• สภาพแวดล้อมขององค์กรมีผลต่อกิจกรรม KM    และมีผลต่อวัฒนธรรมองค์กร
• สภาพแวดล้อมภายนอก ขององค์กรหน่วยราชการ ไม่เอื้อต่อการทำ KM แบบที่เป็น “ของแท้” เพราะผู้ปกครองประเทศต้องการผลลัพธ์เร็ว    และมีสภาพ “ควบคุม – สั่งการ” (command & control) สูง    ทำให้ข้าราชการส่วนใหญ่คิดเองไม่เป็น
• สภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา   และไม่แน่นอน  เอื้อต่อการทำ KM   เพราะหน่วยงานจะดำรงอยู่ได้ต้องเปิดรับและเรียนรู้สภาพภายนอก    นำมาเป็นสารสนเทศเพื่อการปรับตัวขององค์กร
• สภาพแวดล้อมที่มีการแข่งขันสูง ทั้งเอื้อและไม่เอื้อต่อการทำ KM    ที่เอื้อเพราะองค์กรต้องต่อสู้ดิ้นรนเพื่อการอยู่รอดและอยู่ดี    ที่ไม่เอื้อเพราะทำให้การแบ่งปันแลกเปลี่ยนความรู้ทำได้ยาก
• สภาพแวดล้อมภายในองค์กรที่คนชื่นชมผลสำเร็จในการทำงานซึ่งกันและกัน เป็นทั้งเหตุและผลของการทำ KM    การที่พนักงานชื่นชมต่อผลสำเร็จซึ่งกันและกัน ทำให้เกิดความเคารพเห็นคุณค่าต่อกัน    เกิดบรรยากาศเชิงบวก   ทำให้กิจกรรม KM เดินได้สะดวก    และเมื่อทำ KM จนเนียนอยู่ในเนื้องานและชีวิตประจำวันในหน่วยงาน พนักงานจะรักกันมากขึ้น คุยกันมากขึ้น คุยกันอย่างสนุก สดชื่น และมีสาระ   ที่สำคัญพนักงานรู้สึกเป็นธรรมชาติที่จะแสดงความเห็นที่ต่างกัน โดยไม่รู้สึกกลัว หรือรู้สึกว่าตนเก่งกว่า
• สภาพแวดล้อมภายในหรือบรรยากาศภายในองค์กรที่เปิดกว้างให้มีการนำเสนอ และแลกเปลี่ยนความคิด ความรู้ และวิธีการที่ต่างกัน    รวมทั้งเปิดให้มีการทดลองวิธีทำงานใหม่ๆ   เพื่อเป้าหมายเดียวกัน คือความสำเร็จตามวิสัยทัศน์ขององค์กร    เป็น “การเอื้ออำนวย” (empowerment) ให้เกิด KM ที่ทรงพลัง
• สภาพแวดล้อมเชิงกายภาพ ที่เอื้อให้พนักงานได้พบปะ  พูดคุย แลกเปลี่ยน กัน   มีผลดีต่อ KM
• สภาพแวดล้อมเชิง “พื้นที่เสมือน” (virtual space) ที่เอื้อต่อการ ลปรร. ทั้งที่เกี่ยวกับงาน และที่ไม่เกี่ยวกับงาน     มีผลดีต่อ KM

วิจารณ์ พานิช
๒๙ มีค. ๔๙  บนเครื่องบินไปอุดร
ปรับปรุง ๑ เมย. ๔๙