พลิกหนังสือ "กุญแจสำรองของชีวิต" ต่อไป เมื่อเช้านี้

พบ บทความที่ 23 ...

 

 

แค่หันหลังให้คนคนเดียว

 

 

เพราะชีวิตของเราต้องออกเดินทางไปพบเจอผู้คนมากมายในทุก ๆ วัน

คนแปลกหน้าก็ทยอยมาเป็นคนรู้จักทีละคนสองคน

คนที่รู้จักก็จะกลายเป็นคนใกล้ชิดทีละคนสองคน

และบางครั้ง...คนใกล้ชิดบางคนนั้น

กลายเป็นคนใกล้ชิดมากอย่างรวดเร็ว

โดยที่ไม่ได้ใช้เวลาคบหา ศึกษา ดูใจกันให้นานพอ

จึงไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกที่บางทีเราจะพบว่า

คนใกล้ชิดบางคนจะไม่ใช่อย่างที่เราคิด

ไม่ใช่เป็นอย่างที่เราคิดว่าเป็น

หรือบางคนก็เป็นในสิ่งที่เราไม่เคยคิดว่าจะเป็นได้

 

(ช่างเป็นธรรมดาของชีวิตจริง ๆ ด้วย) : ผู้เขียนบันทึก

 

 

เมื่อเราเอาใจ เอาความรู้สึกของตัวเองไปผูกติดกับเขาไว้แล้ว

ตัดสินเขาแล้วว่าว่าดีอย่างนั้นอย่างนี้

เมื่อมันไม่ใช่...ความเสียใจและผิดหวังก็ตามมา

เป็นเรื่องปกติของชีวิตคนเราที่ต้องเจอเรื่องแบบนี้บ่อย ๆ

หลายคนยอมรับได้และคิดว่ามันเป็นความแตกต่างของแต่ละบุคคล

ใครจะเป็นอย่างที่เราอยากให้เป็นได้ทุกอย่าง

เมื่อคิดได้อย่างนั้นแล้ว

ก็ทำใจได้และเลิกรากันไป

 

(ใจมันผูกติด ด้วยความผูกพัน จึงกลายเป็นยึดมั่นถือมั่นไปเสีย) : ผู้เขียนบันทึก

 

 

แต่บางคนกลับเลือกที่จะอยู่ที่เดิม

ให้ความใกล้ชิดทำร้ายตัวเองเรื่อยมาโดยไม่มีอะไรดีขึ้น

ยิ่งใกล้ชิดมากยิ่งถูกทำร้ายมาก

โดยไม่ยอมถามตัวเองเลยว่าที่ต้องทนคบกันอยู่นั้นเพื่ออะไร

ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วนำแต่ความเดือดร้อนวุ่นวายมาให้มากมันก็เหนื่อย

ยิ่งถ้าให้อภัยหลายต่อหลายครั้ง ยิ่งหนัก

 

(ทนคบกันไปอาจจะเพราะเสียดายเวลาที่ผ่านมา อาจจะต้องคิดว่า เวลา คือ ประสบการณ์สำคัญของชีวิต) : ผู้เขียนบันทึก

 

 

ยิ่งพยายามยอมรับและทำความเข้าใจ ยิ่งไม่เข้าใจ

นับวันใจของเราเองนั่นแหละที่จะเสียไปเรื่อย

ความรู้สึกดี ๆ ลดลงเรื่อย ๆ จนวันหนึ่งจะไม่เหลือ

แต่กว่าจะถึงวันนั้นก็เสียใจเสียความรู้สึกทุกวัน

แล้วชีวิตจะมีความสุขได้อย่างไร

 

(ความรักไม่น่าจะต้องอดทนจนก้าวล่วงความเป็นตัวเอง) : ผู้เขียนบันทึก

 

 

มักยากนักหรือกับการหันหลังให้ใครสักคน

แล้วเป็นฝ่ายเดินออกจากชีวิตของเขาไป

เมื่อชีวิตของเรายังต้องเดินไปข้างหน้า

ไปพบเจอคนอีกมากมาย

มีใครต่อใครอีกมากมายที่รอให้เราเดินทางไปพบ ไปคบหา

 

(ชีวิตต้องเดินไปข้างหน้า ใช้อดีตเป็นบทเรียน) : ผู้เขียนบันทึก

 

 

จริงอยู่คนบางคนสำคัญ

จริงอยู่ที่อาจจะรักกัน

จริงอยู่ที่อาจจะผูกพัน

แต่ถ้าคบกันไปเพื่อจะกลายเป็นคนไม่สำคัญในวันหนึ่ง

คบกันเพื่อให้ความรักลดลงเรื่อย ๆ จนหมด

เลิกคบกันวันนี้

กับรอให้จบในวันหนึ่งข้างหน้า

มันจะต่างกันตรงไหน

 

(ผลคือ เป็นคนไม่สำคัญเหมือนกัน) : ผู้เขียนบันทึก

 

 

สำหรับบางคน ต่อให้ให้โอกาสสักกี่ครั้งก็เหมือนเดิม

ทำใจให้เข้มแข็งและตัดสินใจเลย

มันไม่หนักหนาอะไรมากมายหรอก

ก็แค่หันหลังให้คนคนเดียว

 

(ขอบคุณสำหรับมุมมองที่สำคัญนี้) : ผู้เขียนบันทึก

 

 

 

กุญแจสำรองของชีวิต

การตัดสัมพันธ์กับคนที่เรารักเป็นเรื่องยากก็จริง

แต่ไม่ใช่เรื่องที่ทำไม่ได้

 

 

โชคไม่ดีที่ไม่ได้อ่านบทนี้ก่อนบันทึกที่ผ่านมา

แต่ยังได้คิดต่อไปได้ในภายภาคหน้า

ขอบคุณ

 

บุญรักษา ครับ ;)

 

 

 

ขอบคุณหนังสือดี ๆ

ลูกปัด.  กุญแจสำรองของชีวิต.  กรุงเทพฯ : ใยไหม, 2552.