ด.ญ.เรณู-ด.ช.ปัญญา เล่มที่ 5 ภาคพิเศษในโกทูโน


ถ้าจะเปรียบมิตรภาพระหว่างฉันกับเพื่อนคงเหมือนเด็กชายปัญญา-เด็กหญิงเรณู ในหนังสือเรียนของกระทรวงศึกษาธิการที่ฉันใช้เรียนในชั้นประถมศึกษา

ถ้าจะเปรียบมิตรภาพระหว่างฉันกับเพื่อนๆคงเหมือนเด็กชายปัญญา-เด็กหญิงเรณู ในหนังสือเรียนของกระทรวงศึกษาธิการที่ฉันใช้เรียนในชั้นประถมศึกษาซึ่งมีอยู่ 4 เล่ม ซึ่งประกอบด้วย

เล่มที่ 1 : ตอนเริ่มอ่าน "ไปโรงเรียน" - เนื้อเรื่องสะท้อนบรรยากาศในโรงเรียน มีการเคารพธงชาติ เรียน เล่น เมื่อเลิกเรียนก็กลับบ้าน ช่วยพ่อแม่ทำงานบ้าน นอกจากนี้ ในเล่มยังแนะนำอาชีพ ชาวนา ชาวสวน แนะนำธงชาติไทย การทำบุญทำทาน พระสงฆ์ วัด และสิ่งละอันพรรณละน้อยที่เด็กควรรู้
เล่มที่ 2 : เที่ยวรถไฟ (ต้นทาง) - เล่าถึงการเดินทางโดยรถไฟไปเที่ยวในช่วงปิดเทอมของเด็กชายปัญญาและเด็กหญิงเรณู โดยมีเป้าหมายอยู่ที่ไร่ของลุงในชนบท หนังสือบรรยายสิ่งที่เด็กทั้งสองพบเห็นสองข้างทางรถไฟอย่างน่าอ่านและชวนติดตามไปตลอดเล่ม
เล่มที่ 3 : เที่ยวรถไฟ (ปลายทาง) - เล่าถึงบรรยากาศระหว่างทางเมื่อรถไฟแวะพักเติมน้ำเติมฟืน เรณูและปัญญาลงไปเลือกซื้ออาหารและผลไม้ จนได้พบนายพรานและได้รับมอบนกแก้วแสนรู้เป็นของขวัญ ก่อนจะออกเดินทางต่อจนได้พบกับลุงที่ปลายทาง
เล่มที่ 4 : ที่ไร่ลุง - เล่าบรรยากาศในไร่ของลุง ปัญญาและเรณูได้พบเพื่อนใหม่ และใช้ชีวิตในช่วงปิดเทอมอย่างสนุกสนาน

 แต่ระหว่างฉันกับเพื่อนคงเริ่มต้นที่เล่มที่1 คือ เล่มไปโรงเรียนเล่มที่ใช้เรียนในวัยเยาว์แต่นำมาประยุกต์ใช้ในระดับอุดมศึกษา เล่มที่สอนให้รู้จักใช้ชีวิตวัยเรียนร่วมกัน สิ่งละอันพรรณละน้อยที่คนจะเป็นเพื่อนกันควรรู้นั่นคือ มิตรภาพ การช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ความศรัทธา การให้เกียรติกันซึ่งกันและกันและที่สำคัญน้ำใสใจจริงเป็นเรื่องที่สำคัญในการรักษามิตรภาพที่ยืนนานแม้จะต้องจากกันไปตามวิถีแห่งตน

ส่วนเล่มที่ 2 เล่มที่ 3 และเล่มที่ 4 เด็กชายปัญญาและเด็กหญิงเรณูต่างฉายเดี่ยวดำเนินชีวิตไปตามสภาพและวิถีของแต่ละคน

เล่มที่ 5 ภาคพิเศษ เล่มที่เด็กชายปัญญาและเด็กหญิงเรณู ได้เติบใหญ่สู่วัยใกล้ๆทอง ได้มาพบกันอีกครั้งหนึ่ง ในที่ที่ทั้งสองไม่เคยได้สัมผัสมันเลยในวัยเรียนและวัยทำงานช่วงต้นๆนั่นคือโลกของอินเตอร์เน็ตโลกของการสื่อสารที่ไร้พรมแดน โลกที่มีคุณอนันต์หากรู้จักใช้ประโยชน์จากมันและโลกที่มีโทษมหันต์หากใช้ไปในทางที่เสื่อม

แต่ ณ วันนี้ ในโลกของโกทูโนได้พิสูจน์ให้เห็นในระดับหนึ่งว่าผู้ที่เลือกใช้ล้วนใช้โลกแห่งนี้ไปในเชิงสร้างสรรค์แลกเปลี่ยนเรียนรู้ได้อย่างเป็นรูปธรรม ในส่วนของข้าพเจ้านอกจากความรู้ที่ได้ ข้าพเจ้ายังได้มิตรภาพจากพี่ๆเพื่อนๆน้องๆในโกทูโนนี้อย่างอบอุ่น ที่สำคัญข้าพเจ้ายังพบมิตรภาพอันยิ่งใหญ่ด้วยการพบเจอเพื่อนเก่าที่ไม่ได้พบกันมานานนับได้ราว 25 ปี ถ้าเป็นข้าราชการจะได้เหรียญดื้อไปแล้วค่ะ ขอขอบคุณโกทูโนโลกแห่งการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ไว้ ณ ที่นี้ค่ะ

                                                                                      ครูอ้อยเล็ก

                                                                                    25 ส.ค.2552

เอกสารอ้างอิง

เด็กหญิงเรณู-เด็กชายปัญญา

ผู้แต่ง: นายกี่ กีรติ วิทโยลาร
ผู้วาดภาพประกอบ: เหม เวชกร, ฉันท์ สุวรรณะบุณย์, บุญชู โกศัลวัฒน์

รายละเอียด: หนังสือชุดนี้เคยใช้เป็นแบบเรียนสำหรับชั้นประถมศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการในสมัยก่อน แบ่งเป็น 4 เล่มตามลำดับความยาก-ง่าย ดังนี้

เล่มที่ 1 : ตอนเริ่มอ่าน "ไปโรงเรียน" - เนื้อเรื่องสะท้อนบรรยากาศในโรงเรียน มีการเคารพธงชาติ เรียน เล่น เมื่อเลิกเรียนก็กลับบ้าน ช่วยพ่อแม่ทำงานบ้าน นอกจากนี้ ในเล่มยังแนะนำอาชีพ ชาวนา ชาวสวน แนะนำธงชาติไทย การทำบุญทำทาน พระสงฆ์ วัด และสิ่งละอันพรรณละน้อยที่เด็กควรรู้
เล่มที่ 2 : เที่ยวรถไฟ (ต้นทาง) - เล่าถึงการเดินทางโดยรถไฟไปเที่ยวในช่วงปิดเทอมของเด็กชายปัญญาและเด็กหญิงเรณู โดยมีเป้าหมายอยู่ที่ไร่ของลุงในชนบท หนังสือบรรยายสิ่งที่เด็กทั้งสองพบเห็นสองข้างทางรถไฟอย่างน่าอ่านและชวนติดตามไปตลอดเล่ม
เล่มที่ 3 : เที่ยวรถไฟ (ปลายทาง) - เล่าถึงบรรยากาศระหว่างทางเมื่อรถไฟแวะพักเติมน้ำเติมฟืน เรณูและปัญญาลงไปเลือกซื้ออาหารและผลไม้ จนได้พบนายพรานและได้รับมอบนกแก้วแสนรู้เป็นของขวัญ ก่อนจะออกเดินทางต่อจนได้พบกับลุงที่ปลายทาง
เล่มที่ 4 : ที่ไร่ลุง - เล่าบรรยากาศในไร่ของลุง ปัญญาและเรณูได้พบเพื่อนใหม่ และใช้ชีวิตในช่วงปิดเทอมอย่างสนุกสนาน

"...ทั้งสี่เล่มใช้ภาษาไทยง่าย ๆ ซ้ำคำ ซ้ำความในเล่มแรก ๆ เพื่อให้เด็กหัดอ่านและจดจำ เนื้อเรื่องสนุกสนาน ตื่นเต้น สร้างบรรยากาศได้สอดคล้องและเหมาะสมกับความต้องการและความสนใจของเด็ก ภาพประกอบสีสวยสด เป็นภาพวาดเหมือนจริง แสดงภาพชีวิตในอดีตอันแสนอบอุ่น เปี่ยมด้วยน้ำใจไมตรีอันงดงามของชาวบ้าน..." - (กุลวรา ชูพงศ์ไพโรจน์)

ได้รับการคัดเลือกจากคณะผู้วิจัยของ สกว. ให้เป็นหนึ่งใน 100 เล่มหนังสือดีที่เด็กและเยาวชนไทยควรอ่าน
*********************************************************************************************


โค้ดเพลงHi5

คำสำคัญ (Tags): #ทางแห่งมิตรภาพ
หมายเลขบันทึก: 291054เขียนเมื่อ 25 สิงหาคม 2009 22:15 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:23 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (100)

ใครเห็นด้วยยกมือขึ้นค่ะ...

 

เห็นด้วยครับพี่อ้อย

แม้ผมเพิ่งเข้ามา

แต่รู้สึกและสัมผัสได้จากบทความ

พี่อ้อย ครับ...

  • ทำอะไรอยู่...นอนดึกจัง
  • รักษาด้วยสุขภาพนะพี่
  • พรุ่งไปทำงานนะคับ  ผมหายป่วยแล้ว
  • ปัญญากับเรณู  เป็นเด็กดีนะไม่เหมือนทุกวันนี้
  • เด็กๆเปลี่ยนไปตามโลกของเน็ทเยอะจริงมั้ยพี่
  • สื่อบางอย่าง น่า สงสารเด็กนะครับ
  • อะไรก็ไม่รู้...น่าเกลียดที่สุด ควบคุมกันหรือเปล่าเนี่ยะ
  • เงินคือพระเจ้าเหรอพี่  (แย่จัง)
  • ขอโทษนะพี่  (ที่มีอารมณ์)
  • พอแล้วพี่
  • คืนนี้นอนหลับฝันดีครับ
  • ราตรีสวัสดิ์ครับผม

สวัสดีค่ะครูอ้อยเล็ก ก่อนอื่นขอบคุณนะคะที่ให้เกียรติมีรูปในกลุ่ม ดีใจมากๆค่ะ....

เห็นด้วยมากๆค่ะ ยกมือสนับสนุน บางครั้งงานที่เราทำ คนใกล้ๆตัวมักมองไม่เห็นคุณค่าของเรา...แต่คนในโลกโกทูโน นี่แหล่ะที่ให้กำลังใจ

ให้เราเห็นคุณค่าของเรา...

คนดีดึงดูดคนดี...เชื่ออย่างนั้นค่ะ...

ครูอ้อยคะคนที่เป็นครู เป็นกวี นักคิดนักเขียน นักกลอน ก็เขียนเปรียบเทียบออกมาให้เห็นภาพนะคะ....เข้าใจคิดนะคะ...

หลายๆคนที่ครูอ้อยกล่าวถึงล้วนเป็นคนดี เป็นคนที่ให้กำลังใจกันและกัน...

แม้แต่กลอนเพราะๆที่ตัวเองแต่งไม่เป็นแต่ชอบมาก ...ก็ยังมีนักกลอนแต่งให้...

ลงเวรบ่ายมาทักครูอ้อยนะคะ หลับฝันดีนะคะ....

เราไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งเพื่อนจะเปลี่ยนแปลงไปมากอย่างหน้าแปลกใจ.......

