัสดีจ้า ครูอ๋อย สาวแกร่งแห่งแดนใต้ และ น้องแอมแปร์ สาวน้อยน่ารักน่าหยิก
คิดถึงมากมายเช่นกันค่ะ เมื่อวานไปร่วมงานประชุมเกี่ยวกับเด็กและเยาวชน มีตัวแทนจากยะลามาพูดถึงสถานการณ์ให้ฟังด้วย ฟังแล้วใบไม้ก็คิดถึงครูอ๋อยค่ะ
ดีใจค่ะที่อย่างน้อยเพลงที่ส่งไปให้เสริมกำลังใจและรอยยิ้มให้ครอบครัวน้องแอมแปร์ได้บ้าง
เป็นเพลงที่ช่วยกันทำด้วยใจ และส่งให้ด้วยใจค่ะ ^_^
สวัสดีครับ มาชวนไปพายเรือเล่นกัน http://gotoknow.org/blog/kelvin/197742 แก้เครียด ครับ แต่เอ่อ เตรียมเสื้อชูชีพไปด้วยะนะครับ (พายเรือไม่เก่ง) -_-''
^____^ มายิ้มให้ค่ะแล้วก็จากไปเงียบๆ
สวัสดีค่ะ คุณกวิน
ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยม เดี๋ยวจะตามไปพายเรือนะคะ ขอไปหาเสื้อชูชีพก่อน ว่ายน้ำไม่แข็งอ่ะ อิ..อิ..^_^
น้องมิม ขา
แค่เดินมายิ้มให้ พี่ใบไม้ก็ชื่นใจแล้วจ้า..
คิดถึงนะคะ ^_^
ยกมาจากอีกบันทึกที่ตอบไว้ค่ะ กลัวไม่ได้ตามไปอ่านค่ะ..
พี่ใบไม้ค่ะ...
ช่วงนี้เหนื่อยมาก พักผ่อนก็น้อยค่ะ เลยทำให้ไม่สบายบ่อยๆ นี่เพิ่งหายป่วยค่ะ ติดเชื้อไวรัสที่โพร่งจมูกค่ะ ทรมานมากค่ะ ตอนนี้ยังเป็นสะเก็ดอยู่เลยค่ะ อาทิตย์หน้าไปราชการที่ กทม.หลายวัน แล้วจะส่งข้อความไปหานะคะ อยากเอาขนมไปขอบคุณเพื่อนๆ พี่ใบไม้ ไม่ทราบว่าพี่ใบไม้สะดวกหรือเปล่า..
คิดถึงพี่ใบไม้มากค่ะ
+ คิดถึงค่ะ....
+ คิดถึงมากมาย....
+ เป็นอย่างไรบ้างค่ะ
+
+ ด้วยความคิดถึงค่ะ....
... พี่ใบไม้ไปอุทัยธานีมาหรือคะ
* ไปพักแถวใกล้ๆ น. สะแกกรัง วัดอะไรแล้วหนา
น่าจะเป็นแถวนั้น เพราะมีเรือด้วยค่ะ ... ทำให้ปู
คิดถึงบรรยากาศนะคะ ... ยิ่งช่วงเย็นงามงด
* .... ปูชอบไปปั่นจักรยานข้ามไปฝั่งวัดแล้วลัดเลาะ
ลงเถียงนา บ้านชาวบ้าน ดูอาทิตย์อัสดง ที่นั่น สวยค่ะ
* จะรอชมภาพ บันทึกอุทัยฯ นะคะ ...
* กินข้าวให้อร่อยนะคะ ... ขอบคุณค่ะ
น้องมิมคะ
แหม..หายหน้าหายตาไปเสียนาน ใครต่อใครเขาคิดถึงน้า..
