สวัสดีค่ะ...
วันนี้ครูตุ๊กแกไปทำความสะอาดห้องเรียนเพื่อเตรียมต้อนรับเปิดเทอมเป็นวันที่สอง กะว่าพรุ่งนี้เปิดมาจะเรียนกันเลย แล้ววันต่อไปก็จะสอบจบเลื่อนชั้น...ว่าไปนั่น อิ..อิ...
นานๆได้หยิบจับยกนู่น ย้ายนี่ กวาดนั่น เช็ดโน่น ถู...อะไรดีล่ะนึกไม่ออกแล้ว อะไรๆที่เก็บสะสมเอาไว้นานแรมปีแล้วไม่ได้ใช้วันนี้ก็ตัดใจโละให้ภารโรงนำไปชั่งกิโลขาย มีใครก็ไม่รู้นานแล้วเคยพูดว่า คนเป็นครูเนี่ยชอบเก็บสะสม นั่นจะทิ้งก็เสียดาย นี่..จะทิ้งก็เสียดายเอามาให้เด็กทำโน่นทำทำนั่นและนั่นๆๆๆๆนี่ดีกว่า
ครูตุ๊กแกเห็นด้วยก็วันนี้แหละค่ะ อะไรก็ไม่รู้เยอะแยะมากมายไปหมดที่เก็บไว้ ลองไปขุดๆดู ฝุ่นเพียบ...ตั้งแต่สมัยไหนก็ไม่รู้ยังเก็บไว้อยู่เลย ขนาดใบโฆษณาสินค้า(เวลาเดินห้างชอบหยิบติดมือมาที่ละเป็นปึกๆ)ที่ชอบนำมาให้เด็กสร้างโจทย์ปัญหาคณิต แต่งเรื่องจากภาพและทำอะไรได้อีกมากมายที่เก็บไว้พองัดมาดู โอ้โฮ...ทำไมเมื่อก่อนราคามันถูกจัง คิดดูสิคะว่าครูตุ๊กแกเก็บมาตั้งแต่สมัยไหน โละๆๆๆๆๆ อย่างนี้ต้องโละ
พอช่วงบ่าย...ทางโรงเรียนได้นักแนะนักเรียนชั้น ป.1 พร้อมผู้ปกครองมารับอุปกรณ์การเรียน ชุดนักเรียน หนังสือเรียน ชั้นอื่นๆไม่ได้นัด ครู ป.2อย่างครูตุ๊กแกเลยไม่มีเด็กๆมาวันนี้ก็ทำงานของตัวเองต่อไปเรื่อยๆ โละๆๆๆๆๆ เช็ดๆๆๆๆ ปัดๆๆๆๆ ยกๆๆๆๆ ย้ายๆๆๆๆ
เห็นน้องครูป.1 วุ่นวายอยู่คนเดียว เพราะพี่อีกคนติดอบรมหลักสูตรฯที่ชลบุรี(แงๆๆ...คิดถึงๆๆๆๆ) ก็เลยทำตัวเป็นพลเมืองดีเข้าไปช่วย พอเดินเข้าห้อง ป.1 ก็มีเสียงเล็กๆลอยมา
ยาย.....มาทำอะไรน่ะ
ห๊า....ใครว่าอะไรนะ...พูดอีกทีซิ …(เงียบ)
เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ พูดอีกทีซิ... (เงียบ)
(พร้อมกับหันไปจับข้อมือเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ ผมแดงๆ ดูหน้าคุณแม่แล้วก็ไม่ใช่ฝรั่ง ทำไมลูกชายผมแดง)
พูดอีกทีซิเมื่อกี้ตัวเองเรียกเขาว่าอะไร....
...เงียบไม่มีเสียงตอบจากสวรรค์....มีแต่เด็กผู้ชายคนเดิมทำหน้าทะเล้น ยิ้มเห็นฟันหลอด้วยความสำนึกผิด...(สำนึกผิดตรงไหนเนี่ย)
(ฮืๆๆใจร้าย...ดูสิตั้งแต่เช้ามีแต่คนชมว่าไปทำอะไรมาทำไมหน้าใสขึ้น...เจ้านี่มาเรียกเขา...ยาย...)
(ดึงกันไป .. ดึงกันมา) บอกมาเลยเมื่อกี้ตัวเองเรียกเขาว่าอะไร...(แล้วก็ดึงกันไปดึงกันมา)
อ้าว...แล้วนี่แขนไปโดนอะไรมา...(เห็นเป็นแผลถลอกอยู่)
.....แหกโค้ง......(เสียงเล็กๆตอบมาด้วยความมั่นใจ)
พระเจ้า....เพิ่งผ่านอนุบาลกำลังจะเรียน ป.1 วันพรุ่งนี้ รู้จักแหกโค้งด้วย
คุณแม่(ยังเด็กมาก)หันมาบอกกับครูตุ๊กแกด้วยรอยยิ้มว่า...จักรยานล้มค่ะ....สงสัยจะสงสารครู อิ..อิ..
ขนาดวันแรกนะเนี่ย...ยังเจอดีซะแล้ว และวันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรหนอชีวิตครูตุ๊กแก ..(พอๆ..เริ่มเวอร์อีกแล้ว)
กลับห้องไปโละๆๆๆ เช็ดๆๆๆ ถูๆๆๆๆๆๆ และเตรียมสอนวันพรุ่งนี้ดีกว่า ขืนอยู่เดี๋ยวเจ้าเด็กคนนี้กัดแน่ๆ (ฝากไว้ก่อนเถอะ...พรุ่งนี้จะเอาคืน ^__^)
อิ..อิ.....
วันนี้ของครูตุ๊กแกก็จบด้วยความเมื่อยล้า(คืนนี้สงสัยหลับเป็นตาย....) แต่ก็ดีใจนะคะ พรุ่งนี้เด็กๆจะได้พบกับห้องเรียนสะอาดตา โล่งใจรับวันแรกของปีการศึกษานี้.....
ขอบคุณที่ติดตามอ่านจนจบนะคะ (โม้มาตั้งนาน..จบง่ายๆเลย) ^___^
สู้ต่อไป...ทาเคชิ...
เมื่อ พ. 13 พฤษภาคม 2552 @ 11:30
1288098 [ลบ] [แจ้งลบ]
อ้าวพี่ครูตุ๊กกะแก
อิอิ ฝนตกไฟดับ
เลยไม่ได้ดูคุณบุหงามีดเสียบคอเลย
อ๋อ กอจะเล่าให้ฟังก็ได้ค่ะ
เรื่องมันเป็นแบบนี้ค่ะ บุหงาเค้าเริ่มมีอาการเหมือนคนบ้าแล้ว
เค้าอยากได้บ้านหลังใหญ่ที่คุณหญิงท่านอยู่ไงค่ะ
เค้าก็เลยวางยาในอาหารให้คุณหญิงท่าน
แต่คุณหญิงท่านไม่ยอมกินข้าวต้มสักที
ไอ้คุณบุหงา ก็อาการกำเริบค่ะ ก็เลยไปหยิบมีดมาจะฆ่าคุณท่าน
แล้วคุณป้าก็มา......
อ้าวตายแล้ว นี่กอเล่าผิดตอนแล้วค่ะ ขำจังเลย
ไม่ใช่ตอนนี้ อิอิ เมาแล้วค่ะ เดี๋ยวก่อนน่ะ นึกใหม่ก่อนค่ะพี่ครูตุ๊กแก
เดี๋ยวมาเล่าใหม่น่ะค่ะ