โลกเรานั้นไม่เท่ากัน ... แต่ยังมีรอยยิ้มให้กัน


"เด็กทุกคนชอบของเล่น เด็กทุกคนมักจะมีของเล่นชิ้นโปรด บางครอบครัวมีของเล่นเหลือเฟือ ราคาแพงๆ มีคอมพิวเตอร์ไว้เล่นเกม เล่นเบื่อแล้วก็ทิ้งไป แต่น้องเมย์กลับไม่มีอะไรเลย แม้กระทั่งเพื่อนเล่นในวัยเดียวกัน ... "

เมื่อปีก่อน ช่วงเปิดเทอมต้องเดินทางมาพักที่บ้านพักข้าราชการของ มรภ.เทพสตรี ลพบุรี ในทุกวันเสาร์-อาทิตย์ เพื่อมาสอนหนังสือ ปัจจุบันในช่วงนี้ด้านหน้าที่พักมีการก่อสร้างอาคารใหม่ จึงมีแคมป์ที่พักของผู้รับเหมาก่อสร้างอยู่หลายห้อง ในช่วงเช้า และช่วงเย็นจะได้ยินเสียงเด็กน้อยร้องไห้จ้าเป็นประจำ แต่ไม่เคยเห็นตัวซักที ..

จนมาวันนี้เองในเวลาเย็นๆ ขณะที่กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่นั้น ได้ยินเสียงเด็กน้อยส่งเสียงใสๆ เจื้อยแจ้ว ทำให้ต้องหันไปมอง เห็นเด็กน้อยอายุประมาณ ๓ ขวบยืนเกาะไหล่ผู้หญิงคนนึงซึ่งเดาได้ไม่ยากว่าคงจะเป็นแม่ของเธอ ซึ่งแม่ของเธอกำลังนั่งดูแมกกาซีนอย่างตั้งอกตั้งใจ แม้เด็กน้อยกระแซะแม่ แม่ก็เอาท่อนแขนดันเด็กน้อยให้ออกห่างในขณะที่สายตาของเธอยังไม่ละจากแมกกาซีนฉบับนั้น ..

แอบมอง ๒ แม่ลูกอยู่พักนึง นึกขึ้นได้ว่า มีผลงานของนักศึกษาในเรื่องของการประเมินความพร้อมของเด็กระดับปฐมวัย(สื่อการสอน)อยู่หลายเล่ม พร้อมดินสอสีอีกหลายกล่อง  และจิ๊กซอว์ จับคู่สี จับคู่สัตว์ต่างๆ ซึ่งแพคเก็บใส่ถุงเตรียมนำมาแบ่งให้ลูกๆ หลานๆ ของพี่ๆ น้องๆ ที่ทำงาน ซึ่งจะนำมาแบ่งให้อยู่เกือบทุกเทอมที่มีผลงานของนักศึกษา ส่วนนึงจะนำไปร่วมกิจกรรมที่ศูนย์เด็กเล็ก ..

จึงเดินไปหยิบออกมา ๑ ชุด พร้อมนึกในใจ แบ่งมาให้หนูน้อยคนนี้สักชุดล่ะกันนะ .. เดินไปหาเด็กน้อยและแม่ของเธอพร้อมเอ่ยคำทักทายไปก่อนว่า "สวัสดีค่ะ" เด็กน้อยหันมามองแล้วรีบมุดไปอยู่ด้านหลังแม่ของเธอ แม่ของเธอละสายตาจากแมกกาซีนพร้อมเงยหน้ามามองและส่งยิ้มมาให้ จึงหันไปถามเด็กน้อย "ชื่ออะไรค่ะ?" เด็กน้อยไม่ตอบ แต่ก็ไม่ละสายตาไปจากเรา แม่ของเธอจึงตอบแทนว่า "ชื่อเมย์ค่ะ" หันไปถามเด็กน้อยอีกครั้ง "น้องเมย์อายุกี่ขวบแล้วค่ะ?" เธอก็ยังไม่ตอบอีก จนแม่ต้องตอบแทนว่า "๓ ขวบกว่าแล้วค่ะ" เมื่อประเมินแล้วว่าเธอคงไม่คุ้นกับคนแปลกหน้าอย่างเรา การที่จะให้คุยด้วยคงเป็นเรื่องเร็วเกินไปสำหรับเธอ จึงพูดออกไปใหม่ว่า "ระบายสีเล่นกันมั๊ย?" และโชว์กล่องสีให้เด็กน้อยดู เท่านั้นแหละเด็กหญิงเมย์เดินละจากแม่ด้วยเท้าเปล่า เหยียบลงบนเศษไม้ เศษกระเบื้อง เดินเข้ามาหาทันที พร้อมพยักหน้า หงึกๆๆๆๆ ชนิดที่แปลได้ว่า "เล่นค่ะ เล่นค่ะเล่น" แต่เธอก็ยังไม่เอ่ยปากพูดอะไร แต่แบมือขอสมุดระบายสี จึงบอกเธอว่า "ขอบคุณค่ะ ก่อนเร๊ว" เธอก็ยังไม่ทำอะไร นอกจากพยักหน้า หงึกๆๆๆๆ ตลอดเวลา ...

