ในหนังสือเรื่อง the fifth discipline edition ใหม่ ซึ่ง peter senge ได้นำมา revise ใหม่ แล้วเพิ่มจำนวนหน้าอีก กว่าร้อยหน้า และมีคำนำใหม่ มีประเด็นที่น่าสนใจมากครับ Senge เล่าว่าตอนที่เขากำลังใคร่ครวญว่าจะขอใครเขียนคำนำให้หนังสือเขา ตอนนั้นยังไม่มีชื่อเสียงเท่าใดนัก เขาคิดถึง เดมมิ่ง เจ้าพ่อคุณภาพที่ไปดังในญี่ปุ่น จนเกือบเป็นเทพเจ้าแห่งการจัดการของญี่ปุ่น Senge เขียนไปขอให้เดมมิ่งเขียนให้ โดยไม่คาดหวังว่า เดมมิ่งจะสนใจเขียนตอบ เพราะต้องนั้น Senge เป็นใครคนก็ไม่รู้จักเท่าไหร่ ปรากฏว่าเดมมิ่งทำให้ Senge ประหลาดใจ ที่ตอบกลับมา และประหลาดใจมากกว่านั้นอีกหลายเท่าเมื่ออ่านจดหมายที่ เดมมิ่งตอบ เดมมิ่งตอบมาดังนี้ครับ

"Our prevailing system of management has destroyed our people,People are born with intrinsic motivation,self-respect,dignity, curiosity to learn,joy in learning.The forces of destruction begin with toddlers–a prize for the best Halloween costume,grades in school,gold stars–and on up through university.On the job,people,teams, and divisions are ranked,reword for the top, punishment for the bottom.Management by objectives,Quotas,incentive pay,business plans,put together separately,division by division,cause further loss,unknown and unknowable"

The Fifth Discipline: The Art & Practice of The Learning Organization by Peter M. Senge   Read more about this book…

"ระบบถืออำนาจเป็นใหญ่ในการจัดการของเรา ได้ทำลายผู้คนของเรา ผู้คนของเรา กำเนิดมาพร้อมแรงจูงใจในตัวเอง มีความเคารพตัวเอง มีความสง่างาม อยากรู้อยากเห็นในการเรียนรู้ สนุกสนานในการเรียนรู้ พลังของการทำลายล้างนี่เริ่มตั้งแต่เรายังเยาว์วัย ได้แก่ รางวัลการแต่งกายยอดเยี่ยมในการฉลองวันฮาโลวีน การตัดเกรดในโรงเรียน รางวัลเหรียญทอง และอื่นๆ ยืดยาวจนถึงมหาวิทยาลัย ด้านการทำงาน ผู้คน ทีมงาน และแผนกต่างๆ ถูกจัดลำดับ ให้รางวัลสำหรับลำดับสูงสุด และทำโทษสำหรับตำแหน่งบ๊วย การจัดการโดยวัตถุประสงค์ ระบบโควต้า การจ่ายค่าตอบแทนเพื่อสร้างแรงจูงใจ แผนธุรกิจ ถูกนำมารวมกันแบบแบ่งแยก ถูกแบ่งแยกโดยการมีแผนก สร้างความสูญเสียต่อไป โดยไม่รู้ตัว และสูญเสียความสามารถในการรู้"

สิ่งที่เดมมิ่งพูด ถึง ก็คือการจัดการในปัจจุบันที่มีการวัดอย่างบ้าระห่ำ ไม่มีการวัดไม่เชื่อ ไม่มีหลักฐานแสดง ไม่เชื่อ เดมมิ่งคิดได้ว่าการจัดการควรเป็นอีกแบบไม่ใช่อย่างที่เขาคิดเรื่อง TQM เมื่อหลายสิบปีก่อน ในวัย 90 ปี เขาคิดได้ แต่โลกทุกวันนี้เรื่องคุณภาพในการจัดการถูกหมุนไปด้วยเครื่องมือที่เขาคิด และถูกเชื่อถือ ราวเป็นธรรมนูญของการจัดการ สิ่งที่สาวกเดมมิ่งไม่ได้อ่านคือ บทสุดท้ายที่เดมมิ่งพูดถึงการจัดการในบั้นปลายชีวิต ถูกเพิกเฉย การจัดการด้านคุณภาพ ในเมืองไทยก็กระทำไปด้วยอาศัย หลักการ การจัดการแห่งอำนาจเป็นใหญ่ ซึ่งเดมมิ่งยอมรับว่ามันจะนำพาไปสู่หายนะในที่สุด เหล่าสาวกเดมมิ่งไม่ได้เห็นบทสุดท้ายของการจัดการ ที่เปลี่ยนแนวคิดทุกอย่างที่เดมมิ่งพูดมาตลอดชีวิตของเขา ก่อนเดมมิ่งจะเสียชีวิต เขาได้ฟื้นคืนชีวิตของการจัดการคุณภาพ พวกเราที่ยังมีชีวิต กลับมีชีวิตในความตายของการจัดการคุณภาพที่เดมมิ่ง ได้ละทิ้งมันไปแล้ว

(เขียนครั้งแรก www.newheartnewlife.net 26 เมษายน 2551)