มงคลชัย วิริยะพินิจ บอกว่า ลักษณะการศึกษาไทย ได้แก่
• มองเป็นการผลิตจำนวนมาก (mass production)
• นักเรียนไม่มองว่าเป็นจุดเริ่มต้นเป้าหมายของชีวิต ไม่มองว่าเป็นเครื่องมือทำฝันให้เป็นจริง
• เรียนเพื่อเอาปริญญา ไม่ใช่เอาความรู้
เห็นด้วยร้อยเปอร์เซ็นต์เลยนะครับ และเห็นว่าเราต้องเข้าไปช่วยกันแก้ไข โดยใช้หลักการ “จำแนกแยกแยะ” คือมองว่าสถาบันการศึกษาดีๆ มีอยู่ ครูดีๆ มีอยู่ เราแก้โดยการไม่เน้นแก้ปัญหา แต่แก้โดยเน้นขยายความสำเร็จ
ผมมองว่า จุดอ่อนของระบบการศึกษาไทยคือ คนในวงการคิดถึงตัวเองมากไป คิดถึงเด็กน้อยไป แต่ต้องขออภัยท่านที่ไม่เข้าข่ายนี้นะครับ
ผมมองว่า การศึกษาไทยเน้นผิดจุด ไปเน้นการเรียนวิชา มากกว่าเรียนให้รู้จักตัวเอง และรู้จักสังคมโดยรอบ ไม่เอาวิชาเข้ามารับใช้จินตนาการ รับใช้การกระตุ้นความใฝ่รู้ที่มีอยู่เป็นสมบัติของความเป็นมนุษย์
ผมมองว่า การวัดผลการศึกษาของไทยผิดพลาดมานาน และยังไม่กลับลำ ในขณะที่ต่างประเทศเขากลับลำกันแล้ว
ผมมองกลับทางว่า KM จะเป็นตัวช่วยกลับลำการศึกษาไทย ดร. สุวัฒน์ เงินฉ่ำ บอกผมว่า ถ้ารู้จัก KM ก่อนหน้านี้สัก 10 ปี จะไม่ดำเนินการปฏิรูปการศึกษาในรูปแบบที่ผ่านมา แต่ไม่สายครับ เรายังช่วยกันกลับลำได้
วิจารณ์ พานิช
5 ส.ค. 50
ไม่มีความเห็น