เก็บเกี่ยวไม่ได้....ในระหว่างทาง
เก็บเกี่ยวไม่ได้....ในระหว่างทาง
ชื่อเรื่องนี้ไม่ได้ล้อเลียนเรื่องที่เขียนผ่านๆมา แต่มันเป็นดังชื่อเรื่องจริงๆ
เมื่อวานนี้ในระหว่างเส้นทางไปดอนเมืองเพื่อกลับสู่ภาคใต้ รถแท็กซี่ติดไฟแดงเป็นคันที่สอง นั่งมองออกไปเห็นชายวัยกลางคน แขนหนึ่งหอบผ้าหลายสิบผืน อีกมือถือผ้านั้น 1 ชิ้น ชูขึ้นแล้วเดินไปมา ขณะที่เห็นตอนแรกไม่แน่ใจ จึงมองต่อ ลูกตาก็เห็นชัดแล้วว่าเขาชูผ้าค่อนข้างขาว เดินไกล้เข้ามา แล้วก็คิดถามตัวเองว่าเอ! เขาทำอะไร ??
นึกไม่ออก ก็เลยถามคนขับแท็กซี่ว่า "ชายคนนั้นเขาชูผ้าทำไม"
คนขับตอบว่า " เขาขายผ้าเช็ดรถ "
พอแท็กซี่ตอบเสร็จชายคนนั้นก็เดินผ่านรถไป พอดีกับที่ meepole กำลังจะก้มลงหยิบเงินในกระเป๋า ทันเห็นหน้าเขา เป็นใบหน้าที่เหนื่อยและมีความหวังที่จะขายได้ ใส่เสื้อขาด meepole ได้แต่หยิบเงินขึ้นมาเตรียมจะช่วยอุดหนุนเพื่อให้กำลังใจกับอาชีพสุจริต แต่เขาไม่เดินกลับมา พร้อมกับไฟเขียวพอดี เป็นความรู้สึกที่เศร้าติดไปจนเกือบถึงดอนเมือง ตำหนิตัวเองตลอดทางว่า ถ้าสมองคิดแปลทัน คิดเร็วสักนิด ก็จะช่วยซื้อได้ทัน แต่เจ้าตัวไม่รู้มาครอบ เลยต้องถาม ไม่ได้เข้ากลางกรุงมานาน เคยรู้เพียงว่ามีขายพวงมาลัย กับนสพ. ไม่เคยรู้มาก่อนว่าตอนนี้ขายผ้าเช็ดรถแล้ว
บางคนอาจไม่เห็นด้วยกับการขายสินค้ากลางถนน meepole ก็เข้าใจ แต่ภาระของแต่ละคนและทางออกความเท่าเทียมของชีวิตและทุนทรัพย์ไม่เท่ากัน หากเขามีทางเลือกเขาคงไม่เสี่ยงชีวิตกลางถนนที่ร้อนของกรุงเทพ เพียงแค่เราช่วยชโลมจิตใจด้วยการอุดหนุนให้เขามีแรงสู้ชีวิตก็น่าจะเป็นสิ่งที่ช่วยกันได้ เงิน20-30 บาทที่จ่ายไปไม่ได้ทำให้เราลำบากนัก แต่มันจะมีค่าสำหรับช่วยครอบครัวเขาได้ อีกวันหนึ่ง คราวหน้าถ้าเจอเช่นนี้อีก meepole คงไม่มะงุมมะงาหราแบบนี้อีก
ความเห็น (15)
- สวัสดีครับอาจารย์ meepole
- แวะมาอ่านบทความของผู้มีจิตใจเมตตาครับ
- พรุ่งนี้คณะนิสิตและ ดร.ขจิต จะไปทำโครงการที่ท่านอาจารย์ได้สนับสนุนแล้วนะครับ ส่วนผลสรุปผมจะมาแจ้งอาจารย์ที่หลังนะครับ
- ขอบพระคุณครับ
สวัสดีค่ะ วศิน ชูมณี
ขอให้ทำงานสำเร็จตามที่หวังและตั้งใจนะคะ เป็นกำลังใจให้ทั้งคณะค่ะ
มีอ.ขจิตไป มีชัยไปกว่าครึ่งแล้วค่ะ
เช้ามืดวันอาทิตย์ต้องไปประชุมที่กทม.อีกแล้ว จะกลับมาอ่านนะคะ
ขอบคุณเช่นกันค่ะที่แจ้งให้ทราบ โชคดีค่ะ
- อ่านบันทึกนี้ของอาจารย์ mee_pole ทำให้ดิฉันมองเห็นอีกมุมที่ยังไม่เคยมอง
- เป็นความรู้สึกที่เศร้าติดไปจนเกือบถึงดอนเมือง อารมณ์แบบนี้เคยเป็นค่ะ เวลาที่สมองคิดช้ากว่าอารมณ์
- ตามมาขอบคุณอาจารย์
- ตอนนี้นิสิตกำลังทำค่ายครับ
- http://gotoknow.org/blog/yahoo/424193
- เชิญชวนแลกเปลี่ยนเรียนรู้คำคมที่ท่านใช้ในการทำงานค่ะ
- ที่นี่ค่ะhttp://gotoknow.org/blog/twinss/424188
- ขอบคุณนะคะ ขอนำเข้าแพลนเน็ตด้วยนะคะ
- สวัสดีครับอาจารย์
- ผมรบกวนถามชื่อและนามสกุลอาจารย์หน่อยนะครับ
- เพราะผมจะนำไปสรุปผู้สนับสนุนน่ะครับ หรืออาจารย์จะประสงค์อย่างไรช่วยแจ้งด้วยนะครับ
- สวัสดีครับอาจารย์
- ผมรบกวนถามชื่อและนามสกุลอาจารย์หน่อยนะครับ
- เพราะผมจะนำไปสรุปผู้สนับสนุนน่ะครับ หรืออาจารย์จะประสงค์อย่างไรช่วยแจ้งด้วยนะครับ
- อาจารย์ครับ
- เอาภาพกิจกรรมมาฝากครับ
- ขอบพระคุณ
- ตอนอยู่ในกรุงเทพฯ รถติดเป็นเรื่องธรรมดา
- แต่ว่าอย่างุดงิดก็พอแล้วครับ อยู่ในกรุงฝึกจิตไงครับ ฮ่าๆ
- http://gotoknow.org/blog/yahoo/424711
สวัสดีค่ะ
เคยมีความรู้สึกเช่นเดียวกันค่ะ ... ได้แต่หยิบเงินขึ้นมาเตรียมจะช่วยอุดหนุนเพื่อให้กำลังใจกับอาชีพสุจริต แต่เขาไม่เดินกลับมา พร้อมกับไฟเขียวพอดี เป็นความรู้สึกที่เศร้าติดไปจนเกือบถึงดอนเมือง ตำหนิตัวเองตลอดทาง...
เรามีโอกาสดีกว่าควรแบ่งปันเขาเพื่อให้เขามีกำลังใจ และรู้ว่าสังคมของเรายังมีคนดี มีน้ำใจต่อเขานะคะ
สวัสดีค่ะ ครูคิม
"เรามีโอกาสดีกว่าควรแบ่งปันเขาเพื่อให้เขามีกำลังใจ และรู้ว่าสังคมของเรายังมีคนดี มีน้ำใจต่อเขานะคะ"
คิดแบบครูคิม เช่นกันค่ะ ไปกทม.คราวนี้เลยถูกหลอก แอบเสียใจลึกๆ แต่ตัดได้ มีเวลาจะเขียนเล่าสู่กันอ่านนะคะ
สวัสดีครับอาจารย์ แบ่งปัน ให้แก่กัน"น้ำใจยังหาได้" (จากวรรณกรรมของ จำลอง ฝั่งชลจิต)
สวัสดีค่ะ คุณวศิน
ลองตรวจสอบ email ดูนะคะ คิดว่าเคยส่งชื่อไปให้แล้ว ถ้าไม่ได้รับบอกมาด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะ วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei
ขอบคุณค่ะ แต่คราวนี้ถูกเด็กหลอกค่ะ ผู้เฒ่า ขอฟ้อง เขียนลงแล้วค่ะ
ซื้อระหว่างทางอาจต้องระวังจังหวัดไฟเขียวหน่อย
ครั้งหนึ่งกำลังซื้ออยู่เอาของมาแล้วกำลังจะจ่ายตังค์
คนขับเร่งเครื่องไปโดยเร็ว
จ่ายเงินไม่ทันจะโยนลงไปก็เสียดาย
เลยไม่ได้จ่าย
เวรกรรม
สวัสดีค่ะ
คราวหน้าคุณโสภณต้องคิดโยนเงินลงไป (แม้ว่าอาจไม่เหมาะ) ไม่ไช่โยนของค่ะ อย่างน้อยก็ไม่ติดกรรม แต่นี่ก็น้อยหน่อยไม่ได้เจตนา หุ หุ
ขอบคุณค่ะ สำหรับข้อควรระวังที่ลืมคิดไปจริงๆ