ผมมีนิสัยเสีย ที่ชอบจ้องจับผิดในเรื่องต่างๆ    วันนี้ (๙ ก.ย. ๕๑) ผมเข้าประชุมประจำสัปดาห์ของ สคส.    ฟังคุณอ้อมเล่าเรื่องของ สกว. ฝ่ายเกษตร    ที่จับได้ว่าวิทยาลัยเกษตรกรรมของไทยดำเนินการผิด   ที่หลงสอน/ฝึกแต่ความรู้เชิงเทคนิค   ไม่ได้สอน/ฝึกความรู้เพื่อประกอบอาชีพเกษตรกรอย่างครบถ้วน    โดยเฉพาะอย่างยิ่งความรู้ด้านการตลาด   ผมก็ถึงบางอ้อ ว่าในชีวิตจริงเรามักจะอยู่กับการเรียนรู้ที่เป็นส่วนเสี้ยว    และสถาบันต่างๆ มักจะหลงอยู่กับความรู้เชิงเทคนิคเท่านั้น

          แต่ในชีวิตจริง เราต้องใช้ความรู้หลากหลายด้านเพื่อประกอบอาชีพ หรือเพื่อดำรงชีวิต   ความรู้ที่นอกเหนือจากเทคนิค สถาบัน/อาจารย์ ไม่สามารถจัดให้ได้    เพราะสถาบัน/อาจารย์ เองก็ไม่ได้ประกอบอาชีพนั้นๆ  

          โชคดี ที่คุณสุวิทย์ แห่ง สกว. มาชวนอ้อมไปจัดเวที ลปรร. ระหว่างวิทยาลัยเกษตรกรรมที่มีความสำเร็จในการจัดการเรียนรู้ให้ นศ. เป็นเกษตรกรมืออาชีพ   เท่ากับ สกว. จะใช้ KM เป็นเครื่องมือในการจัดการงานวิจัย

          ผมเสนอแนะว่า Success Stories ในการเป็นเกษตรกรมืออาชีพ จะมีอยู่ที่ศิษย์เก่า ของวิทยาลัยเกษตรกรรมบางคน   ถ้าชวนศิษย์เก่าที่มีความสำเร็จในการประกอบอาชีพเกษตรกรรมหลากหลายรูปแบบมา ลปรร. ประสบการณ์ของตนกับอาจารย์วิทยาลัยเกษตรกรรม   ก็จะสามารถรวบรวมความรู้ส่วนที่ไม่ใช่เทคนิคการผลิต   ที่ นศ. วิทยาลัยเกษตรกรรมควรได้เรียนรู้ เพื่อความสำเร็จในการประกอบอาชีพเป็นเกษตรกร

วิจารณ์ พานิช
๙ ก.ย. ๕๑