น่าสนใจดีค่ะ

• รู้สึกชอบหนังสือนี้จังเลย...อยากอ่านต่อ จะมีโอกาสไหมเนี้ย
• ชอบเรื่องราวชีวิตของคนหลากหลายอาชีพที่ยึดหลักทางใจแตกต่างกันไป
• สามารถนำมาเป็นคติเตือนใจตนเองได้ด้วย
• ขอบคุณ อ.วสวัต ที่แนะนำ

ครูรส

ขอบคุณครับ คุณ yachompoo ;)

หนังสือให้ข้อคิดได้ดีทีเดียวครับ คุณ ครูรส ;)

สอนเด็กได้ทุกระดับเลยครับ

ขอบคุณมากครับ

เจ๋งอ่ะ หนังสือน่ารักดี อยากซื้อมาอ่านเองแล้วก็ให้หลานอ่านด้วย เป็นการลงไปสัมผัสกับคนที่ทำอาชีพที่เราเคยเห็น แต่ไม่เคยรู้จักรายละเอียดของชีวิตการทำงานเขาจริงจัง ดูข้างนอกก็คิดว่ารู้ว่าเขาทำอะไร แต่รายละเอียดปลีกย่อยนี่น่าสนใจมากทีเดียว

คุณซูซาน Little Jazz วิเคราะห์ได้ถูกต้องแล้วครับ ... อาชีพที่เรามองเห็นนั้น บางทีเรามองแค่ตัวผลลัพธ์ที่ออกมาเท่านั้น แต่อันที่จริงแล้ว แต่ละอาชีพมีรายละเอียดและเทคนิคเฉพาะตัวอีกมากมาย

แต่ที่น่าสนใจ ก็คือ "คน" ที่ประกอบอาชีพนั้น ๆ ชีวิตของแต่ละคน น่าสนใจมาก ๆ ครับ

ขอบคุณมากครับ คุณซูซาน Little Jazz ;)

ขอเพิ่มอีกยาวหน่อย การนำอาชีพต่างๆ มานำเสนอนอกจากอาชีพอันทรงเกียรติในสายตาประชาชีทั่วไปเนี่ย ก็ทำให้ได้รู้ถึงว่าแต่ละอาชีพมีอะไรดี เชื่อว่าทุกอาชีพมีเกียรติของตัวเองทั้งนั้น เพียงแต่คนอื่นจะมองว่ามีเท่าไหร่ก็ขึ้นอยู่กับประสบการณ์และทัศนคติต่อการมองโลกของแต่ละคน

อยากให้ดูสังคมญี่ปุ่นเป็นตัวอย่าง ลองไปถามเด็กดูสิ ไม่ใช่ทุกคนจะตอบว่าอยากเป็นหมอ พยาบาล ครู ทหาร วิศวกร สถาปนิก แต่จะเจออาชีพแปลกๆ อย่าง อยากเป็นช่างไม้ทำของเล่นจากไม้ อยากทำโยเกิร์ตของฟาร์มที่บ้าน อยากเป็นช่างเป่าแก้ว อยากเป็นคุณแม่บ้านทำของประดิษฐ์ร้อยเยน อะไรทำนองนั้น มันทำให้รู้เลยว่าสังคมเขาให้เกียรติทุกอาชีพ และเด็กก็รู้สึกได้ว่าแต่ละอาชีพมีดี น่าภาคภูมิใจ เลี้ยงชีพได้ และได้ทำตามฝัน ไม่ต้องเดินตาม pattern ที่ระบบการศึกษาขีดและชักนำกันไปตามค่านิยมอย่างบ้านเรา

บ้านเราจบปริญญาเท่านั้นคือใบเบิกทาง แห่กันเรียนเข้าไป จากรร.พาณิชย์หรือช่างกลก็ยกระดับเปิดสอนตรี พร้อมหรือเปล่าไม่รู้ สารพัด...BAC เติมเข้าไปให้เหมือนสถาบันชื่อดัง บรรดาวิทยาลัยครูหรือราชมงคลดั้งเดิมก็ผันตัวเป็นมหาวิทยาลัยหมด มีคนที่มีตำแหน่งวิชาการมาปะชื่อค้ำไว้ก็เปิดศูนย์การเรียนตามห้างได้ คุณภาพมีหรือเปล่าไม่รู้ เอาแต่เงินและปริมาณ แล้วก็แจกกระดาษพิมพ์ลายสวยๆ มีชื่อไปเป็นที่ระลึกให้คนที่จ่ายตังค์ครบสี่ปี เรียนกันห้องละสองสามร้อย รายงานเดี่ยวแทบไม่ต้องพูดถึง อาจารย์จะตรวจไงไหว ก็ copy ส่งกันมาจากเน็ตทั้งนั้น ถ้ามีสปิริตตรวจเข้มหน่อยนักศึกษาประท้วงก็ต้องปล่อยผ่านเพราะกลัวกระทบรายได้สถาบัน

