สวัสดีค่ะ น่าอึ่งอ๊อบ แซ่เฮ

• หัวใจเป็นเพื่อนแท้ของเรา เค้าให้ชีวิต ให้ความรัก ให้ความฝัน ให้ความปลาบปลื้ม
• บางครั้งการอยู่ที่แคบ ก็ทำให้เราอบอุ่น มากกว่า ในโลกกว้าง
• สีดำบางครั้งก็เป็นสิ่งดีที่ทำให้มองไม่เห็นความกระด่างกระดำของฟื้นสี
• ---
• รักอันใหญ่ไม่เกินของแม่ค่ะ
• :-))

พี่สาวจ๋าน้องขึ้น blog ไป..ไปเป็นชาวเกาะ -->> เฮฮาศาสตร์ 4 ตามพี่แนะนำแล้วนะคะ

จนมีคนแซวว่าน้องเป็นพนักงานสายการบินไปแย้ว....  อิอิ อยู่แผนกทำน้ำหนัก มั้ง?

  อิอิ  เพื่อนวิศวกรที่อยู่การบินไทยบอกว่าเขาอยู่แผนกทำน้ำหนัก  จริงๆนะคะ  ดูป้ายห้อยที่แผนกเขาได้  ว่าแผนกทำน้ำหนัก หรือ Maintenance  มีจริงๆค่ะ

อ้อลืมบอกไปว่า 

งานนี้น้องพาแม่ไปด้วยนะคะ  ให้ยืมกอดได้ไม่จำกัดค่ะพี่สาว

ฟังเสียงหัวใจ

แล้วจะรู้ ว่าหัวใจเราคิด/อยากบอกอะไร

ถึงเวลาที่ฉันต้องฟังเสียง “หัวใจ” ของตัวเอง

:)

สวัสดีคะน้องอึ่งอ๊อบคนดี

----------

แต่ “หัวใจ” ของฉันที่อยู่ในที่แคบ ๆ

มันไม่เคยเป็นหัวใจที่แคบตามที่อยู่ของมัน

หัวใจฉันชอบโบยบินไปในโลกกว้าง

เดินทางตามฝัน ตามเส้นทางของชีวิต

-----------

คิดถึงนะค่ะ

ยามนี้ฉันจะประคับประคองหัวใจตัวเองให้ล่องลอยไป

โดยให้ไม่ไปกระทบกระแทกกับอะไร

-----------

เพียงกอดตัวเองไว้แน่น ๆ ....

คิดถึงน๊า

วันนี้,  ฟังเสียงหัวใจของตนเอง  เลยเขียนกลอนเล่น ๆ แต่ยังไม่เจอ.. เลยนำมาฝากพี่อึ่งอ๊อบเป็นคนแรก

กลับไปเป็นคนธรรมดา ..ธรรมดา
คืนกลับสู่วันเวลาของตัวเอง
เดินวิ่ง  นอนนั่ง,  ฟังเพลง
ร้องตะเบงตามใจในวิถีตน

ถอดหัวโขนออกวางอย่างอิ่มสุข
ประหนึ่งพ้นทุกข์อันหมางหม่น
ฝ่าเส้นทางท่ามวิถีที่สับสน
เพียรหวังการหลุดพ้น, ถนนมายา

เออว่ะ..ส่องกระจกสะทกสะท้าน
นี่เราเกรียมกร้าน – นานนักหนา
บนศีรษะหงอกขาวพร่างพราวตา
ดูสิดูตีนกา ...  สง่าจริง

เสียงหัวใจรึ  ได้ยินแต่ ภูเก็ต ๆๆๆ  กับ ลาบปลาโลมา

• พี่ครับ ปล่อยให้หัวใจพักผ่อนบ้างก็ดี
• แต่เจ้าหัวใจตัวดีบางทีก็แอบตื่นมาก่อนเราเสียอีก
• เหนื่อยก็นอนครับ มื้ออื่นตื่นใหม่อีก

ถ้าโลกนี้ไม่มีสีดำ   เราจะรู้ได้ยังไงว่ามีสีขาวอยู่บนโลก

ความมืดกับความสว่าง  ห่างกันไม่กี่ชั่งโมงเอง  ซึ่งจริง ๆ มันก็คือวัน  ในหนึ่งวัน  เท่านั้นเอง

อีกไม่กี่ชั่งโมงก็เช้า (สว่าง) แล้วนะน้า  ดูแลหัวใจและตัวเองนะ

ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย

.....เหล่านักการ.....

