การเตรียมตัวออกแบบเวที KM เพื่อการจัดทำธรรมนูญระบบสุขภาพแห่งชาติ ของ สช. ทำให้ผมเกิดความคิดว่า    ในชีวิตของคนเรา เรามักตกอยู่ใต้ “ความรู้” มากมาย   ที่มีทั้งความรู้ที่เป็นหลักเป็นแก่น และมีทั้ง “ความรู้ขยะ”    และที่สำคัญในบางกรณีเจ้าความรู้ที่เรามีอยู่นั่นแหละที่เป็นตัวการกำหนดกรอบ    ใส่กรงขังจิตใจของเรา จนไม่สามารถคิดสร้างสรรค์ได้ 

  
          ความรู้ กลายเป็นอุปสรรคต่อการสร้างสรรค์  ถ้าเราไม่ระวัง

          สช. ทำงานมาหลายปี ในชื่อ สปรส.    และแนวความคิด หรือความรู้เกี่ยวกับธรรมนูญระบบสุขภาพแห่งชาติ ก็คิดกันมามาก   มีคนเกี่ยวข้องก็มากมาย จากทั่วประเทศ    สภาพอย่างนี้แหละที่เราอาจตกหลุมความรู้    หรือติดกรงขังความรู้

          ถ้าเราต้องการหลีกเลี่ยงกับดักนี้   ก็ต้องใช้ยุทธศาสตร์ “จัดการความรู้โดยการลืม”    คืออย่าไปเอาใจใส่มากนักว่าเคยพูดกันไว้ว่าอย่างไร    เช่นอย่าไปยึดติดกับรายการ ๑๒ วงเล็บ (องค์ประกอบ) ของธรรมนูญฯ   แต่หันมาชวนกันมองจากภาพใหญ่ ว่าเราอยากให้ระบบสุขภาพของประเทศไทยเป็นอย่างไร    และสภาพเช่นนั้น มีตัวอย่าง SS – Success Story เล็กๆ ที่ไหน เกิดขึ้นได้อย่างไร    เราอาจมองเห็น ธรรมนูญ ในมุมมองอื่นๆ ได้เพิ่มขึ้น

          และจะไม่ใช่มุมมองแบบ wishful thinking    เพราะมีตัวอย่าง SS เล็กๆ ให้ด้วย    จึงเป็นมุมมองแบบ action – oriented ตามแนว KM

วิจารณ์ พานิช
๓๐ มิ.ย. ๕๑