เเต่เป็นการดีเสียอีกที่เพื่อนเติบโต..จนไม่ใช่เด็กผู้หญิงขี้เเง เสียงดัง ที่เราจะห่วงอยู่เสมอ มื่อหายหน้า ไม่มาตะโกนเรียกน่าบ้านพัก...ริมรั้วบ้านป้าศรีเกต ในซอยสวนอ้อยหน้า ม.ราชภัฎสวนดุสิตที่เราเคยอาศัยซุกหัวนอน เพื่อเรียนหนังสือให้จบ เเละทำหน้าที่เรียนให้ดีที่สุด......เราจะหงุดหงิดทุกครั้งที่เพื่อนคนนี้หายหัวไปๆหลายๆวัน....คิดในใจเสมอว่าเออวะ...ก็ดี...ไม่มีคนสร้างความรำคาญให้ เพราะถ้ามาเมื่อไหร่ เธอจะโม้ อะไร ต่อมิอะไรไม่มีเบรค เเละที่สำคัญเสียงดังเป็นที่หนึ่ง.....เเละวันหนึ่งก็มาถึงเมื่อ...เพื่อนหายหน้าไป....ไม่กลับมาที่นั่นอีก และไม่กลับมาตะโกนเรียกอย่างเช่นที่เป็น............25 ปี เสียงเเจ๋นๆนั้นเราจำได้ก้องกังวาลในโสตประสาทเหมือนได้ยินเมื่อ ครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา...สภาพและบริบทเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง....นี่คือโลกที่เรากำหนดด้วย 2 มือเราเอง กำกับการเเสดงเอง ไม่ใช่พระเจ้าที่ไหน หรือมิใช่เทวดาปั้นเเต่งทั้งสิ้น ตัวเรากำหนดตัวเราเองให้เป็นไป เรามีเวลาอีกมากน้อยเท่าใดไม่มีใครรู้....เเต่ที่รู้อยู่เสมอคือมิตรภาพ...ที่มีให้เพื่อนเเละคนทั้งโลกตลอดไป

แอบเข้ามายิ้ม ๆ ...เด็กหญิงอ้อยเล็กกับเด็กชายกู้เกียรติ พบเพื่อนใหม่ใน gotoknow

เฮ้ย!! ไม่ใช่...เด็กชายเรณูกับเด็กหญิงปัญญา

เฮ้ย!! ไม่ใช่อีก...เด็กหญิงเรณุกับเด็กชายปัญญา

เฮ้ย!! ถูกแล้ว...ขอบคุณมาก...สำหรับมิตรภาพค่ะ

------------------

เพิ่งทราบก็วันนี้ละค่ะ...ว่าเด็กหญิงอ้อยเล็กกับเด็กชายกู้เกียรติเป็นเพื่อนกัน (น่ารักดีค่ะ)

นอนหลับฝันดีค่ะ...(ยกมือให้แล้วนะคะ)

ครูอ้อยเล็กคะ

 ครู ป.1 มีเพื่อนเก่าตั้งแต่ วค.กาญจนบุรี มสธ.และม.ศิลปากร ไม่เคยเจอกันบนโลกอินเตอร์เน็ทสักกะคนเดียว

 แต่ได้เพื่อนใหม่หลายคน หลายกลุ่ม หลายรุ่น หลายอาชีพ ก็ถือว่าดีที่สุดแล้ว

            

ดีมากค่ะ น้องรัก ทำแบบนี้บ่อยๆๆนะคะ  ครูอ้อยจะมาด้วยรัก ทุกครั้งนะคะ

รัก

อรุณสวัสดิ์ค่ะ

รู้สึกเหมือนครูอ้อยกล่าวค่ะ พื้นที่นี้เต็มไปด้วยงานสร้างสรรค์และมิตรภาพ

เพิ่งนึกได้ เรื่องวัดญาณยังไปไม่ถึงไหนเลยค่ะ เดี๋ยววันนี้เร่งสปีดค่ะ

มีดอกไม้มาฝากด้วยค่ะ

ธรรมฐิตขอยกมือให้สองมือขอรับคุณครู..

ดีใจด้วยนะคะ ที่ได้พบเพื่อนเก่าสมัยประถม มันยาวนานแล้ว และไม่คิดว่า ลกนี้จะได้พบกันอีกไหม  นับว่าเป็นวาสนา เหมือนกลอนพี่สุว่านั่นแหละ ถ้าไม่มีวาสนาไม่ได้มาพบกันอีกแน่ๆเลย

พี่สุก็หาเพื่อนๆ ที่เพื่อนกันในสมัยประถม  รุ่นนี้ก็ไม่รู้ว่า  รู้เรื่องหรือเปล่า ใน GTK  ว่าสื่อสารติดต่อกันได้ ทั่วไป ในโลกที่ไร้พรมแดน เพราะเพื่อนรุ่นนี้ไม่เคยเห็นคอมในสมัยเรียนหนังสือ ก็คงไม่มีวาสนา

ยินดีด้วย มากๆเลย ที่ได้พบและตอกย้ำมิตรภาพเก่าๆ ที่คิดว่า ม้นหายไปพร้อมกาลเวลา  ไม่คิดว่าจะมาได้พบกันอีก  ดีใจจริงนะคะ และแสนมหัศจรรย์ใจ ทำไมฟ้าถึงบันดาล ให้มาพบกันอีก ในโลก GTK จนได้ นี่แหละเขาว่าโลกมันกลม พี่สุก็พยายามตามหาเพื่อน แต่ผู้หญิงนามสกุลเปลี่ยนไปแล้ว เหลือแต่เพื่อนผู้ชาย อายุปานนี้แล้ว เพื่อนรุ่นนี้จะเล่นคอมเป็นหรือเปล่า คริ คริ

บล็อคอมเม้นท์สวยจังเลย

ตั้งชื่อ มิตรภาพภาคมหัศจรรย์ หรือภาคพิสดาร พี่สุรอรูปพี่สุ มาเพิ่มอยู่นะ เพราะมาเยี่ยมทีหนึ่งแล้ว  มีภาพออกมา แผ่นเดียว  คอนนี้เห็นมามากขึ้นแล้ว แต่ไม่มีพี่สุ  แล้วจะมาเยี่ยมใหม่นะคะ

                                       

 

มีรูปแล้วค่ะพี่สุขอบคุณนะคะ...เอาโค้ตบล็อกนี้ไปวางไว้ให้แล้วนะคะ...