อ่านแล้วใจไปอยู่ักับพี่อึ่งอ๊อบเลยนะเนี่ย ^ ^

ทำใจให้สบาย ฟังเสียงหัวใจอย่างมีสติ รู้ว่าคิดถึง รู้ว่ารัก รู้ว่าเหนื่อย รับรู้ แต่พยายามอย่าเป็นไปตามความรู้สึก.. ดูและรู้อย่างเดียว..จะได้เหนื่อยน้อยลงคะ

คิดถึงนะคะ

สวัสดีค่ะ

ดีค่ะที่เราพักเบรกบ้าง

พี่ชอบพักและให้เวลาตัวเอง หลังทำงานสำเร็จ

เราจะได้ทบทวนสิ่งที่ผ่านมา ทำครั้งต่อไปจะง่ายขึ้นค่ะ

พี่เสียดายที่จะไม่ได้ไปเป็นชาวเกาะที่ภูเก็ตค่ะ

แต่เพราะจะต้องเตรียมตัวไปเป็นชาวเกาะที่สิงคโปร์ในเวลาที่ใกล้ๆกันค่ะ

โอกาสหน้าถ้ามาเฮฮาแถวหนองคายคงจะได้พบกันแน่นอนค่ะ

ถ้าโลกนี้ไม่มีสีดำ   เราจะรู้ได้ยังไงว่ามีสีขาวอยู่บนโลก

ความมืดกับความสว่าง  ห่างกันไม่กี่ชั่งโมงเอง  ซึ่งจริง ๆ มันก็คือวัน  ในหนึ่งวัน  เท่านั้นเอง

อีกไม่กี่ชั่งโมงก็เช้า (สว่าง) แล้วนะน้า  ดูแลหัวใจและตัวเองนะ

ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย

.....เหล่านักการ.....

มาฟังหัวใจน้อยๆ

สวัสดีค่ะ

 เขาว่าหัวใจอยู่ที่ไหน ในที่สุด ตัวก็จะตามไปอยู่ใกล้หัวใจ แต่ทำไมหัวใจต้องหนีก็ไม่รู้เนาะ

 พบกัน เฮฮาศาสตร์ ครั้งที่ ๔ นะคะ รอด้วย

หัวใจเราไม่ได้บินล่องลอยไปไหน แต่อยู่กับกายของเรานั่นเองครับ...

แต่สิ่งที่โบยบินไปคือความคิด...

...หยุดคิด..หยุดนิ่ง ๆ แล้วฟังเสียงหัวใจของตัวเอง...

ต้องฟังอย่างนิ่ง ๆ ฟังอย่างมีสติ ถึงจะได้ยินครับ...

อย่าปล่อยให้หัวใจล่องลอยไปไหนเลยครับ เก็บมันไว้กับกายเรา...

เพราะกายกับใจคือชีวิตของเราครับ...

เหนื่อยนักก็พักบ้าง เป็นกำลังใจให้ครับ...

• เข้ามาอ่านจนอิ่มค่ะ
• หัวใจเรา เป็นของเรา อิสระดั่งนกโบยบิน  เสียงหัวใจพี่บอกอย่างนั้น  .. เป็นตัวเอง
• นอนหลับฝันดีนะคะ

ได้ปล่อยให้บันทึกนี้ว่างจากการตอบ

เพราะอยากให้ฟังเสียงหัวใจของแต่ละคน

วันนี้ เพราะ บันทึกนี้  ของพี่อรจึงทำให้คิดถึงบันทึกของตัวเอง

จึงอยากกลับย้อนไปขอบคุณคนของความรักทุกคน

ป้ามณีแดง คนสวย แซ่เฮ

น้องหนิง

ครูกั๊ต

อ.หมู

น้องแผ่นดิน

พ่อครู

น้องออต

ก๊วนคุณสะอาดสองแคว

อ.ตุ๋ย

พี่แก้ว คนสวย แซ่เฮ (ถึงแม้จะไม่ยอมเปลี่ยน ก็จะตั้งให้)

อ.สิทธิรักษ์

หมอรุ่ง

น้องดิเรก

และพี่อรคนสวย  ที่ทำให้กลับมายิ้มในบันทึกนี้อีกครั้งค่ะ

ขอบคุณนะคะ

ขอบคุณจริง ๆ