วันเวลาที่เรามีความสุข มันมักจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว ... หากแต่วันเวลาที่เราจมอยู่ในกองทุกข์ กลับเดินผ่านเราอย่างเชื่องช้าสุดทรมาน

หนังสือเล่มหนึ่ง ผมซื้อไว้ได้สักปีหนึ่งแล้ว ชื่อ "กุญแจสำรองของชีวิต" เขียนโดย ลูกปัด สำนักพิมพ์ใยไหม เห็นชื่อ "ใยไหม" อาจจะนึกว่า สำนักพิมพ์นี้มีแต่แบบหวาน ๆ น้ำตาลเรียกพี่ แต่ระยะหลัง "ใยไหม" มีหนังสือเชิงจิตวิทยาการให้กำลังใจออกมาเยอะ หนังสือธรรมะก็หลายเล่มพอสมควร

พลิกอ่าน ...

สะดุด บทที่ 10 ...

แสงเทียน สู่ แสงตะวัน

เคยไหม...ทำอะไรให้ใครบางคนอย่างตั้งใจและทุ่มเท

แต่สิ่งที่ได้คืนกลับมาคือ เราเป็นเพียงเทียนเล่มเล็ก ๆ

ที่ไม่เคยอยู่ในสายตา

พอส่องทางให้เขาไปพบเจอแสงตะวันแล้วก็ละลายหายไป

ไม่มีค่า

ไม่มีใครเห็นความดี

และถูกมองข้ามอยู่เสมอ

สิ่งนั้นอาจทำให้เราเหนื่อยใจ หรือ ท้อแท้

แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้เปลี่ยนแนวคิด วิธีคิด

หรือแนวทางการปฎิบัติตัว

โดยเอาเรื่องเหล่านี้มาเป็นส่วนประกอบในการตัดสินใจ

ไม่ใช่เรื่องที่ต้องเอามาเป็นอารมณ์ว่า

ถ้าเขาไม่เห็นความดีของเรา หรือ ทำความดีแล้วไม่ได้รับสิ่งดี ๆ

แล้วต่อไปเราก็จะไม่ทำดีอีก

ชีวิตไม่ได้สอนเรามาแบบนั้น

ชีวิตสอนให้เรารู้จักการเป็นคนดี

โดยเริ่มต้นจากการทำความดีที่ไม่มีใครมองเห็นให้ได้ก่อน

แม้ว่าจะเป็นการเริ่มต้นที่ดูยากพอสมควร

แต่อยากให้คิดว่า มันก็เหมือนกับการเรียนรู้ในเรื่องที่เรา

ไม่มีความรู้มาก่อน

เริ่มต้นเรียนบทแรกอาจจะดูยากสักหน่อย

แต่ต่อไปทุกอย่างก็จะง่ายขึ้น

ถ้าเราเริ่มรู้สึกมีความสุขเมื่อเห็นใครสักคนมีความสุข

หรือประสบความสำเร็จได้

โดยมีเราเป็นส่วนหนึ่งในความสำเร็จนั้น

นั่นแหละที่ถือว่าเราได้ผ่านบทที่ยากที่สุดไปแล้ว

แสงเทียนเล็ก ๆ ในคืนที่มืดมนนั้นจึงสำคัญมาก

เวลาที่ใครสักคนตกอยู่ในความมืดมิด

ด้วยบทเรียนที่ยากบทนั้นจะทำให้เรายิ้มได้และพอใจ

กับการเป็นแสงเทียนส่องชีวิตให้ใครสักคน

ได้เดินทางไปเพื่อพบเจอแสงสว่างจากดวงตะวัน

แม้เมื่อเวลาผ่านไป

เทียนจะมอดดับ และถูกหลงลืมไปในที่สุดก็ตาม

กุญแจสำรองของชีวิต

การทำความดีไม่จำเป็นต้องมีใครเห็น

สิ่งตอบแทนที่คุ้มค่าอยู่แล้วคือ

ความสุขที่เกิดขึ้นในใจของเราเอง

หากแสงเทียนน้อย ๆ เล่มนั้น คือ คุณครูตัวเล็ก ๆ ที่ขัดเกลาลูกศิษย์ให้เติบโตทีละน้อย ๆ เมื่อลูกศิษย์เติบโตออกไปเป็นคนดีของสังคม แสงเทียนน้อย ๆ เล่มนั้นก็คงภาคภูมิใจน่าดู โดยไม่ได้หวังผลตอบแทนใด ๆ

หากแสงเทียนน้อย ๆ คือ การทำความดีโดยไม่หวังผลตอบแทน ถึงแม้จะเป็นความดีเล็ก ๆ ก็ควรค่าแก่ความภูมิใจที่ได้ทำลงไปด้วยหัวใจที่เบิกบาน

คิดถึงตัวเองในสิ่งที่ผ่านมา

คิดถึงใครบางคนในสิ่งที่ผ่านมา

ส่งข่าวคราวให้ได้ทราบกันบ้างนะครับ

คิดถึงจริง ๆ

บุญรักษา ครับ ;)

ขอบคุณหนังสือดี ๆ

ลูกปัด.  กุญแจสำรองของชีวิต.  กรุงเทพฯ : ใยไหม, 2552.