ขอบคุณเรื่องเล่าเกี่ยวกับ "แม่" นะครับ ... ขอชื่นชมว่า บันทึกยังมาจากใจเช่นเดิม

ผมก็รักแม่ของผมมากเช่นกันครับ ;)

สวัสดีครับคุณฝนครับ

เช้านี้ผมเข้ามาเพื่อเช็คเมลก่อนไปมหาวิทยาลัยตามปกติ แต่ ต้องมานั่งอึ้งหน้าจอเมื่ออ่านบันทึกนี้จบลง...

สิ่งแรกก็คือ ผมคิดถึงคุณแม่ผมมาก ผมเลยให้สัญญากับตัวเองว่า ภารกิจที่ กทม.เบาบางลง ผมจะกลับบ้านทันที แม้ไปได้สักวันหรือสองวันผมก็อยากกลับ

พระคุณของแม่ ยิ่งใหญ่มากเลยครับ

ผมจำได้ว่าช่วงเป็นเด็ก แม่จะค่อยดุด่า พี่ๆที่ไม่สนใจดูแลผม ผมจำได้ว่าเหตุการณ์หนึ่งที่เกิดพายุฝนฟ้าคะนอง ตลอดทั้งวัน ผมกับเพื่อนๆ ออกไปเที่ยวเล่นน้ำที่ฝายกั้นน้ำนอกหมู่บ้าน ฝายทั้งลึก และสูงชัน เคยมีประวัติคนจมน้ำตาย มาแล้วด้วย  ช่วงเย็นย่ำค่ำแล้ว ผมกับเพื่อนยังไม่กลับบ้าน แม่เที่ยวตามหาผม จนมืดค่ำ ไม่เจอ หารู้ไม่ว่าผมกลับเพื่อนกลับมาถึงบ้านแล้ว  พอแม่กลับมาถึงบ้าน ท่านโมโหมากที่ผมไปเล่นน้ำที่นั้น ท่านตรงเข้ามาหาผม พร้อมกับใช้มือจับหูข้างซ้ายปิดอย่างแรง พร้อมกับร้องไห้ไปด้วย ผมเห็นน้ำตาแม่แล้ว ผมอดสงสารท่านไม่ได้ คิดว่าใจหนึ่งท่านร้องไห้เพราะดีใจที่ลูกปลอดภัยกลับมา ใจหนึ่งท่านคงโมโหที่ลูกเที่ยวซุกซนไปในสถานที่อันตรายอย่างนั้น  ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ผมไม่ไปเล่นน้ำที่นั่นอีกเลย

เรื่องเล่าตอนนี้ ทำให้เราเห็นว่า เเม่รักลูกของเเม่ขนาดไหน

"แม่ต้องหาบสินค้าเดินขึ้นเขาไป กลับ 20 กิโมเมตรทุกวัน เพื่อนำเงินมาซื้อเสื้อผ้า ของใช้ที่จำเป็นสำหรับลูกๆทั้ง 8 คน  ลูกๆรู้ดี ว่าแม่ลำบากแค่ไหน แม่ไม่เคยบ่นให้ฟัง"...

ย้อนกับมาตอนที่ท่านป่วยเป็นโรคสมองเสื่อม  ผมพยามพูดคุยกับแม่ ว่าแม่จำเหตุการณ์อะไรได้บ้างในอดีต  มองแววตาท่านดูอิดโรย และพูดแต่ประโยคเดิมๆซ้ำๆ ว่าสมัยเลี้ยงลูก 8 คน ชีวิตลำบากมาก เหนื่อยมาก ถอนหายใจ  ผมเข้าใจทันทีว่า แม้ว่าปัจจุบันท่านจะไม่สามารถจำเหตุการณ์อะไรได้เลย แต่ความทรงจำในอดีต ตอนที่ท่านต้องทำงานทุกอย่างสายตัวแทบขาดเพื่อเลี้ยงลูกทั้ง 8 คน ว่ามันหนักและเหนื่อยมากเพียงใด

