สมัยเด็ก มีทั้งที่จำความได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ไม่เคยรู้สึกรู้สากับคำว่า สุข หรือ ทุกข์ เพราะมันปนเปกันไปวันละหลายเวลา โลกทั้งใบ.จึงมีแต่ ความสนุก ความตื่นเต้น และความท้าทาย เสียมากกว่า
พอโตขึ้นมา มุมมองที่ มองโลก .. มองชีวิต. เปลี่ยนแปลงไปตามวัย ด้วยพื้นฐานจากการเลี้ยงดูของครอบครัว พื้นฐานการศึกษา การเรียนรู้สังคม ชุมชน และสิ่งแวดล้อมที่เราอาศัยอยู่
จึงไม่แปลกใจเลยว่า.สิ่งเหล่านี้ เปรียบเหมือนเป้าหลอมชีวิต ให้เราเติบโตขึ้นมาเป็นตัวเป็นตนและจิตวิญญาณของเรา เพื่อให้เราใช้เป็น ต้นทุนชีวิต เพื่อการดำรงอยู่บนโลกไปนี้
และเหตุนี้กระมัง!! ที่เป็นส่วนสำคัญ ทำให้เรามองโลก มุมไหน ๆ ก็ตาม ด้วยเป้าหลอมเช่นนี้
มองมุมสูง มองแนวระนาบ หรือมองมุมต่ำ มุมมองการใช้ชีวิต ไม่เคยผิดเพี้ยนไปจากจิตสำนึกที่มีอยู่
ที่บางครั้งคาดหวังว่า เป็นสิ่งงดงามที่ใครหลาย ๆ คน อาจจะมองเห็นเช่นกัน
แต่ลืมนึกไปว่า..
ความงามที่ปรากฏอยู่ในใจของเรา มันอาจไม่ใช่ความงามที่อยู่ในใจเขา เพราะฉะนั้น .การมองสิ่งสวยงามของชีวิตจึงแตกต่างกันไป
หากแต่ว่าถ้าเรารู้และตระหนักซ้ำ เราจะเข้าใจได้ทันทีว่า. ความสุขที่ขาดวิ่นและจางหายไปนั้น
แท้จริงแล้ว เราละเลยกันไปต่างหาก
ความสุขที่แท้จริง.อยู่ตรงนี้ อยู่ที่ตัวของเรา ใจของเรา เสมอมา..
ความสุขจอมปลอม.ทั้งลาภ ยศ หรือสรรเสริญ จึงเป็นสิ่งคอยกระทุ้ง คอยถอกถอง ให้เรือชีวิตของเรา คลอนแคลน ไปกระทบเหลี่ยม กระทบมุม พานแต่จะไปไม่ถึงฝั่งชีวิตเสียต่างหาก
สุดท้ายแล้ว.แก่นแท้ของความสุขในชีวิต ก็คือ
มาเติมเต็มความสุข ในวิถีของเรา แทนความสุขจอมปลอม ที่ เราวิ่งไขว่คว้ากันมาทั้งชีวิต เสียที.. ก็ดีนะ
สวัสดีค่ะ
ได้ประเด็นมากมายนะคะ
เรียนรู้สังคม แต่ไม่ลืมที่จะเรียนรู้ตนเอง
ประสบการณ์เป็นต้นทุนชีวิต เหมือนยายคิมไม่ว่าอ่านหนังสือเล่มไหน อ่านกี่รอบก็ค้นพบว่าตนเองยังโง่ เพราะต้นทุนที่แหละค่ะ
ที่สุดในการไขว่คว้าของแต่ละคนไม่เหมือนกัน แต่ทุกคนที่เป้าหมายเดียวกัน สำหรับคนรู้จักตนเอง
แก่นแท้ของชีวิตคือ...ว่างเปล่าค่ะ
ขอขอบคุณสำหรับบันทึกนี้มากค่ะ
ครูคิม ครับ
บันทึกนี้ เขียนขึ้นในขณะที่สายฝนพรำ...และเว้นช่วงจากการเข้าไปในสวน ดูกระแสน้ำ ดูความน่าจะเป็น และสิ่งที่ควรทำ
พร้อมทั้งความคิดที่พรั่งพรู ออกมาว่า...
หากเป็น...เช่นนี้ แล้วจะเป็นเช่นไร
...
ขอบพระคุณครูคิมมาก นะครับ ในทุก ๆ เรื่องที่ผมได้สนทนากับครูผ่าน blog เพื่อการจัดการความรู้แห่งนี้
สวัสดีค่ะ
ยายคิมเกาะติดสถานการณ์ เห็นภาพแล้ว รู้สึกว่ารุนแรง โดยเฉพาะที่หาดใหญ่ ยายคิมจำสถานที่นั้นด้วยค่ะ น้ำท่วมระดับ ๓ เมตร ๔ เมตรแล้วค่ะ
ครูครับ
ปีนี้น้ำแรงมากกว่า หลาย ๆ ปีที่ผ่านมา
ทำให้ผม ย้อนคิด และย้อนมอง สิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ ครับว่า...
เราขาดการตระหนัก และขาดจิตสำนึกในบางสิ่งบางอย่างที่ควรทำ และละเลย กันมานานมาก นานทีเดียวครับ
ทำให้ทุกสิ่ง ทุกอย่าง เดินไปตามวงล้อของมัน
เหลือเพียงแค่ใจเท่านั้น ...ที่ได้แต่ภาวนา
...
ขอบคุณครูคิม มาก นะครับ
ด้วยความระลึกถึง ครับ
หาใจเราให้เจอ แล้วเราก็จะพบความสุขที่นั่นได้ ส่วนใหญ่คนเรามักจิตกระเจิง ส่งจิตออกข้างนอกและหลงเพลิดเพลินกับสิ่งที่พบ ปรุงแต่งกันไปเรื่อยๆและแสวงหาความสุขที่ยิ่งๆขึ้นไป เพราะสุขที่ว่านี้พอเวลาผ่านไปก็กลับกลายเป็นความเบื่อหน่ายเสียแล้วนะคะ
ขอบคุณค่ะที่ไปส่งกำลังใจเยี่ยมคนน้ำท่วมบ้าน น้ำกำลังลด เร่งล้างโคลนตมค่ะและพี่ก็ต้องระวังโคลนตมในจิตใจด้วยเพราะสิ่งที่เห็นเมื่อน้ำลดนั้นชวนให้หดหู่อยู่ไม่น้อย หากไม่มีสติก็จะเป็นทุกข์ได้ง่ายๆเลยล่ะค่ะ
ดีจังนะคะที่ คุณแสงแห่งความดี เห็นสัจจะธรรมของชีวิตอย่างถ่องแท้เช่นนี้..เป็นการมองจากข้างในจิตอย่างพิจารณาในองค์ธรรมที่ควรจะเป็น..เจิดจ้าท่ามกลางความมืดจากภายนอกรอบตัวเรา..
ภาพท้องฟ้าใกล้ค่ำที่ตึก SCB ชั้น 19
ได้ตัวการแล้ว...
เบ้าหลอมนี่เอง...
ขอบคุณครับ..
สวัสดีค่ะคุณแสงฯ แถวบ้านเป็นอย่างไรบ้างคะ ดูข่าวแล้วหวังเหวิดจัง
ความสุขอยู่ที่ใจ ไม่ต้องออกไปหาที่อื่นให้วุ่นวาย
ขอบพระคุณ คุณ ชำนาญ เขื่อนแก้ว
มากนะครับ
...
ความสุขที่บางครั้ง ...ที่เราละเลยไป
หากเราคิดได้ว่า มีลาภย่อมเสื่อมลาภ มียศย่อมเสื่อมยศ มีสรรเสริญต้องมีนินทา
เราจึงไม่ต้องกอบโกย บางสิ่งบางอย่างให้มันมากมายเกินตัว นัก
ทิ้งสิ่ง ดี ดี ไว้บนโลกใบนี้เสียบ้าง แล้ว เราจะรู้ว่า ความสุขที่เราวิ่งตามหากันอยู่นั้น อยู่ใกล้ตัวเรานี่เอง
..
สวัสดีค่ะ
เพียงแต่ทุกชีวิต ใจพอเพียงในสิ่งที่ตนมี ก็มีความสุขแล้วนะคะ
สวัสดีค่ะ
ไม่ค่อยได้เจอกันนานแล้วนะคะ..มาอ่านบันทึกดีๆที่มีข้อคิดให้กับชีวิตค่ะ...
วันนี้มาชวนไปชมการสวนสนามที่เกาหลีเหนือค่ะ....http://gotoknow.org/blog/0815444794/406303
สวัสดีค่ะคุณแสงแห่งความดี
มาเจอบันทึกนี้...อมยิ้มเลยค่ะ.... (^__^)
เพิ่งจะสร้าง "นิยามความสุข" ของตัวเองเสร็จไปหยก ๆ
สัปดาห์ที่แล้วไปปฏิบัติภารกิจที่นครศรีธรรมราช กลับมากทม.เมื่อ 1 พย.53 ที่ผ่านมาด้วยรถไฟสาย ยะลา-กทม. ผ่านสุราษฏร์ธานียังคิดถึงว่ามีกัลยาณมิตรอยู่ที่นี่้...
หลังจากรถไฟที่โดยสารกลับมา เจ้าหน้าที่บอกว่าหยุดวิ่งรถไฟแล้ว เพราะทางขาดค่ะ
ไปอยู่ที่บ้านครูประยงค์ รณรงค์ และไปเก็บข้อมูลที่ศูนย์ฝึก ได้พบกับพี่ขจร ป้าผิว ยังได้ถามถึง "คุณแสง" น้ายงค์บอกว่า "อ้อ...แสงเขามาดูงานที่นี่ด้วย..."
ได้ไปชมกบคอนโด ปลาดุกกินผักตบชวาด้วยค่ะ
เป็นห่วงอยู่ว่าสวนของคุณแสงแห่งความดี คงได้รับผลกระทบจากน้ำท่วม... อย่างไรเสียก็ขอให้ผ่านพ้นวิกฤตโดยเร็วนะคะ
ด้วยความระลึกถึงค่ะ
(^__^)
สวัสดีค่ะคุณแสง...
