ฟ้าหม่น...คนช้ำ...ฝีมือระยำ...ของใคร
บอบช้ำ...ประเทศไทย...อีกเท่าใด...จึงสะใจ...พวกระยำ
เคยคิดว่าฟ้าที่หม่นบนฟากฟ้า
คงกลับมาสว่าง “ฟ้าหลังฝน”
ลมกระโชกวิโยคซ้ำช้ำกมล
ถล่มวนเพียงต่างคนและต่างกาล
ความบอบช้ำแน่แท้ไม่แปรเปลี่ยน
ช้ำหมุนเวียน ชั่วเปลี่ยนผลัดประหัตหาร
แก่งแย่งชิงชัยชำนะมุ่งระราน
สุดทานต้านมือระยำทำฟ้าตรม
มือระยำทำชั่วร้ายป้ายแผ่นฟ้า
ห้วงเวลาพลบค่ำย่ำเย็นห่ม
สงสารขวัญต้องฝันค้างครางระทม
พายุลมถล่มซ้ำขวัญกล้ำกลืน
เมื่อไหร่หนอมือชั่วร้ายคลายบ้าคลั่ง
ฤาสิ้นหวังฝันสลายกลายสะอื้น
เมื่อไหร่หนอทอถักรักกลับคืน
เมื่อไหร่ฟื้นฟ้าสว่างพร่างพราวตา
ขอแสงแดดมาทอถักผลักมือชั่ว
ความสลัวกลายสว่างกลางเวหา
ฟ้าเปลี่ยนสีแสงทองผ่องอีกครา
ปวงประชาคงจะสุขเมื่อทุกข์คลาย
ขอโพ้นฟ้าฝ้าหมอกหายเฉิดฉายแสง
ผนึกแรงพลังรักจักเฉิดฉาย
ผนึกใจผนึกหวังพลังกาย
ทอสีรุ้งจรุงรายให้ฟ้างาม
สวัสดีค่ะ
สุขใจ สุขกายมากๆนะคะ ครูอิง
สวัสดีครับคุณอิงจันทร์
แวะมาอ่านกลอนเพราะๆ..และคิดถึงพี่อิงจันทร์นะคะ
สวัสดียามดึกค่ะพี่ครูอิง
แวะมาอ่านกลอนค่ะ
พี่ครูอิงสบายดีนะคะ....
สวัสดีค่ะ
สวัสดีครับอาจารย์ มาให้กำลังใจ..อีกไม่นานก็จะพบกับ "ฟ้าหลังฝน".....ครับ
"ขวัญเคว้งคว้างที่กลางฝัน" (ฝันค้างอ่ะค่ะ)
ช่างเสกสรรพรรณนาคำลำนำถ้อยพจนาทวาดลีลาอักษรเป็นกลอนกล่อมกันจรรโลงโลกอันสดใส จริงแท้
ฟ้าร้องไห้ใครแลเห็นเช่นนี้บ้าง
ตาฟ่าฟางห่างฟ้าหลบหน้าหนี
ค้นหาคนขี่ม้าขาวที่ไหนมี
มาช่วยทีซับน้ำตาฟ้านี้...เอย.
จะให้....ภาค ภูมิใจ แบบนี้หรือ
จะสร้าง....ชื่อ ลือเลื่อง เมืองสยาม
จะเป็น....ประชาธิปไตย (ที่ิคิดว่า) สง่างาม
จะโดน....ประณามมากกว่ามั้ง พัง...เพราะใคร?
แวะมาแจมครับ
รพี
สงสารฟ้า...คงช้ำ...ลำพังฟ้า
ใครจะซับน้ำตาให้ฟ้าได้
ฟ้ายามนี้คงหม่นมัวทั่วหัวใจ
แย่งเป็นใหญ่ทายท้าฟ้าสะเทือน
จะให้....ภาค ภูมิใจ แบบนี้หรือ
จะสร้าง....ชื่อ ลือเลื่อง เมืองสยาม
จะเป็น....ประชาธิปไตย (ที่ิคิดว่า) สง่างาม
จะโดน....ประณามมากกว่ามั้ง พัง...เพราะใคร?
แวะมาแจมครับ
รพี
เคยล้มลุก...คลุกคลาน...วันวานนี้
คิดว่ามี...หนทาง...สร้างสานได้
แต่นับวัน...นับกาล...ที่ผ่านไป
ประชาธิปไตย...เป็นอย่างไร...ใจฉันงง
ขอบคุณท่านรพีค่ะ
พี่อิงจันทร์
ฟ้าร้องไห้ใครแลเห็นเช่นนี้บ้าง
ตาฟ่าฟางห่างฟ้าหลบหน้าหนี
ค้นหาคนขี่ม้าขาวที่ไหนมี
มาช่วยทีซับน้ำตาฟ้านี้...เอย.