เมื่อยื่นสมุดระบายสีพร้อมกล่องสีไม้ให้ ๑ ชุด น้องเมย์รับไปแล้ว รีบเดินเท้าเปล่ากลับไปหาแม่ของเธอทันที รีบเปิดสมุด สั่งให้แม่เปิดกล่องสี หยิบสีให้เธอ แบบคุยไม่หยุด "เมย์จะระบายรองเท้า เมย์จะระบายแมว" "เปิดหน้านี้นะ" รอยยิ้มของเธอเริ่มปรากฏออกมาทันที จนอดไม่ได้ที่จะขอถ่ายรูปมาด้วย แล้วเธอก็ก้มหน้าก้มตาระบายสีลงสมุดอย่างไม่สนเราอีกเลย ...

เห็นน้องเมย์ดีใจมากมาย จึงเดินกลับไปหยิบจิ๊กซอว์มาให้น้องเมย์อีก ๑ กล่อง ซึ่งน้องเมย์พอเห็นว่าเราเดินกลับมาอีกครั้ง คราวนี้ไม่ต้องเรียกเลย เธอรีบเดินมาหาเพื่อจะมารับกล่องจิ๊กซอว์ แล้วรีบเดินกลับไปหาแม่ชวนแม่เล่นจิ๊กซอว์ทันที ....

อดดีใจไปด้วยไม่ได้ว่าอย่างน้อยๆ ในขณะที่แม่ของเธอยังไม่สามารถส่งเธอไปโรงเรียนได้ เธอก็เริ่มมีอุปกรณ์ส่งเสริมการเรียนรู้ให้กับเธออย่าง ๒ อย่างแล้ว ถึงแม้วิธีใช้อาจจะไม่สมบูรณ์ตามกระบวนการเรียนรู้ของเด็กระดับปฐมวัย ... แต่ปล่อยให้เธอเล่นไปเถอะ ตามประสาเด็ก ...

ที่สำคัญเริ่มเห็นว่าแม่ของน้องเมย์หันมาให้ความสนใจน้องเมย์ ลงมือเหลาดินสอสี เล่นกับน้องเมย์ ไม่ปล่อยให้น้องเมย์นั่งเล่นคนเดียวแล้ว .. ได้ยินเสียงคุย จุกจิกๆๆ กัน ๒ คนแม่ลูก ถึงแม้จะเพียงอีกแค่ ๒-๓ วันต่อจากนี้ไป แม่ของเธอคงจะยุ่งกับการก่อสร้างอาคาร จนไม่มีเวลามาเล่นกับน้องเมย์แบบนี้อีกแล้ว และคงได้ยินเสียงน้องเมย์ร้องไห้จ้าบ่อยๆ อีกครั้ง ... คนแปลกหน้าอย่างเราต้องถอยออกมาดูอยู่ห่างๆ แต่แอบมีความสุขนะ

เด็กทุกคนชอบของเล่น เด็กทุกคนมักจะมีของเล่นชิ้นโปรด บางครอบครัวมีของเล่นเหลือเฟือ ราคาแพงๆ มีคอมพิวเตอร์ไว้เล่นเกม เล่นเบื่อแล้วก็ทิ้งไป แต่น้องเมย์กลับไม่มีอะไรเลย แม้กระทั่งเพื่อนเล่นในวัยเดียวกัน ไม่แน่ว่าสมุดระบายสีเล่มนั้นถ้าระบายสีครบทุกหน้าแล้ว เธออาจจะลบๆๆๆ เพื่อนำมาเล่นใหม่อีกรอบก็เป็นได้ ...