ขอบคุณเพื่อนทุกๆคนเลยค่ะขอบคุณและขอบคุณด้วยใจจริงและจริงใจค่ะ

                                                 อ้อยเล็ก

ขอบคุณนะคะ โคตบล็อคได้รับแล้วคะ   สวยมากเลย เดี๋ยวพี่สุจะเอาไปเปลียนคะ แต่คิดดู ก่อนจะเปลี่ยนช่วงไหนดีคะ  เพราะบล็อคปัจจุบัน  ก็หวานอยู่แล้ว  ขอบคุณมากเลยช่างสรรหา

พี่สุเห็นรูปพี่สุแล้วนะคะ พี่สุกำลังเรียนทำอยู่หลายอย่างคะ ค่อยเป็นค่อยไป คลำๆไป เห็นหลายบล็อคแล้วที่แนะนำวิธีทำ แต่เวลาถ้าทำมีปัญหา คงจะถามน้องอ้อยแหละคะ  ขอบคุณนะคะที่ใส่รูปพี่สุขึ้นปกเป็นดารากับเขาด้วย น้องอ้อยเก่งจังเลยคะ

                        บาย บายคะ    

  • โลกมันกลมนิพี่อ้อย
  • ด.ช.กู้เกียรติมาเจอด.ญ.อ้อยเล็ก เข้าให้ อิอิ
  • ดีใจด้วยนะคะ
  • และด.ช.กู้เกียรติต้องฟังพี่อ้อยเม้าส์อีกเปล่านี่
  • อ่ะน่ะ ปล่อยให้พี่เขาพูดบ้างก็ได้นะคะ
  • ไม่ใช่ให้มายิ้มอย่างเดียว555+

ไม่ยกมือให้น้องสาวแล้วจะเอามือไว้ทำอะไรจ๊ะคนสวย

พี่สาวคนนี้ยกให้ทั้งสองมือเลยจ้ะ...รักน้องอ้อยนะจ๊ะ..อิอิอิ..

อิอิ ...พอลล่าก็ไม่มีรูปค่ะ อิอิ ล้อเล่นค่ะ มาเยี่ยมและชื่นชมค่ะ

ดีใจที่พี่สุชอบและมีความสุขค่ะ..

 สงสารเพื่อนเหมือนกันสงสัยต้องส่งบัตรคิวเอ้าตาเธอพูด...เอ้าตาฉันพูด..อิๆก็พูดไปจะมีเวลาคุยกันมากมายเหมือนสมัยเรียนได้ไงเน๊าะ..เพราะต่างคนต่างมีภาระ..เฮ้อหมดสนุกแล้วซิเราชีวิตวัยเรียน...

ขอบคณสำหรับกำลังใจจากพี่สาวครูอ้อยนะคะ...ให้พี่พบความสุขเช่นกันค่ะ..

พอลล่าก็เป็นซุปเปอร์โมเดลอยู่นี่ไง..แต่ใส่ช่องใหญ่ไม่ได้ภาพมันแตก..เลยปล่อยคุณๆผู้ชายเขาหล่อกันไปล่ะกันนะ

พอลล่านะ..อิๆๆ

สวัสดีค่ะคุณอ้อยเล็ก

มาอ่านพร้อมกับอมยิ้มไปด้วยค่ะ

เห็นด้วยอย่างที่สุดค่ะ....

โลกหมุนไปตามสถาวะต่าง ๆ บริบทเปลี่ยนไป โลกไซเบอร์มีบทบาทและสำคัญมากค่ะ

มีความสุขกับมิตรภาพดี ๆ นะคะ

(^___^)

ขออภัยนะน้องอ้อย ที่พี่กุ้งเข้ามาแสดงความเห็นช้ากว่าคนอื่น ๆ สองสามวันมานี้  พี่พบเรื่องราวที่สับสนวุ่นวายจนจับต้นชนปลายไม่ถูก  บางเรื่องบางราวไม่คาดฝันมาก่อน  ต้องอยู่กับการแก้ปัญหาทั้งของตนเอง และคนรอบข้าง  สุขภาพก็ไม่ดี

ถามพี่ว่าเห็นด้วยไหม  ขอตอบว่า  ชีวิตคนเราย่อมดำเนินไปตามครรลองของวิถีชีวิตของแต่ละบุคคล  มันเป็นไปตามพรหมลิขิต  พบเพื่อพราก  จากเพื่อพบ  มิจบสิ้น   ตราบจนชั่วชีวินสิ้นสังขาร   วงเวียนกรรมเคยทำมาแต่ช้านาน  ย่อมพบพาลบ่วงกรรมที่ทำมา  จ้ะน้องอ้อย  

ขอบใจน้องอ้อย  ที่ยังนึกถึงพี่นะจ๊ะ   พี่คิดถึงน้อง ๆ ทุก ๆ คนเสมอ  ไม่เคยลืมจ้ะ 

                     พี่กุ้ง

 

                     

 

"......เมื่อหายหน้า ไม่มาตะโกนเรียกหน้าบ้านพัก...ริมรั้วบ้านป้าศรีเกต ในซอยสวนอ้อยหน้า ม.ราชภัฎสวนดุสิตที่เราเคยอาศัยซุกหัวนอน เพื่อเรียนหนังสือให้จบ เเละทำหน้าที่เรียนให้ดีที่สุด......เราจะหงุดหงิดทุกครั้งที่เพื่อนคนนี้หายหัวไปหลายๆวัน......."

ขอให้มีความทรงจำแสนงามทุกวันและทุกท่านครับ โดยเฉพาะเกลอเก่า...อาจารย์กู้เกียรติและคุณครูอ้อยเล็กครับ.

 

จิตกรรมสากลคนนั้น

เมื่อกาลเวลา เลื่อนไหลไปตามวิธี...หลายสิ่งเกิดขึ้นภายใต้ครรลองของปรากฎการณ์ที่เรากำหนดเอง...บางครั้งเกิดขึ้นภายใต้สถานการณ์ที่คนรอบข้างกำหนด...เเต่จะมีอะไรเล่าที่จะยิ่งใหญ่ไปกว่าสมุดบันทึกความทรงจำที่ถูกขีดเขียนไว้ด้วยมิตรภาพและความปรารถณาดีที่มีให้.........แม้จะไม่พบเจอเพื่อนเก่าไปตลอดชีวิต...แต่มิได้หมายถึงมิตรภาพจะหายสาบสูญตามไปด้วย......ถ้าไม่พบวันนี้...เชื่อว่าวิถีบางอย่างจะพาให้มาเจอกัน...ไม่ช้า ก็เร็ว...แม้บริบทจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปก็ตาม.....เป็นกำลังใจให้เพื่อนทั้งโลก.....แม้บางขณะเวลาเราเองดูเหมือนจะไม่มีใครเลย...แต่เชื่อและอบอุ่นใจเถอะว่า...ข้าจะอยู่ใกล้ๆ เอ็ง เสมอ............ตลอดไปชั่วกาลปาวสาน

มหา มาช้าหน่อยนะ แต่ดีกว่าไม่มา

มาชื่นชมด้วยความจริงผู้หญิงเก่ง

แป่วววว

พอลล่าจำตัวเองไม่ได้ อิอิ

ขอบคุณค่ะ...ไม่ลืมคนไม่มีรากเช่นกัน

 ค่ะพี่กุ้งเราพี่น้องกันไม่ลืมพี่กุ้งหรอกจ้า

..ขอบคุณค่ะคุณครู..ชอบมากมายยิ้มหน้าบ๊านบาน เห็นภาพเลยค่ะ..ผิดตรงที่ท่านกู้ท่านนอนชั้นล่างกับเพื่อนชาติและเพื่อนแดงค่ะ...

ข้าก็ไม่เคยลืมเพื่อนอย่างเอ็งหรอกจิตรกรรมสากลมือหนึ่ง..ของรุ่นเลยละเธอน่ะ....

ขอบคุณค่ะสำหรับไอค่อนดีใจ..และยกให้สองมือเลย.ขอบคุณค่ะ

ดีใจที่มาค่ะท่านมหาจะมาหาเพื่อนๆและน้องเสมอๆถ้ามีโอกาส..ข้อยเว้าแม่นบ่...

 

 

อิๆทีนี้จำได้ยังคะพอลล่าจ๋า...

มาอีกครั้ง ชุมชนหนาแน่นดีจัง อบอุ่นมากๆๆเลยนะคะ มีความสุขมากๆๆนะคะ

  • ฮามากๆๆ
  • ดีใจที่เพื่อนๆๆได้พบกัน
  • แต่ทำไมผมเกิดไม่ทันหนังสือชุดนี้
  • งง งง ดญ เรณู-ดช ปัญญา

สวัสดีครับคุณครูอ้อยเล็ก

 เห็นแต่เด็กชายปัญญา กับเด็กหญิงเรณู

 นักการภารโรงยุ่งอยู่กับทำความสะอาดห้องน้ำ รีบมารายงานตัวครับผม

เพราะนี่มีสาระค่ะครูอ้อย

มากร่องรอยประสบการณ์ผ่านเพาะบ่ม

เพราะที่นี่ล้วนชำนาญคำขานคม

จึงนิยมมาอยู่GotoKnow

คงรุ่นหลานมังคะ..แต่ครูอ้อยเล็กง่ะรุ่นป้าแล้ว..คริๆๆ

แหมน่ารักจังเลยภารโรงโรงเรียนนี้..อิๆ

 

เพราะนี่มีสาระค่ะครูอ้อย

มากร่องรอยประสบการณ์ผ่านเพาะบ่ม

เพราะที่นี่ล้วนชำนาญคำขานคม

จึงนิยมมาอยู่GotoKnow

**************************

ถูกต้องค่ะเต็มๆเลย..ขอบคุณค่ะ

หนังสือ เล่มที่ 1 : ตอนเริ่มอ่าน "ไปโรงเรียน" ไปถามคุณพ่อ คุณพ่อบอกว่าเคยเรียนคะ ทั้ง 3 เล่มเลย

สมัยนั้นคุณพ่อเรียนที่โรงเรียนวัดพระงามคะ อยู่ไม่ไกลจากวัดเสน่หาคะ

ค่ะครูอ้อยเล็กเรียนวัดห้วยจระเข้ค่ะ..ไม่ไกลจากวัดพระงามเท่าไหร่หรอกค่ะ..สมัยนั้นนั่งรถเมล์ขาวสายรอบเมือง..กันค่ะ..

มีทองอะไรเจ้าค่ะ...ทองคำเปลวนะพอมี...แต่ทองคำแท้นี่หาอยาก

อะไรเหรอจ๊ะ...ตามมาถามถึงบันทึกเลยนะตะเอง...เล่นเอาคนสวยงง!!

ช่วยด้วย ช่วยเฉลยที...คนสวยแย่แล้ว...บาปนะตะเอง...ทำให้คนสวยงงนะ

ขอบคุณจ้าาาาา

สวัสดีค่ะ

  • พี่คิมมาช้า..แต่ก็มานะคะ
  • มายกมือ..เห็นด้วยค่ะ
  • ขอขอบพระคุณค่ะ

ว้ายๆๆๆๆ นึกออกแล้วเจ้าค่ะ คุณ "อ้อยเล็ก" ยังไม่มีทองเจ้าค่ะ เห็นเค้าพูดกันค่ะ "เสียทองเท่าหัว ไม่ยอมเสียสามีให้ใคร" ดีนะที่คนสวยเป็นลูกศิษย์อิ๊กคิวซัง จ๊าก!!!

