ชายคนนี้มีอะไรคล้ายคนอื่น แต่หยิบยื่นสิ่งดีให้ไม่เหมือนเขา
มอบความรักเมตตามาให้เรา เมื่อทุกข์เศร้าเฝ้าปลอบมอบความดี
เมื่อตอนเรายังเป็นเด็กตัวเล็กอยู่ ท่านเอ็นดูอุ้มชูใจไม่หน่ายหนี
เฝ้าถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงอย่างดี ถึงตอนมีภัยพาลท่านดูแล
เมื่อผิดพลาดพลั้งไปไม่ถือโกรธ ท่านยกโทษอภัยให้ไม่ท้อแท้
เป็นเพื่อนใจพร่ำสอนเมื่ออ่อนแอ ไม่เปลี่ยนแปรห่างหายไปจากเรา
ชายคนนี้นี่นะเรียกว่า “พ่อ” ผู้เติมต่อปัญญาให้ไม่โง่เขลา
เป็นเทวาสถิตย์อยู่คู่ตัวเรา ขอเรียกเขา ว่าพ่อ ขอเทิดทูน
แม่
หญิงคนนี้มีอะไรคล้ายคนอื่น แต่หยิบยื่นความเมตตากว่าใครเขา
มอบความรักมอบหัวใจมาให้เรา เมื่อทุกข์เศร้าเฝ้าปลอบประโลมใจ
เป็นทุกสิ่งทุกอย่างชี้ทางสุข ปลดเปลื้องทุกข์ชี้นำความสดใส
ยามหมองเศร้ามีปัญหาครั้งคราใด คอยอยู่ใกล้ได้ปรึกษาปัญหาคลาย
ท่านเอ็นดูรู้ใจให้ทุกสิ่ง เป็นผู้หญิงที่แสนดีมีความหมาย
ทุ่มเทใจให้ความรักแสนมากมาย ตราบวันตายไม่มีใครได้เหมือนเธอ
หากจะมองหญิงใดให้สูงค่า อย่าลืมว่าหญิงคนนี้ดีเสมอ
หมื่นแสนล้านหญิงใดที่ได้เจอ เพราะว่าเธอคือ“แม่” ที่แท้จริง
บทประพันธ์ : คุณวิโรจน์ พูลสุข เผยแพร่ ๗ เมษายน ๒๕๕๒
มาชม
เห็นคมในคำกลอนสอนใจดีแท้นะนี่
สวัสดีค่ะท่านumi
ขอบพระคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มีให้กันในทุก ๆ บันทึก
ทานข้าวหรือยังคะ
แวะมาส่งอาหารมื้อเย็นคะ
คิดถึงนะคะ
เจริญพร โยมครูอิง
โยมวิโรจน์หายจากบล็อกไปหลายวัน
ท่านคงมีภาระหลายอย่างเป็นธรรมดาทุกท่านต่างก็มีภาระ
ที่ต้องทำต้องจัดการมากมาย
เจริญพร
สวัสดีค่ะครูตาล
สวัสดีครับอิงจันทร์ผู้ฝันไกล งานยิ่งใหญ่คือสร้างคนให้เป็นคน
เป็นเรือจ้างให้ขี่ข้ามทุกแห่งหน เราทุกคนขอเชิดชูบูชาครู....
ครับ มีสุข มีสุขคับครู
สวัสดีครับอิงจันทร์
ยามบ้านเมืองสับสนวุ่นวายแบบนี้ได้อ่านบทกลอนที่สะท้อนความคิดดีรู้สึกสบายใจขึ้นเยอะ
ขอบคุณมากครับ