ปล. ก่อนเดินจากมา สัญญากับน้องเมย์ว่าจะหา สมุด กอ ไก่ ขอ ไข่ มาให้น้องเมย์ หลังจากที่ถามจากแม่ของน้องเมย์แล้วว่าน้องเมย์ท่องไม่ได้เลย คือ รู้จักอยู่เพียง ๒ ตัว คือ กอ ไก่ กับ ขอ ไข่ เท่านั้น ..... แต่ ทำให้น้องเมย์ตั้งความหวังหรือเปล่านี่ว่าจะได้วันนี้ เพราะได้ยินเสียงน้องเมย์ดังลั่น หลังจากที่ฟ้าเริ่มแสงส่องน้อยลง แม่ของน้องเมย์จะพาน้องเมย์กลับบ้าน น้องเมย์ส่งเสียงลอยๆ จนได้ยินว่า "กอ ไก่ ของหนนนูหล่ะ" ไม่ได้ยินหรอกว่าแม่ของน้องเมย์ตอบว่าอะไร แต่แม่ก็พาน้องเมย์กลับบ้านไปจนได้ .... สงสัยพรุ่งนี้ต้องออกไปหาซื้อสมุด กอ ไก่ ขอ ไข่ ให้น้องเมย์ หรือไม่ก็ ผลิตสื่อการเรียนให้น้องเมย์เองซะแล้วมั๊งเรา .....

 -------------------------------------------
ถ่ายภาพ : ณัฐพัชร์  ทองคำ 
กล้อง : มือถือ Samsung F480

 

หมายเลขบันทึก: 351840เขียนเมื่อ 16 เมษายน 2010 00:10 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:46 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (29)

สวัสดีค่ะ

  • เด็กแบบน้องเมย์ยังคงมีมากมายในสังคม  โดยเฉพาะที่บ้านนอก ฝากไว้ให้คนแก่คนเฒ่าเลี้ยงไปตามมีตามเกิด 
  • บางคนเรียนจนจะจบชั้น ม.๓ ยังไม่มีชื่อในทะเบียนบ้าน  บางคนชื่อพ่อหรือแม่ว่างไว้...เพราะไม่ทราบ
  • เด็กโต ๆ ตอบไม่ได้ว่าพ่อแม่ของตนเองทำงานอะไร
  • ขอขอบพระคุณแทนน้องเมย์มากค่ะ  ขอให้น้องเมย์เป็นเด็กดีและเลี้ยงง่ายค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณครูคิม

  • ในวัย ๓ ถึง ๕ ขวบเป็นวัยที่ผู้ปกครองควรป้อนสิ่งต่างๆ ให้กับเด็ก เพราะจะเป็นช่วงอายุที่เด็กเริ่มเรียนรู้ จดจำ ได้ดีที่สุด เริ่มเลือกที่จะเล่น เลือกที่จะกิน เลือกที่จะ ... เป็น แต่สำหรับน้องเมย์คงไม่มีสิทธิ์เลือกมั๊งค่ะ??!!?
  • ใช่เลยค่ะ เด็กแบบน้องเมย์มีมากมาย ไม่สามารถเข้าโรงเรียนที่ไหนซักแห่งได้ .. แต่ก็ดีใจที่เห็นกลุ่ม ครูอาสา ครูริมถนน หรือกลุ่มครูที่เสียสละมาสอนให้กับเด็กๆ ตามแคมป์ก่อสร้าง ตามริมฟุตบาท นอกจากสอนให้รู้หนังสือแล้ว ครูอาสาคงสอนให้เด็กๆ เรียนรู้การอยู่ร่วมกับสังคม เรียนรู้ที่จะช่วยเหลือตัวเอง เรียนรู้ที่จะเป็นเด็กดี ไม่ไปติดยา ขายยา หันเหไปตามสิ่งแวดล้อมที่เห็นๆ กันอยู่ดาดดื่น ..
  • ในขณะที่น้องเมย์ไม่มีที่เรียนหนังสือ บางครอบครัวมีความพร้อมส่งเสริมการเรียนรู้แบบต่อยอดจากโรงเรียน เหมือนเรียนหนังสืออยู่ที่บ้าน (Home School) มีอุปกรณ์การเรียนที่เสริมการเรียนให้กับเด็กทุกอย่างแบบที่โรงเรียนมี บางครอบครัวมีมากกว่าด้วยซ้ำไป ..
  • การศึกษาทางเลือก เข้ามามีบทบาทในสังคมไทยมากขึ้นทุกทีนะค่ะ ..

รู้สึกดีใจกับหนูน้อย...

รู้สึกขอบคุณกับน้ำใจดี ๆ ...

และรู้สึกขอบคุณเรื่องราวดี ๆ กับบันทึกนี้ครับ...

ป.ล แม้โลกเราไม่เท่ากัน อย่างน้อยก็มีน้ำใจเล็ก ๆ เหล่านี้ที่ช่วยเติมเต็มมันได้บ้างนะครับ...

 

สวัสดีค่ะ คุณดิเรก

  • เชื่อว่า ความรัก ความเมตตา เป็นหนึ่งปัจจัยที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ดีได้หน่ะค่ะ ...
  • ขอบคุณ คุณดิเรกเช่นกันนะค่ะ
  • ขอให้มีความสุขมากๆ ในปีใหม่ไทยนี้ค่ะ

อ่านแล้วอบอุ่นใจค่ะ...รอยยิ้มของเด็กเป็นรางวัลตอบแทนการทำงานเพื่อเด็กนะค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณnoktalay 

  • รอยยิ้ม เสียงหัวเราะของเด็ก พาให้สดใสได้เสมอเลยหล่ะค่ะ ..
  • มีความสุขมากๆ นะค่ะ

สวัสดีค่ะอาจารย์ ณัฐพัชร์

  • โลกเรานั้นไม่เท่ากัน
  • บางที่มีโอกาสท่วมท้น 
  • บางทีก็ขาดโอกาสมากมาย
  • แต่ความเป็น" ครู "ของอาจารย์ณัฐพัชร์  มีให้ทุกสถานที่และทุกคนเลยค่ะ

       "ครูคือแสงเทียนส่องใจให้เกิดปัญญาแก่ศิษย์ " ของหลวงพ่อปัญญาค่ะ

 

สวัสดีค่ะ คุณครูนก

  • คงไม่มีอะไร หรือใครที่เกิดมาสมบูรณ์แบบทุกอย่างเลยนะค่ะ .. การแบ่งปัน การมอบโอกาส ที่เราพอจะหยิบยื่นให้แก่กันโดยไม่หวังผลสิ่งใดตอบแทน เพียงแค่ รอยยิ้ม ด้วยความดีใจของเด็กน้อย ทำให้เรา หัวใจพองโต เกิด ความปิติยินดี ซึ่งเป็นสิ่งตอบแทนที่ดีจังเลยค่ะ ..
  • คุณครูนก ก็มีหัวจิตหัวใจของความเป็น ครู อยู่เต็มเปี่ยมเลยนะค่ะ ยินดีไปกับลูกศิษย์ของคุณครูนกด้วยนะค่ะ ที่มีคุณครูที่ดีอบรบสั่งสอนค่ะ ..
  • ขอบพระคุณคุณครูนกค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆ นะค่ะ

สวัสดีครับ...

ยามบ่ายวันหนึ่งขณะขับรถกลับจากตลาดนัด มีเจ้าตัวน้อยและแม่นั่งอยู่ข้างๆ

"พ่อ... มอธโตยัง ???" เจ้าตัวน้อยเมียงมองส่งสายตามองพ่อพร้อมๆ กับโยนคำถาม

"โตแล้วลูก ลูกพ่อหม่ำข้าวเก่งแล้ว โตแล้ว เดียวก็ไปโรงเรียนเหมือนพี่ออยแล้วล่ะ" พร้อมๆ กับตอบคำถามผมได้ให้กำลังใจเจ้าตัวน้อยเพื่อกระตุ้นชักชวนให้หม่ำข้าวเยอะๆ

"มอธโตแล้ว มอธกินกาแฟได้ยัง....???"