และมักจะเลือกเปิดแต่สาขาที่ตลาดมันล้น ไม่ต้องมีเวิร์คช็อป บรรยายหรือสอนผ่านทีวีอย่างเดียว เปิดกันจัง มนุษย์ศาสตร์ สังคมศาสตร์ บริหาร การจัดการ คอมธุรกิจ ฯลฯ จบมาก็มาเป็นเสมียนบริษัท เซลล์ นายหน้าขายประกัน ขายแอมเวย์ ขายอาหารเสริม พนักงานเคาน์เตอร์เซอร์วิส พนักงานเซเว่น คอลเซ็นเตอร์ ฯลฯ เดี๋ยวนี้เป็นอย่างนี้เยอะจริง เงินเดือนหมื่นนึงก็ดีใจแล้ว คนขายหมูสะเต๊ะหน้าหมู่บ้านที่เราอยู่ได้กำไรเดือนละสองสามหมื่น แบบนี้ถามว่าปริญญากับอาชีพที่ดูเหมือนโก้ใช่สูตรสำเร็จของชีวิตหรือเปล่า อาจจะถึงยุคที่ต้องหันมาดูแล้วว่าปริญญานี่เป็นคำตอบที่เวิร์คมั้ย

แหม คุณซูซาน Little Jazz ;)... ถูกจาย ๆ

"... บ้านเราจบปริญญาเท่านั้นคือใบเบิกทาง แห่กันเรียนเข้าไป จากรร.พาณิชย์หรือช่างกลก็ยกระดับเปิดสอนตรี พร้อมหรือเปล่าไม่รู้ สารพัด...BAC เติมเข้าไปให้เหมือนสถาบันชื่อดัง บรรดาวิทยาลัยครูหรือราชมงคลดั้งเดิมก็ผันตัวเป็นมหาวิทยาลัยหมด มีคนที่มีตำแหน่งวิชาการมาปะชื่อค้ำไว้ก็เปิดศูนย์การเรียนตามห้างได้ คุณภาพมีหรือเปล่าไม่รู้ เอาแต่เงินและปริมาณ แล้วก็แจกกระดาษพิมพ์ลายสวยๆ มีชื่อไปเป็นที่ระลึกให้คนที่จ่ายตังค์ครบสี่ปี เรียนกันห้องละสองสามร้อย รายงานเดี่ยวแทบไม่ต้องพูดถึง อาจารย์จะตรวจไงไหว ก็ copy ส่งกันมาจากเน็ตทั้งนั้น ถ้ามีสปิริตตรวจเข้มหน่อยนักศึกษาประท้วงก็ต้องปล่อยผ่านเพราะกลัวกระทบรายได้สถาบัน ..."

ขอบคุณยามดึกครับ ... :)

อิอิ  ..สวัสดีค่ะ

มาอัพเดทหนังสือใหม่ค่ะ

  อาจารย์หนอน

ไหงคุณครูเอ มาแบบไม่ LOGIN ล่ะครับ ;)

สบายดีนะครับ

ดีคะ ชีวิตที่หลากหลายของคนบนท้องถนนมุมหนึ่งของ กทม.

เป็นสัจธรรมชีวิตของคนบนโลกนี้นับล้านๆชีวิต

ใครได้รับบทไหนมา ก็รับบทลีลาชีวิตนั้นให้ดีที่สุดนะคะ

โชคดีทุกๆคนคะ

• น่าสนใจ ฝากไว้ก่อน แล้วจะแวะมาใหม่ วันนี้ งานเครียดมากค่ะ กำลังหาเรื่องให้ตัวเองขำอยู่

น่ารักจริงๆ ต้องไปหาซื้อมาอ่านแล้วละ ขอบคุณครับ

ขอบคุณมากครับ คุณหญิง วลัยลักษณ์ งามวิไล ;)

ชีวิตทุกชีวิตมีอะไรให้เรียนรู้ ครับ

อย่าฝากไว้นานนะครับ อาจารย์ศิลา Sila Phu-Chaya  นพลักษณ์ ๙ ...

