หากเป็นนก ผกผิน ได้บนฟ้า

จะเอกา  ทำไม ให้เหน็บหนาว

กางปีกบิน ไปหา คว้าดวงดาว

จะเจ็บร้าว เท่าไร ขอได้เจอ

เหลียวด้านซ้ายหมายตามองหาเพื่อน

เช้านี้ นำกลอนมาคารวะครู

แม้แต่นก บินได้ ยังไร้สุข

ผจญทุกข์ หนาวเหน็บ เจ็บแค่ไหน

คนก็เป็น เช่นดั่งนก สู้กับภัย

ช่างเศร้าใจ คนกับนก ตกระกำ

@@@เหลียวด้านซ้ายหมายเมียงมองหาเพื่อน

ที่กล่นเกลื่อนอยู่ด้านขวาหน้าและหลัง

มัวแต่มองด้านเดียวเปล่าเปลี่ยวจัง

มองรอบกายเสียบ้างคงจะดี@@@

วันนี้ครูป.1 มาถึงก่อนใครเลยครับ

นำภาพนกกำลังบินอย่างเสรี ต่างจาก "นกน้อยในดงหนาว" ของผม มาฝากไว้พร้อมบทกวีประกอบอันไพเราะ แต้มเติมคุณค่าให้บัญชรกวีแห่งนี้ ขอขอบคุณครับ

เรียนคุณอุ้มบุญครับ

บทกวีเริ่มเข้าหาหลักธรรมแล้วนะครับ เรียกว่า เอาความไพเราะของบทกวีบวกเข้ากับสารัตถะแห่งธรรม ไม่นานกวีจะเป็นอมตะ ติดปากติดใจผองชน

ฮัมเพลง พลังใจ เบาๆ เสียหน่อยก็ดีครับ ที่นี่ เพลงนี้เคยฟังแล้ว 

เรียนครูป.2ครับ

ห่างหายไปทำผลงาน คศ.3 มาหรือเปล่าครับ หรือเลยแล้ว ห่างหายจากบัญชรนี้นาน เล่นเอาเวทีเหงาหงอยไปหน่อย

*** ไพเราะและมีความหมาย...ชอบมาก

*** ขอบคุณค่ะ

เรียนคุณกิติยาครับ

ขอบคุณสองครั้งซ้อนเลย

ขอบคุณที่ชมว่ามีความหมาย

สองขอบคุณที่ ชอบครับ อิอิ

นำภาพดอกหญ้าในป่าหนาวมาวางไว้ให้สมกับบรรยากาศตอนนี้ครับ หัวหินมีฝนตกเมื่อวันวาน วันนี้มีแดดแต่ก็ยังหนาวหนักกว่าปีก่อนๆ นำภาพมาจากที่นี่....

แวะมาขอบคุณที่ไปเยี่ยมโลกของคนรักเห็ดครับ เอาเห็ดฟางแสนอร่อยมาฝากครับ

เีรียนคุณเจษฏาครับ

มีอีกไหมครับของเหลือทิ้งแบบนี้ กะว่าจะเอาไปถมหลังบ้านหน่อย จะได้มีเห็ดกินตลอดฤดูกาลเลย ท่าจะดีแน่ๆ

ช่างยอดเยี่ยมจริง บำรุงดินและกินเห็ดได้ด้วย

มองหาภาพนกในหิมะ เห็นเจ้าตัวนี้อีกหนึ่ง แปลกนะหิมะคลุมขาวโพลินขนาดนี้ นกเหล่านี้ดำรงชีวิตอยู่ได้ 

ยังงัยก็คงไม่เท่าภาพนี้  บอกได้คำเดียวว่า "หนาว"

      หนาวจริงๆ

    เพียงหนึ่งเดียวพลัดหลงในพงโหด

ดูเดี่ยวโดดกายเจ็บด้วยเหน็บหนาว

เปล่าเพื่อนพ้องพลัดมาบนฟ้าพราว

จะอิงหนาวแอบใครในครานี้

    หลงหิมะว่าสำลีด้วยสีขาว

จึงเหน็บหนาวกุมเกาะเพราะหลงสี

พลาดเพียงครั้งอาจดับดิ้นสิ้นชีวี

โอกาสที่หลุดพ้นไร้หนทาง

     เมื่อวานนี้มีเพื่อนอยู่เกลื่อนหน้า

เพียงพลัดฟ้าเพื่อนร่อนเรียงเปล่าเคียงข้าง

เมื่อวานอิ่มอาหารดีที่รายทาง

วันนี้อดจรดย่างยังยากเย็น

    ไม่มีลางบอกใบ้หรอกภายหน้า

ที่เคยยิ้มเริงร่าอาจยากเข็ญ

ที่รายล้อมมิตรญาติอาจลำเค็ญ

ล้วนแล้วเป็นอนิจจังเสียทั้งนั้น

เรียนคุณอุ้มบุญครับ

ภาพที่นำมาหนาวขนาดเห็นน้ำแข็งหยาดจากใบไม้เลยนะครับ 

วันก่อนคุณกับ "ภูสุภา" นักศึกษา ม.ญี่ปุ่น หลายคำอยู่ทำให้ย้อนรำลึกถึงวันที่เรียนอยู่ 2ปี4เดือนที่ ม.พูเณ่ รัฐมหาราษฏร์ "เหงาและหนาว" ได้การเหมือนกัน กำลังคิดเป็นกวีอยู่ครับ

อาจได้บทกวี "หนาวคิดถึง" ในเร็วๆนี้

เรียนครูภาทิพครับ

ขอบคุณสำหรับบทกวี "มองเห็นนกมองเห็นหนาว" ทีเดียว สวยทั้งภาพและคำกวี

ขอบคุณสำหรับบทกวีดีๆครับ

เรียนคุณแอโรบิก

ว่างๆ ก็แวะเวียนมาเยี่ยมกันอีกนะครับ