ความสุขอยู่ใกล้เรานิดเดียว เพียงแต่เรามักจะหาไม่ค่อยจะเจอ
วิ่งหา...จากโลกภายนอก...จนรู้สึกเหน็ดเหนื่อย อ่อนล้า
ต่อเมื่อหยุดหา...เราจึงพบ
ขอบคุณบันทึกดีๆ นะคะ
คุณแสงฯ แถวบ้านเป็นไงบ้างค่ะ ส่งกำลังใจให้ผ่านพ้นช่วงวิกฤติ อย่างปลอดภัยและสุขได้ทุกโมงยาม ด้วยคิดถึงและหวังเหวิดค่ะ
สุขหรือทุกข์อยู่ที่ใจนะครับ อยู่ที่ว่า เราจะชอบแบบใด ชีวิตเราเป็นเช่นนั้นเองครับ สบายดีไหมครับ คิดถึงๆๆ
หาใจเราให้เจอ แล้วเราก็จะพบความสุขที่นั่นได้ ส่วนใหญ่คนเรามักจิตกระเจิง ส่งจิตออกข้างนอกและหลงเพลิดเพลินกับสิ่งที่พบ ปรุงแต่งกันไปเรื่อยๆและแสวงหาความสุขที่ยิ่งๆขึ้นไป เพราะสุขที่ว่านี้พอเวลาผ่านไปก็กลับกลายเป็นความเบื่อหน่ายเสียแล้วนะคะ
ขอบคุณ
แม้ชีวิตได้ผ่านเลยวัยแห่งความฝัน วันที่ผ่านมาไร้จุดหมาย ฉันเรียนรู้เพื่ออยู่เพียวตัวและจิตใจเป็นมิตรแท้ที่ดีต่อกัน
เหมือนชีวิตผันผ่านคืนวันอันเปลี่ยวเหงา ตัวเป็นของเราใจของใคร
มีชีวิตเพื่อสู้คืนวันอันโหดร้าย คืนที่ตัวกับใจไม่ตรงกัน
** คืนนั้นคืนไหนใจเพ้อตัว คืนและวันอันน่ากลัว กลัวแพ้ใจ ท่ามกลางแสงสี สิวิรัย อาจหลงทางไปไม่ยากเย็น
***คืนนั้นคืนไหนใจเพ้อฝัน คืนและวันฝันไปไกลริบโลก ดังนกน้อยลิ่วล่องลอย แรงลมโบก พออับโชคตกลงกลาง ทะเลใจ
ทุกชีวิตดิ้นรนค้นหาแต่จุดหมาย ใจในร่างกายกลับไม่เจอ ทุกข์ที่เกิดชำ เพราะใจนำพรำเพ้อ
หาใจให้เจอก็เป็นสุข
มาทักทายคุณแสงหลังฟื้นจากการป่วยไข้..
ยังไงก็กล่าวเช่นเดิมว่ายังระลึกถึงแง่คิดมุมมองที่ดีงามของคุณแสงเสมอๆค่ะ..ขอให้มีความสุขมากมายทั้งครอบครัวตลอดไปนะคะ.
อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณแสงฯ
เมื่อเช้าฝันว่าน้ำท่วมบ้าน เลยตกกะใจตื่น .. สถานการณ์น้ำท่วมแถวบ้านเป็นไงบ้างเอ่ยคะ ส่งกำลังใจ หนุ่มเพชร น้องดวงใจ เป็นไงบ้าง คิดถึงนะคะ :)
สวัสดียามสายค่ะแสงแห่งความดี....ไม่ได้พบกันในนี้เป็นเวลานานแล้ว ครูอ้อยเล็กสบายดีค่ะ..ทุกเวลามีค่า..เราต้องคิดว่าเราสบายดีอยู่ตลอดเวลา...ไม่งั้นเราจะป่วยและเสียเวลาที่ดีๆไปค่ะ..วันนี้ไปเจอวีดีโอเกี่ยวกับพ่อ ซึ่งเป็นทหารอเมริกัน ได้กลับบ้านไปหาครอบครัว..แล้วประทับใจ..เลยเอามาฝากแสงแห่งความดีด้วย..และทำให้คิดถึงทหารที่ประจำการ 3 จังหวัดชายภาคใต้เราจัง...ทุกคนต่างเป็นพ่อ..มีครอบครัว มีพ่อมีแม่ มีคนที่รัก..ถ้าใต้ร่มเย็นอย่างแต่ก่อน...เขากลับมาหาครอบครัวที่รักของเขาอย่างทหารอเมริกันเหล่านี้...
http://www.youtube.com/watch?v=NGKeRorTRGw&feature=player_embedded#!
ความสุขที่ขาดหายของชีวิตคนบางคนก็จะกลับมา...
น่ารักมากๆ ค่ะ สุขสันต์นะคะสาวน้อย:)