สู่..
อาศรมร่มรัก
ใบสักกวักมือเรียกฉันและเธอเข้ามา มาสู่ชายคาอาศรมร่มเงามิ่งไม้
ดั่งนกน้อยน้อยบินคล้อยมาตามฝันใฝ่ ดวงใจงดงามนำฝ่าฟัน
ประดู่สะเดาแดดลมและทิวทุ่งทอง โอบกอดตระกองประคองฟักฟูมอุ้มฝัน
ปลุกรักให้รู้ดูแลรักข้ามคืนวัน ผูกพันผองเราเป็นหนึ่งเดียว
เมฆขาว ดาวใส อยู่ในท้องฟ้า ดวงชีวาของเราไม่เปล่าเปลี่ยว
ใบไผ่ สายธาร ทอรักและถักเกลียว รุ้งเรียวอรุณทิวาจะมาเยือน
ใบสักเริงรำระบำฤดูแผ่นดิน คืนถิ่นไร่นาศรัทธานี้ใครจะเหมือน
สู้ฝนสู้ฟ้าน้ำตามาตกเตือน ปีเดือนของเรายังก้าวเดิน
เสียงเพลงที่ครูร้อง..เรียกพวกเราเข้าห้องเรียน ทุกเช้ามืดยามฟ้ายังไม่สาง..ทุกยามสายหลังอาหารเช้า.. ทุกยามบ่ายหลังอาหารกลางวัน..และทุกค่ำหลังอาหารเย็น..ยังคงก้องอยู่ในหู ติดแน่นอยู่ในใจ จนทำให้ต้องหยิบบันทึกขึ้นมาอ่านและร้อง..ครั้งแล้วครั้งเล่า..น้ำตาของฉันไม่ได้ตกใน มันค่อยๆไหลออกมา เมื่อร้องเพลงท่อนแรก ท่อนที่สอง ฉันร้องไม่ได้ในท่อนที่สาม หยุดกลืนก้อนสะอื้นให้ย้อนกลับลงในอก ..ใบไผ่ สายธาร ทอรักและถักเกลียว รุ้งเรียวอรุณทิวาจะมาเยือน… แล้วฉันจึงค่อยๆร้องท่อนสุดท้ายต่อจนจบพร้อมกับน้ำตา
เสียงของครูช่างไพเราะนัก..มีทั้งหนักแน่น หวานละมุม เมื่อครูเอื้อนเสียงในบางท่อนเหมือนครูจะส่งกำลังใจแก่ศิษย์ที่ต่างมาจากแดนไกล ทั้งเหนือสุดแดนสยาม ใต้ไกลโพ้นทะเล แม้ดินแดนอีสานที่แสนไกล ..ดังนกน้อยๆ บินคล้อยมาตามฝันใฝ่..ครูดั่งจะเข้ามานั่งอยู่ในใจเลยทีเดียว ..อย่าท้อแท้นะ..แม้ครูไม่ได้บอกด้วยวาจา แค่เพียงสายตาที่ครูส่งให้ก็รู้สึกและสัมผัสได้
ใบสักกวักมือเรียกฉันและเธอเข้ามา.. ภาษาเพลงของครูดั่งมีชีวิต..เลือดเนื้อ..และลมหายใจ ที่ทำให้สัมผัสได้จนต้องตามหา..ความมีชีวิตและชีวาของใบสัก ..ใบสักเริงรำระบำฤดูแผ่นดิน..แม้ว่ายามนี้เป็นยามที่ใบสักต้องไอร้อนของลมแล้ง สีของมันเป็นสีน้ำตาลที่ดูเปราะบาง แต่ก็ให้ความอบอุ่นได้อย่างแสนละมุนละไมเต็มหัวใจ ตลอดระยะเวลา ๕ คืน ๕ วัน ณ อาศรมร่มรักแห่งนี้..พวกเขาเป็นตัวอย่างให้อย่างยอดเยี่ยม..ฉันจะอดทน..ฉันจะรักษาศรัทธาชีวิตไว้..ให้เหมือนเจ้า ..สู้ฝนสู้ฟ้าน้ำตามาตกเตือน ปีเดือนของเรายังก้าวเดิน..
ปีเดือนของเรายังก้าวเดิน..ปีเดือนของเรายังก้าวเดิน..ครูจะร้องซ้ำวรรคนี้ทุกครั้ง น้ำเสียงของครูครั้งแรกหนักแน่น เหมือนต้องการย้ำเตือนให้ศิษย์รักของครูทุกคน..ก้าวต่อไปบนเส้นทางแห่งศรัทธา..น้ำเสียงของครูค่อยๆผ่อนและแผ่วเบาลงในรอบที่สอง ดั่งจะบอกพวกเราให้ได้รับรู้ว่า..เราจะมีครูเป็นเพื่อนร่วมทางชีวิต ..ครูให้ความเป็น “เรา” ได้อย่างอบอุ่นและรู้สึกปลอดภัย
ครูคะ..ขอน้อมกราบครูค่ะ กราบงามๆ จากใจทั้งดวง..ของศิษย์
เพื่อนๆที่รักคะ..พบกับบทเรียนต่อนะคะ
..พบกับการอ่านเขียนเรียนชีวิตของครูตุ๊กแก..ครูเหมียว..ครูตา ลป...และครูอ้วน..
ครูรากแก้วการอ่าน
กับครูชีวิต..ที่ทุ่งสักอาศรม
สวัสดีค่ะ
เริ่ม..
เริ่มแรกแปลกจิตคิดไฉน
เหตุใดจึ่งต้องแสวงหา
สิ่งนี้ใช่หรือคือมรรคา
ที่บ่ายหน้าสู่อาศรมร่มสักทอง