มีเหตุผลมากมายที่ฉันรักโปสการ์ด
เคยมั้ยที่คุณเคยหลงรักอะไรบางอย่างจนถอนตัวไม่ขึ้น โดยไม่มีสาเหตุ?
สงสัยแม่นีโอจะเคยเป็นค่ะคุณขา...เพราะไม่รู้เหมือนกันว่าแรกเริ่มเดิมทีที่หลงรักกระดาษใบน้อยนามว่า “โปสการ์ด” นั้นเป็นมาแต่เมื่อใด มารู้ตัวอีกทีก็พบว่าตัวเองหลงรักตัวนำสารน้อยๆ นี้เสียแล้วค่ะ วันดีคืนดีก็นำออกจากกรุมานั่งชมอย่างมีความสุข ณ บัดนาว ไม่น่าเชื่อว่าเก็บสะสมมาได้ก็ 10 ปีพอดิบพอดี...อันนี้นับจากโปสการ์ดใบแรกที่ตีตราประทับลงวันที่ 27-7-1998 ส่งมาจากนอร์เวย์ โดยป้อม(ลูกพี่ลูกน้องแม่นีโอ) จากนั้นก็เริ่มเก็บมาทีละเล็กละน้อย จนตอนนี้ขอเก็บแค่โปสการ์ดท่องเที่ยวพอค่ะ เดี๋ยวไม่มีที่เก็บ โห!!ว่าไปนั่น ความจริงคือเก็บแต่พอเพียง ไม่งั้นกิเลสหนา อย่างเช่นโปสการ์ดจากหนังดังนี่ ตั้งแต่มีน้องนีโอก็ไม่ได้เข้าโรงหนังอีกเลย เลยไม่ค่อยสนใจโปสการ์ดจากหนังแล้ว
เอ...แค่กระดาษใบน้อย ทำใมต้องหลงรักจนหัวปักหัวปำ
ถึงแม้ยุคนี้เป็นยุคไซเบอร์ที่ผู้คนส่ง email หรือคุยกันผ่าน skype เป็นว่าเล่น ไหงจะต้องมานั่งขีดๆเขียนๆ ให้เปลืองหมึก แถมใช้เวลาตั้งหลายวันกว่าตัวนำสารจะถึงจุดหมาย....ความคลาสสิคมันต่างกันค่ะคุณขา อิชั้นนั่งอ่าน email ก็งั้นๆ แต่เวลาที่อ่านข้อความที่ใครคนนึงบรรจงขีดๆเขียนๆ บอกเล่าเรื่องราวหรือความรู้สึก ณ เวลานั้นถึงเรา แม้บางคนลายมือจะอ่านยากถึงยากมากก็ตามที (นี่หล่ะความคลาสสิคของแม่นีโอหล่ะ) มันได้อารมณ์และความประทับใจมากกว่ากันค่ะ ใครเป็นอย่างนี้บ้าง..ยกมือขึ้น ต้องมาเข้าชมรมคนรักโปสการ์ดกะแม่นีโอแล้วหล่ะ 555
นอกจากเนื้อหาสาระที่ผู้ส่งสารส่งความคิดถึงมาถึงเราแล้ว เสน่ห์ของการส่งโปสการ์ดเห็นจะเป็น “แสตมป์” นี่หล่ะ โดยเฉพาะเวลาที่เราไปต่างบ้านต่างเมือง ถ้าได้เลือกแสตมป์สวยๆ มาติดส่งสารใบน้อยส่งถึงคนที่คุณรักละก็ ประทับใจไปนานเชียวค่ะ หรือแม้แต่แสตมป์ของบ้านเราก็ทำออกมาได้ไม่แพ้เมืองนอก แต่แม่นีโอไม่ใช่เซียนแสตมป์ค่ะ เลยไม่ได้สะสม บางทีก็นึกเสียดายอยู่เหมือนกัน อย่างเช่นเคยไปแวะที่ Liechtenstein ประเทศเล็กๆที่อยู่ระหว่างชายแดนสวิสและออสเตรีย ซึ่งขึ้นชื่อเรื่องอุตสาหกรรมแสตมป์ และ (เขาว่ากันว่า) มีแสตมป์ที่สวยที่สุดในโลก แต่แม่นีโอกลับไม่ได้ซื้อแสตมป์ติดไม้ติดมือกลับมาด้วย ความจริงคือ ขืนสะสมแสตมป์ด้วย มีหวังได้ทานข้าวกะเกลือ ลำพังสะสมโปสการ์ดนี่ไปไหนมาไหนก็ติดไม้ติดมือมาเพียบ กระเป๋าแฟบค่ะคุณขา แหะๆ