อ้าว.... เป็นซะงั้น เห็นแก้วกาแฟเย็นของพ่อ แล้วอยากชิมมั่ง!!!

  • โลกของเด็กน้อย ไร้เดียงสา และงดงามครับ
  • หลายๆ คราว บนเส้นการรับรู้และเรียนรู้กับประสบการณ์และโลกกว้างของเจ้าตัวน้อย  มักจะมีคำถามแปลกๆ วลีๆ แปลกหักมุมให้ได้คิด และให้เราได้ร่วมเรียนรู้กับประสบการณ์ใหม่ของเขา และพลอยมีความสุขไปด้วยเสมอ
  • ขอบคุณนะครับ.... เป็นอีกครั้งที่อ่านแล้วได้สร้างรอยยิ้มให้แก่ตัวเอง

ยินดีที่ได้เห็นการทำความดี มีเมตตาแก่หนูน้อย  เธอคงปลื้มมหาศาล...

 

สวัสดีค่ะ คุณช้างน้อยมอมแมม

หลานเล็กสุดของตระกูล เอ่ยวจีล้อเล่น กับคุณย่าใหญ่ ต่อหน้าคุณย่าเล็ก คุณปู่ คุณอาๆๆๆ และพี่เลี้ยงหลานตัวน้อย

น้องพริม  :   คุณย่าใหญ่ .. เมื่อตะกี๊ น้องพริมตด
คุณย่าใหญ่  :   น้องพริมพูดอะไร พูดไม่เพราะเลยนะค่ะ
น้องพริม  :   (ขอแก้ตัวใหม่) คุณย่าใหญ่ขา เมื่อตะกี๊ น้องพริมตดค่ะ
คุณย่าใหญ่ คุณย่าเล็ก คุณปู่ และคุณอาๆๆๆๆ  :  ?!!??! ฮ่าา ฮ่าาาา กะ ร๊ากกกก ^^

เห็นด้วยค่ะ โลกของเด็กน้อย ทำให้เราได้เรียนรู้อะไรสนุกๆ มีความสุขค่ะ ...

สวัสดีค่ะ

แวะมาอ่านเรื่องราวค่ะ

ขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆ

แบ่งปันน้ำใจนะคะ

^__^

ขอบคุณค่ะ คุณครูเตือน น้องเมย์ปลื้มใจกับสิ่งที่เราพอจะหยิบยื่นให้ได้ พลอยมีความสุขใจไปด้วยค่ะ .. ยิ่งถ้าเค้าสามารถเรียนรู้จากสิ่งที่เรามอบให้ได้สูงสุดจะยิ่งมีความสุขเป็นเท่าทวีคูณ =)

สวัสดีจ้า หนูต้นเฟิร์น : ขอให้มีความสุขนะจ๊ะ

สวัสดีค่ะ

เห็นภาพแล้วสุขใจไปกับแววตาเปี่บมสุข และน้ำใจผู้เขียนค่ะ

คลายร้อนไปได้เยอะเลยค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณณัฐรดา : ดีจังค่ะว่าช่วยทำให้บรรยากาศ และอากาศผ่อนคลายไปได้บ้าง จากรอยยิ้ม และแววตาที่เปี่ยมสุข ของน้องเมย์เธอ =)

น้ำใจที่ปรากฎงดงามเหลือเกินนะคะ

ชื่นชมด้วยใจจริงคะ

  • นึกภาพตามไปเรื่อยๆ ใสๆ ซื่อๆ ผิวเข้มๆ ตาโตๆ แป๋วๆ อยากได้ก็แสดงว่าอยากได้ เมื่อเพลินก็ลืมเราเลย..สงสัยพรุ่งนี้ต้องออกไปหาซื้อสมุด กอ ไก่ ขอ ไข่ ให้น้องเมย์เองซะแล้วมั๊งเรา(ฮาๆๆ)
  • อ่านบันทึกนี้อย่างมีความสุข สวัสดีปีใหม่ครับ..
  • ขอบคุณครับ

เด็กๆที่ม่อนแจ่ม แม่ริม เชียงใหม่ครับ..

