จากประสบการณ์ในการเป็นครูกว่า 26 ปีฉันมีความสุขกับการทำงานเสมอแม้ว่าบางครั้งฉันต้องพบกับปัญหาที่น่าปวดหัวมากมายหลายเรื่องแต่ฉันก็ไม่เคยท้อแท้ ปัจจุบันที่โรงเรียนเป็นโรงเรียนขนาดเล็กต้องสอนแบบรวมชั้น ฉันสอนประจำชั้นป.1-2 และสอนวิชาภาษาอังกฤษชั้นป.1-6 และงานอื่น ๆ อีกมากมาย ถามว่าเหนื่อยไหมกับการทำงานอย่างหามรุ่งหามค่ำ (ตามแบบฉบับครูยุคปฏิรูปฯ) ก็ต้องยอมรับว่าเหนี่อยแต่สิ่งที่ทำให้หายเหนื่อยก็คือกำลังใจ โดยเฉพาะกำลังใจจากนักเรียนตัวเล็ก ๆ ที่เราสอน
มีเรื่องที่อยากเล่าให้ฟังเมื่อปีการศึกษา 2549 ฉันได้รับมอบหมายให้สอนประจำชั้นป.1-2 ซึ่งเป็นครั้งแรกในการเป็นครูที่ต้องสอนชั้นป.1 มีนักเรียน 5 คน น้องปูเป็นนักเรียนหญิงหน้าตาใส ๆ แก้มยุ้ย ตัวอ้วนน่ารัก ข้อมูลที่ได้รับจากครูปฐมวัยคือ น้องปูขาดความพร้อมในการเรียนรู้ อ่านหนังสือไม่ออก เขียนหนังสือกลับหัว ตัวหนังสือโย้เย้เท่าหม้อแกง เขียนชื่อตัวเองไม่ได้ เป็นครั้งแรกที่ครูป.1 มือใหม่อย่างฉันต้องมาเจอปัญหาแบบนี้ วันแรกของการเปิดเรียนฉันเชิญผู้ปกครองน้องปูมาพบและชี้แจงทำความเข้าใจว่า น้องปูขาดความพร้อมในการเรียนมีทางเลือกให้คุณพ่อ 2 ทางคือ หนึ่งให้น้องปูเรียนชั้นอนุบาลอีกหนึ่งปีเพราะอายุยังน้อย หรือสองให้น้องปูเรียนชั้นป.1 ไปก่อนถ้าอ่านหนังสือยังไม่ได้ก็จะให้เรียนซ้ำ คุณพ่อน้องปูบอกว่า "ลองให้ครูดาสอนดูก่อนครับ ถ้าเขาอ่านหนังสือไม่ได้จริง ๆ ก็ให้ซ้ำป.1 ผมไม่ว่าอะไร"
นับจากวันนั้นฉันเกิดคำถามกับตัวเองว่า "ฉันจะสอนให้น้องปูอ่านออกเขียนได้ไหมนี่" ฉันไม่แน่ใจในตัวเอง ฉันรู้แต่ว่าฉันต้องพยายาม โชคดีที่น้องปูเป็นเด็กน่ารักสอนง่ายไม่มีปัญหาเรื่องพฤติกรรม ฉันเริ่มให้เขาเรียนจากง่ายไปหายาก ใช้เทคนิคอ่านซ้ำ ๆ อ่านจับเวลา และอ่านหนังสือก่อนกลับบ้านทุกวัน
โดยเฉพาะกิจกรรมอ่านหนังสือก่อนกลับบ้าน จะให้นักเรียนเลือกหนังสือที่ตัวเองชอบจากมุมหนังสือในห้องเรียนมาอ่านให้ครูฟัง พอถึงเวลาบ่ายสามโมงทุกวันเด็ก ๆ ชั้นป.1-2 จะเลือกหนังสือแล้วมายืนเข้าแถวที่หน้าโต๊ะครู อ่านออกเสียงหนังสือที่ตนเองชอบให้ครูฟัง (ครูจดบันทึกการอ่านด้วยว่านักเรียนอ่านหนังสืออะไร อ่านเป็นอย่างไร ถ้าใครอ่านยังไม่คล่องก็จะให้ยืมหนังสือกลับไปอ่านให้ผู้ปกครองฟังที่บ้าน) ฉันสังเกตพัฒนาการด้านการอ่านของนักเรียนและน้องปูทุกครั้ง น้องปูเริ่มอ่านหนังสือได้มากขึ้นเรื่อย ๆ ทุกครั้งฉันจะกล่าวชื่นชม สัมผัสด้วยการโอบกอดให้กำลังใจ และบางครั้งก็ให้รางวัลทุกคนด้วยขนม