เฮ้อกว่าจะลงเอย..ศิษย์อิ๊กคิวซังคิกนานจังงิๆฮาๆ

ค่ะครูคิม..ขอบคุณหลายๆเด้อค่า..

ค่ะครูน้อย..ขอบคุณค่ะว่างๆต้องหาโอกาสไปเจอนะค่ะ..มสธ.ไม่ได้ไปไหน..แต่เราดิต้องไปมสธ.งิๆๆ

พี่สุเห็นรูปตัวเองแล้ว น้องอ้อยเก่งนะคะ ขอบคุณมากคะที่โคตบล้อคให้ กำลังเรียนทำบล็อคเพิ่มอีก เพื่อที่จะหาการตกแต่ง ที่สวยๆสุดยอดเพิ่มอีกคะ

ขอบคุณที่เข้าไปยี่ยมพี่สุประจำวันนะคะ คนดี ตอนนี้พี่สุก็เพลิดเพลินดูแต่ความสามารถของตนเองอยู่นี่แหละ ตามจริงแล้วยังมีอีกมากมายที่พี่สุยังไม่ได้เรียน คงจะสมใจหละคะ ที่ไม่มีอะไรทำ ตอนนี้เพียบเลยคะ

คนเรามันเป็นแบบฉบับของเรา แบบของพี่สุอย่างนี้แหละคะ ให้กำลังใจกันไป ก่อนที่จะหมดไฟ โดยไม่รู้ว่า มีเพื่อนอีกมากมายที่ห่วงใยเราอยู่ ไม่ได้อยู่โดดเดี่ยวแล้วคะ มีปัญหาอะไร ทุกคนก็ให้ความช่วยเหลือขอแต่บอก พี่สุรู้แล้วคะ  เราไม่ได้อยู่ตามลำพัง ใน GTK

มาเยี่ยมมายามถามข่าว

เรื่องราวหนหลังหลากหลาย

มิตรภาพผูกพันจวบวันตาย

สืบสายสานฝันอันมั่นคง

  • ทึ่ง ใน ไอเดีย การสรุปรวบยอดความคิด บนวิถีทางเดิน มาก ๆ ๆ ๆ เลยนะครับ
  • ขอยกมือชื่นชม และเป็นกำลังใจ อย่างสุด ๆ แขนเลยนะครับ
  • เป็นเพราะบุพเพสันนิวาสสร้างสรรค์..เราเคยตักบาตรร่วมกัน
  • จึงทำให้ได้มาเจอมิตรภาพในโลกที่คิดว่าไม่น่าจะมี..โลกไซเบอร์
  • ถูกต้องทั้งหมดครับครูอ้อย..เห็นด้วยอย่างยิ่ง อีกหนึ่งเสียงครับผม

ใช่ค่ะพี่สุ..เราไม่เคยได้อยู่อย่างโดดเดี่ยวเรามีเพื่อนเสมอ..

ขอบคุณค่ะผอ.ที่มาร่วมยกมือกับครูอ้อยเล็กพร้อมบทกลอนค่ะ..

ขอมือทั้ง 2ข้างมีกระถางกล้วยไม้เอื้องผึ้งหรือช้างกระติดมาด้วยก็ดีนะคะ..ขอบคุณค่ะ..

ขอบคุณค่ะผอ.อุดม...เทคะแนนให้มิตรภาพอย่างท่วมท้นเลยนะคะ..ขอบคุณค่ะ..

  • เกิดไม่ทันจริงๆๆครับ
  • นั้นเรียกว่า
  • ป้าอ้อยเล็ก
  • ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

อยากเห็นหนังสือ "ไปโรงเรียน" จริงๆคุณพ่อบอกว่าเป็นหนังสืออ่านเรียน ป.1 ที่พิมพ์ด้วยสี 4 สี เล่มแรก

หนังสือเรียนดังกล่าวอ่านตามแนวนอนคะ

ยินดีจ้าหลานขจิต..งิๆ

สวัสดีจ้าหลานยุพดี...ถ้าหลานได้อ่านนะจะติดใจ..ท่านอาจารย์เหม เวชกร ท่านยอดเยี่ยมฝีมือ..วาดตั้งแต่พุทธประวัติ..นิทาน..การ์ตูนผีๆนี่สุดยอดป้าอ้อยอ่านแล้วกลางคืนนอนคนเดียวไม่ได้เลยคิดดูว่าท่านเยี่ยมยุทธขนาดไหนวาดการ์ตูนผีให้เด็กกลัวได้แล้วกัน..

แหะ แหะ เกิดไม่ทันเหมือนกันครับ

แหะๆไม่เป็นไรเผอิญครูอ้อยเกิดทันเลยได้อ่านได้เรียน..อ่านในเวลานอกเวลา..จบกันไปเป็นเล่มๆ นกกางเขนอ่านไปโมโหนิ่มไป..ทำไมเป็นนกกางเขนตัวพี่ที่เกเรก็ไม่รู้..แต่สุดท้ายริ่มก็สำนึกได้เป็นนกที่น่ารักไปเลย..

มีหนังสือหลายเล่มค่ะที่อ่านแล้วยังจำได้..เสียงก้องจากโรงเรียนเชิงเขา..แปลจากภาษาญี่ปุ่น บรรยากาศของชาวนาชาวเขา ชาวชนบทของญี่ปุ่นก็ไม่ต่างไปจากเราเท่าไหร่เมื่อสมัยก่อนนั้นนะคะ....

เรื่องเพื่อนรัก..จากหนังสือชื่อชัยพฤกษ์ลงเป็นตอนๆพร้อมภาพประกอบเรื่องราวที่สำคัญในตอนนั้นเพียงตอนละ 1 ภาพ เรื่องนี้มีความประทับใจในประโยคเด่นตรงที่ว่า.."เธอดูซิ สาหร่ายกำลังเต้นระบำ"

แมงมุมเพื่อนรัก หนังสือแปล และอีกฯลฯ แต่ในที่นี้นำเด็กหญิงเรณู-เด็กชายมาใช้นำเสนอค่ะ..เพราะมีความใกล้เคียงในการอ้างอิงค่ะ

สวัสดีจ้า!! แอบมาชำมะเรือง...เห็นคนเยอะดี...อยู่กันเต็มบ้านเลยนิ...