ความคลาสสิคอีกอย่างที่ email ไม่มี เห็นจะเป็นตราประทับค่ะ แต่ละที่แต่ละแห่งมักมีตราประทับที่มีลวดลายสวยงามกันไปคนละแบบ ที่แม่นีโอชื่นชอบที่สุดเห็นจะเป็นของญี่ปุ่น ใครมีตราประทับสวยๆ อย่าลืมส่งมาให้แม่นีโอเชยชมบ้างนะคะ อิอิ
นอกจากนี้ สิ่งที่ทำให้โปสการ์ดน่าสะสม ก็ตรงความสวยงามของภาพต่างๆ ที่สื่อออกมา ไม่ว่าจะเป็นภาพวิว แลนด์มาร์ก โลโก้ต่างๆ ก็มักมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง หลายครั้งเวลาที่แม่นีโอไปต่างแดน แล้วหามุมถ่ายภาพไม่ได้ ก็อาศัยชำเลืองดูจากโปสการ์ดที่ขายข้างทางนี่หล่ะ ทีเด็ดสุดๆ
มีแฟนๆ มักถามว่าแล้วโปสการ์ดแบบไหนหล่ะที่แม่นีโอช้อบชอบ...อืมม์ ข้อนี้ตอบยาก เพราะชอบหลายแบบ วิวก็ชอบ ภาพคน ภาพสัตว์ ภาพวาด แบบเป็นเซ็ตก็ชอบ ( งกนี่นา!!) เอาเป็นว่ารอติดตามชมในตอนต่อๆ ไปก็แล้วกันนะคะ จะทยอยนำขึ้น blog
ตอนนี้ขอโชว์โปสการ์ดใบแรก และใบล่าสุดที่ได้รับ ให้ชมกันค่ะ
โปสการ์ดใบแรกใน collection....."ป้อม" ส่งตรงจากนอร์เวย์
โปสการ์ดใบล่าสุดตีตราประทับเมื่อ 21-6-2008 จากน้องแก้มสุดสวย
รู้ว่าแม่นีโอเป็นคอกาแฟ เลยส่งโปสการ์ดหอมกรุ่นกาแฟใบนี้..จากอัมพวาจ้ะ
ความเห็น (25)
แต่ก่อนเวลาเดินทางไปที่ไหน ดิฉันจะส่งไปรษณีย์กลับมาหาตัวเองค่ะ คุณแม่น้องนีโอทำด้วยหรือเปล่าค่ะกลเม็ดนี้ :)
สวัสดีค่ะ อ.จันทวรรณ
ไม่พลาดค่ะอาจารย์ขา..นอกจากจะส่งหาเพื่อนพ้องแล้ว ยังส่งหาตัวเองด้วยค่ะ
อาจารย์นอนดึกเหมือนกันนะคะเนี่ย :-)
คิดว่าคนรักโปสการ์ดนี่มักมีอาการเดียวกันนะคะ คือ ชอบซื้อเอง(หากเป็นภาพที่เราไม่มีวันถ่ายได้สวยอย่างเขา หรือเป็นมุมถ่ายยากมาก) ชอบสะสมเวลาใครๆส่งมาให้ แล้ว ยังจะต้องส่งถึงตัวเองด้วย เมื่อหยิบขึ้นมาดูอีกเป็นการย้อนความรู้สึกได้ดีมากเลยค่ะ พี่ก็ชอบทำเช่นนั้น หากมีโอกาส
สวัสดีค่ะ พี่นุช
- ดีใจจังค่ะ มีคนชอบโปสการ์ดเหมือนกัน
- ปกติก็ชอบซื้อภาพที่ไม่มีทางถ่ายได้เหมือนเค้าเช่นกันค่ะ แล้วจะทยอยนำมาให้ชมนะคะ
- ถ้ามีโอกาสคงได้ส่งโปสการ์ดไปทักทายพี่นุชนะคะ :)
เห็นแล้วอยากไป.............อัมพวา
โปสการ์ดสวยๆทั้งนั้นเลยค่ะ.
