แกะรอย...ไผ หรือแกะดำเนี่ย (ส่งล่าช้าค่ะ)

คนเรา ไม่เปิดใจไม่รู้หรอก

แกะรอย...ไผ หรือแกะดำเนี่ย

นามนั้นสำคัญไฉน แต่ใคร ๆ ก็อยากรู้ แม้แต่พ่อครูบา ยังจำบ่ได้ อิอิบอกก็ได้(นึกซะว่าอ่านหนังสือมังกรหยก เล่มยาว ๔ ตอนจบนะค่ะ) ถึงแม้จะหน้าไม่ให้แต่ใจรัก พวกเสมือนมีหน้าเป็นอาวุธ ก็งี้แหละ แฮะๆ

ข้าพเจ้ามีนามมังกรว่า “Ranee” ซึ่งเป็นนามปากกาที่รู้อยู่ในยุทธจักร G2K ค่ะ แต่ก็เป็นคนแซ่เฮนะค่ะ เรียกว่า ราณี แซ่เฮ อิอิ.

· นามจริงที่อยู่เบื้องหลัง คือ น.ส ศุภราภรณ์ พุทธพจน์มงคล (หลวงตาบังคับให้ใช้ชื่อนี้อะค่ะเพราะไม่มีให้เลือก) นี่คือนามปัจจุบันหลังจากเปลี่ยน มาแล้ว ๒ รอบ ไม่ใช่ไม่พอใจชื่อนะค่ะ ตามใจพ่อแม่และตัวเองค่ะ แต่เปลี่ยนแล้วก็ดีขึ้นนะ (ไม่รู้ว่างมงายหรือเปล่า แบบไม่สนค่ะ อิอิ)

· ชื่อก่อนนามเปลี่ยนตอน ป. ๓ จนถึงปริญญาตรี ใช้มาตั้งแต่เป็น ด.ญ –นางสาว ชื่อ ธีติมา พุทธพจน์มงคล เพราะไหมค่ะ

· ชื่อดั้งเดิมเป็นภาษาอินเดียนามว่า รายปาลกอร์ พุทธพจน์มงคล ชื่อเดิมแปลว่า ราชินีค่ะ ชื่อเล่นความหมายเหมือนชื่อจริง พ่อกลัวคนไม่รู้เกิดการหมั่นไส้ศาสตร์หรือเปล่าจึงเปลี่ยนให้ค่ะ แต่ชื่อนี้พ่อแม่ตั้งให้ และยังเรียกอยู่ค่ะ เพราะเป็นลูกสาวคนแรก ถึงแม้จะเป็นลูกคนกลางก็ตามค่ะ

ถูกถีบมาเกิด(สงสัยชาติก่อนเป็นจักรยาน เลยถูกถีบค่ะ อิอิ.) ณ โรงพยาบาลพุทธชินราช เมื่อเดือนกันยายน เป็นสาวราศีกันย์ไง อิอิ เป็นคนอ้วนมาตั้งแต่เด็ก โทษแม่เป็นประจำว่าบำรุงดีเกิน เคยหนักสุด ๘๐ กว่ากิโล

ปะหวัดการเรียน (แบบเรียนไม่ค่อยเก่ง แต่เอาตัวรอดเสมอค่ะ)

· จบปวช.และปวส.(ไม่ใช่ย่อมาจากพวก ประวัติชั่ว และประวัติเสื่อมนะอิอิ.) ด้านการบัญชีนะค่ะ จากโรงเรียนเทคนิคพณิชยการพิษณุโลก เกรดพอใช้ได้ แค่สามกว่า แต่กว่าเยอะนา จริง ๆแล้วไม่ได้ชอบวิชาด้านการบัญชีเลย แต่เมื่อตอนเรียนไม่มีสาขาอื่น มีแต่บัญชี กับเลขา เลยต้องจำใจเรียนมาค่ะ

· พอปริญญาตรี ก็อยากเรียนทางกฎหมาย หรือทางเศรษฐศาสตร์ หรือไม่ก็พลิกกับไปด้านการตลาดเลย เพราะเบื่อบัญชี แต่สุดท้ายก็คิดว่าไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ก็เรียนจนจบปริญญาตรี บัญชีบัณฑิต กับเขาได้ ที่มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์

· ปริญญาโท ได้ทีรีบฉีกแนวทันที มาเรียนด้านการบริหารกับเขาบ้าง จบบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต ที่บ้านเกิดคือ มหาวิทยาลัยนเรศวรจนแล้วจนรอดก็หนีบัญชีไม่พ้นเลย เพราะทำงาน ก็ต้องไปเป็นอาจารย์สอนบัญชี เขาเรียกว่าเกลียดอะไรมักได้อย่างนั้น เฮ้อ... เซ็งจิต !!!

ประวัติการทำงานและประวัติส่วนตัวอื่น ๆ แบบเขียนแล้วยาวเข้าไปอ่านได้ที่http://gotoknow.org/profile/suparaporn

จุดยืนเจ้าอยู่ตรงไหน

อยู่ที่ขา(แอบคิดเหมือนท่านไร้กรอบ) เคยฝันว่าจะต้องยืนได้ด้วยลำแข้ง แต่พ่อแม่ไม่ได้เลี้ยงด้วยลำแข้งนะค่ะ ฮ่าๆๆ และไม่ทำความเดือดร้อนให้ใคร รวมทั้งพ่อแม่ด้วย

เหตุเพราะเมื่อก่อนบ้านก็ต้องเช่า พ่อแม่มีลูกหลายคน จำได้ตอนเล็ก ๆ พ่อและแม่ลำบากนะค่ะ เงินมีอยู่ในลิ้นชักไม่ถึงร้อยบาท พ่อต้องออกไปขายของที่ต่างจังหวัด แม่ต้องเลี้ยงพวกเราหลายชีวิต ไม่ค่อยได้อยู่กับพ่อเท่าไร เป็นอาทิตย์พ่อกลับมา และมาเอาของ จะดีใจกันมาก แม่ต้องออกไปขายของที่ตลาด และเราต้องตามไปช่วยหิ้วของให้แม่ พี่ชายเฝ้าร้านค่ะ เพราะพวกเราพอมีพอกินไปวันๆ อะค่ะ เลยเห็นความยากลำบากของแม่ และสงสารแม่มาก ๆๆๆ เลยตั้งปณิธานไว้เลยว่าจะต้องมีธุรกิจเป็นของตัวเองและจะไม่รบกวนท่าน แม่สอนทำกับข้าวตั้งแต่ ๙ ขวบ เผื่อแม่ไม่อยู่บ้านจะได้ทำให้พี่และน้องทานได้ อิอิ

ตอนเรียนปวช. ก็ทำทุกอย่างที่เราจะทำได้เพื่อให้มีเงินเก็บโดยไม่ต้องขอพ่อแม่ เริ่มตั้งแต่นั่งรถไฟไปกรุงเทพ(เป็นครั้งแรกแบบไปคนเดียว) เพื่อเข้าไปซื้อเสื้อผ้าที่ประตูน้ำมาขาย เองแม้แต่ขายเครื่องสำอางค์ ขายชุดชั้นใน เอาหมดค่ะ ไปช่วยพ่อแม่ขายของงานวัดก็เคยทำตอนเด็ก ๆ กว่าจะมีอย่างทุกวันนี้ (ไม่ได้งก แต่ไม่อยากรบกวนท่าน) ตอนเรียนไม่เคยได้มีเวลาอ่านหนังสือเหมือนชาวบ้านเขา ตอนสอบ ต้องทำงานบ้านให้เสร็จก่อนถึงจะได้อ่านหนังสือไม่เหมือนเด็กปัจจุบันที่พอจะสอบ พ่อแม่ไล่ให้ไปอ่านหนังสือไม่ต้องทำอะไร(เมื่อก่อนเคยน้อยใจนะ แต่เดี๋ยวนี้ภูมิใจค่ะ)

ตอนเรียนปริญญาตรี พ่อแม่ให้เงิน แต่ขอท่านใช้ไม่เกิน ๒,๐๐๐ บาทต่อเดือน รวมค่ากับข้าวด้วย เพราะทำกินเอง อิอิ (อยู่หอในกรุงเทพนะค่ะ) พ่อยัดเงินให้อีกประจำ แต่ก็ปฏิเสธท่านทุกครั้งเลย

ความภาคภูมิใจ ไม่เคยรบกวนเงินพ่อแม่ และส่งตัวเองเรียนระดับปริญญาโทใบแรก และกำลังเรียนอีกนะค่ะ ใช้เงินตัวเองจากที่สะสมมาตั้งแต่เด็กจนทำงานค่ะได้หลายอยู่ค่ะ เพราะเป็นคนรู้จักใช้มั้งค่ะ (ห้ามคิดว่างกนะ)และ

อีกความภูมิใจ คือสามารถมีธุรกิจเป็นของตนเอง หลังจากศึกษาและทำงานมานานค่ะ เมื่อก่อนก็ทำงานให้ที่บ้าน แต่ถ้าจะไม่รุ่งเลยมาลองทำตามความคิดของตนเอง ก็ประสบความสำเร็จ ณ ปัจจุบันนะค่ะ

เจ้ากำลังไปไส

บอกได้คำเดียวว่าเพราะพ่อแม่เป็นตัวอย่าง และเป็นต้นแบบให้เรา ทำให้เราสามารถกำหนดจุดยืนได้นั่นเองค่ะเพราะถ้าไม่มีเขา ก็ไม่มีเราทุกวันนี้

เป็นคนชอบใฝ่รู้ ชอบอ่านหนังสือ เสาะแสวงหาแหล่งที่เพิ่มพูน ปัญญา ได้อบรมเยอะมากๆๆๆๆ ทำให้เราได้เรียนรู้ศาสตร์หลาย อย่างน่ะค่ะ แม้แต่เป็นครูสอนแอโรบิค ก็เป็นมาแล้วอิอิ (เอาทุกอย่างค่ะ) คิดเสมอว่าคนเราต้องเรียนรู้ตลอด เมื่อหยุดเรียนรู้ คือตาย ทำให้เราทำอะไรที่คิดได้อย่างไม่ลังเล และไม่เสียใจที่ได้ทำ

เจ้าต้องการอะไร

หลังจากเป็นอาจารย์มา ตั้งแต่ ปี ๒๕๔๔ ก็ได้ใช้วิชาความรู้จากที่ได้ร่ำเรียนมาจากพระอาจารย์ แต่ก็เป็นคนไม่ค่อยอิงระบบ กับเขาเท่าไร เลยอยู่ไม่ได้เพราะมันร้อน ประเภทคับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยากค่ะ เลยออกมาทำธุรกิจส่วนตัว ณ ปัจจุบันนี้ค่ะ สิ่งที่อยากทำอีกอย่างคือ ทำเพื่อสังคม แม้จะเป็นเพียงจุดเล็ก ของสังคมทีใคร ๆ มองผ่านก็อยากทำ ค่ะ

เข้ามาในวงการ G2K

จากเจ๊ดัน นามลูกหว้าคนสวย จ้ะ และได้รับการสนับสนุนจากมิตรรักแฟนเพลงหลาย ๆท่าน จึงทำให้ราณีมายืน ณ จุดนี้ได้ ต้องขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะค่ะ

ทำไมถึงต้องเฮฮา..

การเรียนรู้ ไม่มีที่สิ้นสุด จำเป็นไหมค่ะ ที่การเรียนต้องเข้าไปนั่งแต่ห้องเรียน สำหรับราณี อะไรที่เครียด หรือเคร่งเกินไป ก็ไม่อยากอ่าน แต่ถ้ามีมุข เสริมนิด ต่อยหน่อยเพื่อกระตุ้น ก็เกิดความอยากเรียนรู้ เพราะฉะนั้น การต่อยอดความคิดไม่จำเป็นต้องมีแบบแผน หรือมีกระบวนท่ามากมาย แต่เราเข้ามาแบบไร้กระบวนท่า เข้าไปต่อยอดความคิดคน อื่น จาก ๑ เป็น ๒ จาก ๒ เป็น ๔ เพิ่มทวีคูณไปเรื่อย ๆ คนเราเมื่อคิดเหมือนกัน มองตาก็รู้ใจ แบบไม่ต่อก็ติด(ภาษาวัยสะรุ่น) สป๊าคได้ในทันที ฉะนั้น คำว่าสาระ หรือ ไม่มีสาระ มันอยู่ที่คุณเปิดใจรับ หรือต่อต้าน เพราะทุกอย่างที่คุณคิดว่าไม่มีสาระ แต่ราณีว่าทุกคำพูดที่เขียนสามารถตีความได้ หลายคนก็หลายความคิด ไม่จำกัดค่ะ รักก๊วนเฮฮาศาสตร์ทุกคนจริง ๆ ......

๐๐๐๐นี่ถ้าไม่รักกันจริงไม่ทนอ่านจนจบได้นะเนี่ย รักคนอ่านค่ะ อิอิ ๐๐๐๐

เขียนใน GotoKnow โดย Ranee
ใน My Memories

คำสำคัญ (Tags): #ranee#เฮฮาศาสตร์#เฮฮาศาสตร์ 1#เฮฮาศาสตร์ เล่มที่ 1

หมายเลขบันทึก: 145135เขียนเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2007 02:18 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 18:32 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (56)

หญ้าบัว

เขียนเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2007 06:11 น. ()

สวัสดีค่ะน้อง Ranee

พี่หญ้าบัวเข้ามาตรวจสอบประวัติค่ะ......ทำการบ้านพ่อครูช้าไปนิดแต่ก็ยังดีกว่าคนที่ยังไม่ทำใช่ป๊ะ..........อิอิ
ตอนนี้โอนเงินค่าเสื้อมาแล้วค่ะ....ให้ครูเศก..บัวชูฝักจัดการส่งไฟล์หลักฐานการส่งมาแล้วค่ะ....
สำหรับเสื้อ.....อะไรก็ได้ค่ะ หากที่สั่งไม่ได้ขอเป็นสีอื่นก็ได้ค่ะ ขอให้น้องราณีสะดวกก็พอค่ะ เพราะคนส่วนมากคงทำเฉพาะไม่ได้......เข้าใจค่ะ เราเน้นโลโก้เน๊าะ....
ขอบคุณค่ะ

ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์

เขียนเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2007 06:30 น. ()

นึกแล้วเชียว
ที่ส่งบ้านช้า เพราะมัวไปงัดกระบวนท่ามาไม่ซ้ำใครนี่เอง
อ่านแล้วครื้นเครงใจมานะ
หนูรายปาลกอร์ แซ่เฮ
อ่านแล้วไม่เฮ เป็นบ้าแน่ๆ บันทึกนี้ อิอิ

Ranee