เพื่อนของฉัน เป็นภาพวาดหนึ่งที่น้องนักเรียนศึกษาสงเคราะห์วาดไว้ เพื่อเป็นการประกวด ภาพวาดที่วาถึงคนพิการ ถึงแม้ไม่ได้รางวัลที่ 1 แต่ก็กินใจคนเขียนว่า แม้แต่เด็ก ม. 1 ยังคิดได้ว่า คนพิการก็คือคนคนหนึ่งที่อยู่ในสังคม เค้าก็คือเพื่อนของเรา เช่นกันกับวันนี้ ที่เราชาวชมรมเพิ่มพูนพลังคนพิการ ทุกอำเภอ ในจังหวัดพัทลุงได้รว่มกันจัดงานวันครบรอบ 1 ปี แห่งการริเริ่มก่อตั้ง เพื่อที่จะประกาศให้สังคมได้รับทราบว่าเราคนพิการก็คือคนๆ หนึ่งในสังคม ที่สามารถอยู่ได้อย่างมีความสุข ดังคำที่ลุงช่วง  บอกว่า เราจะยิ้มสู้สู่ความสุขที่ยั่งยืน

ช่วงเช้าประชุม ชาวชมรมเพิ่มพูนพลังคนพิการ ทุกอำเภอในจังหวัดพัทลุง น้านวยกำลังเล่าให้เราฟังว่าเดิมทีแกขี้อาย ไม่กล้าที่จะออกจากบ้าน เนื่องจากรู้สึกว่า ไม่เหมือนใคร มีปมด้อย แต่ตอนนี้ ถึงไหน ถึงกัน  ต้องขอบคุณคนที่นั่งอยู่ด้านหลังมาก ที่ทำให้น้านวยมีความกล้าขี้นมาก 

และทุกคนร่วมใจกันให้คะแนนที่

น้องๆนักเรียนวาดภาพถึงคนพิการ

บางคนก็เชียรฺ์ภาพที่ตัวเองชอบ  

ลุงช่วงมอบรางวัลให้กับน้องนักเรียน ศึกษาสงเคระห์ ที่วาดภาพประกวด ชนะรางวัลที่ 1

ป้าวันคนเก่งของเราเต้นสู้น้องๆ ไหวไหมคะ