แม่ลำบากขนาดไหน กับการที่จะต้องเลี้ยงลูกทั้ง ๘ คน (ลำพักเราเลี้ยงลูกแค่หนึ่งคนก็สายใจแทบขาดเเล้ว)

ผมคิดว่าเรื่องนี้จะเป็นเเรงบันดาลใจให้ผู้อ่านอีกเรื่องหนึ่งที่งดงามมากครับ

ให้กำลังใจครับคุณฝนครับ :)

เป็นแม่ค่ะ จึงซาบซึ้งดีถึงความรักของแม่ดีกว่าน้องหนุ่มๆทั้งหลาย

ท่านรักเราจึงทำได้ทุกอย่างเพื่อเรา

แต่เชื่อนะคะว่า"ท่านเห็นเรามีความสุขท่านก็สุขใจ"

ไม่ต้องกังวลเรี่องที่ผ่านมา ตั้งใจทำสิ่งที่กำลังจะทำเถอะ

ตั้งแต่จำความได้ แม่ไม่เคยตี แม่ไม่เคยด่าว่า คำพูดแม่ไม่เคยทำให้เสียกำลังใจ
แม่มีแต่ความรักและคำสั่งสอนให้ทำดีเป็นคนดีตลอดเวลา

ขอบคุณข้อบันทึกนี้ครับ

ตอนพอช.จะย้ายมายังสำนักงานแห่งใหม่ (ตึกใหม่) ถ.นวมินทร์ เคยมีความคิดจะย้ายมาอยู่หอพัก เพราะรู้สึกว่าไกลบ้าน ต้องเดินทางขึ้นรถหลายต่อ ทั้งยังเรียนโท(ทำภาคนิพนธ์) อยู่ที่นิด้า รู้สึกต้องการความสงบ และความเป็นส่วนตัวสุดๆ

แต่เมื่อคิดทบทวน คำนวณค่าหอพักกับค่ารถ พอๆกัน ซ้ำยังต้องจ่ายค่าอาหารเองทุกมื้อ ที่สำคัญ เราจะไม่ได้เจอหน้าพ่อแม่ทุกวัน เป็นคนกรุงเทพฯ จะมาเช่าห้องอยู่ในกรุงเทพฯ ทำไม

ทุกวันนี้เดินทางจากบ้านฝั่งธนฯ มาทำงานที่นวมินทร์ เหนื่อยแต่มีความสุข ความสุขที่ได้อยู่กับครอบครัว ได้ดูแลพ่อกับแม่ทุกๆวันค่ะ

ขอบคุณบันทึกของพี่ฝน ที่ทำให้นึกถึงเรื่องนี้ อ่านแล้วคิดถึงพ่อกับแม่เลยค่ะ (แม่ว่าจะได้เจอหน้ากันทุกวัน)

ปล. เม้นท์ยาวไปหน่อย ทำไมเวลาเม้นท์ถึงพรั่งพรูออกมาได้มากกว่าเวลาเขียนบันทึกของตัวเองเสียอีก

"ถึงแม้ที่จะชดเชยด้วยความสุขสบายภายนอก เงินทอง บ้านเรือน แต่ทางจิตใจ ที่แม่มีความหวังที่จะให้ลูกชายคนสุดท้องกลับไปดูแลยามแก่เฒ่า ไม่สามารถทำได้"

เห็นด้วยกับข้อความช่วงนี้ครับ อาจจะด้วยภาระหน้าที่ หรืออะไรก็แล้วแต่ จึงทำให้ทุกวันนี้ ลูกๆ จึงหาเวลาที่ทำกลับไปดูแล "พ่อและแม่" น้อยลง