แน้!! มาหาว่าลูกศิษย์ิิอิ๊กฯ คิกน้านนาน...

ก็ตะเองง๊ะ...มาพูดทอง ๆ คนสวยก็นึกว่า "ฝอยทอง" (ขจิต)...อิๆๆๆ (แอบแซว)

กวาดบ้าน ถูบ้านบ้างเน้อ...คนเยอะฝุ่นเขละ

ตะเองเขาว่าเขาคอยเช็ดพื้นดีกว่า..เพราะว่าหัวกะไดไม่แห้งมากกว่าจ้าคริๆ

ครูอ้อยครับ

ผมนี่เด็กบ้านนอก เรียนสักว่าแต่เรียน

อ่านหนังสือเพิ่งจะแตกเมื่อไม่นานมานี่เอง

ผมขอคัดลอกเอาข้อความที่โพสต์ไว้มาลงแลกเปลี่ยนนะครับ

 

"ผมจำไม่ได้เลยว่าหนังสือเล่มแรกที่ซื้อนี่อะไร

แรงจูงใจในการซื้อหนังสือและอ่านหนังสือเมื่อคร้ังนั้นมิใช่เพื่อความรู้ครับ

ตอนนั้นผมเห็นว่าคนอ่านหนังสือเทห์ดี โดยคนถือหนังสืออ่านบนรถหรือในที่สาธารณะ

ผมอยากเทห์กะเขามั่งก็เลยซื้อหนังสือมาเปิดอ่าน

อ่านไปยังงั้นแหละครับ ไม่รู้เรื่องหรอก

บางทีก็หาซื้อหนังสือเล่มโต ๆ จำพวกหนังสือวิชาการ อ่านยาก ๆ คนอื่นเห็นจะได้คิดว่าเราเทห์ มีภูมิรู้ จำได้ว่าเคยซื้อหนังสือเกี่ยวกับวาทกรรม อะไรสักอย่างของ อ.ไชยรัตน์ เนี่ย มาพกอยู่พักใหญ่ แต่ความรู้ไม่ได้ไหลเข้าสู่สมองเลยสักนิด

เดี๋ยวนี้อ่านหนังสือพอแตกบ้างแล้วครับ

แหะ แหะ หนังสือที่ซื้อ ส่วนใหญ่เป็นนิยาย ไม่ก็เรื่องสั้นครับ

ล่าสุดที่ซื้อคือ เสเพลบอยชาวไร่ กะ พันธ์หมาบ้า

อันที่จริงทั้งสองเล่มนี้เคยซื้อแล้วคร้ังนึง แต่ไม่เคยอ่าน ตอนนี้ซื้อมาอ่านจริง ๆ "

 

ค่ะหนานเกียรติ..ยินดีค่ะที่จะอ่านแบบจริงๆสักที..คนเก่งย่อมถล่มตัวค่ะ..

แวะมาเยี่ยมจ้ะน้องอ้อย  เรียนใกล้จบหรือยังจ๊ะ

 

ใกล้แล้วววววววววววววว...ใกล้แจ๋วหลบ..แล้วค่ะพี่กุ้ง...

มาทักทายและส่งยิ้มค่ะ

คิดถึงค่ะ

(^___^)

ขอบคุณค่ะคิดถึงเช่นกัน...ฝันดีนะคะคืนนี้..

ดญ.เรณู เค้ามาราตรีสวัสแหละ

ฝันดีนะคะ...ขอให้ฝันถึงพ่องูตัวใหญ่ ๆ (แต่ไม่มีเขี้ยว) อิๆๆๆ

รักนะจุ๊ปปปปปป

ก๊ากๆๆทุกวันนี้ก็ยังกลัวอยู่..แต่..บังคับใครไปเป็นเพื่อนไม่ได้แล้วเขาด่าเอา..ก๊ากขำนิ..

ครูอ้อยครับ

ขอบคุณที่แวะมาทักทายและเยี่ยมเยียน

เรื่องดนตรีนี่เหมือนกันเลยครับ

ผมเนี่ย

ขนาดร้องเพลงยังผิดคีย์

ปรบมือก็คล่อมจังหวะ

ชาตินี้เอาดีทางนี้ไม่ได้แน่

ครูอ้อยครับ

สัปดาห์ที่สาม-สี่ เดือนหน้า

ผมต้องลงโรงเรียนในนครปฐม ๑๐ แห่ง

กำลังรอชื่อโรงเรียนอยู่ ไม่รู้จะมี ท.๔ อยู่ด้วยหรือเปล่า

ถ้ามีจะแวะไปดูตัวเป็น ๆ ครับ

Pขอบคุณค่ะ..ต้องดูด้วยค่ะว่าเป็นงานของเขตพื้นที่หรือท้องถิ่นนะคะ..

แวะมาอ่าน เด็กหญิงเรณูกะเด็กชายปัญญาด้วยคน

เก่งจังเลย แต่น้องลืมอะไรสักอย่างหนึ่งนะ

น้อยใจจัง พอพี่ห่าง 3 วันนารีเป็นอื่น อิอิ

แล้วจะแวะมาอ่านใหม่ให้จำขึ้นใจ/

ไม่มีรูปลืมพี่สอนกะพี่สาวน้องอ้อยเหรอ....ไม่ลืมหรอกจ้ายังระลึกถึงเสมอแต่จะทำไงล่ะไม่มีรูปง่ะ...แงๆ

ตั้งชื่อพรรคให้หน่อย ให้หลวงพี่เป็นที่ปรึกษาพรรคนะ แล้วครูอ้อยเล็กเป็นเลขาพรรค คุณ สุ รองหัวหน้าฯ คุณขจิต, เป็นหัวหน้าพรรค ที่ เหลือนั้นให้ครูอ้อยเล็กจัดตำแหน่งให้

อิๆครูอ้อยเล็กอยู่พักผ่อนน่ะ..ท่านมหาจะอยู่กะครูอ้อยเล็กไหม...