รีบมาเอาคืนไว ๆ มาม่า และยำยำ คร้าบ ;)

ขอบคุณ คุณ ตาเหลิม ที่แวะมาเยือนบันทึกนี้ ;)

สวัสดีครับ อ.เสือ

       ตามซูซานมาครับ เพราะเชื่อมั่นทั้งซูซาน & อาจารย์เสือ ;-)

       บันทึกนี้ทำให้ความคิดเตลิดเปิดเปิงไปหลายอย่างเชียว

             - นี่คนเขียนเล่มโจมตีเข้าใจกลางเมืองเลย แต่จับ "คนเล็กคนน้อย" มาเป็นประเด็นอย่างนี้ มีเสน่ห์ดี กลางเมืองใหญ่ ชีวิตก็มีสีสัน มีรายละเอียด มีอารมณ์ ฯลฯ ไม่จำเป็นต้องเป็นชนบท

             - แต่ผู้เขียนก็เห็นเขาในมุมของ "นัก..." อะไรสักอย่างเท่านั้น เพราะแต่ละชีวิต ยังมีมุมอื่นๆ อีกมากมาย เป็นลูก เป็นหลาน เป็นพ่อ เป็นแม่ เป็นเพื่อน....เป็นลูกหนี้ ของคนอื่นรายล้อมตัวเขา ฯลฯ

             - ทำไมพี่ดันไปนึกถึงคุณทักษิณก็ไม่รู้ จำได้ว่า คุณทักษิณพยายามทำโรตี 2 ครั้ง ออกทีวี แต่เหวี่ยงยังไง มันก็ไม่แผ่เป็นแผ่น ;-) เป็นความจริงที่ว่า แต่ละงานหรืออาชีพ ล้วนมีทักษะที่ต้องลงมือทำต่อเนื่อง อาจจะเร็ว หรือนาน ก็แล้วแต่ความถนัดของคน

        คติในการทำงานของ "พูดกับลูกค้าดีๆ" นี่โดนใจมากๆ กระชับ แต่ตรงเป้าหมายอย่างที่สุด (จริงๆ แล้วนอกจากพูดดีๆ ยังอาจรวมภาษากาย เช่น รอยยิ้มที่ตา + กริยาที่เป็นมิตร อีกด้วยก็เป็นได้ มันต้องไปด้วยกัน) 

        เห็นด้วยกับ ซูซาน อย่างมากๆ ในเรื่องที่ว่าทัศนคติของคนไทยเกี่ยวกับอาชีพคับแคบเหลือเกิน....

        ตอนพี่สอบ Entrance เลือกวิดยาอย่างเดียว...เพื่อนมันถามว่า (ขออภัย) "มรึง...จบแล้วจะไปทำอะไรฟะ" - เฮ้อ!

อูยยย ความคิดเห็นยาว แต่ concept สั้นครับ อิ อิ ;)

25 นัก... นี่ได้ใจครับ สำหรับคนเขียน เข้าใจค้นหาสิ่งใกล้ตัวมาคิด

พี่ชิวเอ็นสะท้านวิดยา ผมอ่ะ ... ศึกษา พี่ว่า ผมจะรอดไม๊เนี่ย 555

ขอบคุณครับ พี่ชิว บัญชา ธนบุญสมบัติ ;)

สวัสดี ยามเย็น เจ้า

เด็ก ๆ น่าจะ ได้อ่านไหม ค่ะ น้องพอ 5 ปี 8 เดือน ค่ะ แบบว่า ดูแล้ว มีภาพ การ์ตูน เจ้า

สบายดี เน้อเจ้า

เด็กระดับประถมศึกษาสามารถอ่านได้ครับ

เป็นหนังสือนอกเวลา ในวิชาการงานพื้นฐานอาชีพยังได้เลยครับ

ขอบคุณครับ คุณ ครูใหม่ บ้านน้ำจุน ;)

