ที่โรงเรียนของดิฉันขณะนี้มีนักเรียน ๑๕ คนครู ๑ คนค่ะกำลังนำมาเรียนรวมกับโรงเรียนบ้านนากวางภาคเรียนที่ ๒ นี่เองอยากให้โรงเรียนซึ่งเป็นโรงเรียนขนาดเล็กเป็นอย่างศูนย์เรียนรวมโรงเรียนขนาดเล็กวังน้ำคู้ศึกษา จังค่ะแต่คงอีกหลายปีกว่าจะรวมกันได้เพราะตราบใดที่ยังมีครูหลายๆฝ่ายยังยึดติดกับ คำว่า"บวร" บ้าน วัด โรงเรียน นำมารวมยากมากค่ะ มันเป็นความเจ็บปวดของผู้นำชุมชน ผู้ปกครองตลอดจนผู้เรียนมากพอดูในการที่จะยอมรับเรื่องนี้(ขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งในสามอย่างนี้) แต่แล้วด้วยภาวะจำยอมจึงจำต้องเป็นไป ถ้าเป็นไปได้อยากให้หลายๆภาคส่วนช่วยกันส่งเสริมการพัฒนาการศึกษาของโรงเรียนขนาดเล็กโดยกระตุ้นให้ชุมชนตระหนักเห็นความสำคัญในการเรียนรู้ของเด็กๆมากกว่ายึดติดกับความรู้สึกเดิมๆหรือความรู้สึกกลัวเสียหน้าถ้ารักษาโรงเรียนไว้อยู่คู่ชุมชนไม่ได้เช่นทุกวันนี้ และเพื่อให้การเรียนแบบศูนย์เรียนรู้ที่จะเพิ่มมากขึ้นโดยไม่กระทบต่อจิตใจของผู้นำชุมชนและทุกฝ่าย

ชื่นชมกับแนวคิดคุณประไพศรีครับ การบริหารทุกวันนี้ต้องคิดเรื่องเครือข่าย การมีส่วนร่วม ซึ่งจุดเริ่มต้นต้องมีผู้นำที่จะสร้างความตระหนักและมีกระบวนการสร้างเครือข่ายที่เป็นระบบ ต่อเนื่อง