เวลาไปเที่ยวจะซื้อมาเก็บไว้ระลึกเหมือนกันค่ะ..
การส่งจดหมายหรือโปสการ์ด..คลาสิคดีออกค่ะ..ให้ความรู้สึกละเมียดละไมกว่าการคุยโทรศัพท์เป็นไหนๆ..ตัวเองรู้สึกอย่างนั้นนะคะ..
แวะมาทักทายคุณแม่นีโอค่ะ.^^
Hello กู๋ป้อม
- กลับจากอเมริกาเมื่อไหร่จะพาไปอัมพวาน๊า
- ตอนนี้หายดีหรือยังเนี่ย..นีโอคิดถึงกู๋ป้อมคร้าบ
สวัสดีค่ะ คุณครูแอ๊ว
- เห็นด้วยค่ะว่าการส่งโปสการ์ดเนี่ย คลาสสิคมั่กๆ
- ขอบคุณที่แวะมาทักทายนะคะ
สวัสดีค่ะคุณแม่น้องนีโอ
* สมัยก่อนจะรอรับจดหมาย และโปสการ์ดด้วยลุ้นระทึกค่ะ
* ชอบมากๆ ค่ะ ... เวลาเดินทางมักจะส่งโปสการ์ดให้ตัวเอง และเพื่อนเสมอค่ะ - - ปูเขียน Passion of Post ไว้เช่นกันค่ะ
* คุณแม่นีโอ เคยดูเรื่อง love letter ไหมคะ ซึ้งมากๆ พระเอกส่งจดหมายถึงนางเอก จนกระทั่งเสียชีวิต นางเอกก็ยังได้รับจม. อยู่
* ให้แม่และน้องนีโอ มีความสุข ทุกวี่วัน ขอบคุณค่ะ ....
ตาโต แก้มป่อง
:) แม่นีโอ รู้ไหมว่าเหตุผลนึงที่แม่นีโอรักโปสการ์ด ก็เพราะตัวหนังสือที่โย้เย้ไปมาระหว่างบรรทัด ที่ถ่ายทอดความคิดถึงของคนเขียนมาให้แม่นีโอผ่านปลายปากกา (ไม่เหมือนตัวพิมพ์) บรรจงเลือกแสตมป์สวยๆ แล้วค่อยๆ ติด แล้วก้อเอามันไปหย่อนในตู้ไปรษณีย์ แล้วก็รอลุ้นว่าแม่นีโอจะได้รับเมื่อไหร่น้า นั่นแหละเสน่ห์อย่างนึงของโปสการ์ดที่แม่นีโอหลงรักไง..
