KM จะดำเนินได้ดีสมาชิกต้องรู้สึกปลอดภัยที่จะแสดงความสร้างสรรค์ออกมาเป็นการกระทำ หรือลงมือทำ    ทั้งที่เป็นการลงมือปฏิบัติ   และลงมือ (ที่จริงใช้ใจและปาก) เล่า ลงมือ (ที่จริงใช้หู) ฟัง 

ทั้งปลอดภัยจากอำนาจการบริหาร    ปลอดภัยจากการเยาะหยันว่าคิดประหลาด    ปลอดภัยจากการถูกหาว่าโง่

แต่ในขณะเดียวกัน สมาชิก KM ก็ต้องไม่ใช้ผู้เข้าดักแด้ อยู่ใน comfort zone ไม่รู้ร้อนรู้หนาวต่อสถานการณ์ภายนอก    คือต้องมีวิญญาณระวังภัยอยู่ตลอดเวลา    รวมทั้งมีวิญญาณของนักสังเกตการณ์ คอยตรวจจับเรื่องราวของความสำเร็จน้อยใหญ่    ทั้งจากภายในองค์กร และจากภายนอกองค์กร    เอามาหาทางใช้งาน ต่อยอดความสำเร็จนั้น

เพราะในความสำเร็จมีความรู้    การจัดการความรู้คือการจัดการความสำเร็จ

ในทำนองเดียวกัน ในความล้มเหลวก็มีความรู้   การจัดการความรู้จึงต้องเอาความรู้จากความล้มเหลวมาจัดการด้วย

วิจารณ์ พานิช

๒ ต.ค. ๕๑