โถ..น่าสงสารจัง ป่วยเสียด้วย ดูแลตัวเองให้ดี ๆ นะคะ นอนอย่างมีคุณภาพ ถึงมีเวลานอนไม่มาก ถ้าหลับสนิทก็ช่วยได้ค่ะ
ก่อนนอนให้ทิ้งทุกเรื่องราวที่กังวล ผ่อนคลายตัวเอง และหลับไปอย่างไร้กังวลนะคะ
จะมากรุงเทพฯ เหรอคะ อาทิตย์หน้าพี่ใบไม้ต้องไปต่างจังหวัดบางวัน ต้องดูก่อนนะคะว่าจะสะดวกพบกันไหม ส่วนเพื่อน ๆ พี่ ทำเพลงเสร็จก็ไม่ค่อยได้เจอกันครบเลย จริง ๆ มีรุ่นเดียวกันอยู่คนเดียวเอง ที่เหลือเป็นรุ่นน้องค่ะ พี่จะส่งข่าวบอกกลุ่มญาติโกโหติกานะคะ ว่ามีคนอยากเอาขนมมาฝาก รู้แค่นี้เขาก็คงดีใจแล้วค่ะ ถ้าเราไม่ได้เจอกัน จะส่งไปรษณีย์ก็ได้ค่ะ พี่จะส่งขนมต่อให้ แต่จริง ๆ ไม่ต้องลำบากก็ได้นะคะ
ขอโทษด้วยนะคะ ยังไม่ได้ส่งรายละเอียดเรื่องการบริจาคเงินของมูลนิธิให้เลย กะว่าส่งเพลงให้พี่โก๊ะกับพี่แจ๋ว (ยังไม่ได้ส่งให้เลยอ่ะ) แล้วค่อยแจ้งพร้อมกันทีเดียวเลย
พี่ใบไม้ก็เป็นซะอย่างนี้แหละ..ทำอะไร ๆ ก็ไม่ทันเล้ย..ย..
คิดถึงเหมือนกันค่ะ ^_^
สวัสดีค่ะ ครูอ๋อย สาวแกร่งแห่งแดนใต้
ขอบคุณค่ะสำหรับภาพสวย ๆ ที่นำมาฝาก
ใบไม้สบายดีค่ะ ก็ยังทำงานไม่ทันเหมือนเดิม และยังคงรู้สึกสนุกกับงานอยู่
คิดถึงมากมายเช่นกันค่ะ..^_^..
สวัสดีค่ะ คุณปู
ใบไม้จำชื่อที่พักไม่ได้แล้วค่ะ แต่ว่าอยู่ติดแม่น้ำสะแกกรังเลย มีจักรยานและเรือคายัคให้บริการฟรีค่ะ
ใช่ค่ะ บรรยากาศยามเย็นที่นั่น ยังคงสงบงาม พวกเราทุกคนประทับใจ เมืองอุทัยฯ ที่ผู้คนยังไม่เร่งรีบ มีน้ำใจ ยิ้มแย้มแจ่มใสค่ะ
แต่ใบไม้อาจจะไม่เขียนบันทึกเรื่องการเดินทางไปอุทัยธานีหรอกค่ะ มีคิวบันทึกในใจที่ยังไม่ได้เขียนอีกหลายเรื่องค่ะ เขียนงานก็ยังไม่ทันเลยค่ะ แหะ ๆ
นำภาพสายน้ำสะแกกรังมาฝากแทนก็แล้วกันนะคะ ^_^
ภาพ :วรมัน วนันทศานติ
+ พี่ใบไม้เจ้าขา.....
+ " ป.ล. เห็นไปเขียนในบันทึกของครูมิมว่าสนใจหนังสือแผนที่ความสุข ใบไม้คิดว่า อาจจะไม่ค่อยมีวางขายแล้วค่ะ ไว้ใบไม้สั่งซื้อแล้วส่งไปให้เป็นกำลังคุณครูคนกล้าดีกว่านะคะ แต่รอนานหน่อยนะคะ ^_^"
+ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ...ยังงี้ทุกที่ท่านพี่เรา....น้ำเอ่ยน้ำใจ.....
+ แต่อ๋อยว่าอ๋อยสั่งเองก็ได้ค่ะ....ไม่อยากรบกวนท่านพี่....
+ รู้และเข้าใจ..ว่าท่านพี่มีภารกิจมากมายค่ะ
+ ที่สำคัญคืออ๋อยคิดว่า...อ๋อยจะสั่งเป็นของขวัญให้เพื่อน ๆ ด้วยนะค่ะ...ให้เพราะอยากให้....ไม่มีเนื่องในวาระใด ๆ...เพียงแต่อยากให้มากกว่าค่ะ
+ แต่รบกวนพี่ใบไม้บอกที่อยู่ เบอร์โทร...ที่สามารถติดต่อกับสำนักพิมพ์ก็เพียงพอแล้วเจ้าค่ะ....
