ติดตามน้องฟูใน "เฉลียวดิน" ภายใต้กลยุทธ์ เฉลียว ฉลาด ฉลุย"

         เสียงนาฬิกาปลุกจากเครื่องโทรศัพท์มือถือ บอกเวลา 02.30 นาฬิกา ย่างเข้าสู่วันใหม่ 8 กรกฎาคม 2553 พอจะเรียกความตื่นเต้นให้กับ นักเรียนห้องไร้กรอบ ทุกคนไม่อิดออดที่จะกุลีกุจอ แต่งกายในชุดที่เตรียมไว้ตั้งแต่ก่อนนอน

         รถตู้สภาพดีของโรงแรม เข้ามาจอดอย่างตรงเวลาเป๊ะ  03.30 น. ล้อหมุนทันที ฉันนั่งหลับ ๆ ตื่น ๆ มาตลอดทาง ในขณะ หนุ่มน้อยทั้งสอง ไม่ยอมหลับกันเลย คงจะตื่นเต้นที่จะได้ไปเรียนรู้พิธีพระราชทานปริญญาบัตร ณ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ฉันเองก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย  เพราะยังไม่เคยเข้าไปในจุฬา อย่างเต็มตัว ได้แค่ผ่าน ๆ เท่านั้นเอง

         ใกล้ถึงกรุงเทพฯทุกขณะ เด็ก ๆ เริ่มดึงกล้องถ่ายรูปขึ้นมาถ่ายสภาพแวดล้อมบนท้องถนน พร้อมกับตั้งคำถามด้วยความสงสัยเป็นระยะ ๆ

          แหล่งเรียนรู้ที่มีให้อย่างกระทันหัน  มิได้บรรจุไว้ในแผนการจัดการเรียนรู้ เมื่อหลานสาว "น้องฟ้า"  พี่สาวของว่าที่บัณฑิตใหม่ "น้องฟู"  กริ๊งกร๊างมาว่า ให้แวะรับด้วยที่สายใต้ใหม่ ขณะนี้รถทัวร์ใกล้จะผ่านหมอชิต

          หมอชิต !!!  สายใต้ใหม่ !!!  มันคืออะไรเหรอครับ ???  ฉันจึงอธิบายให้เด็ก ๆ ฟังอย่างคร่าว ๆ ในส่วนของ "หมอชิต"  สำหรับ "สายใต้" ฉันบอกเด็ก ๆ ว่า ให้ไปหาคำตอบเอาเอง เพราะฉันเองก็ไม่เคยมาสายใต้ใหม่ เพราะไม่ค่อยได้ใช้บริการรถประจำทางมากนัก  นาน ๆ จะเข้ากรุงเทพฯ สักครั้ง  และมักจะมีพี่น้องผองเพื่อนคอยบริการให้ความดูแลช่วยเหลือ หรือไม่ก็ใช้บริการรถตู้

           ถึงสายใต้ใหม่ เจอกับ "น้องฟ้า"  ให้เวลาน้องฟ้าสำหรับการแต่งตัวเปลี่ยนชุดสวยแทนชุดเดินทาง ที่เดินทางจาก "ภูเก็ต" ถึงกรุงเทพฯ ช่วงนี้เอง เป็นเวลาที่นักเรียนห้องไร้กรอบ ได้เดินสำรวจ "สายใต้ใหม่" อย่างเต็มที่ และพบคำตอบด้วยตัวเอง

           "แม่น้ำเจ้าพระยา" ใช่มั้ยครับ  น้องต้นกล้าถามขึ้น  เมื่อรถแล่นบนสะพาน ฉันอธิบายเพิ่มเติม 

           "เย้....ถึงกรุงเทพฯ แล้ว"

           "เอ้า....เพิ่งรู้เหรอ"

           "รู้สิ........ก็รถมันติดหน่ะเห็นมั้ยหล่ะ"

        ฉันได้แต่หัวเราะกับบทสนทนาของเด็ก ๆ และก็ลงความเห็นเหมือนกันว่า ยิ่งใกล้จุดหมายเข้าไปเท่าไหร่  รถก็แล่นช้าลงทุกขณะ  บางครั้งต้องจอดนานถึงห้านาทีสิบนาที

         ในที่สุดก็ถึงจุดหมายปลายทาง  คณะนิเทศศาสตร์  จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย  เจอน้องฟู และคุณพ่อ คุณแม่(พี่สาวของฉัน) ที่หน้าประตูคณะ ทุกคนทักทายกันด้วยความตื่นเต้นดีใจ เพราะเราไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยนัก น้องฟูอยู่ในชุดครุยมีสีหน้าสดชื่น แววตาที่มุ่งมั่น ภาคภูมิใจกับความสำเร็จ ฉันมีความรู้สึกว่า "น้องฟู" น่าจะซ่อนอะไรไว้สักอย่าง ตามที่ฉันติดตามผลการเรียนของหลานมาตลอด ทำให้ฉันคิดไปถึง "เกียรตินิยม อันดับ 1" แต่ก็ไม่กล้าถามว่าหลานได้เกียรตินิยมหรือเปล่า

           "ฟู มาถ่ายรูปกับอาจารย์หน่อย" เมื่อถ่ายรูปเสร็จ อาจารย์ผู้หญิงท่านนั้นก็หันมาทางคุณแม่ของน้องฟู

           "คุณแม่ทราบมั้ยคะ  ฟู เค้าเรียนเก่งมากนะ"  .........คุณพ่อคุณแม่ ก็......หน้าบานหน่ะซิ ฮ่า......ฮ่า....เป็นปลื้มแทนจริง ๆ

           "เฮ้ย ฟู  เราอยากถ่ายรูปกับเองว่ะ"

           "ฟูถ่ายรูปกันเร็ว"

            เห็นบรรยากาศแล้วทำให้สัมผัสได้เลยว่า "น้องฟู" เป็นที่รักของอาจารย์ เป็นที่รักของเพื่อน ๆ และเป็นที่รักของญาติพี่น้องทุก ๆ คน

            ถ่ายรูปกันจนได้เวลาว่าที่บัณฑิตใหม่ จะต้องเข้าห้องประชุม ก่อนเข้าห้องประชุม "น้องฟู" ไม่วายเป็นห่วงทุกคนที่มาร่วมแสดงความยินดี จึงได้ขอให้พี่ฟ้า และเพื่อน ๆ ของพี่ฟ้า พาทุกคนไปรับประทานอาหาร ในสถานที่ที่มีแอร์เย็นฉ่า มีโทรทัศน์ถ่ายทอดพระราชพิธีรับปริญญาบัตร "น้องฟู" บอกก่อนจากกันว่า ไม่นานหรอกครับ  เพราะฟูเข้ารับในลำดับต้น ๆ 

            เด็ก ๆ เกิดการเรียนรู้ใหม่ในเรื่องของการซื้ออาหาร ที่ต้องใช้คูปอง จริง ๆ แล้วเด็ก ๆ ก็เคยผ่านบทเรียนนี้มาก่อน แต่ต่างกันตรงที่ คราวนี้คูปองซื้ออาหารเป็นแบบ การ์ด  ไม่ใช่แบบกระดาษบาง ๆ เหมือนศูนย์อาหารตามห้างสรรพสินค้า

            งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา คณะของฉันที่เดินทางจากเมืองกาญจน์ ต้องขอตัวกลับกันก่อน ไม่รอให้น้องฟู ออกจากห้องประชุม  เพราะยังต้องเดินทางไกล อีกอย่าง ก็ตั้งใจกันว่า เราน่าจะพาเด็ก ๆ ไปไหว้พระที่วัดต่าง ๆ ในเมืองกาญจน์ หากมีเวลาก็จะพาเด็ก ๆ ไป สะพานข้ามแม่น้ำแคว ซึ่งถือว่าเป็นแหล่งเรียนรู้ที่สำคัญ ที่ควรให้เด็ก ๆ ได้เรียนรู้

             กลับถึง พาวิเลี่ยนริมแควรีสอร์ท ไม่เย็นมากนัก หลังจากแวะรับประทานอาหารเย็นแล้ว  ด้วยอาหารแสนอร่อยที่ "ครัวภักดี"

             " ไหน ๆ ก็ไปชื่นชมยินดี กับครอบครัวภักดี ("น้องฟู" นายธนาศักดิ์ ภักดี") แล้ว  ทานข้าวมื้อเย็นที่ "ครัวภักดี" ก็แล้วกัน"  พี่ป้อมเจ้าภาพตลอดกาลเป็นผู้ตัดสินใจ

             กลับถึงที่พักได้ไม่นาน  พี่ป้อมก็แวะมาที่ห้องพักบอกด้วยเสียงดีใจ ปลื้มปิติว่า

            "น้องฟู"  ออกจากห้องประชุมแล้วนะ เมื่อส่งปริญญาบัตรให้แม่ดู จึงได้ทราบว่า น้องฟูได้ "เกียรตินิยม อันดับหนึ่ง"

             นึกขำคุณแม่น้องฟู อุตส่าห์ แว๊บไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่ แต่งหน้าใหม่ จะถ่ายรูปกับน้องฟูตอนเสร็จพิธี  ที่ไหนได้ เพื่อน ๆ น้องฟูสมัยเรียนมัธยมด้วยกันที่โรงเรียนหาดใหญ่วิทยาลัย  มาแย่งตัวไปซะนี่ ก็บอกแล้วไงว่าน้องฟูเป็นที่รักของทุก ๆ คน ก็ต้องแบ่งปันรักให้ทั่วถึงกันแหละค่ะ

             สุดท้ายก่อนจบบันทึกนี้ น้า ๆ ทุกคน ขอแสดงความยินดีกับความสำเร็จของน้องฟู  ขออวยพรให้มีความเจริญก้าวหน้า ทั้งในหน้าที่การงาน และสมหวังกับความหวังที่ตั้งไว้ในการที่จะเรียนต่อในระดับสูงขึ้น ทุกคนมั่นใจว่า "น้องฟู" ทำได้แน่นอนค่ะ

ขอแสดงความยินดีและชื่นชมกับหลาน ๆ ทั้งสี่คน ที่ประสบความสำเร็จเรียนจบมีงานทำกันทุกคน นำมาซึ่งความภาคภูมิใจให้พ่อแม่ พี่น้อง สร้างเกียรติยศชื่อเสียงให้กับวงศ์ตระกูล ขอให้มีความสุข ความเจริญและก้าวหน้ายิ่ง ๆ ขึ้นไปค่ะ

                           ด้วยรัก

                           รัชดาวัลย์  จันทวงศ์

                           16 กรกฎาคม 2553