ทุกวันจะมีเรื่องราวประเทืองปัญญาส่งมาให้ จากกัลยณมิตรหลากหลายที่คบหา และเรื่องราวที่ส่งมาให้นั้นมีคุณค่า จึงรวมมาเพื่อแบ่งปันสู่กัน

บันทึกนี้เป็นเรื่องราวของโรคร้ายอะไรบางอย่าง ที่ท่านว.วชิรเมธี สะกิดไว้ให้นึกถึง จึงนำมาบอกเตือนกัน เพื่อชวนให้ค้้นหาว่ามันมาแอบอยู่ในตัวเงียบๆหรือยัง

อาการหลงว่าตัวเองดีกว่าคนอื่น ไม่เห็นข้อบกพร่องของตนเอง มีชื่อเรียกว่า "จับผิด"

ใครที่ติดโรคนี้จะมีแต่ความหม่นหมอง ไม่มีโอกาส "จิตประภัสสร"

อาการนี้แก้ได้ด้วยยาที่มีชื่อว่า "มองโลก มองคนในแง่ดี"

อาการที่มีแต่ความทุกข์เมื่อเห็นคนอื่นมีความสุข มีชื่อเรียกว่า "ริษยา"

ใครที่ติดโรคนี้จะมีแต่ไฟสุมขอนอยู่ในใจ มีคนที่ไปริษยาเขาเป็นการส่วนตัวเข้าให้แล้วเป็น "เจ้ากรรมนายเวร"

อาการ นี้แก้ได้ด้วยยาที่มีชื่อว่า "แผ่เมตตา"  ป้องกันการติดได้ โดยการฝึกใช้ "พรหมวิหาร 4 : เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา" จนเกิดภูมิคุ้มกัน

อาการชอบย้อนยุคคิดถึงความหลัง สลัดความหลังไปแรงเท่าไรก็ไม่หลุด แถมชอบใช้อดีตมาเป็นมีดกรีดให้ตัวเองเจ็บหรือทุกข์อยู่เรื่อย มีชื่อเรียกว่า "ย้ำคิด ย้ำทำ"

ใครที่ติดโรคนี้จะรู้สึกหนักเหมือนดังเดินขึ้นเขาโดยมีสัมภาระที่มีน้ำหนักมากแบกติดหลังขึ้นไปด้วย

อาการนี้แก้ได้ด้วยยาที่มีชื่อว่า "สติ"

แต่ยานี้บริหารยากนะ มันเสื่อมฤทธิ์ไว เวลาใช้จำเป็นต้องคอยกำกับ คอยเฝ้าดูวิธีให้ยาเพื่อให้ยาออกฤทธิ์อยู่อย่างที่ต้องการ  ยานี้ีมีรสไม่ขม อมให้เป็นจะช่วยใ้ห้อาการทุเลาได้เร็ว  จึงขอชวนให้ทำความรู้จักยาดีๆตัวนี้เอาไว้ให้มากๆนะ แล้วฝึกวิธีให้ไว้ด้วย ยิ่งให้เก่งยิ่งดีกับตัวด้วยว่ามีโอกาสให้ใช้่บ่อยไป

อาการได้เท่าไรก็ไม่พอ อยากเกินพอดี ขอมีบ้างแต่มีแล้วไม่เคยใช้ี  มีชื่อเรียกว่า "เกิดตัณหา"

ใครที่ติดโรคนี้ถ้ามีอาการหนักถึงขั้น "ยิ่งเติมยิ่งไม่เต็ม" จะอันตรายอย่างยิ่ง

อาการนี้แก้ได้ด้วยยาที่มีชื่อว่า "รู้จักพอ"

ลองวินิจฉัยตัวเองดูว่ามีอาการที่บอกมาทั้ง 4 ข้อนี้้บ้างไหม ถ้ามีรีบรักษาตัวเองซะนะคะ

11 ตค.2552