+ ด้วยความคิดถึงค่ะ.....
ครูอ๋อยคะ
ใบไม้เพียงอยากช่วยสนับสนุนและให้กำลังใจครูที่ทำงานในพื้นที่เสี่ยงค่ะ
จริง ๆ แล้วใบไม้ไม่เคยสั่งหนังสือเล่มนี้โดยตรงผ่านสำนักพิมพ์เลยค่ะ แต่จะสั่งผ่านคนใกล้ตัวที่ทำงานร้านขายหนังสือค่ะ
อืม..ใบไม้จะตามเบอร์สำนักพิมพ์ให้แล้วกันค่ะ แหม..หนังสือราคาไม่ถูกเท่าไรนะคะ เล่มหนึ่งก็กว่าสองร้อยบาท หลายเล่มก็แพงพอดูนะคะ
ให้กำลังใจครูอ๋อยและครอบครัวเสมอนะคะ ..^_^..
คุณแจ๋วคะ
คำเดียวสั้น ๆ แต่มีความหมาย...
แค่บอกว่า "คิดถึง" หัวใจใบไม้ก็พองโตแล้วละค่ะ
"คิดถึง" เช่นกันค่ะ ..^__^..
+ จ๊ะเอ๋..
ท่านป้าใบไม้....
+ คิดถึงมากมายหลายกองเลยค่ะ..
+ เป็นอย่างไรบ้างค่ะ...งานยุ่งหัวฟูเลยใช่ไหมค่ะ....
+ คิดถึง คิดถึง คิดถึง......
โอ้โห..หลานแอมแปร์นุ่งกระโจมอกมารำทักทายป้าใบไม้ถึงบ้านเลย น่ารักจริง ๆ อีหนูเอ๋ย..
ป้าใบไม้ก็คิดถึงครูอ๋อยและหลานแอมแปร์มากมายจ้า..
งานยุ่งกำลังมันค่ะ สนุก และรู้สึกมีพลังในการทำงานมากในช่วงนี้ ไม่ได้เขียนบันทึกใหม่เลย ว่าจะ..ว่าจะ..แล้วก็ยังว่าจะเขียนอยู่นั่นแล.. แหะ ๆ
เรื่องสำนักพิมพ์ยังไม่ให้เบอร์ เพราะว่าจะตามเช็คอีกทางว่าอาจซื้อหนังสือได้ถูกกว่าน่ะค่ะ รออีกนิดนะคะ
ฟังเพลงรอไปก่อนนะ ป้าอายุมากแล้ว ทำอะไรก็ช้าน่ะ อิ..อิ..
..ให้เสียงใบไม้ขับกล่อมเป็นเสียงดนตรี..คอยกล่อมให้เธอฝันดี ๆ... ..^_^..
+ ดีใจค่ะ..ที่ทราบว่า..มีความสุขสนุกกับงานอยู่ค่ะ...
+ สุขใดไหนเลย..จะสุขเท่า..กับคนที่เรารักมีความสุข..
+ อิ อิ....
+ 
สวัสดีค่ะ ครูอ๋อย สาวแกร่งแห่งแดนใต้
มายินดีในความสุขของใบไม้เหรอคะ วันนี้ก็ทำงานสนุกจังเลยค่ะ การทำงานในเรื่องที่เราสนใจและได้เรียนรู้ตัวเองไปด้วยเป็นความสุขชนิดหนึ่ง
มีโอกาสได้ทำงานกับคนดีมีฝีมือ ใบไม้ก็ได้รับความรู้มากมาย พยายามพัฒนาตัวเองอยู่ค่ะ เผื่อจะเป็นประโยชน์ให้คนอื่นได้มากขึ้นอีกนิด
เรื่องสั่งซื้อหนังสือแผนที่ความสุข เดี๋ยวจะส่งรายละเอียดไปให้ทางอีเมล์นะคะ
ขอให้มีความสุขเช่นกันค่ะ แหม..แค่เห็นรอยยิ้มน้องแอมแปร์ก็มีความสุขแล้วเนอะ..อิ..อิ..^_^..
แวะมาหาพี่ใบไม้ค่ะ แต่ไม่บอกว่าคิดถึงแล้วนะคะ
กลัวพี่ใบไม้หัวใจโต...อันตรายค่ะ ^__^
แอบคิดถึงอยู่ในใจไม่บอกค่ะ
คุณใบไม้ที่รัก
วันนี้รู้สึกตัวเล็กลงนิดหนึ่งค่ะ คุณแจ๋ว
ขาดคนบอกคิดถึงไปหนึ่งคน หัวใจเลยยุบลงมา ตัวก็เลยเล็กลง
ใบไม้เป็นคนเก็บความรู้สึกไม่เก่ง เลยต้องบอกออกมาดัง ๆ ค่ะคุณแจ๋วว่า..โปรดทราบ..คิดถึงมาก..ก..ก...เล้ย..ย... ..^__^..
คำเตือน : ระวังหัวใจโตนะคะ ฮ่า ๆ :P
สวัสดีค่ะ ครูปูคนงาม
หวัดดีค่ะพี่ใบไม้..
แวะมาอีกรอบค่ะ
สวัสดีค่ะ น้องครูมิม
ขอบคุณค่ะ คุณ ใบไม้ย้อนแสง คะ
ครูปูสัญญาค่ะ ว่าจะตามคุณใบไม้ไปให้ติด ๆ เลยค่ะ
ถ้าวันไหนหน้าตา แซงไปบ้างนิดหน่อย ก็รอ ๆ กันบ้างนาค๊า
....555....
ฮ่า..ฮ่า..ตามมาซะดี ๆ คุณครูปู อิ..อิ..
ครูปูออกจะร่าเริงแจ่มใส คงไม่มีปัญหาเรื่องหน้าวิ่งแซงอายุหรอกค่ะ
ใบไม้ก็พยายามให้อายุกับใบหน้าจับมือกันวิ่งค่ะ แม้ว่าใบหน้าจะชอบวิ่งแซงอายุอยู่เรื่อยเลย ฮ่า ๆ ..^__^..
มาทักทายยามเช้าค่ะ ตื่นมาฟังเพลง(ของญาติโกโหติกา)ตั้งแต่ตีสาม
ตังใจจะทำงานของตัวเองมาสองวันแล้ว ยังไม่สำเร็จ สงสัยยังตั้งสติไม่นิ่งค่ะ
วันนี้ตั้งใจจะไปเช้าๆ หน่อยค่ะ จะได้มีเวลาทำงานทีทำงานมากๆ
ก่อนโทรศัพท์จะกระหน่ำเข้ามา จนไม่เป็นอันทำอะไร
รู้สึกว่าเวลาที่มีในแต่ละวันไม่เคยพอกับการทำงานเลย เพราะมัวแต่รับโทรศัพท์
ไม่มีใครรู้ว่า...ตึกใหญ่โต มีคนทำงานอยู่น้อยนิด มีปัญหาสารพันที่ต้องแก้ไขกันตลอดเวลา
และทุกๆ คนที่โทรเข้ามาต่างบอกว่าเรื่องของตนนั้นสำคัญและเร่งด่วนจริงๆ ^__^
................
เพลงมาถึงตรงเพลงสุดท้าย ท่อนท้ายสุด ที่ร้องว่า...ปล่อยวางใจเพื่อเข้าใจ...พอดี
ขออนุญาตไปทำงานก่อนนะคะ
เมนูเพื่อความงามค่ะ
อิอิ
สวัสดีค่ะ คุณแจ๋ว
อิ..อิ..ช่วงนี้ใบไม้ก็ชอบฟังเพลงนั้นค่ะ ชื่อเพลง "เวลา" เพื่อนที่แต่งเพลงนี้ไปงานศพคุณพ่อของรุ่นพี่ แล้วแต่งเพลงนี้ขึ้นมาให้ค่ะ
ใบไม้ชอบฟัง ฟังแล้วปลง ไม่ยึดมั่นถือมั่น เป็นมรณานุสติ ได้ดีค่ะ
..รับรู้เรียนรู้ พยายามทำใจ วันหนึ่งเราอาจเข้าใจ...
ปล่อยวางใจ แล้วก้าวไป...ปล่อยวางใจ เพื่อเข้าใจ..
