ผมอ่านแล้วสะท้อนมาในความรู้สึกหลายช่วงของตัวอักษร ขอชมนะครับ ไม่รู้เรียนมาทางอักษรศาตร์หรือไม่ แต่ข้อเขียนอ่านแล้วราบรื่นมาก เขียนหนังสือขายได้สบายเลย ขอชมด้วยใจจริง ถ้ามีข้อความดีๆผมรบกวนส่งมา mail ให้ด้วยนะครับ ไม่รู้รบกวนมากไปไหม
ขอบคุณครับ
ชมด้วยค่ะ นับถือๆ
อ ปวีณาเขียนได้ลึกซึ้ง ชัดเจนและน่าอ่าน ดีจริงๆ
อ่านแล้วรู้สึกดี อยากให้คนท้อถอย รู้สึกว่าชีวิตตัวเองลำบาก มาอ่าน
เป็นตัวอย่างชีวิตที่ดี
กว่าจะผ่านชีวิตแต่ละขั้นตอน ต้องสู้ ชนะ แล้วเดินอย่างภาคภูมิ ต่อ เพื่อชนะ ทำได้ แล้วทำต่อ สู้ต่อ ไม่ถอย
สวัสดีค่ะคุณครูกุ้ง,
บางทีการที่เรามีแรงฮึดอาจมาจากความรู้สึกว่าถูกกดดันและท้าทายอยู่จากคนรอบข้าง...หลายคนยอมแพ้แรงกดดันนี้ไปในอีกทาง(ยอมแพ้และท้อถอย/ทำเด่นในทางลบ)แต่บางคน(ซึ่งมักประสบความสำเร็จต่อไปในชีวิต)ก็รู้จักพลิกวิกฤติเป็นโอกาส(เป็นแรงจูงใจที่มาจากภายในตนเอง)...ตอนเด็ก/วัยรุ่นขวัญก็มีครูเป็นหนังสือเหมือนกันแต่เป็นนิยายค่ะ..ชอบอ่านนิยายของคุณกฤษณา อโศกสิน,โบตั๋น,ชาติ กอบจิตติและ ,สุวรรณี สุคนธามากเป็นพิเศษ...
เด็กสมัยหลังๆพ่อแม่บางส่วนอาจจะอยากชดเชยความทุกข์ยาก/ใช้ลูกสานความหวังในอดีตของตนจึงไม่ค่อยได้ฝึกหัดการเผชิญความลำบาก/ทักษะแห่งการอดทนต่อสิ่งยั่วยุทางลบ,มุ่งเน้นแต่ผลสำเร็จด้านเรียน...เด็กเรียนดีจึงมีความหมายหรือพ้องกับความเป็นเด็กดี/คนดีของสังคม แต่จริงๆแล้วมันคนละเรื่องกันเลย...จะทวนกระแสความเชื่อเกี่ยวกับคุณค่า/ศีลธรรมที่บิดพริ้วไปนี้ได้คงต้องอาศัยหลายภาคส่วนที่เราเคยย่อๆกันว่า"บ ว ร"หรือ แม้แต่"บ ว ช(ชุมชน)"และคงต้องใช้เวลาต่อสู้กันอย่างยาวนานทีเดียวแต่เป็นหวังที่มีอยู่ในใจที่ทำแล้วมีความสุขและปลื้มใจที่นึกถึง
สวัสดีค่ะ...อ.ปวีณา
หนูอ่านแล้วรู้สึกสะท้อนใจนึกถึงภาพของตัวเองตอนเป็นเด็ก กับคำดูถูกเหยียดหยามกับเพื่อนบ้านที่ว่า จะส่งมันเรียนทำไม เรียนไปก็มีผัว ตอนน้นความรู้สึกแย่มากๆ ส่งสารพ่อแม่ที่อุตส่าห์ส่งเสียให้เรียนทั้งที่ที่บ้านก็ลำบากมาก เห็นด้วยคะที่ ครูมีส่วนทำให้เด็กได้ดี ใฝ่ดี เพราะหนูไม่ได้อยู่กับพ่อแม่เลยอยู่โรงเรียนประจำตั้งแต่ ม.1-6 แม่ไปหา 2 ครั้งคือไปส่งวันแรกกับวันไปรับกลับตอนจบม.6 ทุกวันนี้เด็กๆไม่เคยเจอความทุกข์ยากลำบาก เลยไม่รู้สำนึก สงสารแต่พ่อแม่นะคะ
สวัสดีค่ะพี่ปวีณา
ช่วงนี้ปิดเทอมแล้วค่ะ กลับบ้านไปหลายวัน พอดีช่วงนี้ขึ้นมาจ่ายค่าห้องพักที่กรุงเทพ ฯ จึงมีเวลาเข้ามาอ่านค่ะ
บางทีคำพูดบางคำก็สร้างพลังและแรงใจในการทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งได้เหมือนกัน โดยเฉพาะคำพูดของผู้เป็นพ่อแม่ด้วยแล้ว ยิ่งทำให้เราต้องคิดต่อไปอีกว่า ความจริงแล้วท่านหมายถึงอะไร แต่หนูเชื่อค่ะว่าทุกคำของท่านนั้นหมายถึงความรักและความห่วงใย หนูเองยังไม่เคยได้ยินพ่อแม่พูดอย่างนั้น แต่หนูก็รู้ว่าท่านตั้งความหวังกับหนูมาก และหนูก็จะสานความฝันและความหวังของท่านให้เป็นจริงให้ได้ค่ะ อีกอย่างหนูก็เห็นด้วยกับคำที่พี่บอกว่า เด็กสมัยก่อนกับสมัยนี้ไม่เหมือนกัน อย่างเช่นสมัยก่อนผู้หญิงจะต้องรักนวลสงวนตัว แต่ปัจจุบันนี้มีน้อยมาก โดยเฉพาะรุ่นน้อง ๆของหนูเองไม่ได้เจอกันไม่กี่ปีโตเร็วมาก และก็เริ่มมีสามีมีลูกกันจนจะหมดแล้ว น้อยมากที่หามีคนที่เรียนหนังสือ หนูจึงคิดว่าพ่อแม่ คนรอบข้างโดยเฉพาะเพื่อนมีส่วนในชีวิตของเราถ้าเรารุจักคิดและแก้ไขอย่างถูกต้องและทันเวลาก็จะไม่ไม่มีคำว่าพลาด จริงไหมค่ะ
คิดถึงนะคะ พี่สาวคนสวย