ท่ามกลางพายุฝนที่ตกหนัก และเมฆหมอกที่มืดครึ้มราวกับมีผ้าสีดำผืนใหญ่ครอบคลุมทั่วท้องฟ้า  แม่ต้อยและน้องๆกำลังเดินทาง จากสนามบินสุวรรณภูมิ เพื่อไปที่จังหวัดขอนแก่น ในโครงการ สร้างเสริมสุขภาพผ่านกระบวนการคุณภาพเพื่อการเปลี่ยนแปลงที่ยั่งยืนหรือที่พวกเรา เรียกกันจนติดปากว่า SHA

       นี่เป็นการไปพบปะกับน้องๆในโครงการเป็นครั้งที่สอง หลังจากในครั้งแรกได้ไปจัดที่หาดใหญ่ ซึ่งยังมีความทรงจำที่ดีดี และบรรยากาศที่สนุกสนานติดตาตลอดมา

       ระยะทางที่ใช้เวลาประมาณ ๔๕ นาทีคราวนี้ ดุเหมือนว่าจะยาวนานเสียจริงๆ เนื่องจากสภาพอากาศ แปรปรวนตลอดเวลา เครื่องบินไหววูบวาบ ตกหลุมอากาศ จน แหวว หรืออาจารย์ เรวดี ที่นั่งข้างๆแม่ต้อย บ่นออกมาเบาๆว่า “ โห ..แบบนี้ไม่ชอบเลยจริงๆ” 

       แต่ว่าในที่สุดเครื่องบินก็ถึงสนามบินที่จังหวัดขอนแก่นด้วยความเรียบร้อย  พวกเราช่วยกันขนสัมภาระ ราวกับเป็นคนงานเสียจริงๆ เพราะมีทั้งกระเป๋าเสื้อผ้า กล่องกระดาษเอกสาร เครื่องใช้อุปกรณ์ในการอบรม  และเราต้องมีความว่องไวในการ ขนสิ่งของขึ้นรถรับส่งของโรงแรมที่เราจะไปพัก อย่างรวดเร็ว หากไม่เช่นนั้น อาจจะต้องมีใครสักคนต้องตีตั๋วยืนไปเป็นแน่แท้

        แม่ต้อยนั่งคิดในใจตลอดทางว่า พรุ่งนี้ในการประชุม จะทำอย่างไรดี ที่จะทำให้เกิดการเรียนรู้ และได้รับประโยชน์มากที่สุด เพราะว่ามีโรงพยาบาลมากถึง ๑๘ แห่ง ก็น่าจะมีคน มากว่าหนึ่งร้อยคนอย่างแน่นอน

       ที่โรงแรม แม่ต้อยได้พบน้องไก่ ประกาย (หน้าตาดี) และน้องกุ้ง สุธีรา ที่แม่ต้อยได้เชิญให้มาเป็นวิทยากรในคราวนี้ด้วย

น้องทั้งสองคนมารอรับที่หน้าโรงแรมเลยทีเดียว  น้องกุ้งนั้นตั้งใจมาเพื่อเตรียมตัวในการพุดคุยกับแม่ต้อยถึง แนวทางในการบรรยายในหัวข้อมิติด้านจิตวิญาณในวันพรุ่งนี้ โดยตรงเลยทีเดียว

    รุ่งขึ้นอีกวันในวันประชุม เมื่อแนะนำตัวกัน แม่ต้อยจึงทราบว่า   น้องๆที่มาเข้าประชุม ล้วนแล้วแต่เป็นคนที่ทำงานระดับแกนนำของโรงพยาบาล การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ จึงมีทั้งความสนุกสนาน ได้ความรู้ น่าจะเป้นนิมิตหมายของการริเริ่มนำร่องให้เกิดสิ่งที่ดีดี มากไปกว่าที่มีอยุ่เดิม..แม่ต้อยแอบหวังในใจ

ทีมงานมีความกระตือรือร้น และที่สำคัญคือ เมื่อเริ่มกิจกรรมการเรียนรู้ ได้เห็นความสดใหม่ของกระบวนการทำงานที่แม่จะมีความแตกต่างกัน แต่มีเป้าหมายอันเดียวกัน คือสุขภาวะที่ดีของประชาชนและความสุขของคนทำงาน

“ ในการเรียนรู้ เริ่มจากการสร้างความรู้สึกจากแรงบันดาลใจของทีมงาน สร้างภาพฝันของโรงพยาบาลที่เขาอยากเห็น .. ผ่านความรู้สึกของทีมทั้งหมด..เป็นความรู้สึกที่มาจากหัวใจของคนทำงานจริงๆ..

”

ภาพที่เหล่าคุณหมอ ท่านผอ.โรงพยาบาล ทีมงานต่างช่วยกันวาดภาพโรงพยาบาลที่เขาอยากเห็น ช่างเป็นภาพที่งดงาม น่าอิ่มเอิบใจเป็นอย่างยิ่ง.. มันเป็นฝันของคนที่ทำงานในพื้นที่จริงๆ

บางที..ความรู้ที่เขาอยากได้..ก็อาจจะเกิดจากภายในของเขา หรือจากคนที่ทำงานนี่เอง

ใครละ?..ที่จะกล้าฝันแทนเขาได้....

ในขั้นตอนต่อมา น้องๆก็จะทบทวนการทำงานของเขาเองจากการยกตัวอย่างในเรื่องใดก็ได้ ใช้หลักของการตามรอย ตั้งแต่การค้นหาคนไข้ จนกระทั่งถึง การทำงานกับชุมชน ว่าในขั้นตอนใดที่ดีแล้ว สามารถเชื่อมโยงหรือมีแนวคิดด้านมิติจิตใจ หรือเชื่อมโยงกับมาตรฐานโรงพยาบาลในเรื่องใดบ้าง

“ ที่สำคัญคือ แล้วสิ่งเหล่านี้ สามารถช่วยให้ภาพฝันของเขาเป็นจริง หรือไม่อย่างไร ..”

แทบไม่น่าเชื่อว่า น้องๆ สามารถทำกิจกรรมเหล่านี้ได้อย่างงดงาม  หากเอาวิธีการเรียนรู้ในวันนี้ไปทำต่อ.. แม่ต้อยเชื่อว่า ภาพฝันอันเกิดจากแรงบันดาลใจที่ได้วาดไว้อย่างงดงามนั้นต้องมีวันที่จะเป็นจริงได้แน่ๆ

 เรื่องราวของทีมรพ.อุบลรัตน์ ที่น่าประทับใจ

ที่น่าเสียดายคือ.. แม่ต้อยไม่มีโอกาสได้รับรู้กิจกรรมของทุกๆแห่งที่น้องๆอุตส่าห์ทำด้วยความตั้งใจ อย่างเต็มที่..อย่างสุฝีมือ .. ต้องขออภัยมา ณ .ที่นี้ด้วยนะคะ แต่ก็รู้อย่างแน่นอนว่าล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่มีคุณค่า. หากมีเวลา มากกว่านี้คงเกิดประโยชน์มากมายมหาศาล

น้องกุ้ง..ได้มาแลกเปลี่ยนความรู้ในหัวข้อ มิติด้านจิตใจ ..แม่ต้อยเอง เพิ่งรู้ในวันนี้ว่านอกจากเธอจะเป็นพยาบาลที่มีใจงามแล้ว เธอยังเป็นนักร้องเสียงเสน่ห์ อีกด้วย  เธอ เปิดการบรรยายของเธอด้วยเสียงเพลงภาษา อิสาน( แม่ต้อยแปลไม่ได้คะ อิอิ)

เสียงกริ้ดด .ดังกระหึ่มลั่นห้อง..แต่ครั้นเธอนำเรื่องราวของคนไข้ที่จากไปในวัยเพียงเก้าขวบและทิ้งความโศกเศร้าให้กับ คุณตาที่เคยเลี้ยงดู อุ้มชู อยู่เบื้องหลังแทบหัวใจสลาย เธอก็ทำให้คนทั้งห้องเงียบกริบ แม่ต้อยแอบเห็นบางคนซับน้ำตา

 การพัฒนาความรู้สึกด้านจิตวิญญาณของผู้ให้บริการจึงมีความสำคัญ มากพอกับการที่เราเหล่าผู้ให้บริการต้องสามารถสัมผัส ความต้องการด้านนี้จองคนไข้และญาติ

  วิทยากรคู่..สะท้านโลก

คุณหมอสุรชัย  ปัญญาพฤทธิ์พงษ์  ได้มาช่วยเติมเต็มให้ หัวข้อนี้มีความเข้มข้นมากยิ่งขึ้น แม่ต้อย อดยิ้มไม่ได้เมื่อคุณหมอถาม น้องๆว่า

 วันนี้เรามาเรียนรู้เรื่องจิตวิญาณนะ
ครับ..

“ มิติด้านจิตวิญญาณ ของเมียหลวง คืออะไร? ( เพื่อต้องการเปรียบเทียบให้เข้าใจน่า..อย่าคิดมาก..อิอิ..)

ไม่รอช้า..มีน้องพยาบาลคนหนึ่ง รีบคว้าไมค์ ทันที

“ “ หนุไม่ได้เป็นเมียหลวง หรือเมียน้อยนะคะ.. แต่เป็นเมียเดียว.(.ฮา) แต่มิติจิตวิญญาณหนูคือ.. ถ้าเขาไม่รักเราก็เอาไปเลย..( ฮาๆๆๆ)

เรียกว่าจิตวิญาณของน้องแน่มากๆ..

วิทยากรร่วม..มามุกนี้ กว่าน้องกุ้งจะดึงเข้าเรื่องได้ แม่ต้อยก็นั่งลุ้นจนตัวโก่ง 5555

ที่แม่ต้อยยังไม่ได้เล่าคือ แม่ต้อยโชคดีมากๆที่เจอน้องๆชาว Go to know มากมาย เช่น น้อง แดง น้องแก้ว น้อง หนูแดง( ป้าแดง) ที่จริงแม่ต้อยหมายมั่นปั้นมือว่า ในโอกาสต่อไปจะต้องขอเชิญมาร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในเรื่องที่น้องๆแต่ละคนมีความชำนาญ

 ใครจำป้าแดงได้บ้างคะ?

ในวันนี้ แม่ต้อยได้สัมผัสถึง การเรียนรู้ที่เกิดจากความร่วมมือ ร่วมใจ..ไม่มีความขัดแย้ง..ได้เห็นแนวคิดการพัฒนาภายใต้สิ่งแวดล้อมและธรรมชาติโดยไม่มีการ ต่อต้านหรือฝืนธรรมชาติ ( เช่น การใช้ fish index ของรพ.อุบลรัตน์ )  ได้เห็นการเรียนรู้ที่ผ่อนคลายและเป็นมิตร พร้อมที่จะจับมือกันเดินตลอดไป

แม่ต้อยจะมาเล่าเรื่องที่ดีดี อีกในตอนต่อไปนะคะ

สวัสดีคะ

 มาให้กำลังใจแม่ต้อยคะ  ขอบคุณมากๆ นะคะ