แม้ว่าเราจะไปสามารถไปอยู่ข้าง ๆ กายได้ แต่อย่างน้อยการให้ความอบอุ่นทางใจ อาทิ โทรไปหาท่านบ่อย ๆ (หรือ ทุกวัน ถ้าเป็นไปได้)ก็อาจจจะพอช่วยให้ท่านมีความสุขมากขึ้นค่ะ

ตอนนี้ก็ทำเช่นนั้นอยู่ ขณะรอจนกว่าจะถึงเวลากลับ(ไปอยู่)บ้าน ค่ะ

..ไม่ผิดหวังอีกแล้วที่ได้อ่าน

..ขอบคุณครับที่บอกเรื่องราวข้อคิดดีๆ

..ทุกวันนี้ยังปล่อยแม่อยู่ลำพังแค่คิดว่าให้ของก็คงพอ

..หลงลืมคำว่าใจไป..

ขอบคุณครับคุณwasawat

ทำให้ท่านมีความสุข นั้นแหละคือสิ่งที่ประเสริฐสุดครับ

ขอบคุณครับ อ.เอก

"สิ่งแรกก็คือ ผมคิดถึงคุณแม่ผมมาก......

 ผมเลยให้สัญญากับตัวเองว่า......

 ภารกิจที่ กทม.เบาบางลง ผมจะกลับบ้านทันที ........

แม้ไปได้สักวันหรือสองวันผมก็อยากกลับ......

เป็นกำลังใจให้ครับสำหรับความกตัญญู ที่ลูกมีต่อแม่ครับ

และขอบคุณ อ.เอกที่สร้างแรงบันดาลใจครับ

ขอบคุณครับ ครูป1

"ท่านเห็นเรามีความสุขท่านก็สุขใจ"

ผมว่าคนที่เป็นแม่ คงจะเข้าใจในหัวอกแม่ดีที่สุดครับ

การที่เห็นลูกมีความสุข แม่ทุกคนก็มีความสุขครับ

ขอบคุณคุณสหรัฐ

 " ตั้งแต่จำความได้ แม่ไม่เคยตี แม่ไม่เคยด่าว่า......

คำพูดแม่ไม่เคยทำให้เสียกำลังใจ....

 แม่มีแต่ความรักและคำสั่งสอนให้ทำดีเป็นคนดีตลอดเวลา"

ดีใจด้วยครับ ที่แม่ให้ความดูแล และเข้าใจลูก รักท่านมากๆนะครับ

ขอบคุณน้องเจ

"ที่สำคัญ เราจะไม่ได้เจอหน้าพ่อแม่ทุกวัน .....

เป็นคนกรุงเทพฯ จะมาเช่าห้องอยู่ในกรุงเทพฯ ทำไม"

"เหนื่อยแต่มีความสุข ความสุขที่ได้อยู่กับครอบครัว ได้ดูแลพ่อกับแม่ทุกๆวัน"

ดีใจด้วยครับ ดูแลท่านให้ดีที่สุดนะครับน้องเจ

ขอบคุณครับ คุณหมูอวย

 "อาจจะด้วยภาระหน้าที่ หรืออะไรก็แล้วแต่ จึงทำให้ทุกวันนี้ ลูกๆ จึงหาเวลาที่ทำกลับไปดูแล "พ่อและแม่" น้อยลง"

ลูกผู้ชายส่วนใหญ่ดูจะคล้ายๆกันครับ

ขอบคุณ คุณหัวใจติดปีก

 "แม้ว่าเราจะไปสามารถไปอยู่ข้าง ๆ กายได้ แต่อย่างน้อยการให้ความอบอุ่นทางใจ อาทิ โทรไปหาท่านบ่อย ๆ (หรือ ทุกวัน ถ้าเป็นไปได้)ก็อาจจจะพอช่วยให้ท่านมีความสุขมากขึ้นค่ะ

ครับทำอย่างไรก็ได้ครับที่ทำให้ท่านมีความสุข เป็นกำลังใจให้ครับ

ขอบคุณครับ คุณsoraya

 ..ทุกวันนี้ยังปล่อยแม่อยู่ลำพังแค่คิดว่าให้ของก็คงพอ

..หลงลืมคำว่าใจไป..

หาเวลาไปอยู่เป็นเพื่อนท่านบ้างก็ดีครับ เป็นกำลังใจให้ครับ

แวะมาเยี่ยม........จากคนทำงานชายแดนใต้

แม่คือทุกสิ่งของเรา

วันไหนที่ไม่เห็นแม่กะพ่อวันนั้น เหงามาก

แม่จะคอยบอกให้ฉันพากลับบ้านเสมอ แม่กลัวไม่มีคนอยู่บ้าน เฝ้าบ้าน รดน้ำต้นไม้

จริงแล้ว ..........แม่ฉันก็อยู่บ้านของแม่นั้นละ ..................ท่านจำอาราย....ไม่ได้ เฝ้าแต่คิดถึงบ้านในอดีตของท่าน...

ขอบคุณครับ รุสดี

 ที่มาแวะทักทาย........

 รออ่านงานเขียนของรุสดีอยู่นะครับ.......

ขอบคุณครับ คุณwilawan

"แม่คือทุกสิ่งของเรา วันไหนที่ไม่เห็นแม่กะพ่อวันนั้น เหงามาก.....

 แม่จะคอยบอกให้ฉันพากลับบ้านเสมอ......

 แม่กลัวไม่มีคนอยู่บ้าน เฝ้าบ้าน รดน้ำต้นไม้ จริงแล้ว ..........

แม่ฉันก็อยู่บ้านของแม่นั้นละ ..................

ท่านจำอาราย....

ไม่ได้ เฝ้าแต่คิดถึงบ้านในอดีตของท่าน...

ดูแลท่านให้ความอบอุ่นท่านเยอะนะครับ

ท่านฝน ประทับใจมาก

มีอยู่หลายเหตุการณ์ที่ผมเจอมาเหมือนท่าน คือมีอยู่วันหนึ่ง ตอนนั้นผมยังเด็กมากอายุประมาณ 9 ขวบเห็นจะได้ พ่อกับแม่ ไปขุดดินปลูกมันสำปะหลัง ที่ไร่ ก็ปล่อยให้ผมดูแลน้องชายคนเล็ก ซึ่งยังเด็ก พอคลานได้ ให้ไกวเปลอยุ่ที่กระท่อมมุงหญ้าคา ใกล้ๆที่พ่อกับแม่ปลูกมันนั่นเอง ด้วยความที่เป็นเด็ก ผมนึกยังไงไม่รู้ เห็นมดมันไต่ตามเสากระท่อม ก็กลัวมันมากัดน้อง ก็เลยเอาไฟไปลนให้มดมันตาย แต่ด้วยวันนั้นอากาศร้อนมาก ไฟที่ผมใช้ลนมด ก็มีสะเก็ดปลิวไปโดนหญ้าคากระท่อม ไฟก็ลุกไหม้กระท่อมทันที ผมทำอะไรไม่ถูกก็ได้แต่วิ่งไปบอกพ่อกับแม่อย่างเดียว พอพ่อกับแม่ได้ยินก็วิ่งควบ 4X100 มาที่กระท่อม แม่ก็รีบอุ้มน้องจากเปลมากอดไว้ได้ทันจากการย่างสดน้องของผม ด้วยความโมโหพ่อก็ใช้ไม้เรียวตีผมทันที ทันใดนั้นเอง แม่ผมก็วิ่งมากอดผมไว้ ป้องกันไม่ให้พ่อตีผม พอพ่อฟาดไม้เรียวไปโดนแม่ พ่อก็หยุดทันที ตอนนั้นจำได้ว่าผมโดนตีเจ็บครั้งเดียว ไม่รู้แม่เจ็บกี่ครั้ง ผมเห็นแม่ตอนนั้น ยังอยู่ในความทรงจำของผมตลอด ไม่ว่าวันไหนๆ ขอแค่ได้เห็นกระท่อมน้อยปลายนาที่ไหนก็เห็นเหตุการณ์นั้นทันที นับเป็นความรักที่แม่ยอมปกป้องเหตุภัยกับลูกทุกคนเสมอแม้ว่าเราจะผิดก็ตาม