สบายดีนิดหน่อยครับ

• แวะมาเอาคืนค่ะ
• อ่านแล้วรักทุกอาชีพค่ะ  จะชื่นชมผู้ประกอบอาชีพที่มีความสุขกับงานที่ทำมาก ๆ ไม่ว่างานนั้นจะเป็นอะไรก็ตาม หากเป็นงานสุจริต ดีทั้งนั้นเลยค่ะ
• เห็นอะไรสวยหวาน อาจจะทำให้สดชื่นมากยิ่งขึ้น
• อาชีพนางรำก็มีความสุขนะคะ เพราะทำให้ผู้ชมมีความสุข
• 

งามมากครับ อาจารย์ศิลา Sila Phu-Chaya นพลักษณ์ ๙

เกิดมาเพื่อสิ่งนี้ เกิดมาเพื่อมีความสุข และทำให้ตากล้องมีความสุขด้วย นะครับ ;)

• แวะมาส่งภาพข่าวค่ะ เพื่อนท่านอาจารย์ Wasawat Deemarn ตกน้ำ ไปดูที่ลิงค์นี้ค่ะhttp://gotoknow.org/blog/quote/291045
• เจ้าตัวมาคะยั้นคะยอถามว่าเมื่อไหร่ลงภาพนายเงือกลงสรง ผู้ชายอะไรหัวใจใสเหมือนเด็ก ๆ เพิ่งทราบว่าหนุ่มบนดอยเป็นอย่างนี้กันเยอะ ฮา...ท่านอาจารย์ Wasawat Deemarn เป็นเหมือนกันไหมคะ? สดใสร่าเริงเบิกบาน...แต่สติปัญญาสูงล้ำเกินวัยหลายสิบปี...
• แวะมาเม๊าท์  ไปทำงานต่อแล้วค่ะ

"นายเหงือกลงสรง" หรือครับ ... อิ อิ ... ดูไม่ได้ซะมั้งครับ

เพราะผมชอบ "นางเงือก" มากกว่า ;)

"เกินวัย" หรือครับ หุ หุ ... ผมยังไม่เข้าขั้น ส.ว. นะคร้าบ อาจารย์นพลักษณ์ ๙

สนใจเป็นทนายความประจำตระกูลผมไม๊ครับ อิ อิ ... เกินวัยเจง ๆ

• ฮั่นแน่...ในที่สุดก็รู้ความจริงว่าเป็นหนุ่มรวยเงินล้านขนาดต้องจ้างทนายความประจำตระกูล  มิน่าล่ะทำไมทำตัวลึกลับ เพราะต้องปิดบังฐานะนี่เอง
• ยินดีเป็นที่ปรึกษากฎหมายทางออนไลน์ฟรีค่ะ ... เรียนมาเยอะแล้ว อยากใช้ความรู้แบบได้บุญ ไม่คิดตังค์...เรื่องกฎหมายครอบครัว/มรดกนี่ชอบมากค่ะ  กฎหมายชาวบ้านถนัดนัก

ขอบคุณในความกรุณาครับ ท่านอาจารย์ศิลา Sila Phu-Chaya นพลักษณ์ ๙ ... กฎหมายมีความรู้น้อยเกินไป ทำให้ถูกรังแกอยู่บ่อยครั้ง

มรดกไม่มี มีแต่เรื่องเป็นความคร้าบ อิ อิ

แล้วจะปรึกษาเป็นการส่วนตัว หากทนายเชื่อถือผู้ต้องหา ครับ ;)

ขอบคุณค่ะที่ทำให้รู้จักหนังสือดีๆ

ยินดีและขอบคุณมากครับ คุณ ครูแมว อักษรา ;)...

เล่มนี้เริ่มหายากในท้องตลาดแล้วครับ

สวัสดีค่ะอาจารย์

น่าอ่านค่ะ วันนี้ไปเดินเปิดท้ายมาค่ะ ได้หนังสือเรียนภาษาไทย ตั้งแต พศ 2521 มา 3 เล่มค่ะ พยามยามตามเก็บให้ได้ทุกเล่มตั้งแต่ป.1 - ป. 6 ค่ะ แต่เชื่อมั๊ยคะ ราคาจากหน้าปก 11 บาท เพิ่มมูลค่า เป็น 50 บาท นะคะแต่ก็ซื้อค่ะเพราะตามมานานมาก

อืมม ตามหาหนังสือในอดีตเลยหรือครับ

ของเก่ามีคุณค่าในใจเสมอ

ขอบคุณครับ คุณครู ทรายชล ;)