วันก่อนปล่อยเต่า ปล่อยปลา...

      เอ..ไม่ใช่สิ..ปล่อยไก่ต่างหาก..ตัวเบ้อเร่อเลย..ที่ไปทักว่าแม่น้องวีโก้สอนอยู่ที่เดียวกับครูแม่ใหม่...(ที่นี่ http://gotoknow.org/blog/vigo2552/275018 )

วันนี้ได้ยินเรื่องเรื่องหนึ่ง..ชื่อคล้าย ๆ น้องวีโก้...แต่ไม่ใช่น้องวีโก้ขี่ช้างตัวโต...(ยืมภาพมาจากครูแอ๋..ขอบคุณนะครับ)

เป็นเรื่องของรถยี้ห้อหนึ่งที่มีชื่อรุ่นว่า................

      เรื่องมีอยู่ว่า....ผู้จัดการบริษัทแห่งหนึ่ง..อยากซื้อรถใหม่..เห็นโฆษณาดูดี เลยสนใจเจ้า...............

      คิดคำนวณเงินสดเงินผ่อนแล้วพอสู้ไหม..จึงตัดสินใจเข้าไปที่ "โชว์รูม" รถดังกล่าว...

      พนักงานขาย...รีบ.....ร้อน....ทำงานวุ่น...ไม่มีใครมาต้อนรับซักคน....

     "มาซื้อรถนะโว้.... ไม่ได้มาขอใคร..." ใจเริ่มปุด ๆ  "มีเงิน ๆ ขอบอก..ซื้อเงินสดก็ได้..จะขายไหมรถนะ.." คำถามในใจที่ไม่ได้รับคำตอบ...ทำให้ตัดสินใจเดินออกจากโชว์รูมนั้นมา.......

      หลาย ๆ คนคงไม่คิดอะไร..พนักงานเขายุ่ง...จะรู้ได้ไงใครจะซื้อใครจะชม..เฉย ๆ.... เห็นมาถามแล้วก็กลับ...ถมไป.....ถ้าอยากได้จริงทำไมไม่บอก..จะดูแลอย่างดี..บริการแบบประทับใจมิรู้ลืม....

.............

      "ผม.........................จัดการ.....................รับสายครับ.."

      "อื้อ..ตะกี้เจ้านายของฉันไปดูรถที่โชว์รูมบริษัทคุณ...ไม่เห็นมีใครมาดูแลเลย..."

       "เป็นไปไม่ได้ครับ..เราอบรมพนักงานอย่างดี...เราบริการเต็มที่ ...ฯลฯ.."

.....................

        " เอางี้นะ...บริษัทของฉันนะ..มีรถยี้ห้อ......นี้.......เกือบสิบคัน.....แต่ป้ายทะเบียนไม่บอกว่าซื้อมาจากจังหวัดนี้ซักคัน... ซื้อจากจังหวัดอื่นทั้งนั้น...นั่นละ..ผลงานคุณ...."

         "เออ...."

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า.....

: วันหยุดเยอะ พนักงานดีใจ..เเต่เจ้าของร้านใจเสีย..

: อย่าฝากความหวังความฝันไว้กับใคร..

: ดี กับดีกว่า..หนึ่งบริษัท..รถสิบกว่าคัน...รถยี่ห้อนี้อยู่แล้ว..ทำไมไม่ซื้อที่จังหวัดตัวเอง...แต่กลับไปซื้อที่จังหวัดอื่น...แล้วทั้งจังหวัดมีกี่บริษัท ??