การที่เราจะประสบความสำเร็จได้ นอกจากต้องมีความคิดที่ดีแล้ว สิ่งที่ขาดไม่ได้ คือ การกระทำ ถึงคนเราจะมีความคิดที่ดีเพียงใดก็ตาม แต่หากไม่สามารถนำมาปฏิบัติให้เห็นผลจริงได้ ความคิดที่ว่าดีก็คงยังดีไม่พออยู่นั่นเอง

การจะทำความคิดให้ขับเคลื่อนไปได้ ต้องอาศัยการกระทำเป็นเครื่องยืนยันถึงความมีอยู่จริงของความคิดเห็น

หากแค่คิดแล้วไม่ทำ หรือทำโดยไม่ไตร่ตรองให้ดี สิ่งดี ๆ ก็จะเกิดมีในชีวิตก็ย่อมเป็นไปได้ยาก

ผู้ที่ปรารถนาความสำเร็จในชีวิต นอกจากคิดเป็น แล้วยังต้องทำเป็นด้วย ผลจึงจะอำนวยให้เกิดมีแก่ชีวิตของตนเอง

ในทางพระพุทธศาสนา ให้ความสำคัญเกี่ยวกับความคิดและการกระทำไปพร้อมกัน โดยเน้นให้เห็นว่า การที่คนเราจะมีความสุขในชีวิตได้ สิ่งสำคัญเป็นอันดับแรกคือ เรื่องของความคิด และรองลงไปคือ การกระทำ

หากมีความคิดที่ดีแล้วย่อมจะนำไปสู่การกระทำที่ดี

ในทางกลับกันหากมีความคิดในด้านที่ไม่ดี ความเลวร้ายก็มี ก็อาจจะนำพาชีวิตของเราไปสู่จุดที่หมดโอกาสใช้ความคิดได้เหมือนกัน

เมื่อปรารถนาจะลิ้มรสผลอันเกิดจากความสำเร็จในชีวิต สิ่งที่ขาดไม่ได้ นอกจากความคิดที่ดีแล้วก็ต้องมี การกระทำ ทั้งยังต้องเป็นการกระทำ ที่ประกอบได้วยองค์ประกอบ ๔ ประการ จึงจะทำให้ท่านพบกับความสำเร็จได้

โดยองค์ประกอบ ๔ ประการดังกล่าวนั้น ก็คือ

หนึ่ง) รักในสิ่งที่ทำ ... ก่อนทำอะไรใจต้องรักเสียก่อน เมื่อมีใจให้แล้วจะทำอะไรต่อไป แม้มีอุปสรรคมากมายแค่ไหน ก็จะอดทนฝ่าฟันไปได้ อย่างไม่กังวลถึงความเหนื่อยยาก

สอง) พยายามอย่างถึงที่สุด ... เพราะในโลกนี้ไม่มีอะไรได้มาโดยง่าย หรือไม่ต้องอาศัยความพยายาม เมื่อหวังผลที่เลิศ เราก็ต้องอาศัยความสามารถที่มีอยู่ สู้อดทนอย่างถึงที่สุดเพื่อให้บรรลุผลที่ต้องการ

สาม) มุ่งมั่นไม่คลอนแคลน ... คุณค่าของสิ่งที่กระทำย่อมต้องอาศัยเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ เมื่อตัดสินใจลงมือทำอะไรสักอย่าง แม้จะมีใครมาทำให้ไขว้เขว้อย่างไรก็ต้องเชื่อมั่นในสิ่งตัดสินใจกระทำลงไปแล้วนั้น

สี่) รู้จักใช้ปัญญาแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ ... การกระทำทุกอย่างย่อมต้องมีอุปสรรค หากเรารู้จักใช้ปัญญาแก้ไขและมองปัญหาอย่างสร้างสรรค์ ปัญหาที่เราเผชิญอยู่ก็ย่อมได้รับการแก้ไขสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี

หลักการกระทำทั้ง ๔ ประการ นี้ เป็นหลักการที่ทำให้ผู้ปฏิบัติประสบความสำเร็จมามาก การมีความคิดที่ดีและมีวิธีการกระทำที่ถูกต้อง นับเป็นหนทางที่ผู้รับประสบความสำเร็จทั้งหลายมอบไว้ให้แก่คนทั่วไปได้เจริญรอยตาม

ในสมัยพุทธกาล มีบุตรของเศรษฐีคนหนึ่งชื่อว่า โสณะ ได้มีโอกาสฟังธรรมของพระพุทธเจ้าที่วัดเวฬุวัน เกิดความเลื่อมใสศรัทธาต้องการจะอุทิศตนเพื่อค้นหาสัจธรรมตามคำสั่งสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้า จงไปทูลขอบวชกับพระพุทธองค์

เมื่อท่านบวชแล้วก็ได้ไปบำเพ็ยญเพียรอยู่ที่ป่าสีตวัน เขตเมืองราชคฤห์ กล่าวกันว่า ท่านเป็นผู้มีความพยายามมาก

ในวันหนึ่ง ๆ เดินจงกรมจนฝ่าเท้าแตก เลือดไหล เมื่อเห็นว่า เดินด้วยเท้าไม่ไหว ก็ใช้วิธีคลานด้วยเข่า และด้วยฝ่ามือทั้งสอง จนกระทั่งเข่าและฝ่ามือก็แตกเช่นกัน กระนั้นท่านก็ยังไม่ได้บรรลุผลอันสมควรแก่ความพยายาม จนทำให้เกิดความท้อใจ

พระพุทธองค์ทรงทราบ จึงได้ตรัสแนะวิธีการบำเพ็ญให้แก่ท่าน โดยทรงยกพิณสามสาย เปรียบเทียบให้ท่านฟังว่า

"พิณที่สายตึงเกินไป เมื่อดีดแล้วสายก็จะขาด

พิณที่สายหย่อนเกินไป เมื่อดีดแล้วเสียงก็จะไม่ไพเราะ

ต้องสายที่ตึงปานกลาง จึงจะไม่ขาดและมีเสียงไพเราะ"

เมื่อท่านปฏิบัติตามพระราชดำรัสของพระพุทธเจ้าที่ทรงแนะนำด้วยความสม่ำเสมอ ต่อมาไม่นานท่านก็ได้บรรลุเป็นพระอรหันต์ และพระพุทธองค์ทรงยกย่องท่านไว้ในตำแหน่งผู้เลิศกว่าพระภิกษุทั้งหลายในด้านผู้ปรารภความเพียร

สิ่งสำคัญในการทำความคิดให้มีชีวิต

จึงเป็นการคิดและทำอย่างสร้างสรรค์

ทุกสิ่งจะเป็นไปตามที่เราคิดได้

และความคิดจะเป็นจริงได้ก็ด้วยการกระทำ

ขอบคุณข้อเขียนดี ๆ จาก หนังสือ ชื่อ ความรู้สึกดี ๆ มีได้ทุกวัน โดย กอบแก้ว

ขอให้สิ่งดี ๆ จนเกิดกับผู้ที่แตกฉานแก่นธรรมทุกท่าน

บุญรักษา ... ทุกท่านครับ :)