ในแต่ละวันของการอบรมการพัฒนาผู้นำการเปลี่ยนแปลง  เพื่อรองรับการกระจายอำนาจ 

ต้องมีการเขียนรายงานเดี่ยว  รายงานกลุ่ม  และงานโรงเรียน 

ซึ่งในวันนี้พวกเรา  10  คนที่มากโรงเรียนเดียวกัน  ได้แบ่งหน้าที่กันในการเขียนรายงานโรงเรียน   ซึ่งหัวหน้าคณะที่เป็นหัวหน้าเฉพาะกิจที่ได้มาจากการเลือกตั้ง   ทำหน้าที่  แบ่งหัวข้อการเขียนรายงาน   

ท่านหัวหน้าได้แบ่งหัวข้อมาเลย   เมื่อกินข้าวกลางวันเสร็จแล้ว   หัวหน้าก็คงกลัวลืม  หรือกลัวเวลากระชั้นชิดมาแล้ว   หรือกลัวว่างานไม่เสร็จ  หรือกลัวอะไรสักอย่าง  จึงเชิญชวนกันแบ่งงงาน 

ซึ่งบางท่านก็บอกว่า  ....อย่าเพิ่งแบ่งเลย  กำลังกินข้าวอยู่  แต่พวกเราเอาเสียงข้างมาก  เลยต้องแบ่ง 

แบ่งกันอย่างไร  ยุติธรรมรือไม่   ครูอ้อยไม่สนใจ   ยึดมั่นกับคำพูดที่ว่า.....ใครทำมาก  ก็ได้มากก็แล้วกัน 

แต่สำหรับส่วนที่เป็นหน้าที่ของครูอ้อยนั้น   ได้หัวข้อที่ทุกท่านเห็นว่า...ครูอ้อยมีความสามารถและถนัด  เลยจับยัดให้เลย  

ส่วนท่านอื่นๆ  ก็จับฉลากกัน   ก็ไม่รู้  กฏ  กติกา  เสียงข้างมาก  หรืออะไรก็ตามแต่...

ก็ยังมีความคิดว่า....ใครไม่ทำอะไรเลย  หรือปฏิเสธงาน  หรือคิดว่า  ทำไม่ได้   ท่านก็จะเป็นอย่างนั้น  

ส่วนคนที่ทำมากๆ....  ก็ได้มาก..ก็แล้วกัน...มีความุสขดี