น่าชื่นชมคุณแม่ของหนูน้อยนะคะ .. น่ารักจังค่ะ ของเล่นกะเด็กๆ เล่นค่ะ เล่นๆ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยเชียว :)

  ... โลกนี้ช่างสวยงาม ยามเธอแย้มยิ้ม พิมพ์ใจ ... ขอบคุณค่ะ :)

 

ขอบคุณบันทึกดีๆ

อ่านไปยิ้มไป

อยากให้โลกนี้มีคนแบบน้องมากๆค่ะ

ขอบคุณมากนะคะ

สำหรับการแบ่งปันเรื่องดีๆ

ขออำนาจ คุณพระ รัตนตรัย..
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ใดใด ที่เลิศล้ำ..
บารมี กษัตริย์ไทย ผู้ทรงธรรม..
ดลณัฐพัชร์ ทองคำ เจริญเรือง..

..สุข สมหวัง ในสิ่งที่พึงปรารถนา แด่ คุณครูณัฐพัชร์ ทุกประการ ในวาระดิถี ปีใหม่ ๒๕๕๔ ครับ..

ขอบคุณเรื่องเล่าดีๆสะท้อนความใส่ใจต่อการแบ่งปันความสุขจากผู้ใหญ่ใจดีค่ะ..พี่ใหญ่ขออวยพรให้มีความสุขจากการเป็นผู้ให้เช่นนี้ตลอดไปนะคะ..

 

 

อย่างน้อย น้องเมย์ก็มีครูใจดี คอยเป็นสื่อส่งเรื่องราวมาบอกสังคม ผมไม่อยากให้แค่ชื่มชมแล้วผ่านเลยไปนะครับ น่าจะได้มีการขอสนับสนุนอะไรมาช่วยพัฒนาการศึกษาของน้องเมย์หรือเด็กกลุ่มนี้เพิ่มเติม

แนะนำให้เข้าไปที่เว็บแผนงานสร้างเสริมวัฒนธรรมการอ่าน ของ สสส. www.happyreading.in.th น่าจะเป็นจุดเรียนรู้และเชื่อมต่ออะไรๆต่อไปได้

ผมส่ง ส.ค.ส. มาให้คุณณัฐพัชร์และครอบครัวน้องเมย์เช่นกัน เป็นฝีมือลูกชายและคุณพ่อร่วมกันทำ สุขสันต์วันปีใหม่นะครับ

ร่งอรุณกับศักราชใหม่ ...
ขอให้ชีวิตชื่นบาน...
หน้าที่การงานก้าวไกล...
ต้อนรับปีกระต่ายนี้นะคะ..
      
                       

ขอบพระคุณทุกๆ ท่านค่ะ

อาจารย์ธนิตย์
คุณน้องปู
คุณครูหยุย
คุณมนัญญา
คุณลุงรักชาติราชบุรี
พี่ใหญ่ นงนาท
คุณยอดดอย
และ คุณครูนก จุฑารัตน์ค่ะ

ขอให้ท่านและครอบครัวมีแต่ความสุขตลอดปี ๒๕๕๔ และตลอดไปค่ะ =)

"มิ่งขวัญเอ๋ย หัวใจเรามั่น เหมือนทานตะวัน
เฉิดแสงแรงฝัน กลางรวีตะวัน สีทองส่องใส"

ขอเธอจงเป็นดั่งทานตะวัน

เมื่อต้นสัปดาห์ได้มีโอกาสกลับไปที่ มรภ.เทพสตรี ลพบุรี อีกครั้ง แต่ให้ใจหายที่การก่อสร้างแล้วเสร็จ ที่ใจหายเพราะว่าตั้งใจจะไปทักทายเด็กน้อยดวงตาแป๋วแว๋ว "น้องเมย์" อีกครั้ง แต่เมื่อการก่อสร้างแล้วเสร็จนั่นหมายถึงแคมป์ที่พักของผู้รับเหมาก่อสร้างก็ต้องขยับไปรับงานอื่นต่อไป ..

น้องเมย์ คงติดตามแม่ของเธอไปที่แคมป์อื่นต่อไปเช่นกัน .. 

"น้องเมย์เอ๋ย หนูจงอย่าเป็นเพียงแค่ดอกหญ้า แต่จงเป็นทานตะวันที่เฉิดแสงไปตามแรงฝันของหนูนะจ๊ะ"

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท