นิทานคุณธรรม(เรื่องกัดไม่ปล่อย)

สืบเนื่องมาจากเรื่องนิทานคุณธรรม (ผลของความไม่กตัญญู = คนที่เดือดร้อน มักจะหาเรื่องป้ายสีคนอื่นๆ)มีชายคนหนึ่ง เกิดมาไม่เคยมีความสงบสุขเลย มีแต่เรื่องเดือดเนื้อร้อนใจมาสู่ตนเองและครอบครัวบ่อยครั้ง  เนื่องสาเหตุ มาจากการนินทา  ป้ายสี  คนอื่นๆบ่อยครั้ง  จากการสังเกตเขาจะเจ็บป่วยบ่อยครั้งมาก  เห็นหน้าใครมีแต่ใส่ร้ายป้ายสีตลอด จนอยู่มาวันหนึ่ง เขาได้ประสบอุบัติเหตุอาการสาหัสมากๆ ปางตายว่างั้นเถอะ และต่อมาก็มีโรคประจำตัว และต่อมาก็ไม่มีพลังในการทำมาหากินและก็เป็นที่น่ารังเกียจต่อสังคมรอบข้าง เพราะความเหยียดหยามผู้อื่น ยกตนข่มท่าน เขาจะเป็นคนที่เดือดร้อนใจตลอด  หรือไม่ก็เจ็บร่างกาย  จากการไม่มีสติสัมปชัญญะ เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า " ผลของการไม่กตัญญูต่อบุคคล  สัตว์  สิ่งของและสิ่งแวดล้อมที่อยู่รอบข้าง  นำมาซึ่งความเดือดเนื้อร้อนใจกับตนเองตลอด "

อยู่มาวันหนึ่ง เขาเสพสิ่งเสพติดในขั้นที่รุนแรง เลยเกิดอาการบ้าคลั่งจนถึงขนาดทำลายข้าวของตนเองให้เสียหาย และแล้วก็ทำให้ตัวเขาเองเดือดร้อนอีก  พฤติกรรมแบบนี้เป็นซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนถึงขนาดทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนเป็นบ่อยครั้ง  อยู่มาวันหนึ่งเขาเจอผู้ไม่หวังดีจนได้  แต่ผู้ไม่หวังดีคนนี้ไม่ยอมคนง่ายๆถ้ามีใครสักคนมาหาเรื่องเขาก่อน สุดท้ายชายผู้เคราะห์ร้ายคนนี้ก็ตกในที่นั่งลำบาก จนไม่มีใครสนใจใยดีเขาอีกเลยและก่อนที่จะเสียชีวิตเขาทนทุกข์ทรมานทางจิตใจเพราะไม่มีใครรักเขาเลยในวงสังคมและเขาก็ไม่เคยมีความสุขเลย  ในที่สุดเขาก็เสียชีวิตด้วยสิ่งเสพติดที่ร้ายแรง

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า " การให้ทุกข์แก่ท่าน  ทุกข์นั้นถึงตัวจริงๆ"

                                       "ถ้าให้สุขแก่ท่าน  สุขนั้นก็ถึงตัวจริงๆ"

                  "ยาเสพติด  เป็นภัียต่อชีวิต  เป็นพิษต่อสังคม"