ตอนนี้ใบไม้ก็ชอบเวลาช่วงเช้ามืดมากค่ะ เป็นช่วงเวลาที่สงบเงียบ ตั้งใจจะตื่นมาเขียนงานทุกเช้ามืดค่ะ
งานสนุกค่ะ แต่ว่าบางงานก็..เฮ้อ..ไม่รู้เมื่อไรจะเสร็จ
อยากเป็นทศกัณฑ์ ขอแค่สิบมือ ไม่เอาสิบหน้า เรามาแบ่งกันคนละห้ามือดีไหมคะ คุณแจ๋ว..อิ..อิ..
ขอให้พวกเราสู้ ๆ ..ใจเป็นสุข สนุกกับการทำงานนะคะ..^__^..
คุณครูปูเจ้าขา
ถ้าเกิดรับประทานแล้วใบไม้กลายเป็นคนสวยขึ้นมา ครูปูจะรับผิดชอบไหมเนี่ย..อิ..อิ..
ขอบคุณค่ะ คนสวยใจดี..^__^..
+ หวัดดีค่ะ..ท่านพี่ใบไม้....
+ คิดถึงมากมายหลายกองค่ะ....
+ ตอนนี้เป้นอย่างไรบ้างค่ะ....สบายดีนะค่ะ...
+ สำหรับอ๋อยงานเยอะมากค่ะ....
+ ก้ห่าง ๆ จาก G2K ไปหลายวันเลยค่ะ...
+ เรื่อง คือว่า เด็ก ๆ อยากส่งหนังสือทำมือเข้าประกวดในงานวิชาการ มอ.ตานีค่ะ...
+ ฝึกหนักมากค่ะ...เริ่มตั้งแต่ช่วยกันคิดนิทาน ( บังคับมา... เกี่ยวกับการรักษ์สิ่งแวดล้อมค่ะ)ทั้งการวาดภาพ ระบายสี กว่าจะวาดภาพได้อย่างสมดุลย์แก้แล้วแก้อีก...
+ พอระบายสี..อ้าวสีเลอะ..วากใหม่..ระบายสีใหม่อีก....
+ บางภาพทำซ้ำ ๆ แบบนี้..หลายครั้ง...
+ ต้องนำเด็กมาฝึกที่บ้านค่ะ นอนที่บ้านด้วย ยุ่งยากเรื่องการกินพอควร..เพราะอุปกรณ์ทุกอย่างที่บ้านไม่ฮาลาล...
+ ครูอ๋อยต้องซื้อใหม่หมด...แต่เด็ก ๆ ก็อดทนน่าดูค่ะ...
+ อ๋อยเป็นหัวน้างานวิชาการ...อยากให้เด็กไปเรียนรู้โลกข้างนอกบ้าง...
+ เพื่อนครูบางท่านก้บ่นว่า..ส่งไปทำไม่...เห้นไหมเหนื่อยเปล่า ๆ ...
+ อิ อิ..แต่อ๋อยไม่คิดเช่นนั้น...
+ " โอกาสในการได้เรียนรู้ " ต่างหากที่สำคัญกว่าสิ่งอื่นใด...
+ "ยากมากเลยนะครู..กับการทำหนังสือเล่มเล็กนี่นะ..."
+ วันเสารืนี้เด็ก ๆ ก็ไปวาดภาพแข็งขันที่ มอ.ตานีอีกค่ะ...ส่งไปทั้งหมด 18 คน..
+ มีเด็กคนหนึ่งพูดว่า.." แต่ก่อนนะครู..ไม่เคยมีการส่งพวกเราไปแข่งอะไรเลย...เดี๋ยวนี้ดีจัง..เราได้เรียนรู้อะไรตั้งมากมาย..หนูดีใจค่ะครู"
+ ที่เหนื่อยมากมาย หายเลยค่ะ...
+ เล่ายาวเลยค่ะ...เพียงเพราะอยากพูดคุย..คิดถึงค่ะ...
มาเยี่ยมพี่ใบไม้ค่ะ..
ไม่ได้มาเยี่ยมนานมากแล้ว แต่ก็ยังจำทางมาบ้านนี้ได้ดีค่ะ อิอิ เหนื่อยๆ กับงานจนไม่อยากทำอะไรเลยค่ะ..
พี่ใบไม้ค่ะ ตอนนี้มิม copy ซีดีเพลงไว้หลายแผ่น ครั้งก่อนแจกเพื่อนๆไปแล้วหลายคน คราวนี้จะแจกให้กับอาจารย์ขจิตวันเสาร์นี้อาจารย์ขจิตจะมาช่วยอบรมเขียนบล็อก ให้ สพท.กำแพงเพชรเขต 1 ซึ่งมิมก็รับปาก ศน.สุวิมลไว้แล้วว่าจะไปช่วย นอกจากนี้ยังจะส่งไปให้ อาจารย์หมูที่สุพรรณบุรีค่ะ พร้อมกับหนังสือ
วันนี้แจกให้อาจารย์ผู้ใหญ่ที่ทำงานไป 3 แผ่น อิอิ เห็นไหม มีแต่คนชอบ อย่างนี้ต้องยกความดีให้คนประชาสัมพันธ์ให้ อิอิ
คิดถึงพี่ใบไม้จังคะ...เวลาฟังเพลงก็หายเหนื่อยได้บ้าง ...ส่งกำลังใจให้พี่ใบไม้ทำงานเสร็จเร็วๆค่ะ
สวัสดีค่ะ ครูอ๋อย สาวแกร่งแห่งแดนใต้
ดีใจเหลือเกินค่ะ ที่เห็นครูอ๋อยมาเยี่ยมเยียนส่งข่าว
เห็นเงียบหายไป ใบไม้ก็แอบเป็นห่วงเป็นใยอยู่..
อ่านเรื่องราวการทำหนังสือทำมือของเด็ก ๆ แล้ว ชื่นใจจังเลยค่ะ แล้วก็ขอชื่นชมครูอ๋อยจากหัวใจ.. ภูมิใจค่ะที่ได้รู้จักกับคนเปี่ยมอุดมการณ์อย่างครูอ๋อย
ใบไม้เห็นว่า การทำงานกับเด็ก ๆ Process สำคัญกว่า Product ค่ะ ฉะนั้น สิ่งที่เด็ก ๆ ได้เรียนรู้ระหว่างทำหนังสือทำมือจึงสำคัญกว่าการได้รางวัลค่ะ รางวัลเป็นเพียงแรงจูงใจให้สร้างงาน สาระสำคัญจึงไม่ได้อยู่ที่การได้รางวัลหรือไม่ได้รางวัล แต่สิ่งที่เด็ก ๆ ได้เรียนรู้จะอยู่คู่กับตัวเขา และสามารถพัฒนาต่อยอดไปได้อีกเรื่อย ๆ
รับรองว่า ไม่เหนื่อยเปล่าแน่ ๆ ค่ะ
หากมีสิ่งใดที่ใบไม้ช่วยเหลือได้ บอกมาได้เลยนะคะ ยินดีสนับสนุนเสมอค่ะ
เป็นกำลังใจให้ครูอ๋อยมีพลังในการทำงานสร้างสรรค์อย่างไม่มีที่สิ้นสุดค่ะ ทำงานหนักแล้วอย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะคะ ..^__^..
น้องครูมิมขา..
แสดงว่าที่ผ่านมา งานยังไม่หนักถึงขั้นทำให้เบลอ เพราะว่ายังจำทางมาบ้านนี้ได้อยู่..อิ..อิ..
เท่านั้นยังไม่พอ ยังรับ Job แบบไม่ได้สตางค์ ทำงานเป็นประชาสัมพันธ์ซีดีเพลงและหนังสือให้พี่ใบไม้อีกด้วย ฮ่า..ฮ่า..
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะน้องครูมิม ซึ้งจริง ๆ เลย เป็นห่วงเหมือนกันนะคะเนี่ย ซื้อหนังสือแจกคนอื่นมาก ๆ ระวังกระเป๋าฉีกเน้อ..
ปีนี้พี่ใบไม้ต้องทำหนังสืออีก ๒ เล่ม เป็นหนังสือแจกฟรีทั้ง ๒ เล่มเลยค่ะ เล่มหนึ่งแบ่งกันเขียนกับรุ่นพี่ ส่วนอีกเล่มหนึ่งเขียนโดยเรียบเรียงจากหนังสือและประสบการณ์ทำงานวิจัยของคนกลุ่มหนึ่ง โดยมีนักวิชาการเป็นผู้ให้คำปรึกษาและช่วยปรับแก้ค่ะ
เห็นแก่ความดีความชอบของประชาสัมพันธ์สาวสวยคนนี้ พี่ใบไม้สัญญาว่า เมื่อหนังสือทั้ง ๒ เล่มพิมพ์เสร็จแล้ว จะส่งไปให้เป็นของกำนัลแก่น้องสาวผู้มากน้ำใจค่ะ
คิดถึงเหมือนกันค่ะ และเป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมนะคะ..^__^..
เย้ๆๆ ดีใจจะได้หนังสือฟรีตั้งสองเล่มแน่ะ...
พี่ใบไม้สัญญาว่า เมื่อหนังสือทั้ง ๒ เล่มพิมพ์เสร็จแล้ว จะส่งไปให้เป็นของกำนัลแก่น้องสาวผู้มากน้ำใจค่ะ
ห้ามลืม..ห้ามคืนคำ อิอิ พี่ใบไม้ส่วนหนังสือเล่มที่ใบไม้เซ็นให้น้องสาวงุบงิบของมิมไปแล้วค่ะ พอดีน้องสาวมาบ้านวันแม่ อ่านแล้วติดใจ เลยเอาไปเลย บ่นมันเสียหน่อย เซ็งจริงๆๆ
เป็นกำลังใจให้พี่ใบไม้ทำหนังสือเสร็จเร็วๆๆ เอ้า ฮุย เร่ ฮุย ..(อิอิ) งานก็ยังหนักเหมือนเดิมค่ะ ..แต่รับรองว่าไม่เบลอแน่นอน 55
คิดถึงคะ
ฮ่า ๆ อย่าดีใจไปนักเลย น้องครูมิม
หนังสือทั้งสองเล่ม พี่ใบไม้ยังเขียนได้ไม่ถึงครึ่งทั้งสองเล่มเลย ไม่แน่ใจว่าเมื่อไรจะเสร็จ แต่ตามแผนต้องพิมพ์ปีนี้จ้า
พี่ใบไม้ไม่ลืม ไม่คืนคำ แต่ว่า ช้ามาก..ก..ก..จ้า
อดทนรอหน่อยละกันนะน้อง
สองใบเถาที่อยู่กรุงเทพฯ พี่ใบไม้ยังไม่ได้ส่งซีดีเพลงและหนังสือให้เสียที คงต้องรอกลับจากต่างจังหวัดอีกรอบ..
เฮ้อ.. เป็นเพื่อนใบไม้ ต้องอดทน..รอ.. :P
เป็นแฟนพี่ต้องอดทน..ฮา.
นานแค่ไหนก็จะรอค่ะ อิอิ ส่วนสองใบเถาที่กรุงเทพเค้าคงงานยุ่งกว่าเรามากเนอะ ถึงได้หายไปเลย พี่แจ๋วเข้ากลีบเมฆไปแล้วมั้งค่ะ ว่างๆ ช่วยไปตามกลับมาทีค่ะ คิดถึงจะแย่แล้ว
ชีพจรลงเท้าอีกแล้วเหรอค่ะ...คงเหนื่อยกับการเดินทางอีก ยังงัยก็ส่งแรงใจเชียร์ให้หนังสือเสร็จเร็วๆ อยากอ่านๆๆๆ อิอิ
ปล. เล่มนี้ประชาสัมพันธ์ให้ฟรี เล่มต่อไปคิดตังค์ อิอิ
เตือนไว้ก่อนนะคะ น้องครูมิม
หนังสืออีกสองเล่ม พี่ใบไม้เขียนไม่ฮาเหมือนเล่มที่ได้อ่านหรอกนะคะ เป็นเรื่องของความสุขอีกเหมือนกัน แต่ลีลาและอารมณ์คงต่างออกไป
หนังสือแจกฟรี ไม่รบกวนให้ประชาสัมพันธ์ให้หรอกค่ะ ไม่มีตังค์จ่าย อิ..อิ..
พรุ่งนี้เป็นทริปไปเพชรบูรณ์และชัยนาทรวม 6 วัน ไปถ่ายทำสารคดีและเก็บข้อมูลเขียนหนังสือด้วยค่ะ
แล้วค่อยคุยกันใหม่นะคะ ..^__^..
+ หวัดดีค่ะท่านพี่ใบไม้.....
+ ขอบคุณมากมายเลยค่ะสำหรับกำลังใจ.....
+ กำลังใจ...หาซื้อไม่ได้แต่มากมายคุณค่า
+ ทุกถ้อยคำที่คุณพี่แนะนำบอกกล่าว แลกเปลี่ยนมานั้น...มีคุณค่ามากมายเลยค่ะ
+ ขอบคุณค่ะ...ช่วงนี้ยุ่งมากไหมค่ะ...
+ รักษาสุขภาพกายและใจด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะ ครูอ๋อย สาวแกร่งแห่งแดนใต้
กำลังใจหาซื้อไม่ได้ แต่มีให้ไม่มีวันหมดค่ะ อิ..อิ..
ดีใจค่ะหากถ้อยคำของใบไม้จะเป็นประโยชน์แก่ใคร ๆ บ้าง
ช่วงนี้ใบไม้งานยุ่งค่ะ แต่ก็สนุกมากเช่นเดียวกัน ต้องทำ 3-4 งานในช่วงเวลาเดียวกัน แต่ยังจัดสรรเวลาตัวเองได้ไม่ค่อยดีเท่าไร
สุขภาพกายและใจยังเป็นปกติดีอยู่ค่ะ
ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง..
ฝากดูแลเด็ก ๆ ที่น่ารักในแดนใต้ด้วยนะคะ แม้ไม่ได้ไปอยู่ด้วย แต่ส่งใจไปให้เสมอค่ะ..^__^..
คุณน้องครูมิมเจ้าขา
พี่ใบไม้กลับมาแล้วค่ะ แต่ยังไม่ลงมือเขียนบันทึกเพิ่ม แม้จะมีความคิดตกค้างอยู่ในหัวหลายอย่าง ขอไปปั่นงานตัวเองก่อนนะคะ เหลืออีกบานตะไทที่ต้องเขียนน่ะ
สักวันคงได้กลับมาลงมือเขียนบันทึกอีกครั้ง ตอนนี้ได้แต่แวะเวียนไปทักทายและอ่านบันทึกของคนอื่นค่ะ
ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ น้องครูมิม ที่ช่วย copy เพลงให้ใครต่อใคร
ช่างเป็นน้องสาวที่มากน้ำใจจริง ๆ ..ซึ้งค่ะซึ้ง..^__^..
ยังไง ยังไง ก็ไม่ลืม
ดีใจจริง..จริ๊ง.. เห็นหมีแพนด้ามาเยี่ยมเยือนอีกครา นึกว่าจะสูญพันธ์ไปเสียแล้ว
ขอบคุณมากค่ะ เล่าซือสิทธิรักษ์ ที่ยังไม่ลืมกัน ถึงจะลืมกันไปก็ไม่ว่าอะไรค่ะ อนิจจัง ๆ
ใบไม้แค่คิดถึงเป็นครั้งคราว ก็เท่านั้นเอง..อิ..อิ.. :P
ขอบคุณ ใบไม้ย้อนแสง ที่นำเรื่องดีๆ เช่นนี้มาช่วยกระตุกกระตุ้น "เตือนสติ" คน . . . อ่านแล้วเห็นภาพ เกิดความซาบซึ้งใจ . . . จะมาคอยตามอ่านต่อไปครับ
ยินดีต้อนรับเสมอค่ะ อาจารย์ประพนธ์
มีข้อคิดเห็นใด ๆ เชิญแลกเปลี่ยนได้อย่างเต็มที่นะคะ
ใบไม้ย้อนแสงจะได้เรียนรู้ไปด้วยค่ะ ..^__^..
สวัสดีค่ะ คุณ ใบไม้ย้อนแสง
สวัสดีค่ะ ครูปู
แหม..ครูปูนี่อึดจริง ๆ ขนาดป่วยยังใจสู้สุด ๆ
ขอบคุณนะคะที่ให้เกียรติใบไม้เป็นกัลยาณมิตรของครูปู เราเลยไม่เหงาไงคะ อิ..อิ..
ยังไงก็เมตตาร่างกายบ้างนะคะ ทำไปพักไปก็คงได้เนอะ
ใบไม้เป็นคนไฮเปอร์สลับเฉื่อยค่ะ พยายามทำให้มันสมดุลอยู่ ท่าทางจะยากเอาการเลย
ขอให้สุขภาพครูปูแข็งแรงขึ้นทุกวัน ๆ นะคะ ..^__^..
