“ทำไมการทำดีจึงทำได้ยากเย็นนัก”   นี่คือคำรำพึงกับตนเองสมัยหนุ่มๆ   เห็นช่องทางทำงานเพื่อสร้างความเจริญแก่หน่วยงาน และแก่บ้านเมือง มากมาย    แต่หาคนสนับสนุนไม่ได้    ไม่มีทรัพยากรให้ใช้เพื่อทำงานพัฒนานั้น    นี่ขนาดผมเป็นคนโชคดี ที่มีผู้ใหญ่เมตตาให้การสนับสนุน    ผมยังรู้สึกเช่นนี้  

          ตอนนี้ชีวิตของผมเปลี่ยนไปเป็นฝ่ายสนับสนุนแล้ว    ไฟที่อยากทำด้วยตนเองอ่อนลงไปแล้ว    แต่ไฟที่อยากให้สังคมดี บ้านเมืองดี ยังลุกโชน    ผมจดจำความรู้สึกสมัยหนุ่มๆ เอามาใช้ในการทำความเข้าใจคนหนุ่มสาวไฟแรง  

          ผมจับประเด็นได้ว่า สังคมไทยเผลอยึดวิธีทำงานตามที่มี “ผู้รู้” กำหนด   เพราะเราอยู่ในวัฒนธรรมอำนาจ ที่เน้นการควบคุมสั่งการ

          เมื่อมาทำงานพัฒนาวิธีการ “จัดการความรู้”   จึงพบวิธีการ “ลัดวงจรอำนาจ” ด้วยเครื่องมือต่างๆ ของ KM   ทำให้คนเล็กคนน้อยมีโอกาสได้ทำดี (ริเริ่มสร้างสรรค์) ตามหน้าที่ของตน

          พอมาสนับสนุน R2R ยิ่งพบโอกาสสนับสนุนการทำดี   เพราะ R2R ทำให้เรา ค้นพบศักยภาพของคนหน้างานได้ง่ายยิ่งขึ้น   และที่จริงขั้นตอนหลักของ R2R คือ R2D (Routine to Development) คือการพัฒนางานประจำให้มีคุณภาพยิ่งขึ้น  ประหยัด  หรือทำง่าย  ลดความยากลำบาก    KM และ R2D/R2R ได้ช่วยให้ทุกคนสามารถมีโอกาสทำดีเล็กๆ ได้ทุกวัน   ความดีเล็กๆ เหล่านี้ สามารถ “สะสมบุญ” ก่อตัว ขยายตัว ขึ้นเป็นบุญใหญ่    คือการพัฒนาเชิงระบบ หรือ R2S (Routine to Systems)   คือจากงานประจำไปสู่การพัฒนาระบบงาน

          ผมกำลังสนุกและมีความสุขอยู่กับการมีส่วนช่วยกันทำให้การทำความดีเป็นเรื่องง่าย   และมีระบบสนับสนุน

วิจารณ์ พานิช
๗ ก.ย. ๕๑