อยู่พักผ่อนให้มีความสุขนะคะ...นอนหลับฝันดีกอดคนข้าง ๆ ให้แน่น ๆ หน่อยนะน้องนะ...ปะเดี๋ยวตก (ร้องเพลงให้ฟังซะเลย)

นอนหลับฝันดีจ้า

Pค่ะครูยะลาคนสวย..พักผ่อนๆจ้า..

ขอบคุณค่ะ...ที่ทำให้ได้ขึ้นปกเล่ม๕...นานๆ จะได้มีโอกาส

ช่างเหลือเชื่อที่คุณครูอ้อยเล็กทันเรียนหนังสือเด็กชายปัญญาเด็กหญิงเรณู

จำได้ว่าหน้าแรก ฉันชื่อปัญญา เธอชื่อเรณู

  • สวัสดีค่ะ ครูอ้อยเล็ก
  • ดีใจจังได้พบเพื่อนร่วมรุ่นหลักสูตรเดียวกัน  ฮา ฮา...
  • ครูวราภรณ์เรียน ป.๖ รุ่นสุดท้ายค่ะ   ยังจำเด็กหญิงเรณู
    เด็กชายปัญญาได้ดี
  • ขอบคุณมากค่ะ  เห็นภาพแล้วอบอุ่น... ความคิดสร้างสรรค์ดีค่ะ

Pจ้าสวยด้วยล่ะ...

Pได้เรียนค่ะ..ธรรมทิพย์มายืนยันคนบ้านเดียวกันมายืนยันด้วยล่ะค่ะ...

Pเราคนยุคเดียวกันนิ..

ตกลงภาพประจำตัวที่เปลี่ยนใหม่..เป็นผู้หญิง หรือผู้ชาย...ชอบภาพที่ใส่เสื้อสีเหลืองนะ...น่ารักดี...ไปเปลี่ยนซะ...สวัสดี

Pโดนประท้วงหรือไงนี่.2 คำเตือนแล้วนะเนี่ย..ฮือๆๆ

  • พี่อ้อย เปลี่ยนภาพเเทนตัวเองใหม่น่ารักจังเลย
  • สวยๆๆๆชอบๆๆๆ
  • น้องลีขอหลบไปเสริมสวยก่อนนะคะ
  • อยู่นานไม่ได้
  • รัศมีพี่อ้อยแรงจริงๆ อิอิ
  • เดี๋ยวไปตามพวกมาชมคนงามคอนถมดีกว่า
    • อิอิ ในรูป ผู้หญิง หรือ ผู้ชาย น่ะ
    • เหมือนผู้หญิงจัง

    หน้าหวานเหมือนตาลเมืองชลก็งี้แหล่ะงิๆๆๆ

    หรือแบบนักร้องฝรั่งดี..

    นี่ยายครูอ้อยเล็ก..หนูทำปู้ยี่ ปู้ยำรูปเราซะ หมดเลย..แต่ภาพที่เปลี่ยนใหม่ของหนูอ้อย ยอมรับว่าOKเลยนะ....ต้องหวานเเบบเนี้ย..ถึงจะเหมือนเดิม..(ขอกระโถนหน่อย)

    คนเราเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เชียวรึ.....แต่เอาละ แม้กายภาพเปลี่ยนไป เเต่ใจยังยึดมั่นกับเพื่อนที่ดีอยู่เสมอ

    สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนรู้สึกจะเป็นยิ้มนี้นะ..สังเกตตัวเองยิ้มอยู่ได้ท่าเดียวหรือนี่..สวัสดยามเช้าท่านกู้และเพื่อนทุกคนมีกำลังใจทำงานกันเต็มที่นะคะ..ส่งยิ้มเดิมๆมาเป็นกำลังใจค่ะ..

            

    ประกาศหาบุคคลในภาพครับ

    แกหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ค่ะท่านกู้..ป่านนี้แกแก่ไปเยอะแล้วมั้งคะ...

    ภาพกลางดูครั้งเเรกนึกว่านางเอกซีรีเกาหลี..ที่คนไทยติดกันงอมแงม..เพื่อไม่น้อยหน้า..ฝากภาพหนุ่มเกาหลีมาให้คุณครูอ้อย 1 ภาพครับ....                           

                                    

    ภูมิใจในความเป็นลูกพระวิษณุ..เลือดดำแดงส่วนหนึ่งในกายเรา

    ขอบคุณครับ..ที่ยังจำหลายสิ่งหลายอย่างได้ นึกว่าหายไปกลับสายลมเเล้ว สวัสดีครับ

    Pสายลมเปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนทิศทางเพื่อนฝูงเลยมาเจอกันอีกไง..

    เเล้วอะไรต่อ...เพื่อนจะคอยนะ

    Pก็ต่อด้วยลมหนาวเปลี่ยนจากลมฝน..ลมฝนเป็นลมที่พัดมาจากทางทิศใต้เสมอ ลมหนาวเป็นลมที่พัดมาจากทางตอนเหนือของประเทศเสมอ..ดังนั้นทั้ง 2 ลมจึงเปลี่ยนไปตามฤดูกาล แต่ทิศทางของลมแต่ละชนิดยังพัดมาจากทิศทางเดิมเสมอ..นี่คือที่มาของคำว่าสายเปลี่ยนแปลงแต่ไม่เปลี่ยนทิศทางจ้า...

    http://gotoknow.org/blog/watcharee08/300933

    เพื่อนที่รัก..ขอลาพักยกนึงนะ..สำเร็จแล้วจะมาเป็นบล็อกเกอร์ที่ดีนะคะ..

    พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
    ClassStart
    ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
    ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
    ClassStart Books
    โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท