๑
เปิดเรื่อง
‘พวกเค้าต้องทำงานช่วยเหลือครอบครัวแบบนี้ทุกเช้าก่อนไปเรียนหนังสือ’ เด็กน้อยในชุดนักเรียนนั่งเคียงข้างเสียงทุ้มนุ่มเสียงนั้นอยู่บนรถที่กำลังขับผ่านตลาดสดแห่งหนึ่งกลางเมืองหลวง เธอเอียงคอฟังแต่สายตามองผ่านทะลุกระจกรถออกไป เมื่อเห็นภาพเด็กน้อยในวัยเดียวกันสวมชุดนักเรียนกำลังออกแรงเข็นรถเข็นที่บรรทุกผักสดเต็มตระกร้าใบใหญ่ผ่านไป ..
‘พี่ต้องเดินจากบ้านไปโรงเรียน ๗ กิโลทุกวัน โตขึ้นมีจักรยานขี่แต่ถ้าฝนตกเมื่อไหร่ ก็ต้องทิ้งจักรยานไว้ข้างทางเพื่อเดินไปโรงเรียน เพราะถนนเป็นโคลนขี่ไม่ได้ กลับจากโรงเรียนก็จะต้องรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าที่มีอยู่ไม่กี่ชุด แล้วเอาควายออกไปเลี้ยงที่ทุ่งนา เพื่อนเล่นของพี่ก็คือ อีเผือก คู่ใจตัวนี้’ ฉันทำตาโตและนึกจินตนาการถึงทุ่งนากว้างๆ สีทองของรวงข้าว ชีวิตหนุ่มลูกทุ่งชนบทขี่ควายฟังวิทยุทรานซิสเตอร์ ..
๒
- coming soon -
-----------------------------------------------
บันทึกที่เกี่ยวข้อง :
ตอนที่ ๑ : มนต์เสน่ห์หนองบัว
ตอนที่ ๒ : ผืนดินชีวิต บ้านต้นเรื่อง 'ดังลมหายใจ'
ตอนที่ ๓ : แม่ ครอบครัว ชีวิต : ลมหายใจ
พี่เพิ่งกลับจากการเดินทางกว่า 1000 กิโลเมตร
หนทางไม่ลำบากมากค่ะ แต่ทางข้างหน้า
ต้องใช้ทั้งแรงใจแรงกายต่อสู้อีกพักใหญ่
ขอบคุณการถอดบทเรียนที่มีมุมมองละเอียดอ่อน
ทำให้เกิดมุมคิด และมองออกไปอีกด้านหนึ่งของสังคมไทย
อีกทั้งรู้สึกโหยหาสิ่งที่หายไปจากสังคมไทย
เราจะเรียกร้องอย่างไรให้มันกลับคืนมา..คงยากแล้ว
แต่นี่แหละสังคมที่มีความรักและเอื้ออาทรต่อสรรพสิ่งทั้งหลายบนโลกใบนี้
สังคมที่ช่วยเบาเทาอาการเจ็บป่วยของมนุษย์ที่กำลังก้าวเดินไปอย่างหลงผิด
เรามีความ มีท้องนา มีไร่นาผักสวน เป็นเครื่องทอสายใยครอบครัว
ให้ร้อยเรียงถักเป็นผ้าผืนใหญ่ ช่วยให้มีร่มเงาแห่งจิตใจ
และก่อให้เกิดวิถีชาวบ้าน วิถีชนบทที่มี วิถีพุทธะและสร้างสรรค์ค่ะ
ขอบคุณนัยที่ฝากมาขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณครูต้อยติ่ง
ขอบคุณค่ะ..เป็นวิธีนำเสนอที่น่าสนใจ..น่าติดตามมากๆค่ะ..