แมวไม่อยู่หนูร่าเริง : หน้าไหว้หลังหลอก


 
ในสัปดาห์นี้..นักเรียนปิดภาคเรียนไปแล้ว..แต่ครูยังมาทำงานอยู่   ส่วนใหญ่ทำคะแนน 
ซึ่งครูประจำชั้นต้องทำงานอย่างหนัก  น่าเห็นใจ  เพราะเอกสารต่างๆที่จะต้องส่งถึงมือนักเรียนในวันที่ 21 มีนาคม นี้นั้น  กว่าจะออกมาเป็นสมุดรายงานนั้น  ต้องผ่านขั้นตอนและกระบวนการมากมาย  ยุ่งยากและซ้ำซ้อน  อันอาจจะเกิดการสับสน และผิดพลาด 
ครูอ้อยเป็นครูพิเศษ  ไม่ได้ยุ่งยากหรือลำบากในเรื่องนี้  เราต่างคนต่างยุ่งยากไปคนละเรื่อง  เพราะคนละหน้าที่กัน 
ฝ่ายการสอน  ได้แก่ครู 
ฝ่ายการจัดการ  ได้แก่  ฝ่ายบริหาร  ผู้อำนวยการและรองผู้อำนวยการ 
แต่ยังมีอีกฝ่ายหนึ่งซึ่งผู้มีอำนาจได้อุปโลกขึ้นมาให้ทำหน้าที่แทน..คล้ายๆกับรักษาแทน.....ด้วยวาจา  ด้วยการชอบพอ  จึงส่งเสริมกันและกัน 
เมื่อตัวจริงท่านไม่อยู่...ไปราชการหลายๆวัน   ตัวปลอมก็ประกาศอิสรภาพ 
แบบนักเรียนสมัยเก่าเรียนประวัติศาสตร์  การแข็งเมือง  ไม่ขึ้นต่อเจ้าเมือง  ประกาศอิสรภาพ  ไม่ส่งราชบรรณาการ  อย่างนี้เป็นต้น  ดังนั้น 
โรงเรียนจึงเงียบเป็นพิเศษ  ประกอบกับงานต่างๆคงเสร็จเรียบร้อย  เธอจึงทำอะไรตามใจชอบ 
บ้างก็ออกไปชอบปิ้งเสริมสวย  อย่างเอิกเกริก 
แบบไม่กลัวว่าคนอื่นจะมองอย่างไร  เพราะตัวจริงเสริมส่ง...ไม่ว่ากัน 
การกระทำแบบนี้เรียกว่า.....แมวไม่อยู่  หนูร่าเริง...
รุนแรงกว่านี้..เรียกว่า......หน้าไหว้...หลังหลอก
When the cat’s away the mice will play.
หมายเลขบันทึก: 84128เขียนเมื่อ 15 มีนาคม 2007 04:33 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 17:52 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (7)
  • เป็นครูลำบากจัง
  • เด็กไม่อยู่ก็ทำงานเกี่ยวกับคะแนน
  • ไปอบรม เฮ้อ...

สวัสดีค่ะคุณขจิต  นาย ขจิต ฝอยทอง

  • ใช่ค่ะ..ครูต้องทำทุกอย่างค่ะ..ที่ได้รับมอบหมาย..และใจรัก...

ขอบคุณค่ะ

ดูเหมือนบันทึก ครูอ้อยระยะนี้  จะสะท้อน หรือบันทึกภาพเหตุการณ์รายรอบชีวิตการทำงานได้อย่างน่าสนใจ

ง่าย ๆ แต่มีความหมายที่ต้องขบคิด

ผมเคยเจอครับ  เวลาไม่อยู่  เจ้าหน้าที่ต้นสังกัดที่ตนเองดูแล "ร่าเริงบันเทิงใจ"  เป็นยิ่งนัก

สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน

มีทุกที่น่ะค่ะ   เวลาที่เจ้านายไม่อยู่..

เป็นสัจธรรมแล้วล่ะค่ะ...

ขอบคุณค่ะ

ระยะนี้...หนูพวกนั้น..กินปูน..แล้วร้อนท้อง..พากันตบเท้า(ตีน)   ไปหาตัวจริง...เพื่อฟ้องว่า..

แต่ที่แท้...ตัวจริงรู้อย่างชัดเจนว่า...ท่านเป็นแมว...ที่อยู่ตรงหน้านั้นคือ...หนู...หนูร่าเริง...ตัวนั้นนั่นเอง

  • หากคิดว่า...เป็นตัวเองที่ทำอย่างนั้น..ทำไมไม่แก้ที่ตัวเองล่ะ
  • มาดิ้นกระแด่วกระด่าวทำไม
  • เจ็บปวดกับการเขียน...ทำไม
  • ต้องแก้ให้ถูกจุด...ก็คือ..อย่าร่าเริงให้เกินงาม

อย่ามองข้ามตัวเอง...อย่าดูหมิ่นตัวเอง...อย่าโกหกตัวเอง

สังคม  ย่อมเป็นไปตามรูปแบบของคนในสังคมกำหนด
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท