บันทึกนี้ขอนำเรื่องราวบางส่วนที่พ่อครูชวนเรียนรู้เรื่องสังคมไว้ในวัน ที่ ๒๒ เมษายน ๒๕๕๓ มาเล่าสู่กันฟังหน่อย

เมื่อเสียงแคนดังก้องขึ้น ทั้งห้องก็เงียบกริบ พ่อครูเกริ่นลำนำชวนให้มองเห็นความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในพื้นที่อีสาน

ชวนให้มองเห็นความเปลี่ยนแปลงของ ชนบทที่เปลี่ยนผ่านจากพื้นที่สีเขียวกลายเป็นเมืองแล้วเหลืออะไร

ชี้ชวนสะกิดเรื่อง “วิธีเรียน” “เรียนวิธีคิด”ว่าเป็นโจทย์อยู่ใช่หรือเปล่า

ฟันธงบอกตรงๆว่า “คนไทยความรู้ไม่พอใช้” เรื่องราวหลากหลายจึงบังเกิดขึ้นมา”ด้วยเหตุแห่งความจนความคิด”

วิชาทิ้งถิ่นเกิดจากอะไร อย่างไร ใส่ความรู้เรื่องสังคมให้เห็น ให้ได้ฟังอย่างง่ายๆ

บอกให้รู้ “ความพอเพียง” ส่งผลให้เกิดอย่างที่เห็นได้จริงๆนะ เมื่อได้เรียนและได้รู้ “วิชา อยู่กับท้องถิ่น“

ชวนให้เห็นลักษณะชาวบ้านในสังคม ที่ได้ผ่านตามาตลอดชีวิตของพ่อครูว่า ปัจจุบันเปลี่ยนเป็นอย่างไร

ชี้ชวนให้เห็นทางออกของการพัฒนาตน ที่ชาวบ้านและชาวเมืองควรเกิดขึ้นในตน

ตบท้ายด้วยการบอกใบ้ ทำให้หน่อย แค่ครึ่งทางพบกันก็ดีไม่น้อยแล้ว

ส่วนอื่นๆที่พ่อครูพูดให้ฟัง อยู่ในร่างบันทึกนี้ของ พ่อครูแล้ว อ่านกันเองนะคะ ก่อนจบพ่อครูก็ชวนให้รู้จักคน ๒ คนในกลุ่มเฮฮาศาสตร์ด้วยค่ะ  ข้อความในบันทึกที่โพสต์ขึ้นลานปัญญาของอุ๊ยและป้าหวาน เป็นส่วนหนึ่งที่นำไปให้นักศึกษารุ่นนี้ได้เรียน