สวัสดีค่ะ คุณปู
- ตามไปอ่าน passion of post มาแล้วค่ะ
- เสน่ห์ของการส่งโปสการ์ดอย่างหนึ่ง ก็คือ การรอคอยรับสารน้อยๆจากใครคนหนึ่งนี่หล่ะค่ะ
- ตอนนี้แม่นีโอก็รอคอยโปสการ์ดจาก บางแสน ที่ส่งมาถึงตัวเองอยู่ค่ะ 2 สัปดาห์แล้ว ยังมาไม่ถึงเลย เหอๆ
- ดีใจจังที่มีคนชอบเหมือนกันค่ะ
- ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆเช่นกันค่ะ
Hello น้องตาโต แก้มป่อง
- อืมม์...เป็นอย่างที่น้องแก้มบอกจริงๆด้วย
- แต่อีกอย่างนะที่ชอบเวลาที่มีคนส่งโปสการ์ดมาถึงเราเนี่ย ก็คือรูปวาดที่บรรจงวาดมาให้เรานี่สิ อย่างเช่น การ์ตูนรูปน้องแก้มที่วาดลงในโปสการ์ดจากอัมพวานั่นหล่ะ ชอบมากๆจ้ะ
- ส่งโปสการ์ดจากบางแสนมาให้น้องแก้มด้วย ป่านนี้ก็ยังไม่ได้รับเหมือนกันใช่มั้ย??
อ.จันทวรรณ ขา
ขอบคุณมากๆค่ะ ที่หาของสนุกๆมาให้เล่น
แล้วจะนำมาเล่าสู่กันฟังนะคะ
สวยมากมาย
อยากดูเยอะ ๆ ค่ะ
เอามาลงอีกนะ
Hello..อี๊หยิน
ตอนนี้แม่นีโอก็เตรียมนำโปสการ์ดมาให้ดูกัน
เรื่องของเรื่องคือยังไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่จ้ะ
คอยติดตามก็แล้วกันน๊า :-)
ใช่แล้วครับ เอ เขียน PostCard นี่ทำให้เห็นความตั้งใจของคนส่ง
พี่เคยไปบรรยายเกร็ดเล็กๆ เกี่ยวกับไอน์สไตน์ว่า ไอน์สไตน์นี่เขียนจดหมายติดต่อกับเพื่อนยาวนานถึง 49 ปี!!!
มีคนนำมารวมเป็นเล่มด้วย ชื่อ Letter to Solovine
มีอยู่คนหนึ่ง ฟังบรรยายนี้แล้วคงจะปลื้มมาก น้องเขามาจากเชียงใหม่ครับ ทำงานอยู่ที่ศูนย์ควบคุมการบิน ข้างๆ สนามบินเชียงใหม่
เขาส่งจดหมายมาถึงพี่เลย บอกว่าฟังบรรยายเรื่องไอน์สไตน์แล้ว ทำให้นึกได้ว่า คนเราที่ระลึกถึงกันนี่ก็สามารถส่งจดหมายได้ และลึกๆ แล้ว ต้องใช้ความตั้งใจมากกว่าเขียน e-mail ด้วย...เพราะไหนจะต้องลงมือหากระดาษ ปากกา นั่งเขียน เขียนผิดต้องลบ ไหนจะต้องหาซอง หาแสตมป์ เสร็จแล้วต้องไปส่งที่ไปรษณีย์อีก...
จริงไหมครับ? ^__^
พี่ชิวขา...
- ใช่อย่างที่พี่ชิวบอกค่ะ การส่งโปสการ์ดนี่แสดงถึงความตั้งใจของใครคนนึง ส่งถึงอีกคนนะคะ
- ประสบการณ์ที่เคยเจอเช่น ตอนที่อยู่ที่ยอดเขาจุงเฟรา ตอนนั้นหนาวมากเลย เอเขียนโปสการ์ดส่งถีงเพื่อนนี่ตัวอักษรยึกยือเลยเพราะมันหนาวจริงๆ แต่อีกมุมนึงมีคอมพิวเตอร์ตั้งอยู่ให้ส่ง email ได้ แต่ขอเลือกส่งโปสการ์ดจากไปรษณีย์ที่สูงที่สุดในยุโรปค่ะ เพื่อนที่ได้รับเค้าปลื้มใจเลยค่ะ
- ขอบคุณพี่ชิวที่แนะนำ Letters to Solovine อืมม์...ไอนสไตน์นี่ก็มีอารมณ์สุนทรีย์เหมือนกันแฮะ เห็นทีต้องไปหาอ่านมั่งค่ะ
อย่างที่บอกว่าไม่ได้ซื้อแสตมป์จาก Liechtenstein แต่แม่นีโอได้ซื้อโปสการ์ดที่มีหลากหลายแสตมป์ จึงนำมาเป็นของฝากค่ะ
- หุหุถูกพาดพิง ขอบคุณนะคะที่คิดถึงพี่
- ช่วงนี้พี่ไม่ค่อยได้เขียนบันทึกและอ่านบันทึกเท่าไร่เพราะยุ่งมาก เลยมาตามอ่านย้อนหลัง
- ทำไมถึงรักเจ้ากระดาษแผ่นเล็กๆนี่เพราะพี่ชอบถ่ายรูป
- แต่อายจังรูปที่ถ่ายเองแค่พอดูได้
- แต่รูปในโปสการ์ด มันสวยมากจนอดใจไว้ไม่ไหวจริงๆ
สวัสดีค่ะคุณแม่น้องนีโอ
เรื่องนี้ถูกใจมากๆค่ะ และถูกใจคำพูดพี่ชิวด้วยค่ะ ว่าบ่งบอกถึงความรู้สึกและความตั้งใจที่ดี ทั้งจดหมาย โปสการ์ดเลยค่ะ ชอบสุดๆ ..คอเดียวกัน...เคยเขียนไว้ในอนุทินเหมือนกันค่ะ ว่าจะดีใจสุดๆ ถ้าเห็นซองจดหมายลายมือพี่สาวที่เมืองไทย เธอจะไม่ใช้คอมฯเท่าไหร่ เวลาได้รับจดหมายพร้อมเห็นลายมือ จะมีความสุขมากๆ ทำก่อนอย่างอื่นคือ อ่านไปยิ้มไป..ถูกใจบันทึกนี้มากๆค่ะ
พี่นารีขา..
- อ่าน blog ของพี่นารีนี่หล่ะค่ะที่มีเรื่องราวโปสการ์ดมากมาย เลยเกิดแรงบันดาลใจให้นำโปสการ์ดของตัวเองมาลงใน blog บ้าง
- และขอขอบคุณสำหรับโปสการ์ดที่พี่นารีส่งมาให้ค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณอุ๊
- กู๋ป้อมของนีโอ (อยู่ที่อเมริกา) ก็บอกเสมอว่าเวลาที่ได้รับจม.หรือโปสการ์ดจากคนทางบ้าน จะอ่านครั้งละหลายรอบเลย
- กู๋ป้อมเป็นคนนึงที่ทำให้แม่นีโอสะสมโปสการ์ด เพราะส่งมาให้เกิดกิเลสอยู่เรื่อยเลยเวลาที่ไปไหนมาไหนที่อเมริกา
- แม่นีโอก็เป็นอย่างคุณอุ๊ค่ะ เวลาอ่านโปสการ์ดที่มีคนส่งมาให้ แม้ลายมือจะอ่านยากบ้างง่ายบ้าง แต่อมยิ้มทุกครั้งเลยค่ะ :-)
แฮ่ คิดถึงแมนีโอ จนต้องเข้ามาหาในบล็อกเนี่ย
เลือกเข้าบล็อกนี้เพราะคำโปรยบรรทัดแรกจริงๆ นะเนี่ย
เห็นด้วยที่สุดเลย
ศศิ..ที่รัก
คิดถึ๊งคิดถึงศศิเช่นกัน..มีเรื่องจะเล่าให้ฟังแยะเลย
ตอนนี้มีสมาชิกคนรักโปสการ์ดเพิ่มอีกคนแย้ววว
ดีใจๆ.....ฮ่าๆๆ