ฝากเพื่อนทุกคนว่า เรามีแม่คนเดียวนะ ขอให้ตอบแทนท่านทุกเวลาที่มีโอกาส แม้จะล่วงลับไปแล้ว ก่อนนอนสวดมนต์ให้ท่าน เทศกาลสำคัญกลับไปกราบไหว้ขอพร ให้อาหาร ของกินที่ท่านอยากทาน ให้สิ่งของที่ท่านจำเป็นต้องใช้ และสำคัญคือ ทำตัวเป็นคนดีของสังคม คนหนึ่ง แค่นี้แม่ก็พอใจกับลูกแล้ว

ประยงค์

ขอบคุณครับท่ามหาประยงค์

"พ่อกับแม่ได้ยินก็วิ่งควบ 4X100 มาที่กระท่อม แม่ก็รีบอุ้มน้องจากเปลมากอดไว้ได้ทันจากการย่างสดน้องของผม ด้วยความโมโหพ่อก็ใช้ไม้เรียวตีผมทันที ทันใดนั้นเอง แม่ผมก็วิ่งมากอดผมไว้ ป้องกันไม่ให้พ่อตีผม พอพ่อฟาดไม้เรียวไปโดนแม่ พ่อก็หยุดทันที ตอนนั้นจำได้ว่าผมโดนตีเจ็บครั้งเดียว ไม่รู้แม่เจ็บกี่ครั้ง ผมเห็นแม่ตอนนั้น ยังอยู่ในความทรงจำของผมตลอด ไม่ว่าวันไหนๆ ขอแค่ได้เห็นกระท่อมน้อยปลายนาที่ไหนก็เห็นเหตุการณ์นั้นทันที นับเป็นความรักที่แม่ยอมปกป้องเหตุภัยกับลูกทุกคนเสมอแม้ว่าเราจะผิดก็ตาม"

ครับความรักของพ่อแม่ประเสริฐสุดครับ

เขียนได้ดีทุกบันทึกที่ได้อ่าน ทุกคนต่างก็มีเรื่องราว เบื้องหลังในชีวิตที่ส่งผลและสะท้อนกลับให้เราได้มีกำลังใจ และแรงบันดาลใจให้เราได้มุ่งมั่นได้ทำอะไรให้สำเร็จตั้งหลายอย่างในชีวิต กุ้งเชื่อว่าแรงผลักเหล่านั้นพี่ฝนได้ทำมันแล้ว

เขียนต่ออีกนะครับ..

ให้กำลังใจสำหรับการเดินทางของคุณฝนในวันนี้และต่อๆไปครับ

ขอบคุณครับ

 "เบื้องหลังในชีวิตที่ส่งผลและสะท้อนกลับให้เราได้มีกำลังใจ และแรงบันดาลใจให้เราได้มุ่งมั่นได้ทำอะไรให้สำเร็จตั้งหลายอย่างในชีวิต"

รีบเขียนนะครับ รออ่านอยู่นะ

ขอบคุณ อ.เอก ครับ

ที่ให้กำลังใจ......

 จะเขียนต่อไปอย่างไม่หยุดยั้งครับ.....

เป็นบันทึกที่งดงามมาก ๆ ครับ

ทำให้อยากเขียนถึงแม่บ้าง...

สวัสดีปีใหม่ครับ...

merry xmas and happy new yaer

สุขแบบพอเพียงครับ

แวะมาเยี่ยมค่ะ อ่านแล้วคิดถึงแม่เหมือนกัน

พี่ฝนหวัดดีปีใหม่ครับผม