เมื่อหลายวันก่อน ฉันไปสวดศพญาติซึ่งอยู่อีกหมู่บ้านหนึ่งห่างจากบ้านฉันประมาณ 4 กม. จึงได้ขับรถไปกันกับสามี ขับมาเรื่อยๆ ก็คุยกันธรรมดาเรื่องอะไรนั้นก็จำไม่ได้  พอมาถึงทางแยก ฉันก็ตีไฟเลี้ยวขวา  จากนั้นก็แล้วขวาไปเรื่อยๆ สัก 500 เมตร น่าจะได้ ก็ถึงทางแยก ทีนี้เริ่มงงกับตนเองมาก ปกติมาบ้านญาติคนนี้เป็นประจำ ไม่เคยมีทางแยกแบบนี้ก็เลยเอ่ยปากถามสามีว่า “แล้วจะไปทางไหนกันนี่” คุณสามีก็คงเอะใจเหมือนกันแล้วจึงตอบว่า “เฮ้ย...นี่ป่าช้านะ” ฉันจึงถอยรถแล้วเลี้ยวกลับมาออกมาใหม่ จริงๆแล้วจะเป็นทางแยกอีกทางหนึ่งที่จะถึงต่อไป แต่ฉันเลี้ยวก่อนไปหนึ่งแยก  จากนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น       วันรุ่งขึ้นฉันตื่นนอนตอนเช้ารู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว หนาว  ขนลุก  ปัสสาวะบ่อย  ทบทวนความฝันเมื่อคืนที่ผ่านมาก็แปลกๆ   ฝันว่า   ฉันกำลังเรียนพยาบาลแล้วเป็นวันจบพอดี  เพื่อนๆก็บอกว่า “ฉันเตรียมจัดกระเป๋าเรียบร้อยแล้วนะ ผู้ปกครองจะมารับแล้ว  ส่วนตุ๊กตาของที่ระลึกที่เอาแลกกันฉันเอาวางไว้ที่เตียงเธอนะ” ในฝันฉันรู้สึกเป็นกังวล รีบมากเพราะฉันยังไม่ได้จัดข้าวของอะไรลงกระเป๋าเลยสักอย่าง  จึงให้เพื่อนอีกคนหนึ่งไปส่งเพื่อขึ้นไปจัดของที่หอพัก  พอไปถึงที่หน้าหอพัก มีผู้หญิงสองคนอยู่ที่ประตูกระจกเลื่อนที่จะเข้าหอพักแล้วบอกว่า “หอพักยังไม่เปิด ไม่ถึงเวลา” ฉันรู้สึกหงุดหงิดมาก และบอกว่ารีบไปจัดของ เพื่อนที่มาด้วยก็ช่วยบอกว่า คนนี้เขาเก่งนะ สอบได้ที่ 1 ให้เขาขึ้นไปเถอะ ก็ไม่ยอมอนุญาต ฉันจึงต่อว่าไปว่า “ ฉันผิดอะไร” สักพักก็กวักมือเรียกแล้วเปิดประตูให้เข้าไป  ฉันเจออาจารย์ ผอ. และ อ. แม่บ้าน ท่านก็บอกว่าเดี๋ยวก่อนให้รุ่นน้องเอากระเป๋าลงมาก่อน ก็รอ แต่รุ่นน้องทยอยกันลงมาไม่ขาดสายเลย ฉันกับเพื่อนก็หาจังหวะแทรกขึ้นยากเหลือเกิน กว่าจะแทรกขึ้นมาได้ ก็ใช้เวลานาน   พอขึ้นมาไม่  อ้าว ไม่ใช่หอพัก  เป็นอีกที่หนึ่ง  เจอผู้หญิงกำลังนั่งดื่มน้ำร้อน สักพักเธอก็วางแก้วไว้ที่เดิม ฉันจะเข้าไปดื่มบ้าง แต่แก้วที่เหลือ เป็นแก้วแตก ก็เลยไม่ได้ดื่ม  สักครู่หนึ่งก็มีผู้ชายเดินมาแล้วก็นั่งลงที่ดื่มน้ำร้อนและถามว่ามาจากไหน พอฉันตอบ เขาก็บอกว่า อ๋อ ที่นั่นรู้จัก พยาบาลคนหนึ่งชื่อ....ฉันหันไปตามที่เขามองก็เห็นพยาบาลคนที่ชายคนนั้นเอ่ยถึงเดินมาในฟอร์มพยาบาลสีขาวใส่หมวกด้วย  ก็สะดุ้งตื่นพอดี 

หลังตื่นนอนวันนั้นทั้งวันฉันปวดเมื่อยตัว หนาว ขนลุก ปัสสาวะบ่อย  บ่นขณะทำงานตลอดไม่ได้กินยาหรือตรวจรักษาใดๆ เพียงแต่ให้เพื่อนนวดนิดๆหน่อยๆก่อนเลิกงาน กลับบ้านไปก็เข้านอนห่มผ้าหนาๆ โดยไม่ได้อาบน้ำเพราะหนาวมาก      รุ่งขึ้นอาการก็หายไป เล่าให้ใครหลายๆคนฟังแนะนำให้ไปคนกับผู้เฒ่าผู้แก่ ในใจก็นึกอยากทำบุญ  พออีกวันหนึ่งมีกิจกรรมที่ต้องใช้วัดเป็นสถานที่ พบผู้เฒ่าผู้แก่ ท่านบอกว่า วันนี้ทางเหนือเรียกว่า “สิบสองเป็ง” เป็นวัน “ปล่อยผีปล่อยเปรต” เขาทำบุญให้ผู้ที่ล่วงลับ ก็ได้เรียนรู้กับคุณตาคุณยายหลายท่าน ซึ่งฉันไม่เคยได้รู้เรื่องแบบนี้มาก่อนเลย

                     ผู้เฒ่าผู้แก่ทยอยมาทำบุญวัน "สิบสองเป็ง"

ส่วนเรื่องที่ฉันฝันนั้นทาง “พ่อหนานอาจารย์” (หมอทำขวัญ) ได้แนะนำให้ “ส่งแถน”  “ส่งเปิ่ง ส่งจน” เป็นการบอกให้พ่อเกิดแม่เกิดบนสวรรค์ ได้รับรู้ ทานข้าวของจำลอง เช่น เสื้อผ้า รองเท้า แว่น หวี สร้อย แหวน เงิน ทอง ฯล  และฉันได้เข้าพิธีกรรมเรียบร้อยแล้ว  ก็รู้สึกสบายใจ ไม่มีอะไรติดขัด ค้างคาในใจ

           อุปกรณ์ "ส่งแถน"  "ส่งเปิ่ง ส่งจน"

                                                 เข้าทำพิธีกรรม

                                                  อุปกรณ์จำลอง ใส่ในกระทง