แววตาของน้องปูที่ใสซื่อเริ่มมีประกายแห่งความอยากรู้ ความกระตือรือร้น น้องปูบอกว่า "ครูขาโตขึ้นหนูจะเป็นครูเหมือนครูดา หนูอยากเก่งเหมือนครูคะ" ฉันรู้สึกเต็มตื้นอย่างบอกไม่ถูกความเพียรพยายามที่ฉันทุ่มเทไม่สูญเปล่า จากวันนั้นจนถึงวันนี้ น้องปูกลายเป็นเด็กอ่านคล่อง และมีพัฒนาด้านการเขียนดีขึ้น ปัจจุบันน้องปูเรียนอยู่ชั้น ป.3 นอกจากน้องปูจะเป็นเด็กที่อ่านคล่องแล้วน้องปูกลายเป็นเด็กที่มีนิสัยรักการอ่าน ผู้ปกครองจะบอกว่าอยู่ที่บ้านน้องปูจะชอบอ่านหนังสือให้พ่อแม่ฟังทุกวัน และปัจจุบันแม้ฉันจะไม่ได้เป็นครูประจำชั้นน้องปูแล้ว แต่ถ้ามีเวลาว่างน้องปูก็จะมาหาและบอกว่า "ครูขาหนูจะอ่านหนังสือให้ครูฟังนะคะ" ฉันจะฟังและกล่าวชื่นชมเขาทุกครั้ง เพราะฉันมีความเชื่อว่าคนเราจะทำอะไรให้สำเร็จได้ทุกอย่างถ้ามีกำลังใจ หากวันนั้นฉันท้อแท้แล้วคิดว่าปูคงอ่านหนังสือไม่ได้แน่ ๆ น้องปูก็คงไม่มีวันนี้
ฉันอยากให้กำลังใจกับเพื่อนครูว่าอย่าท้อแท้เมื่อเจอปัญหา เพราะยังมีคนที่ต้องการกำลังใจและความช่วยเหลือจากเราอยู่ และกำลังใจของเราก็จะได้จากเด็กของเราไงคะ
ขอเป็นกำลังใจให้คุณครูทุกคน
จากครูดา
คุณครูเป็นบุคคลที่สมควรได้รับการยกย่อง ขอชื่นชมในความวิริยะอุตสาหะของคุณครูด้วยความจริงใจ
จงสู้ต่อไปนะคะ
ขอบคุณค่ะที่ให้กำลังใจ
สวัสดีค่ะ คุณครูดา
บางครั้งพอเราหันกลับมามองสิ่งที่ผ่านมาก็เป็นความสุขของชีวิตได้เหมือนกันค่ะ
ซู่ๆๆๆค่ะ
อบรมมาเหนื่อยๆ กินนมบำรุงกำลังเสียก่อนน้อ
น้องปู ได้ครูดีที่น่ารักอย่างนี้เอง ถึงอยากเป็นครูบ้างดีจังเลย
เป็นประสบการณ์ตรงในการทำงานที่ได้รับความภูมิใจ และมีความสุขกับเด็กที่เรารัก
นึกว่าครูดา จะเก่งแต่ภาษาอังกฤษ แต่ที่ไหนได้รอบตัวเชียว
ขอคาราวะ (แหมสำบัดสำนวน อย่างนักเขียนมืออาชีพ e e e e )
ขอบคุณ คุณเก็จถะหวา ครูเก่า(รุ่นใหม่ ไฮเทค)และทุกคนที่แวะมาเยี่ยมชมค่ะ
สวัสดี น้องดา แวะมาอีกรอบนะคะ ขอบคุณที่ช่วยไปคอมเมนท์ กลอน "สัตว์ประเสริฐ" นะคะ อบรม ลปรร.กัน เรื่อง รักการอ่าน สนุกดีน้อ อย่าลืมทำการบ้านเน้อเจ้า Best practise (ถูกไหมนี่)
กระผมขอชื่นชมคุณครูนะครับ ที่เปี่ยมไปด้วยวิญญาณของความเป็นครู ที่มีความพยายามและอดทนในการสอนเด็กได้อย่างมีคุณภาพ ขอเป็นกำลังใจให้คุณครู สู้ๆ ต่อครับ....
โรงเรียนอุตรดิตถ์เข้ามาให้กำลังใจด้วยครับครูดา
เป็นกำลังใจสู้ๆต่อไปนะคะเพราะเด็กที่มีปัญหารอครูดีๆช่วยเหลืออยู่ค่ะ
ขอบคุณ ผอ.หนู
ขอบคุณ รองโต
และขอบคุณ "คนนอกสายตา"
ที่ช่วยเติมไฟ และให้กำลังใจครูดาคะ
Thank you very much.
สวัสดีเจ้า........เก่งเจ้า
น้องดา........สุขใดยิ่งกว่าสงบไม่มี
ทุกอย่างย่อม เกิดขึ้น มีอยู่ สูญไป
และ บ่อเตี่ยง บ่อมั่น นอเจ้า
ลึกซึ้ง ๆ อิอิ
สวัสดีค่ะคุณครูดา
ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ อ่านแล้วซึ้งกินใจค่ะ เรามีหน้าที่เหมือนกันทำงานเพื่อเด็กค่ะ ว่าง ๆขอเชิญแวะเยี่ยมกันบ้างนะคะ ที่นี่คะ