คนเรานั้นเกิดมาแล้วก็ควรมีความใฝ่ฝันสักอย่างสองอย่างในชีวิตเป็นของตัวเอง เพราะความใฝ่ฝันที่ดีนั้นจะทำให้เราเป็นคนที่มีความกระตือรือร้นในการดำเนินชีวิต มีเป้าหมายในชีวิตที่สามารถกำหนดทิศทางได้ว่า ตัวของเราสมควรที่จะเดินไปในทิศทางใด เพื่อที่จะไม่หลงทิศ หรือเสียเวลากับเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องไปโดยเปล่าประโยชน์

และเมื่อคนเรามีความใฝ่ฝันแล้ว เราก็ย่อมต้องเดินไปตามความฝันที่ได้ตั้งเอาไว้ ใครฝันสูงฝันไกลก็อาจได้มาด้วยความยากลำบากหรือใช้เวลาในการรอคอย และไขว่คว้าเนิ่นนานสักหน่อย ส่วนใครที่ฝันแบบเล็ก ๆ ไม่เลิศหรูอะไรนักก็อาจได้ครอบครองความฝันนั้น ๆ ในเวลาอันรวดเร็วและแสนง่ายดาย

แต่ไม่ว่าความฝันของเราจะเป็นเช่นไร จะสูงสุดฟ้า หรือจะต่ำต้อยสักแค่ไหน ความฝันก็ยังคงเป็นสิ่งที่มีค่า และความท้าทายให้แก่มนุษย์มาหลายรุ่นหลายชั่วอายุคนแล้ว

ดังนั้น ...

"ทุกสิ่งในโลกนี้มีสองด้านในตัวเองเสมอ

เหมือนกับเหรียญที่ย่อมต้องมีสองด้านด้วยกัน

คนเรานั้นเมื่อยืนอยู่บนจุดที่สูงจนสามารถมองลงมาเห็นผู้อื่นได้

ก็อาจต้องยอมแลกกับบางสิ่งบางอย่างเพื่อให้ได้มายืนตรงจุดนี้ 

ก็อาจต้องแลกมาด้วยความเจ็บปวด มิตรภาพแสนนาน

ความเปลี่ยวเหงาเดียวดาย ความหวาดกลัวระแวงระวัง

หรือแม้แต่การแลกมาด้วยความสุขก็อาจมีคนบางคนยอมแลกเช่นกัน

และเมื่อเราได้แลกมาด้วยอะไรก็ตามแล้ว

เราจำเป็นต้องยอมรับมัน ยอมรับกับความจริงที่เกิดให้ได้

เพราะเรานั้นเป็นผู้ที่เลือกทางเดินและจุดยืนให้กับชีวิตของเราเอง

นอกเหนือไปจากนี้เราจะต้องยอมรับกับอีกสิ่งหนึ่ง

ซึ่งอาจเป็นสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับตัวเราในอนาคตอันใกล้

หากเราพลาดพลั้งและพลัดตกลงมาจากบัลลังก์อันสูงลิบ

เราย่อมต้องเจ็บหนักเป็นธรรมดาจากความสูงสุดฟ้าที่เรายืนอยู่"

ขอบคุณข้อเขียนดี ๆ จากหนังสือชื่อ "ยอด (สมอง) อิ่ม" โดย แก้มบุ๋ม

ข้อเขียนเตือนสติคนอยู่สูง ล้อมรอบด้วยบริวาร ใส่หัวโขนคุยกับคนอื่น อย่าลืมว่า เวลาอยู่สูงสุด ถ้าตก ก็เจ็บหนัก .. จงยอมรับมันด้วย ถ้าหาคนที่จริงใจได้ แสดงว่า ท่านเป็นคนดี แต่ถ้าคนโน้นไว้ใจไม่ได้ คนนี้ก็ไว้ใจไม่ได้ แสดงว่า ท่านเป็นอย่างไร พิจารณาตัวเองเสียดี ๆ ไม่ฟัง ก็ไม่ต้องบ่น เพราะนี่คือเส้นทางที่ท่านเลือกเอง

บุญรักษา ครับ :)