เขาว่ายายเลอะเลือน เหมือนลืมหลง

                    ดูท่าทาง งวยงงคล้ายสงสัย

                    พบใครมัก ถามว่า มายังไง

                    แล้วยิ้มอย่างดีใจได้ทุกครา

                    แววตามอง ส่องประกายฉายให้เห็น

                    ยายตื่นเต้น คิดว่าหลาน ผ่านมาหา

                    นึกถึงครั้งยังเล็ก ยายเลี้ยงมา

                    ไม่ได้พบ เห็นหน้า กันเนิ่นนาน

                    ย้อนระลึกนึกหวน ทวนความหลัง

                    กลับผิดหวัง เสียใจไม่ใช่หลาน

                    เศษเสี้ยวความ สุขสันติ์ แห่งวันวาน

                    มิอาจผ่าน มาให้ ยายชื่นเชย

                    ทุกนาที ชีวิต ยายคิดถึง

                    หวังวันหนึ่ง ได้พบพาน ลูกหลานเอ๋ย

                    จะกอดเจ้า เย้าเล่นเหมือนเช่นเคย

                    วัยล่วงเลย แต่หัวใจไม่เปลี่ยนแปลง

                    ในบ้านพักคนชราดูว้าเหว่

                     ร่างริ้วเหร่ เคลื่อนไหวไม่เข้มแข็ง

                     เนื้อหนังย่น หย่อนเหี่ยวไร้เรี่ยวแรง

                     เส้นผมแทง ขาวหงอกเป็นดอกลาย

                     เมื่อไหร่หนอ ลูกหลานผ่านมาหา

                     ฤาผูกพัน ถึงเวลา เสื่อมสลาย

                     ยายอดทน มองทางอย่างเดียวดาย

                     ฉันเห็นยายเบือนหน้า น้ำตาคลอ